22. குறிஞ்சி

	கொடிச்சி காக்கும் அடுக்கற் பைந்தினை
	முந்து விளை பெருங் குரல் கொண்ட மந்தி
	கல்லாக் கடுவனொடு நல் வரை ஏறி,
	அங்கை நிறைய ஞெமிடிக் கொண்டு, தன்
5	திரை அணற் கொடுங் கவுள் நிறைய முக்கி,
	வான் பெயல் நனைந்த புறத்த, நோன்பியர்
	கை ஊண் இருக்கையின் தோன்றும் நாடன்
	வந்தனன்; வாழி-தோழி!-உலகம்
	கயம் கண் அற்ற பைது அறு காலை,
10	பீளொடு திரங்கிய நெல்லிற்கு
	நள்ளென் யாமத்து மழை பொழிந்தாங்கே.	உரை

57. குறிஞ்சி

	தடங்கோட்டு ஆமான், மடங்கல் மா நிரைக்
	குன்ற வேங்கைக் கன்றொடு வதிந்தென,
	துஞ்சு பதம் பெற்ற துய்த் தலை மந்தி
	கல்லென் சுற்றம் கை கவியாக் குறுகி,
5	வீங்கு சுரை ஞெமுங்க வாங்கி, தீம் பால்
	கல்லா வன் பறழ்க் கைந் நிறை பிழியும்
	மா மலை நாட! மருட்கை உடைத்தே-
	செங் கோல், கொடுங் குரல், சிறு தினை வியன் புனம்
	கொய் பதம் குறுகும்காலை, எம்
10	மை ஈர் ஓதி மாண் நலம் தொலைவே!	உரை

95. குறிஞ்சி

	கழை பாடு இரங்க, பல் இயம் கறங்க,
	ஆடு மகள் நடந்த கொடும் புரி நோன் கயிற்று,
	அதவத் தீம் கனி அன்ன செம் முகத்
	துய்த் தலை மந்தி வன் பறழ் தூங்க,
5	கழைக் கண் இரும் பொறை ஏறி விசைத்து எழுந்து,
	குறக் குறுமாக்கள் தாளம் கொட்டும் அக்
	குன்றகத்ததுவே, குழு மிளைச் சீறூர்;
	சீறூரோளே, நாறு மயிர்க் கொடிச்சி;
	கொடிச்சி கையகத்ததுவே, பிறர்
10	விடுத்தற்கு ஆகாது பிணித்த என் நெஞ்சே.	உரை

151. குறிஞ்சி

	நல் நுதல் பசப்பினும், பெருந் தோள் நெகிழினும்,
	கொல் முரண் இரும் புலி அரும் புழைத் தாக்கிச்
	செம் மறுக் கொண்ட வெண் கோட்டு யானை
	கல் மிசை அருவியின் கழூஉஞ் சாரல்
5	வாரற்கதில்ல-தோழி!-கடுவன்,
	முறி ஆர் பெருங் கிளை அறிதல் அஞ்சி,
	கறி வளர் அடுக்கத்து, களவினில் புணர்ந்த
	செம் முக மந்தி செய்குறி, கருங் கால்
	பொன் இணர் வேங்கைப் பூஞ் சினைச் செலீஇயர்,
10	குண்டு நீர் நெடுஞ் சுனை நோக்கிக் கவிழ்ந்து, தன்
	புன் தலைப் பாறு மயிர் திருத்தும்
	குன்ற நாடன் இரவினானே!	உரை

168. குறிஞ்சி

	சுரும்பு உண விரிந்த கருங் கால் வேங்கைப்
	பெருஞ் சினைத் தொடுத்த கொழுங் கண் இறாஅல்,
	புள்ளுற்றுக் கசிந்த தீம் தேன் கல் அளைக்
	குறக் குறுமாக்கள் உண்ட மிச்சிலைப்
5	புன் தலை மந்தி வன் பறழ் நக்கும்
	நன் மலை நாட! பண்பு எனப் படுமோ-
	நின் நயந்து உறைவி இன் உயிர் உள்ளாய்,
	அணங்குடை அரவின் ஆர் இருள் நடு நாள்,
	மை படு சிறு நெறி எஃகு துணை ஆக
10	ஆரம் கமழும் மார்பினை,
	சாரற் சிறுகுடி ஈங்கு நீ வரலே?	உரை

194. குறிஞ்சி

	அம்ம வாழி, தோழி! கைம்மாறு
	யாது செய்வாங்கொல் நாமே-கய வாய்க்
	கன்றுடை மருங்கின் பிடி புணர்ந்து இயலும்,
	வலன் உயர் மருப்பின், நிலம் ஈர்த் தடக் கை,
5	அண்ணல் யானைக்கு அன்றியும், கல் மிசைத்
	தனி நிலை இதணம் புலம்பப் போகி,
	மந்தியும் அறியா மரம் பயில் ஒரு சிறை,
	குன்ற வெற்பனொடு நாம் விளையாட,
	இரும்பு கவர்கொண்ட ஏனற்
10	பெருங் குரல் கொள்ளாச் சிறு பசுங் கிளிக்கே?	உரை

233. குறிஞ்சி

	கல்லாக் கடுவன் நடுங்க, முள் எயிற்று
	மட மா மந்தி மாணா வன் பறழ்,
	கோடு உயர் அடுக்கத்து, ஆடு மழை ஒளிக்கும்
	பெருங் கல் நாடனை அருளினை ஆயின்,
5	இனி என கொள்ளலைமன்னே; கொன் ஒன்று
	கூறுவென் வாழி-தோழி!-முன்னுற
	நாருடை நெஞ்சத்து ஈரம் பொத்தி,
	ஆன்றோர் செல் நெறி வழாஅச்
	சான்றோன் ஆதல் நன்கு அறிந்தனை தெளிமே.	உரை

