தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம் - TAMIL VIRTUAL ACADEMY

மொழிகள்

Naalaaiyra Deviya Prabhadam

முகப்பு
 
அகரவரிசை
   வா என்று சொல்லி என்கையைப் பிடித்து
   வா போகு வா இன்னம் வந்து ஒருகாற் கண்டுபோ
   வாக்குத் தூய்மை இலாமையினாலே
   வாங்கு நீர் மலர் உலகில் நிற்பனவும் திரிவனவும்
   வாசகம் செய்வது நம்பரமே தொல்லை வானவர் தம்
   வாசகமே ஏத்த அருள் செய்யும் வானவர் தம்
   வாசி ஆகி நேசம் இன்றி வந்து எதிர்ந்த தேனுகன்
   வாட்டம் இல் புகழ் வாமனனை இசை
   வாட்டாற்றான் அடி வணங்கி மா ஞாலப் பிறப்பு அறுப்பான்
   வாட மருது இடை போகி மல்லரைக் கொன்று ஒக்கலித்திட்டு
   வாடினேன் வாடி வருந்தினேன் மனத்தால்
   வாத மா மகன் மர்க்கடம் விலங்கு
   வாதை வந்து அடர வானமும் நிலனும்
   வாம் பரி உக மன்னர்-தம் உயிர் செக
   வாமனன் என் மரகத வண்ணன் தாமரைக் கண்ணினன்
   வாமனன் கற்கி மதுசூதன் மாதவன்
   வாய் அவனை அல்லது வாழ்த்தாது கை உலகம்
   வாய் எடுத்த மந்திரத்தால் அந்தணர் தம் செய் தொழில்கள்
   வாய் ஒரு பக்கம் வாங்கி வலிப்ப
   வாய் ஓர் ஈரைஞ்ஞூறு துதங்கள் ஆர்ந்த
   வாய் நல்லார் நல்ல மறை ஓதி மந்திரத்தால்
   வாய் மொழிந்து வாமனனாய் மாவலிபால் மூவடி மண்
   வாய்க்க தமியேற்கு ஊழிதோறு
   வாய்க்கும்கொல் நிச்சலும் எப்பொழுதும் மனத்து
   வாய்கொண்டு மானிடம் பாட வந்த கவியேன் அல்லேன்
   வாய்த் திருச் சக்கரத்து எங்கள் வானவனார் முடிமேல்
   வாய்ப்போ இது ஒப்ப மற்று இல்லை வா நெஞ்சே
   வாயிற் பல்லும் எழுந்தில மயி
   வாயும் திரை உகளும் கானல் மட நாராய்
   வாயுள் வையகம் கண்ட மடநல்லார்
   வார் அணிந்த கொங்கை ஆய்ச்சி
   வார் அணிந்த முலை மடவாய் வைதேவீ விண்ணப்பம்
   வார் ஆயின முலையாள் இவள் வானோர் தலைமகன் ஆம்
   வார் ஆரும் இளங் கொங்கை மைதிலியை மணம் புணர்வான்
   வார் ஆரும் முலை மடவாள் பின்னைக்கு ஆகி
   வார் ஆரும் முலை மடவாள் வைதேவி தனைக் கண்டு
   வார் ஆளும் இளங் கொங்கை நெடும் பணைத் தோள் மடப் பாவை
   வார் ஆளும் இளங் கொங்கை வண்ணம் வேறு
   வார் கடா அருவி யானை மா மலையின்
   வார் காது தாழப் பெருக்கி அமைத்து
   வார் புனல் அம் தண் அருவி
   வார்த்தை அறிபவர் மாயவற்கு ஆள் அன்றி ஆவரோ
   வாரணம் ஆயிரம் சூழ வலஞ்செய்து
   வாரணம் கொள் இடர் கடிந்த மாலை நீல
   வாரா அருவாய் வரும் என் மாயா மாயா மூர்த்தியாய்
   வாராகம்-அது ஆகி இம் மண்ணை இடந்தாய்
   வாராய் உன் திருப் பாத மலர்க்கீழ்ப்
   வாரி சுருக்கி மதக் களிறு ஐந்தினையும்
   வாரிக்கொண்டு உன்னை விழுங்குவன் காணில் என்று
   வால் நிறத்து ஓர் சீயமாய் வளைந்த வாள்-எயிற்றவன்
   வால் வெண் நிலவு உலகு ஆரச் சுரக்கும் வெண் திங்கள் என்னும்
