Paatu Muthal kurippu - Irandam Thirumaurai

பாட்டு முதற் குறிப்பு அகராதி

அங்கையில் புண்போல்	அஞ்செழுத்தோதி	அடியர் நெஞ்சத்து
அடியனேன் அலன்	அட்டமூர்த்த	அணங்கனார் களப
அணிகொள் கோவண	அணிவேல் படைகொள்	அண்டனை எண்தோள்
அண்மையாகும்	அப்பார் மலர்ச்சடை	அமைவறிந்திடா
அம்பலத்துள்	அரியது நினது	அரிய பெருமான்
அருமருந்தனையாய்	அருளார் அமுத	அருள் ஓர் சிறிதும்
அருள்செய் நீறிடார்	அருள்பவன்	அருள்வதுன் இயற்கை
அலைவளைக்கும்	அல்லல் என்னை	அல்லலங் கடலிடை
அழிந்த வாழ்க்கையின்	அழுத பிள்ளைக்கே	அழுது நெஞ்சயர்ந்து
அளிய நெஞ்சமோர்	அறங்கொள் உமை	அறியாப் பருவ
அறியேன் உன்தன்	அற்ப அளவும்	அன்றும் அறியார்
அன்றி நீ அடிமை	அன்றும் சிறியேன்	அன்றி னேர்கிலை
அன்னை போன்று	அன்னையில் பெரிதும்	ஆட்டுகின்ற
ஆட்டுகின்ற நீ	ஆண்டநின்	ஆதவன்தன்
ஆதியே தில்லை	ஆல்அடுத்த	ஆறடுத்துச் சென்ற
ஆறுவாண்முக	இகழ்ந்திடேல்	இடமே பொருளே
இரக்கம் என்ப	இரக்கின்றோர்களுக்	இருந்தனை எனது
இருள் ஆர்	இலனே மற்றோர்	இலவு காக்கின்ற
இலைஎனாதணு	இலைவேட்ட	இல்லை உண்டென
இல்லைஎன்பதனுக்	இல்லை என்பதிலா	இல்லை என்பதே
இல்லையே என்பதிங்கில்லை	இறையும் நின் திருதாள்	இனிய நின் திரு த்தாள்
இனிய நீறிடா	இன்புடையார்	இன்றிருந் தவரை
இன்று நின்றவர்	இன்று வந்தெனைநீ	இன்னல் உலக
இன்னும் எங்ஙனம்	இன்னே எளியேன்	இன்னும் பற்பல
ஈசனைத் தாயில்	ஈர்ந்த நெஞ்சினர்	உடுக்க வேண்டிமுன்
உடை உடுத்திட	உடைகொள்	உடைமை வைத்து
உண்ணாடும் வல்வினை	உண்ணி றைந்தெனை	உண்டநஞ் சின்னும்
உண்டுநஞ் சமரர்	உண்டு வறிய	உண்டோ எனைப்போல்
உண்டோ என்போல்	உண்மை அறியேன்	உண்மை ஓதினும்
உண்மையே அறிகிலா	உம்பர் தமக்கரிதாம்	உம்பர் வான்துயர்
உய்ய ஒன்றறியா	உய்ய ஒன்றிலேன்	உய்யும் வண்ணம்
உய்ய வல்லனேல்	உலகம் ஏத்திநின்	உள்ளத் தெழுந்த
உள்ளியோ என	உறங்கு கின்றதும்	உறவனே உன்னை
உறைந்து வஞ்சர்பால்	உற்ற விடத்தே	உன்னை உன்னி
ஊணத்துயர்ந்த	ஊதியம் பெறா	ஊர் சொல்வேன்
ஊர் மதிக்க	ஊழை அகற்றி	எஞ்ச வேண்டிய
எண்ணாதெளியேன்	எண்ண இனிய	எந்தையே தில்லை
எப்பாலும் நின்	எம்மை வாட்டும்	எல்லாம் செயவல்ல
எளியனேன் மையல்	எளியேன் இழைத்த	எற்றுக்கடியார்
என்று நின்	என்னதன்று காண்	என்ன நான் சொலி
என்னைக் கொடுத்தேன்	என்னைநின்	என்னுடைய வஞ்சக
ஏங்கி நோகின்ற	ஏணப்பரி செஞ்சடை	ஏய்ந்து வஞ்சகர்
ஏலவார் குழலாள்	ஏழியல் பண்	ஏறுகின்றிலேன்
ஏன்று கொண்டருள	ஏன்றுகொள்	ஐயனே மாலும்
ஒக்க நெஞ்சமே	ஒப்பார் இல்லா	ஒப்பிலாய் உனது
ஒருகணப்பொழுதே	ஒல்லையே நஞ்சனைத்தும்	ஒற்றிமேவிய
ஒற்றியூர் அமரும்	ஒன்றுநின் தன்மை	ஓடு கின்றனன்
