தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம் - TAMIL VIRTUAL ACADEMY

மொழிகள்

Naalaaiyra Deviya Prabhadam

முகப்பு
 
அகரவரிசை
   இகல் கொள் புள்ளைப் பிளந்ததும் இமில்
   இங்கு இல்லை பண்டுபோல் வீற்றிருத்தல் என்னுடைய
   இங்கும் அங்கும் திருமால் அன்றி இன்மை கண்டு
   இங்கே திரிந்தேற்கு இழுக்கு உற்று என்
   இங்கே போதும்கொலோ-
   இசைந்த அரவமும் வெற்பும் கடலும்
   இசைமின்கள் தூது என்று இசைத்தால் இசையிலம் என் தலைமேல்
   இசைவித்து என்னை உன் தாள் இணைக்கீழ் இருத்தும் அம்மானே
   இட்ட கால் இட்ட கையளாய் இருக்கும்
   இட அணரை இடத் தோளொடு சாய்த்து
   இடகிலேன் ஒன்று அட்ட கில்லேன் ஐம்புலன் வெல்ல கில்லேன்
   இடங்கை வலம்புரி நின்று ஆர்ப்ப எரி கான்று
   இடந்தது பூமி எடுத்தது குன்றம்
   இடம் ஆவது என் நெஞ்சம் இன்றெல்லாம் பண்டு
   இடம் கொண்ட கீர்த்தி மழிசைக்கு இறைவன் இணை அடிப்போது
   இடம் கொண்ட நெஞ்சத்து இணங்கிக் கிடப்பன-என்றும் பொன்னித்
   இடம் கொள் சமயத்தை எல்லாம்
   இடம் போய் விரிந்து இவ் வுலகு அளந்தான் எழில் ஆர் தண் துழாய்
   இடம் வலம் ஏழ் பூண்ட இரவித் தேர் ஓட்டி
   இடர் ஆர் படுவார் எழு நெஞ்சே வேழம்
   இடர் இல் போகம் மூழ்கி இணைந்து ஆடும் மட அன்னங்காள்
   இடர் இன்றியே ஒரு நாள் ஒரு போழ்தில் எல்லா
   இடர் கெட எம்மைப் போந்து அளியாய் என்று என்று ஏத்தி
   இடும்பையால் அடர்ப்புண்டு இடுமினோ துற்று என்று
   இடுமே இனிய சுவர்க்கத்தில்? இன்னும் நரகில் இட்டுச்
   இடை இல்லை யான் வளர்த்த கிளிகாள்
   இண்டை ஆயின கொண்டு தொண்டர்கள்
   இண்டை கொண்டு தொண்டர் ஏத்த எவ்வுள் கிடந்தானை
   இண்டையும் புனலும் கொண்டு இடை இன்றி
   இணை மலி மருது இற எருதினொடு இகல் செய்து
   இணையில்லா இன்னிசை யாழ் கெழுமி இன்பத்
   இத்தனை வேண்டுவது அன்று அந்தோ அன்றில் பேடைகாள்
   இது இலங்கை ஈடு அழியக் கட்டிய சேது
   இது என் புகுந்தது இங்கு? அந்தோ
   இது கண்டாய் நல் நெஞ்சே இப் பிறவி ஆவது
   இது காண்மின் அன்னைமீர் இக் கட்டுவிச்சி சொல் கொண்டு நீர்
   இதுவோ பொருத்தம்? மின் ஆழிப்
   இந்திரற்கும் பிரமற்கும் முதல்வன்-தன்னை
   இந்திரன் உள்ளிட்ட தேவர்-குழாம் எல்லாம்
   இந்திரன் பிரமன் ஈசன் என்று இவர்கள்
   இந்திரனுக்கு என்று ஆயர்கள் எடுத்த
   இந்திரனும் இமையவரும் முனிவர்களும் எழில் அமைந்த
   இந்திரனோடு பிரமன்
   இந்து வார் சடை ஈசனைப் பயந்த நான்
   இப்போதும் இன்னும் இனிச் சிறிது நின்றாலும்
   இம்மை இடர் கெட வேண்டி ஏந்து எழில் தோள் கலிகன்றி
   இம்மைக்கும் ஏழ் ஏழ் பிறவிக்கும் பற்று ஆவான்
   இம்மையை மறுமை-தன்னை எமக்கு வீடு ஆகி நின்ற
   இமம் சூழ் மலையும் இரு விசும்பும் காற்றும்
   இமயப் பெரு மலை போல் இந்திரனார்க்கு இட்ட
   இமையவர் இறுமாந்து இருந்து அரசாள
   இமையாத கண்ணால் இருள் அகல நோக்கி
