38. நெய்தல்

	வேட்டம் பொய்யாது வலைவளம்சிறப்ப,
	பாட்டம் பொய்யாது பரதவர் பகர,
	இரும் பனந் தீம் பிழி உண்போர் மகிழும்
	ஆர் கலி யாணர்த்துஆயினும், தேர் கெழு
5	மெல்லம் புலம்பன் பிரியின், புல்லெனப்
	புலம்பு ஆகின்றே-தோழி! கலங்கு நீர்க்
	கழி சூழ் படப்பைக் காண்டவாயில்,
	ஒலி காவோலை முள் மிடை வேலி,
	பெண்ணை இவரும் ஆங்கண்
10	வெண் மணற் படப்பை, எம் அழுங்கல் ஊரே.	உரை

90. மருதம்

	ஆடு இயல் விழவின் அழுங்கல் மூதூர்,
	உடையோர் பன்மையின் பெருங் கை தூவா,
	வறன் இல் புலைத்தி எல்லித் தோய்த்த
	புகாப் புகர் கொண்ட புன் பூங் கலிங்கமொடு
5	வாடா மாலை துயல்வர, ஓடி,
	பெருங் கயிறு நாலும் இரும் பனம் பிணையல்
	பூங் கண் ஆயம் ஊக்க, ஊங்காள்,
	அழுதனள் பெயரும் அம் சில் ஓதி,
	நல்கூர் பெண்டின், சில் வளைக் குறுமகள்
10	ஊசல் உறு தொழில் பூசல் கூட்டா
	நயன் இல் மாக்களொடு கெழீஇ,
	பயன் இன்று அம்ம, இவ் வேந்துடை அவையே!	உரை

123. நெய்தல்

	உரையாய்-வாழி, தோழி!-இருங் கழி
	இரை ஆர் குருகின் நிரை பறைத் தொழுதி
	வாங்கு மடற் குடம்பை, தூங்கு இருள் துவன்றும்
	பெண்ணை ஓங்கிய வெண் மணற் படப்பை,
5	கானல் ஆயமொடு காலைக் குற்ற
	கள் கமழ் அலர தண் நறுங் காவி
	அம் பகை நெறித் தழை அணிபெறத் தைஇ,
	வரி புனை சிற்றில் பரி சிறந்து ஓடி,
	புலவுத் திரை உதைத்த கொடுந் தாட் கண்டல்
10	சேர்ப்பு ஏர் ஈர் அளை அலவன் பார்க்கும்
	சிறு விளையாடலும் அழுங்கி,
	நினைக்குறு பெருந் துயரம் ஆகிய நோயே.	உரை

126. பாலை

	பைங் காய் நல் இடம் ஒரீஇய செங்காய்க்
	கருங் களி ஈந்தின் வெண் புறக் களரி
	இடு நீறு ஆடிய கடு நடை ஒருத்தல்
	ஆள் பெறல் நசைஇ, நாள் சுரம் விலங்கி,
5	துனைதரும் வம்பலர்க் காணாது, அச் சினம்
	பனைக் கான்று ஆறும் பாழ் நாட்டு அத்தம்,
	இறந்து செய் பொருளும் இன்பம் தரும் எனின்,
	இளமையின் சிறந்த வளமையும் இல்லை;
	இளமை கழிந்த பின்றை, வளமை
10	காமம் தருதலும் இன்றே; அதனால்,
	நில்லாப் பொருட் பிணிச் சேறி;
	வல்லே-நெஞ்சம்!-வாய்க்க நின் வினையே!	உரை

135. நெய்தல்

	தூங்கல் ஓலை ஓங்கு மடற் பெண்ணை
	மா அரை புதைத்த மணல் மலி முன்றில்,
	வரையாத் தாரம் வரு விருந்து அயரும்
	தண் குடி வாழ்நர் அம் குடிச் சீறூர்
5	இனிது மன்றம்ம தானே-பனி படு
	பல் சுரம் உழந்த நல்கூர் பரிய,
	முழங்கு திரைப் புது மணல் அழுந்தக் கொட்கும்,
	வால் உளைப் பொலிந்த, புரவித்
	தேரோர் நம்மொடு நகாஅ ஊங்கே.	உரை

199. நெய்தல்

	ஓங்கு மணல் உடுத்த நெடு மாப் பெண்ணை
	வீங்கு மடல் குடம்பைப் பைதல் வெண் குருகு,
	நள்ளென் யாமத்து, உயவுதோறு உருகி,
	அள்ளல் அன்ன என் உள்ளமொடு உள் உடைந்து,
5	உளெனே-வாழி, தோழி! வளை நீர்க்
	கடுஞ் சுறா எறிந்த கொடுந் திமிற் பரதவர்
	வாங்கு விசைத் தூண்டில் ஊங்குஊங்கு ஆகி,
	வளி பொரக் கற்றை தாஅய், நளி சுடர்,
	நீல் நிற விசும்பின் மீனொடு புரைய,
10	பைபய இமைக்கும் துறைவன்
	மெய் தோய் முயக்கம் காணா ஊங்கே!	உரை

218. நெய்தல்

	ஞாயிறு ஞான்று கதிர் மழுங்கின்றே;
	எல்லியும், பூ வீ கொடியின் புலம்பு அடைந்தன்றே;
	வாவலும் வயின்தொறும் பறக்கும்; சேவலும்
	நகை வாய்க் கொளீஇ நகுதொறும் விளிக்கும்;
5	ஆயாக் காதலொடு அதர்ப் படத் தெளித்தோர்
	கூறிய பருவம் கழிந்தன்று; பாரிய
	பராரை வேம்பின் படு சினை இருந்த
	குராஅற் கூகையும் இராஅ இசைக்கும்;
	ஆனா நோய் அட வருந்தி, இன்னும்
10	தமியேன் கேட்குவென் கொல்லோ,
	பரியரைப் பெண்ணை அன்றிற் குரலே?	உரை