ஓங்கும் பொருளே	ஓடல் எங்கணும்	ஓடும் நெஞ்சமே
கங்கை அஞ்சடை	கஞ்சனைச் சிரங்கொய்	கஞ்சனோர் தலை
கஞ்சன் அங்கொரு	கடம் பொழி ஓங்கல்	கடலே அனைய
கடவுள் நீறிடா	கடனே அடியர்	கடுத்த தும்பிய
கடையவனேன்	கட்டினேன் பாப	கணத்தினில் உலகம்
கண்கள் மூன்றினார்	கண்கொள் மணியை	கண்ண னோடயன்
கண்ணார் நுதலோய்	கண்ணினால் உனது	கண்ணுள் மாமணி
கண்ணுதல் கரும்பே	கந்த மும்மல	கந்த வண்ணமாம்
	கமைப்பின் ஈகிலா	கயவர் இல்லிடை
கரப்பவர்க் கெல்லாம்	கரவு நெஞ்சினர்	கரியமா லன்று
கருங்கணம் சூழக்	கருதென அடியார்	கருமையாம் அக
கரும்பின் கட்டியும்	கரும்பே ஒற்றியூர்	கரும்பைந் நாகணை
கருமால் அகற்றும்	கரைபடா வஞ்ச	கலங்கு கின்ற என்
கல்லார்க் கிதம்	கல்இ கந்தவன்	கல்லை நிகராம்
கல்லின் நெஞ்சர்	கல்லைப் புறங்கண்ட	கல்லையும் பசும்
கழல்கொள உன்	கள்உண்ட நாய்	கள்ள மற்ற
கற்பன அறிந்து	கற்பவற்றைக் கல்லா	கற்றவர்க் கினிதாம்
கன்னியர் அளக	காண்பது கருதி	காதார் கருவிழி
காமக் கடலில்	காமம் என்பதோர்	காயம் என்பதா
காயார் சரிகை	காரார் குழலாள்	காலம் செல்கின்ற
காவின் மன்னவன்	கான்ற சோறருந்தும்	குடிகொள் மலஞ்சூழ்
குருதி நிறைந்த	குழிக்குமண்	குளங்கொள்
குற்றம் எத்தனை	குற்றம் செயினும்	கூட்டும் எலும்பால்
கூட்டுவிக்குள் மேல்	கூறும் ஓர்கண	கெடுக்கும் வண்ணமே
கைதவத்தர்தம்	கொடிய நஞ்சமு	கொடிய நெஞ்சினேன்
கொடிய மாதர்கள்	கொண்டல் நிற	கொலை அறியா
கொள்ளுவார் கொள்ளும்	கோல மலர்த்தாள்	கோவம் எனும்
சங்குடையான்	சடையனை எவர்க்கும்	சண்டவெம் பவ
சரணவா ரிசம்	சழக்கிருந்த தென்	சாதல் பிறத்தல்
சாராவறுஞ் சார்பில்	சார்ந்த லோபமாம்	சிந்தா மணியை
சிந்தை நின்ற	சிந்தை நொந்து உலகில்	சிந்தை நொந்து நொந்து
சிந்தை மயங்கி	சிரிப்பார் நின்பேர்	சிறியார் சொல்பிழை
சிற்பர சிவனே	சீர் சிறக்கும்	சீர்தரு வார்புகழ்
சீர் புகழும் மால்புகழும்	சீலமேவித்திகழ்	சீலமே அறநிற்கும்
சுடர் கொளும்	சுத்த நெஞ்சருள்	சுலவு காற்றனல்
சூதமெறிவேல்	சூது நேர்கின்ற	சூழு மாலயன்
சூழ்ந்த வஞ்சகனேன்	செய்த நன்றிமேல்	செய்வதுன் கடன்
செய்ய நன்	செய்யும் வண்ணம் நீ	செல் இடிக்கும் குரல்
செல்லலும் சிறுமையும்	செவ்வண்ணத் திருமேனி	சென்று நீ புகும்
சென்று வஞ்சர்தம்	சேல்கொள் பொய்கை	சைவத் தலைவர்
சொல் அவாவிய	சொல்லற்கரிய	சொன்னிலைக்கும்
சோடில்லை மேல்	ஞாலம் செல்கின்ற	ஞால வாழ்க்கையை
ஞானமென்பதின்	தக்கதறியேன்	தண்ணார்நீப
தத்து மத்திடை	தந்தை தாய்	தம்பலம் பெறும்
தலத்தனே தில்லை	தலங்கள் தோறும்	தவமதின்றிவன்
தவள நீற்று	தனையர் செய்	தாமனை மழுமான்
தாயின் மேவிய	தாயிலர் என	தாய்க்கும் இனி
தாய்க்கும் தந்தைக்கும்	தாவியே இயமன்	திக்கு மாறினும்
