120. மருதம்

	தட மருப்பு எருமை மட நடைக் குழவி
	தூண் தொறும் யாத்த காண்தகு நல் இல்,
	கொடுங் குழை பெய்த செழுஞ் செய் பேதை
	சிறு தாழ் செறித்த மெல் விரல் சேப்ப,
5	வாளை ஈர்ந் தடி வல்லிதின் வகைஇ,
	புகை உண்டு அமர்த்த கண்ணள், தகை பெறப்
	பிறை நுதல் பொறித்த சிறு நுண் பல் வியர்
	அம் துகில் தலையில் துடையினள், நப் புலந்து,
	அட்டிலோளே அம் மா அரிவை-
10	எமக்கே வருகதில் விருந்தே! சிவப்பாள் அன்று,
	சிறு முள் எயிறு தோன்ற
	முறுவல் கொண்ட முகம் காண்கம்மே.	உரை

176. குறிஞ்சி

	எம் நயந்து உறைவி ஆயின், யாம் நயந்து
	நல்கினம் விட்டது என்? நலத்தோன் அவ் வயின்
	சால்பின் அளித்தல் அறியாது, 'அவட்கு அவள்
	காதலள் என்னுமோ?' உரைத்திசின்-தோழி!-
5	நிரைத்த யானை முகத்து வரி கடுப்பப்
	போது பொதி உடைந்த ஒண் செங் காந்தள்
	வாழை அம் சிலம்பின் வம்பு படக் குவைஇ,
	யாழ் ஓர்த்தன்ன இன் குரல் இன வண்டு,
	அருவி முழவின் பாடொடு ஒராங்கு,
10	மென்மெல இசைக்கும் சாரல்,
	குன்ற வேலித் தம் உறைவின் ஊரே.	உரை

188. குறிஞ்சி

	படு நீர்ச் சிலம்பில் கலித்த வாழைக்
	கொடு மடல் ஈன்ற கூர் வாய்க் குவி முகை,
	ஒள் இழை மகளிர் இலங்கு வளைத் தொடூஉம்
	மெல் விரல் மோசை போல, காந்தள்
5	வள் இதழ் தோயும் வான் தோய் வெற்ப!
	'நன்றி விளைவும் தீதொடு வரும்' என,
	அன்று நற்கு அறிந்தனள் ஆயின், குன்றத்துத்
	தேம் முதிர் சிலம்பில் தடைஇய
	வேய் மருள் பணைத் தோள் அழியலள்மன்னே.	உரை

222. குறிஞ்சி

	கருங் கால் வேங்கைச் செவ் வீவாங்கு சினை
	வடுக் கொளப் பிணித்த விடுபுரி முரற்சிக்
	கை புனை சிறு நெறி வாங்கி, பையென,
	விசும்பு ஆடு ஆய் மயில் கடுப்ப, யான் இன்று,
5	பசுங் காழ் அல்குல் பற்றுவனன் ஊக்கிச்
	செலவுடன் விடுகோ-தோழி!-பலவுடன்
	வாழை ஓங்கிய வழை அமை சிலம்பில்,
	துஞ்சு பிடி மருங்கின் மஞ்சு பட, காணாது,
	பெருங் களிறு பிளிறும் சோலை அவர்
10	சேண் நெடுங் குன்றம் காணிய நீயே?	உரை

225. குறிஞ்சி

	முருகு உறழ் முன்பொடு கடுஞ் சினம் செருக்கிப்
	பொருத யானை வெண் கோடு கடுப்ப,
	வாழை ஈன்ற வை ஏந்து கொழு முகை,
	மெல் இயல் மகளிர் ஓதி அன்ன
5	பூவொடு, துயல் வரும் மால் வரை நாடனை
	இரந்தோர் உளர்கொல்-தோழி!-திருந்து இழைத்
	தொய்யில் வன முலை வரி வனப்பு இழப்பப்
	பயந்து எழு பருவரல் தீர,
	நயந்தோர்க்கு உதவா நார் இல் மார்பே?	உரை

