4. நெய்தல்

	கானல் அம் சிறுகுடிக் கடல் மேம் பரதவர்
	நீல் நிற புன்னைக் கொழு நிழல் அசைஇ,
	தண் பெரும் பரப்பின் ஒண் பதம் நோக்கி,
	அம் கண் அரில் வலை உணக்கும் துறைவனொடு,
5	'அலரே அன்னை அறியின், இவண் உறை வாழ்க்கை
	அரிய ஆகும் நமக்கு' எனக் கூறின்,
	கொண்டும் செல்வர்கொல்-தோழி!-உமணர்
	வெண் கல் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	கண நிரை கிளர்க்கும் நெடு நெறிச் சகடம்
10	மணல் மடுத்து உரறும் ஓசை கழனிக்
	கருங் கால் வெண் குருகு வெரூஉம்
	இருங் கழிச் சேர்ப்பின் தம் உறைவின் ஊர்க்கே?	உரை

35. நெய்தல்

	பொங்கு திரை பொருத வார் மணல்அடைகரைப்
	புன் கால் நாவல் பொதிப் புற இருங் கனி
	கிளை செத்து மொய்த்த தும்பி, பழம் செத்துப்
	பல் கால் அலவன் கொண்ட கோட்கு அசாந்து,
5	கொள்ளா நரம்பின் இமிரும் பூசல்
	இரை தேர் நாரை எய்தி விடுக்கும்
	துறை கெழு மாந்தை அன்ன இவள் நலம்
	பண்டும் இற்றே; கண்டிசின்தெய்ய;
	உழையின் போகாது அளிப்பினும், சிறிய
10	ஞெகிழ்ந்த கவின் நலம்கொல்லோ?-மகிழ்ந்தோர்
	கள்களி செருக்கத்து அன்ன
	காமம்கொல்?-இவள் கண் பசந்ததுவே!	உரை

76. பாலை

	வருமழை கரந்த வால் நிற விசும்பின்
	நுண் துளி மாறிய உலவை அம் காட்டு
	ஆல நீழல் அசைவு நீக்கி,
	அஞ்சுவழி அஞ்சாது, அசைவழி அசைஇ,
5	வருந்தாது ஏகுமதி-வால் இழைக் குறுமகள்!-
	இம்மென் பேர் அலர் நும் ஊர்ப் புன்னை
	வீ மலர் உதிர்ந்த தேன் நாறு புலவின்
	கானல் வார் மணல் மரீஇ,
	கல் உறச் சிவந்த நின் மெல் அடி உயற்கே!	உரை

138. நெய்தல்

	உவர் விளை உப்பின் குன்று போல்குப்பை
	மலை உய்த்துப் பகரும், நிலையா வாழ்க்கை,
	கணம் கொள் உமணர் உயங்குவயின் ஒழித்த
	பண் அழி பழம் பார் வெண் குருகு ஈனும்
5	தண்ணம் துறைவன், முன் நாள், நம்மொடு
	பாசடைக் கலித்த கணைக் கால் நெய்தல்
	பூவுடன் நெறிதரு தொடலை தைஇ,
	கண் அறிவுடைமை அல்லது, நுண் வினை
	இழை அணி அல்குல் விழவு ஆடு மகளிர்
10	முழங்கு திரை இன் சீர் தூங்கும்
	அழுங்கல் மூதூர் அறிந்தன்றோ இன்றே.	உரை

275. நெய்தல்

	செந்நெல் அரிநர் கூர் வாட் புண்ணுறக்
	காணார் முதலொடு போந்தென, பூவே
	படையொடும் கதிரொடும் மயங்கிய படுக்கைத்
	தன்னுறு விழுமம் அறியா, மென்மெல,
5	தெறு கதிர் இன் துயில் பசு வாய் திறக்கும்
	பேதை நெய்தற் பெரு நீர்ச் சேர்ப்பதற்கு
	யான் நினைந்து இரங்கேனாக, நோய் இகந்து,
	அறனிலாளன் புகழ, எற்
	பெறினும், வல்லேன்மன்-தோழி!-யானே.	உரை