   இயக்கு அறாத பல் பிறப்பில் என்னை மாற்றி இன்று வந்து
   இயல்வாயின வஞ்ச நோய் கொண்டு உலாவும் ஒரோ குடங்கைக்
   இயல்வு ஆக ஈன் துழாயான் அடிக்கே செல்ல
   இயலும் பொருளும் இசையத் தொடுத்து ஈன் கவிகள் அன்பால்
   இரக்கம் இன்றி எம் கோன் செய்த தீமை
   இரக்க மனத்தோடு எரி அணை
   இரங்கி நாள்தொறும் வாய்வெரீஇ இவள்
   இரந்து உரைப்பது உண்டு வாழி ஏம நீர் நிறத்து அமா
   இரவியர் மணி நெடுந் தேரொடும் இவரோ
   இரவு கூர்ந்து இருள் பெருகிய வரை முழை
   இருக்கு ஆர் மொழியால் நெறி இழுக்காமை உலகு அளந்த
   இருக்கொடு நீர் சங்கிற் கொண்டிட்டு
   இரு கையில் சங்கு-இவை நில்லா எல்லே பாவம்!-
   இருங் கை மா கரி முனிந்து பரியைக் கீறி
   இருங்கை மதகளிறு ஈர்க்கின்றவனைப்
   இருட்டிற் பிறந்து போய் ஏழை வல் ஆயர்
   இருடீகேசன் எம் பிரான் இலங்கை அரக்கர் குலம்
   இருத்தும் வியந்து என்னைத் தன் பொன் அடிக்கீழ் என்று
   இருந் தண் மா நிலம் ஏனம்-அது ஆய் வளை
   இருந்தான் என் உள்ளத்து இறைவன் கறை சேர்
   இருந்தான் கண்டுகொண்டு எனது ஏழை நெஞ்சு ஆளும்
   இருந்தேன் இரு வினைப் பாசம் கழற்றி இன்று யான் இறையும்
   இரு நால்வர் ஈரைந்தின் மேல் ஒருவர் எட்டோடு
   இரு நில மன்னர்-தம்மை இரு நாலும் எட்டும்
   இருப்பிடம் வைகுந்தம் வேங்கடம் மாலிருஞ்சோலை என்னும்
   இரும் தண் கமலத்து இரு மலரின் உள்ளே
   இரும்பு அனன்று உண்ட நீர்போல் எம் பெருமானுக்கு என்-தன்
   இரும்பு அனன்று உண்ட நீரும் போதரும் கொள்க என்-தன்
   இரு மலை போல் எதிர்ந்த மல்லர்
   இருள் இரியச் சுடர்-மணிகள் இமைக்கும் நெற்றி
   இருள் விரிந்தால் அன்ன மா நீர்த் திரைகொண்டு வாழியரோ!
   இருளின் திணி வண்ணம் மா நீர்க் கழியே போய்
   இரைக்கும் கருங் கடல் வண்ணன் கண்ண பிரான் தன்னை
   இல்-பிறப்பு அறியீர் இவர் அவர் என்னீர்
   இல்லதும் உள்ளதும்
   இல்லறம் அல்லேல் துறவறம் இல் என்னும்
   இல்லை அல்லல் எனக்கேல் இனி என் குறை?
   இல்லை கண்டீர் இன்பம் அந்தோ உள்ளது நினையாதே
   இல்லை நுணுக்கங்களே இதனில் பிறிது என்னும் வண்ணம்
   இலகிய நீள் முடி மாவலி-தன்
   இலங்கு முத்தும் பவளக் கொழுந்தும் எழில் தாமரைப்
   இலங்கை செற்றவனே என்னும் பின்னும்
   இலங்கைப் பதிக்கு அன்று இறை ஆய அரக்கர்
   இலங்கை மன்னன் ஐந்தொடு ஐந்து பைந்தலை நிலத்து உக
   இலங்கையும் கடலும் அடல் அரும் துப்பின்
   இலம் கதி மற்றொன்று எம்மைக்கும் ஈன் தண் துழாயின்
   இலன் அது உடையன் இது என நினைவு அரியவன்
   இலிங்கத்து இட்ட புராணத்தீரும்
   இலை ஆர் மலர்ப் பூம் பொய்கைவாய் முதலை-தன்னால் அடர்ப்புண்டு
   இலைத் தலைச் சரம் துரந்து இலங்கை கட்டழித்தவன்
   இலை துணை மற்று என் நெஞ்சே! ஈசனை வென்ற
   இலை மலி பள்ளி எய்தி இது மாயம் என்ன
   இவள் இராப்பகல் வாய்வெரீ இத் தன
   இவளைப் பெறும் பரிசு இவ் அணங்கு ஆடுதல் அன்று அந்தோ
