21. முல்லை

	விரைப் பரி வருந்திய வீங்கு செலல்இளையர்
	அரைச் செறி கச்சை யாப்பு அழித்து அசைஇ,
	வேண்டு அமர் நடையர், மென்மெல வருக!
	தீண்டா வை முள் தீண்டி நாம் செலற்கு
5	ஏமதி, வலவ, தேரே! உதுக் காண்-
	உருக்குறு நறு நெய் பால் விதிர்த்தன்ன
	அரிக் குரல் மிடற்ற அம் நுண் பல் பொறிக்
	காமரு தகைய கானவாரணம்
	பெயல் நீர் போகிய வியல் நெடும் புறவில்
10	புலரா ஈர் மணல் மலிரக் கெண்டி,
	நாள் இரை கவர மாட்டி, தன்
	பேடை நோக்கிய பெருந்தகு நிலையே!	உரை

58. நெய்தல்

	பெரு முது செல்வர் பொன்னுடைப்புதல்வர்
	சிறு தோட் கோத்த செவ் அரிப்பறையின்
	கண்ணகத்து எழுதிய குரீஇப் போல,
	கோல் கொண்டு அலைப்பப் படீஇயர்மாதோ-
5	வீரை வேண்மான் வெளியன் தித்தன்
	முரசு முதல் கொளீஇய மாலை விளக்கின்
	வெண் கோடு இயம்ப, நுண் பனி அரும்ப,
	கையற வந்த பொழுதொடு மெய் சோர்ந்து,
	அவல நெஞ்சினம் பெயர, உயர் திரை
10	நீடு நீர்ப் பனித் துறைச் சேர்ப்பன்
	ஓடு தேர் நுண் நுகம் நுழைந்த மாவே!	உரை

63. நெய்தல்

	உரவுக் கடல் உழந்த பெரு வலைப்பரதவர்
	மிகு மீன் உணக்கிய புது மணல் ஆங்கண்,
	கல்லென் சேரிப் புலவற் புன்னை
	விழவு நாறு விளங்கு இணர் அவிழ்ந்து உடன் கமழும்
5	அழுங்கல் ஊரோ அறன் இன்று; அதனால்,
	அறன் இல் அன்னை அருங் கடிப் படுப்ப,
	பசலை ஆகி விளிவதுகொல்லோ-
	புள் உற ஒசிந்த பூ மயங்கு அள்ளல்
	கழிச் சுரம் நிவக்கும் இருஞ் சிறை இவுளி
10	திரை தரு புணரியின் கழூஉம்
	மலி திரைச் சேர்ப்பனொடு அமைந்த நம் தொடர்பே?	உரை

78. நெய்தல்

	கோட் சுறா வழங்கும் வாள் கேழ்இருங் கழி
	மணி ஏர் நெய்தல் மா மலர் நிறைய,
	பொன் நேர் நுண் தாது புன்னை தூஉம்,
	வீழ் தாழ் தாழைப் பூக் கமழ் கானல்,
5	படர் வந்து நலியும் சுடர் செல் மாலை,
	நோய் மலி பருவரல் நாம் இவண் உய்கம்;
	கேட்டிசின்-வாழி, தோழி!-தெண் கழி
	வள் வாய் ஆழி உள் வாய் தோயினும்,
	புள்ளு நிமிர்ந்தன்ன பொலம் படைக் கலி மா
10	வலவன் கோல் உற அறியா,
	உரவு நீர்ச் சேர்ப்பன், தேர்மணிக் குரலே!	உரை

81. முல்லை

	இரு நிலம் குறையக் கொட்டிப்பரிந்தின்று
	ஆதி போகிய அசைவு இல் நோன் தாள்,
	மன்னர் மதிக்கும் மாண் வினைப் புரவி
	கொய்ம் மயிர் எருத்தில் பெய்ம் மணி ஆர்ப்ப,
5	பூண்கதில்-பாக!-நின் தேரே: பூண் தாழ்
	ஆக வன முலைக் கரைவலம் தெறிப்ப
	அழுதனள் உறையும் அம் மா அரிவை
	விருந்து அயர் விருப்பொடு வருந்தினள் அசைஇய
	முறுவல் இன் நகை காண்கம்!-
10	உறு பகை தணித்தனன், உரவு வாள் வேந்தே.	உரை

91. நெய்தல்

	நீ உணர்ந்தனையே-தோழி!-வீ உகப்
	புன்னை பூத்த இன் நிழல் உயர் கரைப்
	பாடு இமிழ் பனிக் கடல் துழைஇ, பெடையோடு
	உடங்கு இரை தேரும் தடந் தாள் நாரை
5	ஐய சிறு கண் செங் கடைச் சிறு மீன்,
	மேக்கு உயர் சினையின் மீமிசைக் குடம்பை,
	தாய்ப் பயிர் பிள்ளை வாய்ப் படச் சொரியும்
	கானல் அம் படப்பை ஆனா வண் மகிழ்ப்
	பெரு நல் ஈகை நம் சிறு குடிப் பொலிய,
10	புள் உயிர்க் கொட்பின் வள் உயிர் மணித் தார்க்
	கடு மாப் பூண்ட நெடுந் தேர்
	நெடு நீர்ச் சேர்ப்பன் பகல் இவண் வரவே?	உரை

