தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம் - TAMIL VIRTUAL ACADEMY

மொழிகள்

பாட்டு முதற் குறிப்பு அகராதி

முகப்பு
தொடக்கம்

திருவருட்பா

இரண்டாம் திருமுறை

முதல் தொகுதி

பாட்டு முதற் குறிப்பு அகராதி

 

அங்கையில் புண்போல்
அஞ்செழுத்தோதி
அடியர் நெஞ்சத்து
அடியனேன் அலன்
அட்டமூர்த்த
அணங்கனார் களப
அணிகொள் கோவண
அணிவேல் படைகொள்
அண்டனை எண்தோள்
அண்மையாகும்
அப்பார் மலர்ச்சடை
அமைவறிந்திடா
அம்பலத்துள்
அரியது நினது
அரிய பெருமான்
அருமருந்தனையாய்
அருளார் அமுத
அருள் ஓர் சிறிதும்
அருள்செய் நீறிடார்
அருள்பவன்
அருள்வதுன் இயற்கை
அலைவளைக்கும்
அல்லல் என்னை
அல்லலங் கடலிடை
அழிந்த வாழ்க்கையின்
அழுத பிள்ளைக்கே
அழுது நெஞ்சயர்ந்து
அளிய நெஞ்சமோர்
அறங்கொள் உமை
அறியாப் பருவ
அறியேன் உன்தன்
அற்ப அளவும்
அன்றும் அறியார்
அன்றி நீ அடிமை
அன்றும் சிறியேன்
அன்றி னேர்கிலை
அன்னை போன்று
அன்னையில் பெரிதும்
ஆட்டுகின்ற
ஆட்டுகின்ற நீ
ஆண்டநின்
ஆதவன்தன்
ஆதியே தில்லை
ஆல்அடுத்த
ஆறடுத்துச் சென்ற
ஆறுவாண்முக
இகழ்ந்திடேல்
இடமே பொருளே
இரக்கம் என்ப
இரக்கின்றோர்களுக்
இருந்தனை எனது
இருள் ஆர்
இலனே மற்றோர்
இலவு காக்கின்ற
இலைஎனாதணு
இலைவேட்ட
இல்லை உண்டென
இல்லைஎன்பதனுக்
இல்லை என்பதிலா
இல்லை என்பதே
இல்லையே என்பதிங்கில்லை
இறையும் நின் திருதாள்
இனிய நின் திருத்தாள்
இனிய நீறிடா
இன்புடையார்
இன்றிருந் தவரை
இன்று நின்றவர்
இன்று வந்தெனைநீ
இன்னல் உலக
இன்னும் எங்ஙனம்
இன்னே எளியேன்
இன்னும் பற்பல
ஈசனைத் தாயில்
ஈர்ந்த நெஞ்சினர்
உடுக்க வேண்டிமுன்
உடை உடுத்திட
உடைகொள்
உடைமை வைத்து
உண்ணாடும் வல்வினை
உண்ணி றைந்தெனை
உண்டநஞ் சின்னும்
உண்டுநஞ் சமரர்
உண்டு வறிய
உண்டோ எனைப்போல்
உண்டோ என்போல்
உண்மை அறியேன்
உண்மை ஓதினும்
உண்மையே அறிகிலா
உம்பர் தமக்கரிதாம்
உம்பர் வான்துயர்
உய்ய ஒன்றறியா
உய்ய ஒன்றிலேன்
உய்யும் வண்ணம்
உய்ய வல்லனேல்
உலகம் ஏத்திநின்
உள்ளத் தெழுந்த
உள்ளியோ என
உறங்கு கின்றதும்
உறவனே உன்னை
உறைந்து வஞ்சர்பால்
உற்ற விடத்தே
உன்னை உன்னி
ஊணத்துயர்ந்த
ஊதியம் பெறா
ஊர் சொல்வேன்
ஊர் மதிக்க
ஊழை அகற்றி
எஞ்ச வேண்டிய
எண்ணாதெளியேன்
எண்ண இனிய
எந்தையே தில்லை
எப்பாலும் நின்
எம்மை வாட்டும்
எல்லாம் செயவல்ல
எளியனேன் மையல்
எளியேன் இழைத்த
எற்றுக்கடியார்
என்று நின்
என்னதன்று காண்
என்ன நான் சொலி
என்னைக் கொடுத்தேன்
என்னைநின்
என்னுடைய வஞ்சக
ஏங்கி நோகின்ற
ஏணப்பரி செஞ்சடை
ஏய்ந்து வஞ்சகர்
ஏலவார் குழலாள்
ஏழியல் பண்
ஏறுகின்றிலேன்
ஏன்று கொண்டருள
ஏன்றுகொள்
ஐயனே மாலும்
ஒக்க நெஞ்சமே
ஒப்பார் இல்லா
ஒப்பிலாய் உனது
ஒருகணப்பொழுதே
ஒல்லையே நஞ்சனைத்தும்
ஒற்றிமேவிய
ஒற்றியூர் அமரும்
ஒன்றுநின் தன்மை
ஓடு கின்றனன்
ஓங்கும் பொருளே
ஓடல் எங்கணும்
ஓடும் நெஞ்சமே
கங்கை அஞ்சடை
கஞ்சனைச் சிரங்கொய்
கஞ்சனோர் தலை
கஞ்சன் அங்கொரு
கடம் பொழி ஓங்கல்
கடலே அனைய
கடவுள் நீறிடா
கடனே அடியர்
கடுத்த தும்பிய
கடையவனேன்