   இவை அவன் கோயில் இரணியனது ஆகம்
   இவை அன்றே நல்ல இவை அன்றே தீய
   இவையா பில வாய் திறந்து எரி கான்ற
   இவையும் அவையும் உவையும்
   இழந்த எம் மாமைத்திறத்துப் போன
   இழை ஆடு கொங்கைத் தலை நஞ்சம் உண்டிட்டு
   இளைப்பாய் இளையாப்பாய் நெஞ்சமே சொன்னேன்
   இளைப்பினை இயக்கம் நீக்கி இருந்து முன் இமையைக் கூட்டி
   இறந்ததும் நீயே எதிர்ந்ததும் நீயே
   இறுக்கும் இறை இறுத்து உண்ண
   இறை ஆய் நிலன் ஆகி எண் திசையும் தான் ஆய்
   இறை எம் பெருமான் அருள் என்று இமையோர்
   இறைஞ்சப் படும் பரன் ஈசன் அரங்கன் என்று இவ் உலகத்து
   இறை முறையான் சேவடிமேல் மண் அளந்த அந் நாள்
   இறையும் நிலனும் இரு விசும்பும் காற்றும்
   இறையோ இரக்கினும் ஈங்கு ஓர் பெண்பால் எனவும் இரங்காது
   இறைவனைக் காணும் இதயத்து இருள் கெட ஞானம் என்னும்
   இன் அமுது எனத் தோன்றி ஓர் ஐவர் யாவரையும்
   இன் உயிர்க்கு ஏழையர்மேல் வளையும் இணை நீல விற்கொல்
   இன் உயிர்ச் சேவலும் நீரும் கூவிக்கொண்டு இங்கு எத்தனை
   இன் கவி பாடும் பரம் கவிகளால்
   இன் துணைப் பதுமத்து அலர்மகள்-தனக்கும்
   இன்பம் அதனை உயர்த்தாய்
   இன்பம் தரு பெரு வீடு வந்து எய்தில் என்? எண் இறந்த
   இன்பம் தலைப்பெய்து எங்கும் தழைத்த பல் ஊழிக்குத்
   இன்பம் பயக்க எழில் மலர் மாதரும் தானும்
   இன்பு உற்ற சீலத்து இராமாநுச என்றும் எவ்விடத்தும்
   இன்றா அறிகின்றேன் அல்லேன் இரு நிலத்தைச்
   இன்றிப் போக இருவினையும் கெடுத்து
   இன்று ஆக நாளையே ஆக இனிச் சிறிது
   இன்று என்னைப் பொருளாக்கி தன்னை என்னுள் வைத்தான்
   இன்று எனக்கு உதவாது அகன்ற இளமான் இனிப் போய்
   இன்று சாதல் நின்று சாதல் அன்றி யாரும் வையகத்து
   இன்று தொட்டும் எழுமையும் எம்பிரான்
   இன்று போய்ப் புகுதிராகில் எழுமையும் ஏதம் சாரா
   இன்று முற்றும் முதுகு நோவ
   இன்று வந்து இத்தனையும் அமுது செய்திடப் பெறில் நான்
   இன்றே கழல் கண்டேன் ஏழ் பிறப்பும் யான் அறுத்தேன்
   இன்னன்ன தூது எம்மை ஆள் அற்றப்பட்டு இரந்தாள் இவள் என்று
   இன்னார் என்று அறியேன்
   இன்னை என்று சொல்லல் ஆவது இல்லை யாதும் இட்டிடைப்
   இன வேய் மலை ஏந்தினேன் யானே என்னும்
   இனி அவன் மாயன் என உரைப்பரேலும்
   இனி அறிந்தேன் ஈசற்கும் நான்முகற்கும் தெய்வம்
   இனி இருந்து என் உயிர் காக்கும் ஆறு என்?
   இனி எப் பாவம் வந்து எய்தும் சொல்லீர் எமக்கு-
   இனி என் குறை நமக்கு - எம்பெருமானார் திருநாமத்தால்
   இனி திரைத் திவலை மோத எறியும் தண் பரவை மீதே
   இனி நின்று நின் பெருமை யான் உரைப்பது என்னே?
   இனி யார் ஞானங்களால் எடுக்கல் எழாத எந்தாய்
   இனி யார் புகுவார் எழு நரக வாசல்?
   இனிது என்பர் காமம் அதனிலும் ஆற்ற

Tags   :

  • பார்வை 498
புதுப்பிக்கபட்ட நாள் : 05-09-2016 20:54:15(இந்திய நேரம்)
Legacy Page