1.2 படைப்பும் சிறப்பும்

தொலைக்காட்சி விளம்பரங்கள் மக்கள் கவனத்தைச் சுண்டி இழுக்கின்றன. இந்த விளம்பர மோகத்திற்குக் குழந்தைகள், சிறுவர், முதியவர், ஆண்கள், பெண்கள் என்ற பாகுபாடின்றி அனைவரும் அடிமையாகின்றனர். விளம்பரம் பார்த்துப் பார்த்துத் தன் வாழ்க்கையைத் தொலைத்து நிற்கும் இளம்பெண் ஒருத்தி ஆசை வழி மனம் செல்ல எவ்வாறு அல்லல்படுகிறாள் என்பதை எடுத்துரைப்பது ஆசை வழி மனம் செல்ல (கல்கி. 1998.)

உணர்வுகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அந்த அடிப்படையில் வெளிவரும் சிறுகதைகளை உணர்வுச் சிறப்புக் கதைகள் என்கிறோம். குறிப்பிட்ட ஓர் உணர்வு எழுவதற்கான சூழல், உணர்வின் விளைவு, உணர்வு தரும் அனுபவம் என்று பல கோணங்களில் இவ்வகைக் கதைகளைப் பாகுபாடு செய்யலாம். பெண்ணின் உணர்வுகள், முதியவர் உணர்வுகள், இளைஞர் உணர்வுகள், சிறுவர் உணர்வுகள் என்று உணர்வுகளை முதன்மைப்படுத்தி ஆசிரியர் பல சிறுகதைகளைப் படைத்துள்ளார். எனினும் இவர் கதைகளில் சிறுவர் சிறுமியர் உணர்வுகளைச் சொல்லும் பாங்கு நம் மனத்தைத் தொடுகிறது. இயல்பாக அமைவதால் அவை சிறந்த சிறுகதைகளாகி விடுகின்றன. பூப்பெண் என்ற கதை மிகச் சிறந்தது. (இந்தியா டுடே. 1997.)

ஓர் அம்மன் கோவில் வாசலில் பூ விற்றுக் கொண்டிருக்கிறாள் ஒரு சிறுமி. மருத்துவ மனைக்குச் சென்று கொண்டிருந்த காவேரியம்மாள் தன் மகனுக்குப் பிடிக்குமே என்று பிஞ்சு வெண்டைக்காய் வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறாள். பூ விற்கும் சிறுமி “என்ன ஆயா பூ வாங்கலியா? காய் மட்டும் தான் வாங்குவியா?” என்று வலிய அழைக்கிறாள். உரையாடல் தொடர்கிறது. பேச்சு வாக்கில் காவேரியம்மாள் சிறுமியைப் பற்றிக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்கிறாள். பூவுக்குப் பணம் கொடுத்த பின்னர் ‘உன் பேரென்ன?’ என்று கேட்கிறாள். சிறுமி நிமிர்ந்து பார்த்தாள் ‘என்ன அப்படிப் பார்க்கறே?’ ‘உன் பேரென்ன?’ ‘இந்திரா’. அன்று முதல் வாரம் தோறும் சிறுமியிடம் ஒரு முழம் பூ வாங்கும் பழக்கம் தொடர்ந்தது.

ஒரு நாள் முதியவள் கையில் வைத்திருந்த பூவினால் சிறுமியின் முகம் அதிர்ச்சியில் வாடிவிட்டது. ‘என்னை விட்டுவிட்டு எப்படி வேறொருவரிடம் பூ வாங்கலாம்’ என்று கேட்கிறாள்.‘உன்னிடமே வாங்குவதாக எழுதிக் கொடுத்திருக்கிறேனா?’ என்று கேட்டவுடன் வேதனைப்படும் சிறுமியைக் கறிகாய்க்காரர் சமாதானம் செய்கிறார்.

‘ஏன் பாப்பா? இதுக்குப் போய்ச் சொணங்கிப்போற. அவங்க தர்ற ரெண்டு ரூபாயிலயா நீ மாடி வீடு கட்டப் போற. ஒனக்கும் அவங்களுக்கும் சொந்தமென்ன? பந்தமென்ன! இவங்க என்னவாம் பெசல் உனக்கு?’