கட்டினேன் பாப

கணத்தினில் உலகம்
கண்கள் மூன்றினார்
கண்கொள் மணியை
கண்ண னோடயன்
கண்ணார் நுதலோய்
கண்ணினால் உனது
கண்ணுள் மாமணி
கண்ணுதல் கரும்பே
கந்த மும்மல
கந்த வண்ணமாம்
கமைப்பின் ஈகிலா
கயவர் இல்லிடை
கரப்பவர்க் கெல்லாம்
கரவு நெஞ்சினர்
கரியமா லன்று
கருங்கணம் சூழக்
கருதென அடியார்
கருமையாம் அக
கரும்பின் கட்டியும்
கரும்பே ஒற்றியூர்
கரும்பைந் நாகணை
கருமால் அகற்றும்
கரைபடா வஞ்ச
கலங்கு கின்ற என்
கல்லார்க் கிதம்
கல்இ கந்தவன்
கல்லை நிகராம்
கல்லின் நெஞ்சர்
கல்லைப் புறங்கண்ட
கல்லையும் பசும்
கழல்கொள உன்
கள்உண்ட நாய்
கள்ள மற்ற
கற்பன அறிந்து
கற்பவற்றைக் கல்லா
கற்றவர்க் கினிதாம்
கன்னியர் அளக
காண்பது கருதி
காதார் கருவிழி
காமக் கடலில்
காமம் என்பதோர்
காயம் என்பதா
காயார் சரிகை
காரார் குழலாள்
காலம் செல்கின்ற
காவின் மன்னவன்
கான்ற சோறருந்தும்
குடிகொள் மலஞ்சூழ்
குருதி நிறைந்த
குழிக்குமண்
குளங்கொள்
குற்றம் எத்தனை
குற்றம் செயினும்
கூட்டும் எலும்பால்
கூட்டுவிக்குள் மேல்
கூறும் ஓர்கண
கெடுக்கும் வண்ணமே
கைதவத்தர்தம்
கொடிய நஞ்சமு
கொடிய நெஞ்சினேன்
கொடிய மாதர்கள்
கொண்டல் நிற
கொலை அறியா
கொள்ளுவார் கொள்ளும்
கோல மலர்த்தாள்
கோவம் எனும்
சங்குடையான்
சடையனை எவர்க்கும்
சண்டவெம் பவ
சரணவா ரிசம்
சழக்கிருந்த தென்
சாதல் பிறத்தல்
சாராவறுஞ் சார்பில்
சார்ந்த லோபமாம்
சிந்தா மணியை
சிந்தை நின்ற
சிந்தை நொந்து உலகில்
சிந்தை நொந்து நொந்து
சிந்தை மயங்கி
சிரிப்பார் நின்பேர்
சிறியார் சொல்பிழை
சிற்பர சிவனே
சீர் சிறக்கும்
சீர்தரு வார்புகழ்
சீர் புகழும் மால்புகழும்
சீலமேவித்திகழ்
சீலமே அறநிற்கும்
சுடர் கொளும்
சுத்த நெஞ்சருள்
சுலவு காற்றனல்
சூதமெறிவேல்
சூது நேர்கின்ற
சூழு மாலயன்
சூழ்ந்த வஞ்சகனேன்
செய்த நன்றிமேல்
செய்வதுன் கடன்
செய்ய நன்
செய்யும் வண்ணம் நீ
செல் இடிக்கும் குரல்
செல்லலும் சிறுமையும்
செவ்வண்ணத் திருமேனி
சென்று நீ புகும்
சென்று வஞ்சர்தம்
சேல்கொள் பொய்கை
சைவத் தலைவர்
சொல் அவாவிய
சொல்லற்கரிய
சொன்னிலைக்கும்
சோடில்லை மேல்
ஞாலம் செல்கின்ற
ஞால வாழ்க்கையை
ஞானமென்பதின்
தக்கதறியேன்
தண்ணார்நீப
தத்து மத்திடை
தந்தை தாய்
தம்பலம் பெறும்
தலத்தனே தில்லை
தலங்கள் தோறும்
தவமதின்றிவன்
தவள நீற்று
தனையர் செய்
தாமனை மழுமான்
தாயின் மேவிய
தாயிலர் என
தாய்க்கும் இனி
தாய்க்கும் தந்தைக்கும்
தாவியே இயமன்
திக்கு மாறினும்
திரப்படும் திருமால்
திருந்த நான்மறை
திருவின் நாயகன்
திரைபடாத
தில்லை வாய்ந்த
தீதறிவேன்
தீதில்லாத திருமுல்லை
தீது வேண்டிய
துங்கவெண்பொடி
துச்சிலை விரும்பி
துட்ட வஞ்சக
துணையிலேன் நினது
துப்புநேர் இதழி
துரும்பினேன்
துளிக்கும் கண்ணுடன்
துள்ளிவாய் மடுக்கம்
துறையிடும்
துனியே பிறந்த
துன்ப வாழ்வினை
துன்னும் மாமருந்தே
தூக்கமும் முன்
தூக்கம் உற்றிடும்
தூங்கினேன்
தூய நீறிடா
தூய நெஞ்சமே
தெய்வ நீறிடா
தெரிந்தால் அன்றி
தெருளுடையார்
தெவ்வண மடவார்
தேசார் அயில்வேல்
தேசுலாவிய
தேரும் நற்றவர்
தேவரே அயனே
தேவர் அறியார்
தேவியல் அறியா
தேன்என இனிக்கும்
தேன்நெய் ஆடிய
தோடுடையார் புலி
தோன்றாத் துணை
நண்ணும் மங்கையர்
நம்பனை அழியா
நம்பினேன் நின்றன்
நம்பு நெஞ்சமே
நல்அமு தனையார்
நல்லவர் பெறும்
நல்லன் அல்லனான்
நல்ல நீறிடா
நல்லார்க் கெல்லாம்
நறை மணக்கும்
நன்றிது என்றோர்ந்தும்
நன்று செய்வதற்
நன்று வந்தருளும்
நன்னெறி சேர்
நாக நாட்டத்தின்
நாட நல்இசை
நாட நீறிடா
நாடி அலுத்தேன்
நாட்டம் உற்றனை
நாட்டில் புகழ்பெற்ற
நாட்டும் முப்புரம்
நாணம் ஒன்றிலா
நாதனைப் பொதுவில்
நாயினும் கடையேன்
நாயேன் துன்பக்கடல்
நாய்க்கும் எனக்கும்
நாளை வருவதறியேன்
நான் செய்த
நிகழும் நின்
நித்தனைத் தூய
நிலத்தே சிறுவர்
நிலவும் ஒண்பதி
நிலைகொள் நீறிடா
நிலையிலா உலகியல்