121. முல்லை

	விதையர் கொன்ற முதையல் பூழி,
	இடு முறை நிரப்பிய ஈர் இலை வரகின்
	கவைக் கதிர் கறித்த காமர் மடப் பிணை,
	அரலை அம் காட்டு இரலையொடு, வதியும்
5	புறவிற்று அம்ம, நீ நயந்தோள் ஊரே:
	'எல்லி விட்டன்று, வேந்து' எனச் சொல்லுபு
	பரியல்; வாழ்க, நின் கண்ணி!-காண் வர
	விரி உளைப் பொலிந்த வீங்கு செலல் கலி மா
	வண் பரி தயங்க எழீஇ, தண் பெயற்
10	கான் யாற்று இகுமணற் கரை பிறக்கு ஒழிய,
	எல் விருந்து அயரும் மனைவி
	மெல் இறைப் பணைத் தோள் துயில் அமர்வோயே!	உரை

135. நெய்தல்

	தூங்கல் ஓலை ஓங்கு மடற் பெண்ணை
	மா அரை புதைத்த மணல் மலி முன்றில்,
	வரையாத் தாரம் வரு விருந்து அயரும்
	தண் குடி வாழ்நர் அம் குடிச் சீறூர்
5	இனிது மன்றம்ம தானே-பனி படு
	பல் சுரம் உழந்த நல்கூர் பரிய,
	முழங்கு திரைப் புது மணல் அழுந்தக் கொட்கும்,
	வால் உளைப் பொலிந்த, புரவித்
	தேரோர் நம்மொடு நகாஅ ஊங்கே.	உரை

149. நெய்தல்

	சிலரும் பலரும் கடைக்கண் நோக்கி,
	மூக்கின் உச்சிச் சுட்டு விரல் சேர்த்தி,
	மறுகில் பெண்டிர் அம்பல் தூற்ற,
	சிறு கோல் வலந்தனள் அன்னை அலைப்ப,
5	அலந்தனென் வாழி-தோழி!-கானல்
	புது மலர் தீண்டிய பூ நாறு குரூஉச் சுவல்
	கடு மான் பரிய கதழ் பரி கடைஇ,
	நடு நாள் வரூஉம் இயல் தேர்க் கொண்கனொடு
	செலவு அயர்ந்திசினால், யானே;
10	அலர் சுமந்து ஒழிக, இவ் அழுங்கல் ஊரே!	உரை

150. மருதம்

	நகை நன்கு உடையன்-பாண!-நும் பெருமகன்:
	'மிளை வலி சிதையக் களிறு பல பரப்பி,
	அரண் பல கடந்த முரண் கொள் தானை
	வழுதி, வாழிய பல! எனத் தொழுது, ஈண்டு
5	மன் எயில் உடையோர் போல, அஃது யாம்
	என்னதும் பரியலோ இலம்' எனத் தண் நடைக்
	கலி மா கடைஇ வந்து, எம் சேரித்
	தாரும் கண்ணியும் காட்டி, ஒருமைய
	நெஞ்சம் கொண்டமை விடுமோ? அஞ்ச,
10	கண்ணுடைச் சிறு கோல் பற்றிக்
	கதம் பெரிது உடையள், யாய்; அழுங்கலோ இலளே.	உரை

181. முல்லை

	உள் இறைக் குரீஇக் கார் அணற் சேவல்
	பிற புலத் துணையோடு உறை புலத்து அல்கி,
	வந்ததன் செவ்வி நோக்கி, பேடை
	நெறி கிளர் ஈங்கைப் பூவின் அன்ன
5	சிறு பல் பிள்ளையொடு குடம்பை கடிதலின்,
	துவலையின் நனைந்த புறத்தது அயலது
	கூரல் இருக்கை அருளி, நெடிது நினைந்து,
	ஈர நெஞ்சின் தன் வயின் விளிப்ப,
	கையற வந்த மையல் மாலை
10	இரீஇய ஆகலின், இன் ஒலி இழந்த
	தார் அணி புரவி தண் பயிர் துமிப்ப
	வந்தன்று, பெருவிறல் தேரே;
	உய்ந்தன்றாகும், இவள் ஆய் நுதற் கவினே.	உரை

245. நெய்தல்

5

	நகையாகின்றே-தோழி!-'தகைய
	அணி மலர் முண்டகத்து ஆய் பூங்கோதை
	மணி மருள் ஐம்பால் வண்டு படத் தைஇ,
	துணி நீர்ப் பௌவம் துணையோடு ஆடி,
ஒழுகு நுண் நுசுப்பின், அகன்ற அல்குல்,
	தெளி தீம் கிளவி! யாரையோ, என்
	அரிது புணர் இன் உயிர் வவ்விய நீ?' என,
	பூண் மலி நெடுந் தேர்ப் புரவி தாங்கி,
	தான் நம் அணங்குதல் அறியான், நம்மின்
10	தான் அணங்குற்றமை கூறி, கானல்
	சுரும்பு இமிர் சுடர் நுதல் நோக்கி,
	பெருங் கடற் சேர்ப்பன் தொழுது நின்றதுவே	உரை

380. மருதம்

	நெய்யும் குய்யும் ஆடி, மெய்யொடு
	மாசு பட்டன்றே கலிங்கமும்; தோளும்,
	திதலை மென் முலைத் தீம் பால் பிலிற்ற,
	புதல்வற் புல்லிப் புனிறு நாறும்மே;
5	வால் இழை மகளிர் சேரித் தோன்றும்
	தேரோற்கு ஒத்தனெம் அல்லேம்; அதனால்
	பொன் புரை நரம்பின் இன் குரல் சீறியாழ்
	எழாஅல் வல்லை ஆயினும், தொழாஅல்;
	கொண்டு செல்-பாண!-நின் தண் துறை ஊரனை,
10	பாடு மனைப் பாடல்; கூடாது நீடு நிலைப்
	புரவியும் பூண் நிலை முனிகுவ;
	விரகு இல மொழியல், யாம் வேட்டது இல் வழியே!	உரை