261. குறிஞ்சி

	அருளிலர்வாழி-தோழி!-மின்னு வசிபு
	இருள் தூங்கு விசும்பின் அதிரும் ஏறொடு
	வெஞ் சுடர் கரந்த கமஞ் சூல் வானம்,
	நெடும் பல் குன்றத்துக் குறும் பல மறுகி,
5	தா இல் பெரும் பெயல் தலைஇய யாமத்து,
	களிறு அகப்படுத்த பெருஞ் சின மாசுணம்
	வெளிறு இல் காழ் மரம் பிணித்து நனி மிளிர்க்கும்
	சாந்தம் போகிய தேம் கமழ் விடர் முகை,
	எருவை நறும் பூ நீடிய
10	பெரு வரைச் சிறு நெறி வருதலானே.	உரை

262. பாலை

	தண் புனக் கருவிளைக் கண் போல் மா மலர்,
	ஆடு மயிற் பீலியின் வாடையொடு துயல்வர,
	உறை மயக்குற்ற ஊர் துஞ்சு யாமத்து,
	நடுங்கு பிணி நலிய நல் எழில் சாஅய்,
5	துனி கூர் மனத்தள், முனி படர் உழக்கும்
	பணைத் தோள், அரும்பிய சுணங்கின், கணைக் கால்,
	குவளை நாறும் கூந்தல், தேமொழி
	இவளின் தீர்ந்தும், ஆள்வினை வலிப்ப,
	''பிரிவல்'' நெஞ்சு, என்னும்ஆயின்,
10	அரிது மன்றம்ம, இன்மையது இளிவே.	உரை

263. நெய்தல்

	பிறை வனப்பு இழந்த நுதலும், யாழ நின்
	இறை வரை நில்லா வளையும், மறையாது
	ஊர் அலர் தூற்றும் கௌவையும், நாண் விட்டு
	உரை அவற்கு உரையாம்ஆயினும், இரை வேட்டு,
5	கடுஞ் சூல் வயவொடு கானல் எய்தாது,
	கழனி ஒழிந்த கொடு வாய்ப் பேடைக்கு,
	முட முதிர் நாரை கடல் மீன் ஒய்யும்
	மெல்லம் புலம்பற் கண்டு, நிலைசெல்லாக்
	கரப்பவும் கரப்பவும் கைம்மிக்கு,
10	உரைத்த-தோழி!-உண்கண் நீரே.	உரை

264. பாலை

	பாம்பு அளைச் செறிய முழங்கி, வலன் ஏர்பு,
	வான் தளி பொழிந்த காண்பு இன் காலை,
	அணி கிளர் கலாவம் ஐது விரித்து இயலும்
	மணி புரை எருத்தின் மஞ்ஞை போல, நின்
5	வீ பெய் கூந்தல் வீசு வளி உளர
	ஏகுதி-மடந்தை!-எல்லின்று பொழுதே:
	வேய் பயில் இறும்பில் கோவலர் யாத்த
	ஆ பூண் தெண் மணி இயம்பும்,
	ஈகாண் தோன்றும், எம் சிறு நல் ஊரே.	உரை

265. குறிஞ்சி

	இறுகு புனம் மேய்ந்த அறு கோட்டு முற்றல்
	அள்ளல் ஆடிய புள்ளி வரிக் கலை
	வீளை அம்பின் வில்லோர் பெருமகன்,
	பூந் தோள் யாப்பின் மிஞிலி, காக்கும்
5	பாரத்து அன்ன-ஆர மார்பின்
	சிறு கோற் சென்னி ஆரேற்றன்ன-
	மாரி வண் மகிழ் ஓரி கொல்லிக்
	கலி மயில் கலாவத்து அன்ன, இவள்
	ஒலி மென் கூந்தல் நம் வயினானே.	உரை

266. முல்லை

	கொல்லைக் கோவலர் குறும்புனம் சேர்ந்த
	குறுங் காற் குரவின் குவி இணர் வான் பூ
	ஆடுடை இடைமகன் சூடப் பூக்கும்
	அகலுள் ஆங்கண் சீறூரேமே;
5	அதுவே சாலும் காமம்; அன்றியும்,
	எம் விட்டு அகறிர்ஆயின், கொன் ஒன்று
	கூறுவல்-வாழியர், ஐய!-வேறுபட்டு
	இரீஇய காலை இரியின்,
	பெரிய அல்லவோ, பெரியவர் நிலையே?	உரை

267. நெய்தல்

	''நொச்சி மா அரும்பு அன்ன கண்ண
	எக்கர் ஞெண்டின் இருங் கிளைத் தொழுதி,
	இலங்கு எயிற்று ஏஎர் இன் நகை மகளிர்
	உணங்கு தினை துழவும் கை போல், ஞாழல்
5	மணம் கமழ் நறு வீ வரிக்கும் துறைவன்-
	தன்னொடு புணர்த்த இன் அமர் கானல்,
	தனியே வருதல் நனி புலம்பு உடைத்து'' என,
	வாரேன்மன் யான், வந்தனென் தெய்ய;
	சிறு நா ஒண் மணித் தெள் இசை கடுப்ப,
10	இன மீன் ஆர்கை ஈண்டு புள் ஒலிக்குரல்,
	''இவை மகன்'' என்னா அளவை,
	வய மான் தோன்றல் வந்து நின்றனனே.	உரை

268. குறிஞ்சி

	சூருடை நனந் தலைச் சுனை நீர் மல்க,
	மால் பெயல் தலைஇய மன் நெடுங் குன்றத்து,
	கருங் காற் குறிஞ்சி மதன் இல் வான் பூ,
	ஓவுக் கண்டன்ன இல்வரை இழைத்த
5	நாறு கொள் பிரசம் ஊறு நாடற்குக்
	காதல் செய்தவும் காதலன்மை
	யாதனிற்கொல்லோ?- தோழி!- வினவுகம்,
	பெய்ம் மணல் முற்றம் கடி கொண்டு
	மெய்ம் மலி கழங்கின் வேலற் தந்தே.	உரை

269. பாலை

	குரும்பை மணிப் பூண் பெருஞ் செங் கிண்கிணிப்
	பால் ஆர் துவர் வாய்ப் பைம் பூட் புதல்வன்,
	மாலைக் கட்டில், மார்பு ஊர்பு இழிய,
	அவ் எயிறு ஒழுகிய அவ் வாய் மாண் நகைச்
5	செயிர் தீர் கொள்கை நம் உயிர் வெங் காதலி
	திருமுகத்து அலமரும் கண் இணைந்து அல்கலும்,
	பெரும! வள்ளியின் பிணிக்கும் என்னார்,
	சிறு பல் குன்றம் இறப்போர்;
	அறிவார் யார், அவர் முன்னியவ்வே?	உரை

270. நெய்தல்

	தடந் தாள் தாழைக் குடம்பை, நோனாத்
	தண்டலை கமழும் வண்டு படு நாற்றத்து
	இருள் புரை கூந்தல் பொங்கு துகள் ஆடி,
	உருள் பொறி போல எம் முனை வருதல்,
5	அணித் தகை அல்லது பிணித்தல் தேற்றாப்
	பெருந் தோட் செல்வத்து இவளினும்-எல்லா!-
	எற் பெரிது அளித்தனை, நீயே; பொற்புடை
	விரி உளைப் பொலிந்த பரியுடை நன் மான்
	வேந்தர் ஓட்டிய ஏந்து வேல் நன்னன்
10	கூந்தல் முரற்சியின் கொடிதே;
	மறப்பல் மாதோ, நின் விறல் தகைமையே.	உரை