307. நெய்தல்

	கவர் பரி நெடுந் தேர் மணியும் இசைக்கும்;
	பெயர் பட இயங்கிய இளையரும் ஒலிப்பர்;
	கடல் ஆடு வியல் இடைப் பேர் அணிப் பொலிந்த
	திதலை அல்குல் நலம் பாராட்டிய
5	வருமே-தோழி!-வார் மணற் சேர்ப்பன்:
	இறை பட வாங்கிய முழவுமுதற் புன்னை
	மா அரை மறைகம் வம்மதி-பானாள்,
	பூ விரி கானல், புணர் குறி வந்து, நம்
	மெல் இணர் நறும் பொழில் காணா
10	அல்லல் அரும் படர் காண்கம் நாம், சிறிதே.	உரை

315. நெய்தல்

	ஈண்டு பெருந் தெய்வத்து-யாண்டு பல கழிந்தென,
	பார்த் துறைப் புணரி அலைத்தலின், புடை கொண்டு,
	மூத்து, வினை போகிய முரி வாய் அம்பி,
	நல் எருது நடை வளம் வைத்தென, உழவர்
5	புல்லுடைக் காவில் தொழில் விட்டாங்கு,
	நறு விரை நன் புகை கொடாஅர், சிறு வீ
	ஞாழலொடு கெழீஇய புன்னை அம் கொழு நிழல்
	முழவு முதற் பிணிக்கும் துறைவ! நன்றும்
	விழுமிதின் கொண்ட கேண்மை நொவ்விதின்
10	தவறும்; நன்கு அறியாய்ஆயின், எம் போல்,
	ஞெகிழ் தோள், கலுழ்ந்த கண்ணர்,
	மலர் தீய்ந்தனையர், நின் நயந்தோரே.	உரை

327. நெய்தல்

	நாடல் சான்றோர் நம்புதல் பழி எனின்,
	பாடு இல கலுழும் கண்ணொடு சாஅய்ச்
	சாதலும் இனிதே-காதல்அம் தோழி!-
	அந் நிலை அல்லஆயினும், 'சான்றோர்
5	கடன் நிலை குன்றலும் இலர்' என்று, உடன் அமர்ந்து,
	உலகம் கூறுவது உண்டு என, நிலைஇய
	தாயம் ஆகலும் உரித்தே-போது அவிழ்
	புன்னை ஓங்கிய கானற்
	தண்ணம் துறைவன் சாயல் மார்பே.	உரை

395. நெய்தல்

	யாரை, எலுவ? யாரே, நீ எமக்கு
	யாரையும் அல்லை; நொதுமலாளனை;
	அனைத்தால் கொண்க, நம்மிடையே நினைப்பின்;
	கடும் பகட்டு யானை நெடுந் தேர்க் குட்டுவன்
5	வேந்து அடு மயக்கத்து முரசு அதிர்ந்தன்ன,
	ஓங்கற் புணரி பாய்ந்து ஆடு மகளிர்
	அணிந்திடு பல் பூ மரீஇ, ஆர்ந்த
	ஆ புலம் புகுதரு பேர் இசை மாலைக்
	கடல் கெழு மாந்தை அன்ன, எம்
10	வேட்டனை அல்லையால், நலம் தந்து சென்மே.	உரை

397. பாலை

	தோளும் அழியும், நாளும் சென்றென;
	நீள் இடை அத்தம் நோக்கி, வாள் அற்றுக்
	கண்ணும் காட்சி தௌவின; என் நீத்து
	அறிவும் மயங்கி, பிறிது ஆகின்றே;
5	நோயும் பெருகும்; மாலையும் வந்தன்று;
	யாங்கு ஆகுவென்கொல் யானே? ஈங்கோ
	சாதல் அஞ்சேன்; அஞ்சுவல், 'சாவின்
	பிறப்புப் பிறிது ஆகுவதுஆயின்,
	மறக்குவேன்கொல், என் காதலன்' எனவே.	உரை