303. நெய்தல்

	ஒலி அவிந்து அடங்கி, யாமம்
	நள்ளென,
	கலி கெழு பாக்கம் துயில் மடிந்தன்றே;
	தொன்று உறை கடவுள் சேர்ந்த பராரை
5	மன்றப் பெண்ணை வாங்கு மடற் குடம்பைத்
	துணை புணர் அன்றில் உயவுக் குரல் கேட்டொறும்,
	'துஞ்சாக் கண்ணள், துயர் அடச் சாஅய்,
	நம்வயின் வருந்தும், நன்னுதல்' என்பது
	உண்டுகொல்?-வாழி, தோழி!-தெண் கடல்
10	வன் கைப் பரதவர் இட்ட செங் கோல்
	கொடு முடி அவ் வலை பரியப் போக்கி,
	கடு முரண் எறி சுறா வழங்கும்
	நெடுநீர்ச் சேர்ப்பன்தன் நெஞ்சத்தானே.	உரை

323. நெய்தல்

	ஓங்கித் தோன்றும், தீம் கள் பெண்ணை
	நடுவணதுவேதெய்ய-மடவரல்
	ஆயமும் யானும் அறியாது அவணம்
	ஆய நட்பின் மாண் நலம் ஒழிந்து, நின்
5	கிளைமை கொண்ட வளை ஆர் முன்கை
	நல்லோள் தந்தை சிறுகுடிப் பாக்கம்:
	புலி வரிபு எக்கர்ப் புன்னை உதிர்த்த
	மலி தாது ஊதும் தேனோடு ஒன்றி,
	வண்டு இமிர் இன் இசை கறங்க, திண் தேர்த்
10	தெரி மணி கேட்டலும் அரிதே;
	வரும் ஆறு ஈது; அவண் மறவாதீமே.	உரை

335. நெய்தல்

	திங்களும் திகழ் வான் ஏர்தரும்; இமிழ் நீர்ப்
	பொங்கு திரைப் புணரியும் பாடு ஓவாதே;
	ஒலி சிறந்து ஓதமும் பெயரும்; மலி புனற்
	பல் பூங் கானல் முள் இலைத் தாழை
5	சோறு சொரி குடையின் கூம்பு முகை அவிழ,
	வளி பரந்து ஊட்டும் விளிவு இல் நாற்றமொடு
	மை இரும் பனைமிசைப் பைதல உயவும்
	அன்றிலும் என்புற நரலும்; அன்றி,
	விரல் கவர்ந்து உழந்த கவர்வின் நல் யாழ்
10	யாமம் உய்யாமை நின்றன்று;
	காமம் பெரிதே; களைஞரோ இலரே!	உரை

338. நெய்தல்

	கடுங் கதிர் ஞாயிறு மலை மறைந்தன்றே;
	அடும்பு கொடி துமிய ஆழி போழ்ந்து, அவர்
	நெடுந் தேர் இன் ஒலி இரவும் தோன்றா;
	இறப்ப எவ்வம் நலியும், நின் நிலை;
5	'நிறுத்தல் வேண்டும்' என்றி; நிலைப்ப
	யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே!-மால் கொள
	வியல் இரும் பரப்பின் இரை எழுந்து அருந்துபு,
	புலவு நாறு சிறுகுடி மன்றத்து ஓங்கிய
	ஆடு அரைப் பெண்ணைத் தோடு மடல் ஏறி,
10	கொடு வாய்ப் பேடைக் குடம்பைச் சேரிய,
	உயிர் செலக் கடைஇப் புணர் துணைப்
	பயிர்தல் ஆனா, பைதல்அம் குருகே?	உரை

354. நெய்தல்

வீழ் காவோலைச் சூழ் சிறை யாத்த

	தான் அது பொறுத்தல் யாவது-கானல்
	ஆடு அரை ஒழித்த நீடு இரும் பெண்ணை
	கானல் நண்ணிய வார் மணல் முன்றில்,
5	எல்லி அன்ன இருள் நிறப் புன்னை
	நல் அரை முழுமுதல் அவ் வயின் தொடுத்த
	தூங்கல் அம்பித் தூவல் அம் சேர்ப்பின்,
	கடு வெயில் கொதித்த கல் விளை உப்பு
	நெடு நெறி ஒழுகை நிரை செலப் பார்ப்போர்
10	அளம் போகு ஆகுலம் கடுப்ப,
	கௌவை ஆகின்றது, ஐய! நின் நட்பே?	உரை

392. நெய்தல்

	கடுஞ் சுறா எறிந்த கொடுந் தாட் தந்தை
	புள் இமிழ் பெருங் கடல் கொள்ளான் சென்றென,
	மனை அழுது ஒழிந்த புன் தலைச் சிறாஅர்
	துணையதின் முயன்ற தீம் கண் நுங்கின்
5	பணை கொள் வெம் முலை பாடு பெற்று உவக்கும்,
	பெண்ணை வேலி, உழை கண் சீறூர்
	நல் மனை அறியின், நன்றுமன்தில்ல;
	செம்மல் நெஞ்சமொடு தாம் வந்து பெயர்ந்த
	கானலொடு அழியுநர் போலாம்-பானாள்,
10	முனி படர் களையினும் களைப;
	நனி பேர் அன்பினர் காதலோரே.	உரை