முகப்பு

அகரவரிசை

ஊடல் கூடல் உணர்தல் புணர்தலை

ஊடு ஏறு கஞ்சனொடு மல்லும் வில்லும்

ஊணுடை மல்லர் ததர்ந்த ஒலி மன்னர்

ஊத்தைக் குழியில் அமுதம் பாய்வது போல் உங்கள்

ஊதும் அத் தீம் குழற்கே உய்யேன் நான்

ஊர் இலேன் காணி இல்லை உறவு மற்று ஒருவர் இல்லை

ஊர் எல்லாம் துஞ்சி உலகு எல்லாம் நள் இருள் ஆய்

ஊர் வளம் கிளர் சோலையும் கரும்பும்

ஊர்ந்த சகடம் உதைத்த பாதத்தன் பேய்முலை

ஊரவர் கவ்வை எரு இட்டு அன்னை சொல் நீர் படுத்து

ஊராது ஒழியேன் உலகு அறிய ஒள்-நுதலீர்

ஊரான் குடந்தை உத்தமன்

ஊரும் நாடும் உலகமும் தன்னைப்போல் அவனுடைய

ஊரும் புள் கொடியும் அஃதே உலகு எல்லாம் உண்டு உமிழ்ந்தான்

ஊரும் வரி அரவம் ஒண் குறவர் மால் யானை

ஊழி ஆய் ஓமத்து உச்சி ஆய் ஒருகால்

ஊழி முதல்வன் ஒருவனே என்னும் ஒருவன் உலகு எல்லாம்

ஊழிகள் ஆய் உலகு ஏழும் உண்டான் என்றிலம் பழம் கண்டு

ஊழிதோறு ஊழி உருவும் பேரும்

ஊழிதோறு ஊழி உலகுக்கு நீர்கொண்டு

ஊழிதோறு ஊழி ஓவாது வாழிய

ஊழியின் பெரிதால் நாழிகை என்னும்

ஊன் அமர் தலை ஒன்று ஏந்தி உலகு எலாம் திரியும் ஈசன்

ஊன் இடைச் சுவர் வைத்து என்பு தூண் நாட்டி

ஊன் ஏறு செல்வத்து உடற்பிறவி யான் வேண்டேன்

ஊன் நேர் ஆக்கை-தன்னை உழந்து ஓம்பி வைத்தமையால்

ஊன் வாட உண்ணாது உயிர் காவல் இட்டு

ஊனக் குரம்பையின் உள் புக்கு இருள் நீக்கி

ஊனில் மேய ஆவி நீ உறக்கமோடு உணர்ச்சி நீ

ஊனில் வாழ் உயிரே நல்லை போ உன்னைப் பெற்று