திரப்படும் திருமால்	திருந்த நான்மறை	திருவின் நாயகன்
திரைபடாத	தில்லை வாய்ந்த	தீதறிவேன்
தீதில்லாத திருமுல்லை	தீது வேண்டிய	துங்கவெண்பொடி
துச்சிலை விரும்பி	துட்ட வஞ்சக	துணையிலேன் நினது
துப்புநேர் இதழி	துரும்பினேன்	துளிக்கும் கண்ணுடன்
துள்ளிவாய் மடுக்கம்	துறையிடும்	துனியே பிறந்த
துன்ப வாழ்வினை	துன்னும் மாமருந்தே	தூக்கமும் முன்
தூக்கம் உற்றிடும்	தூங்கினேன்	தூய நீறிடா
தூய நெஞ்சமே	தெய்வ நீறிடா	தெரிந்தால் அன்றி
தெருளுடையார்	தெவ்வண மடவார்	தேசார் அயில்வேல்
தேசுலாவிய	தேரும் நற்றவர்	தேவரே அயனே
தேவர் அறியார்	தேவியல் அறியா	தேன்என இனிக்கும்
தேன்நெய் ஆடிய	தோடுடையார் புலி	தோன்றாத் துணை
நண்ணும் மங்கையர்	நம்பனை அழியா	நம்பினேன் நின்றன்
நம்பு நெஞ்சமே	நல்அமு தனையார்	நல்லவர் பெறும்
நல்லன் அல்லனான்	நல்ல நீறிடா	நல்லார்க் கெல்லாம்
நறை மணக்கும்	நன்றிது என்றோர்ந்தும்	நன்று செய்வதற்
நன்று வந்தருளும்	நன்னெறி சேர்	நாக நாட்டத்தின்
நாட நல்இசை	நாட நீறிடா	நாடி அலுத்தேன்
நாட்டம் உற்றனை	நாட்டில் புகழ்பெற்ற	நாட்டும் முப்புரம்
நாணம் ஒன்றிலா	நாதனைப் பொதுவில்	நாயினும் கடையேன்
நாயேன் துன்பக்கடல்	நாய்க்கும் எனக்கும்	நாளை வருவதறியேன்
நான் செய்த	நிகழும் நின்	நித்தனைத் தூய
நிலத்தே சிறுவர்	நிலவும் ஒண்பதி	நிலைகொள் நீறிடா
நிலையிலா உலகியல்	நில்லா உடம்பை	நிறைய வாழ் தொண்டர்
நிற்பதொன்று நீ	நினை உடையாய்	நின்முனம் நீல
நீக்கமில்லா மெய்யடியர்	நீடும் ஐம்பொறி	நீட்டம் உற்றதோர்
நீரின்மேல் எழுதும்	நீலனேன் கொடும்	நெறியிலேன் கொடிய
நேரா அழுக்கு	நோயை அறுக்கும்	பக்தர்க் கருளும்
பசி எடுக்குமுன்	பசிக்குண வுழன்று	பசை இலாக் கருங்கல்
படுவேன் அல்லேன்	பணிகொள் மார்பினர்	பண்ண முடியா
பண்ணால் உன்	பண்ணினுள் இசையே	பந்த மட்டின்ஆம்
பந்த வண்ணமாம்	பரிந்திலேன் அருட்	பரிந்து நின்றுலக
பழுது நேர்கின்ற	பற்று நோக்கிய	பன்னரும் இப்பார்
பன்னு மனத்தால்	பன்னுவார்	பாடற் கினிய
பாடுகின்றோர் பாட	பார் நடையாம்	பார்த்து நிற்கின்றாய்
பாலின் நீற்று	பாலே அமுதே	பாவம் எனும் ஓர்
பாவி நெஞ்சம் என்	பித்தளைக்கும் காம	பிழை புரிந்த என்
பிறந்து முன்னர்	புகழே விரும்பி	புண்ணியமோர்
புண்ணும் வழும்பும்	புதியேன் அல்லேன்	புன்செய்கைமாறா
புன்னுனிப்படும்	பூங்கொடி இடையை	பூணாக மாடப்பொது
பூமாந்தும் வண்டென	பெண்மணியே	பெரிய பொருள்
பெரும நின் அருளே	பெருமையிற் பிறங்கும்	பெற்ற தாய்தனை
பேதை மாதர்தம்	பேராத காமப்பிணி	பொதுவினின் றருளும்
பைச்சூர் அரவப்பட	பொய்யர்க் குதவுகின்ற	பொய்யாத நின் அடியார்