“இவங்க மட்டும் தான் என் பேரைக் கேட்டாங்க” இந்த ஒரு வரி பூ விற்கும் பெண்ணின் உணர்வுகளை முழுமையாக வாசகர்க்கு உணர்த்திவிடுகிறது அல்லவா? பூ விற்கும் சிறுமியின் மனத்தில் யாராவது தன் பெயரைச் சொல்லி அழைக்க வேண்டும் என்ற ஏக்கம், தன் பெயரைக் கேட்டதனால் அவர்கள் மீது சொந்தம் கொண்டாடும் உரிமை, எல்லாமே இனி இழந்து விட்டோமோ என்ற வருத்தம் - அனைத்தையும் உணர்த்தும் ஆசிரியர் இத்துடன் கதையை முடித்துவிடவில்லை.

சிறுமி பேசுவதைக் கேட்டுக் கொண்டே வந்த காவேரியம்மாள் மனம் நெகிழ்ந்து போய் ‘காலில் முள் குத்திடிச்சு. சகுனம் சரியில்லை எதிர்ல வந்த குழந்தை கிட்ட அந்தப் பூவைக் கொடுத்திட்டு அப்படியே திரும்பிட்டேன். இந்தாம்மா பொண்ணு, இந்திரா வழக்கம்போல் மொழம் முல்லை கொடு’ பேசிக்கொண்டே தன் கையடக்கப் பர்சைத் திறந்தாள். சிறுமியை நேராகப் பார்க்கவில்லை. பார்த்தால் அழுதுவிடுவோமோ என்று பயமாயிருந்தது - என்று காவேரி பூப் பெண்ணின் மனத்தைப் புரிந்து கொண்ட நிலையைக் குறிப்பதாகக் கதை நிறைவு பெறுகிறது.

சிறுவர்களின் கள்ளம் கபடமற்ற மனநிலை, அன்பையே எதிர்பார்த்து, அன்புக்கு ஏங்கும் மனநிலை, என்று பல கோணங்கள். சிறுவர்களின் மன உணர்வுகள் இவர் சிறுகதைகளில் படம் பிடிக்கப்படுகின்றன. பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்கு ஏற்றாற்போல் சிறுவர்களின் உணர்வுகளும் விருப்பங்களும் மாறி நிற்கும் நிலையினைச் சுவைபடச் சொல்லும் சிறுகதை கோடைக் காலக் குழந்தைகள் (சௌராஷ்டிர மணி தீபாவளி மலர் 1994.)

உளவியல் அடிப்படையில் அமையும் சிறுகதைகளையும் இவர் படைத்துள்ளார். எளிமையான உளவியலை எடுத்துரைக்கும் சிறப்பை இவருடைய உளவியல் கதைகளில் காணலாம்.

ஒரு மனநிலை (தினமலர் தீபாவளி மலர். 1992) என்ற சிறுகதையில் ராதா என்ற பெண்ணின் ஒரு குறிப்பிட்ட மனநிலையை விளக்கி வர்ணித்திருப்பதைப் பாருங்கள்.

முதன் முதலில் பஸ்சில்தான் ஒருவன் அவளைப் ‘பாட்டி’ என்று கூப்பிட்டான். ‘பாவம் நின்றுகிட்டே வரீங்களே பாட்டி இப்படி உட்காருங்க’ என்று எழுந்து இடம் விட்டான். இப்படித் தொடங்குகிறது ஒரு மனநிலை என்ற சிறுகதை. முதன் முதலில் தனக்கு வயதாகி விட்டதென்று அறிந்து உணரும் மனநிலையின் வியப்பு, அதிர்ச்சி, வருத்தம், இலேசான உலுக்கல் என்று படிப்படியாக அது விரிவதைச் சித்திரிக்கிறது. இச்சிறுகதை, கற்பனையின் உச்சமாக ராதா நினைப்பதைப் பாருங்கள் ‘ஒரு குழந்தையை தீர்க்காயுசாய் இரு என்று வாழ்த்தும்போது நரையும் டென்ச்சரும், கைத்தடியும் கண்ணாடியும் உனக்கு வரட்டும் என்று தானே அர்த்தம்? முதுமையை ஏற்றுக் கொள்ள அஞ்சும் மனம் எப்படிக் கற்பனை செய்கிறது பாருங்கள். முதலில் ஏற்கத் தயங்கிய மனம் காலப் போக்கில் பக்குவமாக மாறி விடுகிறது. காலம் மனநிலையை மாற்றும் ஆற்றல் பெற்றதல்லவா?