   வாலி மா வலத்து ஒருவனது உடல் கெட
   வாலியது ஓர் கனிகொல்? வினையாட்டியேன் வல்வினைகொல்?
   வாவித் தடம் சூழ் மணி முத்தாற்று நறையூர் நெடுமாலை
   வாழ்த்தி அவன் அடியைப் பூப் புனைந்து நின் தலையைத்
   வாழ்த்திய வாயராய் வானோர் மணி மகுடம்
   வாழ்த்துக வாய் காண்க கண் கேட்க செவி மகுடம்
   வாழ்த்துவார் பலர் ஆக நின்னுள்ளே நான்முகனை
   வாழ்தல் கண்டீர் குணம் இது அந்தோ மாயவன் அடி பரவிப்
   வாழ்ந்தார்கள் வாழ்ந்தது மா மழை மொக்குளின் மாய்ந்து மாய்ந்து
   வாழ்வு அற்றது தொல்லை வாதியர்க்கு என்றும் மறையவர் தம்
   வாழக் கண்டோம் வந்து காண்மின் தொண்டீர்காள்!-
   வாழாட்பட்டு நின்றீர் உள்ளீரேல் வந்து
   வாழி பரகாலன் வாழி கலிகன்றி
   வாழி பரகாலன் வாழி கலிகன்றி       
   வாழும் வகை அறிந்தேன் மை போல் நெடு வரைவாய்த்
   வாள் ஆய கண் பனிப்ப மென் முலைகள் பொன் அரும்ப
   வாள் ஒண் கண் நல்லார் தாங்கள் மதனன் என்றார்-தம்மைக
   வாள் நிலா முறுவல் சிறு நுதல் பெருந் தோள்
   வாள் நுதல் இம் மடவரல் உம்மைக்
   வாள் நெடுங் கண் மலர்க் கூந்தல் மைதிலிக்கா இலங்கை
   வாள்கள் ஆகி நாள்கள் செல்ல நோய்மை குன்றி மூப்பு எய்தி
   வாளா ஆகிலும் காணகில்லார் பிறர்
   வாளால் அறுத்துச் சுடினும் மருத்துவன்பால்
   வாளை ஆர் தடங் கண் உமை-பங்கன் வன்
   வான் ஆகி தீ ஆய் மறி கடல் ஆய் மாருதம் ஆய்
   வான் ஆர் மதி பொதியும் சடை மழுவாளியொடு ஒருபால்
   வான் ஆளும் மா மதி போல் வெண் குடைக்கீழ் மன்னவர்தம்
   வான் இளவரசு வைகுந்தக்
   வான் உலவு தீவளி மா கடல் மா பொருப்பு
   வான் உளார்-அவரை வலிமையால் நலியும்
   வான் ஏற வழி தந்த வாட்டாற்றான் பணிவகையே
   வான் கொண்டு கிளர்ந்து எழுந்த மா முகில்காள் வேங்கடத்துத்
   வான் திகழும் சோலை மதிள் அரங்கர் வண் புகழ்மேல்
   வான் நாடும் மண் நாடும் மற்று உள்ள பல் உயிரும்   
   வானகமும் மண்ணகமும் வெற்பும் ஏழ் கடல்களும்
   வானத்தில் உள்ளீர் வலியீர் உள்ளீரேல்
   வானத்து எழுந்த மழை முகில் போல் எங்கும்
   வானத்தும் வானத்துள் உம்பரும் மண்ணுள்ளும் மண்ணின்கீழ்த்
   வானவர்-தங்கள் சிந்தை போல என்
   வானவர்-தங்கள்-கோனும் மலர்மிசை அயனும் நாளும்
   வானவர் ஆதி என்கோ?
   வானவர்-தம் துயர் தீர வந்து தோன்றி
   வானவர்தாம் மகிழ வன் சகடம் உருள
   வானிடைப் புயலை மாலை வரையிடைப் பிரசம் ஈன்ற
   வானிடை வாழும் அவ் வானவர்க்கு
   வானுளார் அறியல் ஆகா வானவா என்பர் ஆகில்
   வானே தருவான் எனக்காய் என்னோடு ஒட்டி
   வானை ஆர் அமுதம் தந்த வள்ளலை
   வானோ மறி கடலோ மாருதமோ தீயகமோ
   வானோர் அளவும் முது முந்நீர் வளர்ந்த காலம் வலி உருவின்

Tags   :

  • பார்வை 271
புதுப்பிக்கபட்ட நாள் : 05-09-2016 21:04:11(இந்திய நேரம்)
Legacy Page