நில்லா உடம்பை

நிறைய வாழ் தொண்டர்
நிற்பதொன்று நீ
நினை உடையாய்
நின்முனம் நீல
நீக்கமில்லா மெய்யடியர்
நீடும் ஐம்பொறி
நீட்டம் உற்றதோர்
நீரின்மேல் எழுதும்
நீலனேன் கொடும்
நெறியிலேன் கொடிய
நேரா அழுக்கு
நோயை அறுக்கும்
பக்தர்க் கருளும்
பசி எடுக்குமுன்
பசிக்குண வுழன்று
பசை இலாக் கருங்கல்
படுவேன் அல்லேன்
பணிகொள் மார்பினர்
பண்ண முடியா
பண்ணால் உன்
பண்ணினுள் இசையே
பந்த மட்டின்ஆம்
பந்த வண்ணமாம்
பரிந்திலேன் அருட்
பரிந்து நின்றுலக
பழுது நேர்கின்ற
பற்று நோக்கிய
பன்னரும் இப்பார்
பன்னு மனத்தால்
பன்னுவார்
பாடற் கினிய
பாடுகின்றோர் பாட
பார் நடையாம்
பார்த்து நிற்கின்றாய்
பாலின் நீற்று
பாலே அமுதே
பாவம் எனும் ஓர்
பாவி நெஞ்சம் என்
பித்தளைக்கும் காம
பிழை புரிந்த என்
பிறந்து முன்னர்
புகழே விரும்பி
புண்ணியமோர்
புண்ணும் வழும்பும்
புதியேன் அல்லேன்
புன்செய்கைமாறா
புன்னுனிப்படும்
பூங்கொடி இடையை
பூணாக மாடப்பொது
பூமாந்தும் வண்டென
பெண்மணியே
பெரிய பொருள்
பெரும நின் அருளே
பெருமையிற் பிறங்கும்
பெற்ற தாய்தனை
பேதை மாதர்தம்