ஜெயகுமாரி நிர்மலா வீட்டில் வேலை செய்யும் சிறுமி. அடிக்கடி கழிப்பறைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று ஒற்றை விரலை உயர்த்திக் காட்டுகிறாள். எதனால் இவ்வாறு செய்கிறாள் என்பதை உளவியல் ரீதியில் விளக்கும் கதைதான் உயர்த்திய விரல் (கல்கி. தீபாவளி மலர். 2000.) இவள் முன்னால் வேலை செய்த வீட்டின் எஜமானி முதல் நாள் இரவு 8 மணிக்குக் கொல்லைக் கதவைப் பூட்டி விட்டால் மறுநாள் காலை கதவைத் திறக்கும் வரை காத்திருக்க வேண்டும். அடக்கப் பார்த்துப் பார்த்துத் தவிக்கும் நிலை, இரவு நெருங்குகிறதே என்று பீதி கொள்ளும் நிலை என்று சிறுமி பட்ட துன்பமும் அதன் விளைவுகளும் கூறப்படுகின்றன. இப்போது இந்தப் புதிய வீட்டில் இருக்கும் சுதந்திரம் தான் அடிக்கடி ஒற்றை விரலை உயர்த்தச் சொல்கிறது. எப்போது வேண்டுமானாலும் கழிப்பறை செல்லலாம் என்ற சுதந்திரத்தை இப்படி அனுபவிக்கிறாள் என்று உளவியல் ரீதியில் சிறுமியின் உணர்வுகள் விளக்கப்படுவதைக் காணலாம்.

புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்ட தந்தை நோயின் கடுமை தாள முடியாமல் மூட்டைப் பூச்சி மருந்தைக் குடித்து இறந்து போகிறார். அவருடைய மகன் சேது தந்தையின் விருப்பத்தைப் புறக்கணித்து விட்டு ஹேமாவைத் திருமணம் செய்து கொண்டிருக்கிறான். அவர் விருப்பம்போல் நடந்து கொண்டிருந்தால் அவர் உயிருடன் இருந்திருப்பாரோ? இது மகனின் உள் உறுத்தல். தந்தையின் சொல்லை மீறி ஆன்மீகம் தேடி ஆசிரமம் சென்ற மகள் தாரிணி, தான் பணிவிடை செய்து கொண்டு பக்கத்தில் இருந்திருந்தால் அப்பாவைக் காப்பாற்றியிருக்கலாமோ என்று வருந்துகிறாள். மருமகள் ஹேமாவை ஹார்லிக்ஸ் கொண்டு வரத் தாமதமானதென்று மாமனார் கோபிக்க, பதிலுக்கு ஹேமாவும் ‘நான் போட்டால்தான் சோறு‘ என்று சொல்லிவிட்டாள். புற்றுநோயால் இறந்தாரென்று உலகம் நினைக்கிறது. ஆனால் மகன், மகள், மருமகள் மூவர்க்கும் அவரவர் செய்த தவறு அவரவர் உள்ளத்தை உறுத்துகிறது என்று உளவியல் ரீதியில் சொல்லப்பட்ட கதை உள் உறுத்தல் (அமுத சுரபி தீபாவளி மலர். 1999.)

பெரும்பாலான புராண இதிகாசக் கதைகள் மக்கள் அறிந்தவையே. அத்தகைய கதைகளைப் புதிய கோணத்தில் சிந்தித்துக் கதை படைப்பவர்களில் சிறப்பிடம் பெற்றவர் புதுமைப்பித்தன். தன் அன்று இரவு, சாப விமோசனம், அகலிகை கதைகள் மூலம் புதிய சிந்தனைகளை வாசகரிடையே எழுப்பியவர். சூடாமணியின் சில படைப்புகளிலும் அப்படிப்பட்ட சிந்தனைகளைக் காணலாம்.