பொய்யிலார்க்கு	பொய் ஒன்றே அன்றி	பொய்யோர் அணியா
பொய்விடு கின்றிலன்	பொய்விரிப் பார்க்கும்	பொருந்தி ஈனருள்
பொருள் எலாம்	பொள்ளற் குடத்தின்	பொறுக்கினும்
பொன்றும் வாழ்க்கையை	பொன்னாசை யோடும்	பொன்னைமதி
பொன்னை யுற்றவனும்	போகம் கொண்ட	போகின்ற வஞ்சகரை
போற்ற வைத்தனை	போற்றி ஒற்றியூர்	போற்றி நீறிடா
மடிக்குறும் நீர்மேல்	மடுக்கமுடியா	மட்டின் மங்கையர்
மணித் தலைநாகம்	மண் கிடந்த	மண்ணிலே மயங்கும்
மண்ணில் நின்றவர்	மண்ணை மனத்து	மண்ணில் ஓங்கி
மண் முகத்தில்	மதம் எனும்பெரு	மதிகொள் அன்பர்
மத்தனை வன்நெஞ்சகனை	மருட்டி வஞ்சகம்	மலங்கும் மால் உடல்
மலைவிலா முல்லை	மறப்பிலாச் சிவயோகம்	மறுமை இம்மையும்
மறைவாதென்னையும்	மனமே முன்னர்	மன்அமுதம்
மன்றினிடை நடஞ்செய்	மன்றுடையார்	மன்னுருத்திரர்
மன்னளவில் சோதி	மன்னும் கதிர்வேல்	மாசில் ஜோதி
மாசுவரேஎன்னும்	மாண்கொள் அம்பல	மாய நெஞ்சமோ
மாலின் உச்சிமேல்	மாலின் கண்மலர்	மாலும் துஞ்சுவான்
மால் எடுத்து	மால்எடுத்தோங்கிய	மாறாத வன் பிணியால்
மாறு பூத்த என்	மாற்பதம் சென்றபின்	மானமிலார் நின்தாள்
மின்ஒப்பாம் வாழ்வை	மின்போல்வார்	மின்னும் நுண்ணிடை
முட்டியே மடவார்	முத்தி நீறிடா	முத்தி முதலே
முறைப்படி நினது	முன்னை மாதவ	முள்ளளவு நெஞ்ச
முன்னிய மறையின்	மூடநெஞ்சன் என்	மூவரை அளித்த
மெய்மையே	மெல்லிதாய	மேலை அந்தகன்
மைப்படியும் கண்ணார்	மோகம் என்னும் ஓர்	மோக மதியால்
யாது கண்டனை	யாது நான் பிழை	யாது நின் கருத்தறி
யாது உன் செயலாம்	வகை எது தெரிந்தேன்	வஞ்ச மடவார் மயலொரு
வஞ்ச மடவார் மயக்கும்	வஞ்சப் புலக்கா	வஞ்ச வாழ்க்கையை
வணங்கொள்	வண்ணப்பல் மாமலர்	வண்ண மாமுல்லை
வண்மை பெறு	வதன நான்குடை	வலமே உடையார்
வரமன்றலினார்	வரைக்குநேர்	வளங்கொள்ளும்
வள்ளலே நின்அடி	வன்மை செய்திடும்	வன்மை பேசிய
வன்னெஞ்சப் பேதை	வாங்குவில் நுதல்	வாடக்கற்றாய்
வாடனக் குறழும்	வாடு கின்றனன்	வாணரை விடையூர்
வாதமே புரிவேன்	வாதம் ஓதிய	வாது மெய்ம்மட
வாது புரிந்தீன	வாதை மயல்காட்டும்	வாயார நின்பொன்
வாரமுளார்நின்	வார்கொள் மங்கையர்	வாழ்வது நின்றன்
வாழைக்கனி	விச்சை வேண்டினை	விஞ்சுடையாய்
விடங்கலந்தருள்	விடங்கொள் கண்ணினார்	விடுத்தேன் தவத்தோர்
விதியும் மாலுமுன்	வித்தகம் அறியேன்	விரிதுயரால் தடு
விருப்பு நின்றதும்	விருப்பிலேன் திரு	விளைத்தனன்
வினையினால் உடல்	வீட்டுக் கடங்கா	வீரமாந்தரும்
வெங்கொளித்தேன்	வெண்மைசேர்	வெல்லுகின்றனர்
வெய்ய வினையின்	வெருட்சியே தரும்	வெள்ளி மாமலை
வெற்றிப் படைவேல்	வேண்டும் நெஞ்சமே	வேலை கொண்ட
வைதிலேன் வணங்கா	வைத்த நின் அருள்	வையகத்தே இடர்