பேராத காமப்பிணி

பொதுவினின் றருளும்
பைச்சூர் அரவப்பட
பொய்யர்க் குதவுகின்ற
பொய்யாத நின் அடியார்
பொய்யிலார்க்கு
பொய் ஒன்றே அன்றி
பொய்யோர் அணியா
பொய்விடு கின்றிலன்
பொய்விரிப் பார்க்கும்
பொருந்தி ஈனருள்
பொருள் எலாம்
பொள்ளற் குடத்தின்
பொறுக்கினும்
பொன்றும் வாழ்க்கையை
பொன்னாசை யோடும்
பொன்னைமதி
பொன்னை யுற்றவனும்
போகம் கொண்ட
போகின்ற வஞ்சகரை
போற்ற வைத்தனை
போற்றி ஒற்றியூர்
போற்றி நீறிடா
மடிக்குறும் நீர்மேல்
மடுக்கமுடியா
மட்டின் மங்கையர்
மணித் தலைநாகம்
மண் கிடந்த
மண்ணிலே மயங்கும்
மண்ணில் நின்றவர்
மண்ணை மனத்து
மண்ணில் ஓங்கி
மண் முகத்தில்
மதம் எனும்பெரு
மதிகொள் அன்பர்
மத்தனை வன்நெஞ்சகனை
மருட்டி வஞ்சகம்
மலங்கும் மால் உடல்
மலைவிலா முல்லை
மறப்பிலாச் சிவயோகம்
மறுமை இம்மையும்
மறைவாதென்னையும்
மனமே முன்னர்
மன்அமுதம்
மன்றினிடை நடஞ்செய்
மன்றுடையார்
மன்னுருத்திரர்
மன்னளவில் சோதி
மன்னும் கதிர்வேல்
மாசில் ஜோதி
மாசுவரேஎன்னும்
மாண்கொள் அம்பல
மாய நெஞ்சமோ
மாலின் உச்சிமேல்
மாலின் கண்மலர்
மாலும் துஞ்சுவான்
மால் எடுத்து
மால்எடுத்தோங்கிய
மாறாத வன் பிணியால்
மாறு பூத்த என்
மாற்பதம் சென்றபின்
மானமிலார் நின்தாள்
மின்ஒப்பாம் வாழ்வை
மின்போல்வார்
மின்னும் நுண்ணிடை
முட்டியே மடவார்
முத்தி நீறிடா
முத்தி முதலே
முறைப்படி நினது
முன்னை மாதவ
முள்ளளவு நெஞ்ச
முன்னிய மறையின்
மூடநெஞ்சன் என்
மூவரை அளித்த
மெய்மையே
மெல்லிதாய
மேலை அந்தகன்
மைப்படியும் கண்ணார்
மோகம் என்னும் ஓர்
மோக மதியால்
யாது கண்டனை
யாது நான் பிழை
யாது நின் கருத்தறி
யாது உன் செயலாம்
வகை எது தெரிந்தேன்
வஞ்ச மடவார் மயலொரு
வஞ்ச மடவார் மயக்கும்
வஞ்சப் புலக்கா
வஞ்ச வாழ்க்கையை
வணங்கொள்
வண்ணப்பல் மாமலர்
வண்ண மாமுல்லை
வண்மை பெறு
வதன நான்குடை
வலமே உடையார்
வரமன்றலினார்
வரைக்குநேர்
வளங்கொள்ளும்
வள்ளலே நின்அடி
வன்மை செய்திடும்
வன்மை பேசிய
வன்னெஞ்சப் பேதை
வாங்குவில் நுதல்
வாடக்கற்றாய்
வாடனக் குறழும்
வாடு கின்றனன்
வாணரை விடையூர்
வாதமே புரிவேன்
வாதம் ஓதிய
வாது மெய்ம்மட
வாது புரிந்தீன
வாதை மயல்காட்டும்
வாயார நின்பொன்
வாரமுளார்நின்
வார்கொள் மங்கையர்
வாழ்வது நின்றன்
வாழைக்கனி
விச்சை வேண்டினை
விஞ்சுடையாய்
விடங்கலந்தருள்
விடங்கொள் கண்ணினார்
விடுத்தேன் தவத்தோர்
விதியும் மாலுமுன்
வித்தகம் அறியேன்
விரிதுயரால் தடு
விருப்பு நின்றதும்
விருப்பிலேன் திரு
விளைத்தனன்
வினையினால் உடல்
வீட்டுக் கடங்கா
வீரமாந்தரும்
வெங்கொளித்தேன்
வெண்மைசேர்
வெல்லுகின்றனர்
வெய்ய வினையின்
வெருட்சியே தரும்
வெள்ளி மாமலை
வெற்றிப் படைவேல்
வேண்டும் நெஞ்சமே
வேலை கொண்ட
வைதிலேன் வணங்கா
வைத்த நின் அருள்
வையகத்தே இடர்

 

மேல்

Tags   :

  • பார்வை 891
புதுப்பிக்கபட்ட நாள் : 06-09-2016 02:12:10(இந்திய நேரம்)
Legacy Page