251. குறிஞ்சி

	நெடு நீர் அருவிய கடும் பாட்டு ஆங்கண்,
	பிணி முதல் அரைய பெருங் கல் வாழைக்
	கொழு முதல் ஆய் கனி மந்தி கவரும்
	நல் மலை நாடனை நயவா, யாம், அவன்
5	நனி பேர் அன்பின், நின் குரல் ஓப்பி,
	நின் புறங்காத்தலும் காண்போய், நீ? என்
	தளிர் ஏர் மேனித் தொல் கவின் அழிய,
	பலி பெறு கடவுட் பேணி, கலி சிறந்து,
	நுடங்கு நிலைப் பறவை உடங்கு பீள் கவரும்;
10	தோடு இடம் கோடாய், கிளர்ந்து,
	நீடினை விளைமோ! வாழிய, தினையே!	உரை

326. குறிஞ்சி

	கொழுஞ் சுளைப் பலவின் பயம் கெழு கவாஅன்,
	செழுங் கோள் வாங்கிய மாச் சினைக் கொக்கினம்
	மீன் குடை நாற்றம் தாங்கல்செல்லாது,
	துய்த் தலை மந்தி தும்மும் நாட!
5	நினக்கும் உரைத்தல் நாணுவல்-இவட்கே
	நுண் கொடிப் பீரத்து ஊழ் உறு பூ எனப்
	பசலை ஊரும் அன்னோ; பல் நாள்
	அரி அமர் வனப்பின் எம் கானம் நண்ண,
	வண்டு எனும் உணராவாகி,
10	மலர் என மரீஇ வரூஉம், இவள் கண்ணே.	உரை

334. குறிஞ்சி

	கரு விரல் மந்திச் செம் முகப் பெருங் கிளை
	பெரு வரை அடுக்கத்து அருவி ஆடி,
	ஓங்கு கழை ஊசல் தூங்கி, வேங்கை
	வெற்பு அணி நறு வீ கற்சுனை உறைப்ப,
5	கலையொடு திளைக்கும் வரைஅக நாடன்-
	மாரி நின்ற ஆர் இருள் நடு நாள்,
	அருவி அடுக்கத்து, ஒரு வேல் ஏந்தி;
	மின்னு வசி விளக்கத்து வருமெனின்,
	என்னோ-தோழி!-நம் இன் உயிர் நிலையே?	உரை

353. குறிஞ்சி

	ஆள் இல் பெண்டிர் தாளின் செய்த
	நுணங்கு நுண் பனுவல் போல, கணம் கொள,
	ஆடு மழை தவழும் கோடு உயர் நெடு வரை,
	முட முதிர் பலவின் குடம் மருள் பெரும் பழம்
5	கல் கெழு குறவர் காதல் மடமகள்
	கரு விரல் மந்திக்கு வரு விருந்து அயரும்,
	வான் தோய் வெற்ப! சான்றோய்அல்லை-எம்
	காமம் கனிவதுஆயினும், யாமத்து
	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை யானை
10	வெஞ் சின உருமின் உரறும்
	அஞ்சுவரு சிறு நெறி வருதலானே.	உரை

355. குறிஞ்சி

	புதல்வன் ஈன்ற பூங் கண் மடந்தை
	முலை வாய் உறுக்கும் கை போல், காந்தட்
	குலைவாய் தோயும் கொழு மடல் வாழை
	அம் மடல் பட்ட அருவித் தீம் நீர்
5	செம் முக மந்தி ஆரும் நாட!
	முந்தை இருந்து நட்டோர் கொடுப்பின்,
	நஞ்சும் உண்பர் நனி நாகரிகர்;
	அம் சில் ஓதி என் தோழி தோட் துயில்
	நெஞ்சின் இன்புறாய்ஆயினும், அது நீ
10	என் கண் ஓடி அளிமதி-
	நின் கண் அல்லது பிறிது யாதும் இலளே!	உரை

373. குறிஞ்சி

	முன்றிற் பலவின் படு சுளை மரீஇ,
	புன் தலை மந்தி தூர்ப்ப, தந்தை
	மை படு மால் வரை பாடினள் கொடிச்சி,
	ஐவன வெண்ணெல் குறூஉம் நாடனொடு
5	சூருடைச் சிலம்பின் அருவி ஆடி,
	கார் அரும்பு அவிழ்ந்த கணி வாய் வேங்கைப்
	பா அமை இதணம் ஏறி, பாசினம்
	வணர் குரற் சிறு தினை கடிய,
	புணர்வதுகொல்லோ, நாளையும் நமக்கே?	உரை

379. குறிஞ்சி

	புன் தலை மந்தி கல்லா வன் பறழ்
	குன்று உழை நண்ணிய முன்றில் போகாது,
	எரி அகைந்தன்ன வீ ததை இணர
	வேங்கைஅம் படு சினைப் பொருந்தி, கைய
5	தேம் பெய் தீம் பால் வௌவலின், கொடிச்சி
	எழுது எழில் சிதைய அழுத கண்ணே,
	தேர் வண் சோழர் குடந்தைவாயில்
	மாரி அம் கிடங்கின் ஈரிய மலர்ந்த,
	பெயல் உறு நீலம் போன்றன விரலே,
10	பாஅய் அவ் வயிறு அலைத்தலின், ஆனாது,
	ஆடு மழை தவழும் கோடு உயர் பொதியில்
	ஓங்கு இருஞ் சிலம்பில் பூத்த
	காந்தள்அம் கொழு முகை போன்றன, சிவந்தே.	உரை