'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,

உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய

முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,

அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,

5

சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய

கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்

மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த

வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்

பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,

10

அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,

நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,

அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,

உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்

வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,

15

சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை

நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்

சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,

உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்

கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

கோழிலை வாழைக் கோள் முதிர் பெருங் குலை

ஊழுறு தீம் கனி, உண்ணுநர்த் தடுத்த

சாரற் பலவின் சுளையொடு, ஊழ் படு

பாறை நெடுஞ் சுனை, விளைந்த தேறல்

5

அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது

கறி வளர் சாந்தம் ஏறல்செல்லாது,

நறு வீ அடுக்கத்து மகிழ்ந்து கண்படுக்கும்

குறியா இன்பம், எளிதின், நின் மலைப்

பல் வேறு விலங்கும், எய்தும் நாட!

10

குறித்த இன்பம் நினக்கு எவன் அரிய?

வெறுத்த ஏஎர், வேய் புரை பணைத் தோள்,

நிறுப்ப நில்லா நெஞ்சமொடு நின்மாட்டு,

இவளும், இனையள்ஆயின், தந்தை

அருங் கடிக் காவலர் சோர் பதன் ஒற்றி,

15

கங்குல் வருதலும் உரியை; பைம் புதல்

வேங்கையும் ஒள் இணர் விரிந்தன;

நெடு வெண் திங்களும் ஊர்கொண்டன்றே.

அரி பெய் சிலம்பின் ஆம்பல் அம் தொடலை,

அரம் போழ் அவ் வளைப் பொலிந்த முன்கை,

இழை அணி பணைத் தோள், ஐயை தந்தை,

மழை வளம் தரூஉம் மா வண் தித்தன்,

5

பிண்ட நெல்லின் உறந்தை ஆங்கண்

கழை நிலை பெறாஅக் காவிரி நீத்தம்,

குழை மாண் ஒள் இழை நீ வெய்யோளொடு,

வேழ வெண் புணை தழீஇ, பூழியர்

கயம் நாடு யானையின் முகன் அமர்ந்தாஅங்கு,

10

ஏந்து எழில் ஆகத்துப் பூந் தார் குழைய,

நெருநல் ஆடினை, புனலே; இன்று வந்து,

'ஆக வன முலை அரும்பிய சுணங்கின்,

மாசு இல் கற்பின், புதல்வன் தாய்!' என,

மாயப் பொய்ம்மொழி சாயினை பயிற்றி, எம்

15

முதுமை எள்ளல்; அஃது அமைகும் தில்ல!

சுடர்ப் பூந் தாமரை நீர் முதிர் பழனத்து,

அம் தூம்பு வள்ளை ஆய் கொடி மயக்கி,

வாளை மேய்ந்த வள் எயிற்று நீர்நாய்,

முள் அரைப் பிரம்பின் மூதரில் செறியும்,

20

பல் வேல் மத்தி, கழாஅர் அன்ன எம்

இளமை சென்று தவத் தொல்லஃதே;

இனிமை எவன் செய்வது, பொய்ம்மொழி, எமக்கே?

ஈயல் புற்றத்து ஈர்ம் புறத்து இறுத்த

குரும்பி வல்சிப் பெருங் கை ஏற்றை

தூங்கு தோல் துதிய வள் உகிர் கதுவலின்,

பாம்பு மதன் அழியும் பானாட் கங்குலும்,

5

அரிய அல்லமன் இகுளை! 'பெரிய

கேழல் அட்ட பேழ்வாய் ஏற்றை

பலா அமல் அடுக்கம் புலாவ ஈர்க்கும்

கழை நரல் சிலம்பின்ஆங்கண், வழையொடு

வாழை ஓங்கிய தாழ் கண் அசும்பில்,