232. குறிஞ்சி

	சிறு கண் யானைப் பெருங் கை ஈர்-இனம்
	குளவித் தண் கயம் குழையத் தீண்டி,
	சோலை வாழை முணைஇ, அயலது
	வேரல் வேலிச் சிறுகுடி அலற,
5	செங் காற் பலவின் தீம் பழம் மிசையும்
	மா மலை நாட!-காமம் நல்கென
	வேண்டுதும்-வாழிய! எந்தை, வேங்கை
	வீ உக வரிந்த முன்றில்,
	கல் கெழு பாக்கத்து அல்கினை செலினே.	உரை

251. குறிஞ்சி

	நெடு நீர் அருவிய கடும் பாட்டு ஆங்கண்,
	பிணி முதல் அரைய பெருங் கல் வாழைக்
	கொழு முதல் ஆய் கனி மந்தி கவரும்
	நல் மலை நாடனை நயவா, யாம், அவன்
5	நனி பேர் அன்பின், நின் குரல் ஓப்பி,
	நின் புறங்காத்தலும் காண்போய், நீ? என்
	தளிர் ஏர் மேனித் தொல் கவின் அழிய,
	பலி பெறு கடவுட் பேணி, கலி சிறந்து,
	நுடங்கு நிலைப் பறவை உடங்கு பீள் கவரும்;
10	தோடு இடம் கோடாய், கிளர்ந்து,
	நீடினை விளைமோ! வாழிய, தினையே!	உரை

309. குறிஞ்சி

	நெகிழ்ந்த தோளும், வாடிய வரியும்,
	தளிர் வனப்பு இழந்த என் நிறனும் நோக்கி,
	'யான் செய்தன்று இவள் துயர்' என, அன்பின்
	ஆழல்; வாழி!-தோழி!-'வாழைக்
5	கொழு மடல் அகல் இலைத் தளி தலைக் கலாவும்,
	பெரு மலை நாடன் கேண்மை நமக்கே
	விழுமமாக அறியுநர் இன்று' என,
	கூறுவைமன்னோ, நீயே;
	தேறுவன்மன் யான், அவருடை நட்பே.	உரை

355. குறிஞ்சி

	புதல்வன் ஈன்ற பூங் கண் மடந்தை
	முலை வாய் உறுக்கும் கை போல், காந்தட்
	குலைவாய் தோயும் கொழு மடல் வாழை
	அம் மடல் பட்ட அருவித் தீம் நீர்
5	செம் முக மந்தி ஆரும் நாட!
	முந்தை இருந்து நட்டோர் கொடுப்பின்,
	நஞ்சும் உண்பர் நனி நாகரிகர்;
	அம் சில் ஓதி என் தோழி தோட் துயில்
	நெஞ்சின் இன்புறாய்ஆயினும், அது நீ
10	என் கண் ஓடி அளிமதி-
	நின் கண் அல்லது பிறிது யாதும் இலளே!	உரை

399. குறிஞ்சி

	அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை அடுக்கத்து,
	குருதி ஒப்பின் கமழ் பூங் காந்தள்
	வரி அணி சிறகின் வண்டு உண மலரும்
	வாழை அம் சிலம்பில், கேழல் கெண்டிய
5	நிலவரை நிவந்த பல உறு திரு மணி
	ஒளி திகழ் விளக்கத்து, ஈன்ற மடப் பிடி,
	களிறு புறங்காப்ப, கன்றொடு வதியும்
	மா மலை நாடன் நயந்தனன் வரூஉம்
	பெருமை உடையள் என்பது
10	தருமோ-தோழி!-நின் திரு நுதல் கவினே?	உரை

400. மருதம்

	வாழை மென் தோடு வார்புஉறுபு ஊக்கும்
	நெல் விளை கழனி நேர் கண் செறுவின்,
	அரிவனர் இட்ட சூட்டு அயல், பெரிய
	இருஞ் சுவல் வாளை பிறழும் ஊர!
5	நினின்று அமைகுவென்ஆயின், இவண் நின்று,
	இன்னா நோக்கமொடு எவன் பிழைப்பு உண்டோ?
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் கெட அறியாதாங்கு, சிறந்த
	கேண்மையொடு அளைஇ, நீயே
10	கெடு அறியாய் என் நெஞ்சத்தானே.	உரை