26. பாலை

	நோகோ யானே; நெகிழ்ந்தன வளையே-
	செவ்வி சேர்ந்த புள்ளி வெள் அரை
	விண்டுப் புரையும் புணர் நிலை நெடுங் கூட்டுப்
	பிண்ட நெல்லின் தாய் மனை ஒழிய,
5	சுடர் முழுது எறிப்பத் திரங்கிச் செழுங் காய்
	முட முதிர் பலவின் அத்தம், நும்மொடு
	கெடு துணை ஆகிய தவறோ?-வை எயிற்று,
	பொன் பொதிந்தன்ன சுணங்கின்,
	இருஞ் சூழ் ஓதி, பெருந் தோளாட்கே.	உரை

44. குறிஞ்சி

	பொரு இல் ஆயமோடு அருவி ஆடி,
	நீர் அலைச் சிவந்த பேர் அமர் மழைக் கண்
	குறியா நோக்கமொடு முறுவல் நல்கி,
	மனைவயின் பெயர்ந்த காலை, நினைஇய
5	நினக்கோ அறியுநள்-நெஞ்சே! புனத்த
	நீடு இலை விளை தினைக் கொடுங் கால் நிமிரக்
	கொழுங் குரல் கோடல் கண்ணி, செழும் பல,
	பல் கிளைக் குறவர் அல்கு அயர் முன்றில்,
	குடக் காய் ஆசினிப் படப்பை நீடிய
10	பல் மர உயர் சினை மின்மினி விளக்கத்து,
	செல் மழை இயக்கம் காணும்
	நல் மலை நாடன் காதல் மகளே?	உரை

51. குறிஞ்சி

	யாங்குச் செய்வாம்கொல்-தோழி! ஓங்கு கழைக்
	காம்புடை விடர் அகம் சிலம்ப, பாம்பு உடன்று
	ஓங்கு வரை மிளிர ஆட்டி, வீங்கு செலல்
	கடுங் குரல் ஏறொடு கனை துளி தலைஇப்
5	பெயல் ஆனாதே, வானம்; பெயலொடு
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன வேலன் வந்தென,
	பின்னு விடு முச்சி அளிப்பு ஆனாதே;
	பெருந் தண் குளவி குழைத்த பா அடி,
	இருஞ் சேறு ஆடிய நுதல, கொல்களிறு
10	பேதை ஆசினி ஒசித்த
	வீ ததர் வேங்கைய மலை கிழவோற்கே?	உரை

77. குறிஞ்சி

	மலையன் மா ஊர்ந்து போகி, புலையன்
	பெருந் துடி கறங்கப் பிற புலம் புக்கு, அவர்
	அருங் குறும்பு எருக்கி, அயா உயிர்த்தாஅங்கு
	உய்த்தன்றுமன்னே-நெஞ்சே!-செவ் வேர்ச்
5	சினைதொறும் தூங்கும் பயம் கெழு பலவின்
	சுளையுடை முன்றில், மனையோள் கங்குல்
	ஒலி வெள் அருவி ஒலியின் துஞ்சும்
	ஊறலஞ் சேரிச் சீறூர், வல்லோன்
	வாள் அரம் பொருத கோள் நேர் எல் வளை
10	அகன் தொடி செறித்த முன்கை, ஒள் நுதல்,
	திதலை அல்குல், குறுமகள்
	குவளை உண்கண் மகிழ் மட நோக்கே.	உரை

102. குறிஞ்சி

	கொடுங் குரற் குறைத்த செவ் வாய்ப்பைங் கிளி!
	அஞ்சல் ஓம்பி, ஆர் பதம் கொண்டு,
	நின் குறை முடித்த பின்றை, என் குறை
	செய்தல்வேண்டுமால்; கை தொழுது இரப்பல்;
5	பல் கோட் பலவின் சாரல் அவர் நாட்டு,
	நின் கிளை மருங்கின், சேறிஆயின்,
	அம் மலை கிழவோற்கு உரைமதி-இம் மலைக்
	கானக் குறவர் மட மகள்
	ஏனல் காவல் ஆயினள் எனவே.	உரை

116. குறிஞ்சி

	'தீமை கண்டோர் திறத்தும்பெரியோர்
	தாம் அறிந்து உணர்க' என்பமாதோ;
	வழுவப் பிண்டம் நாப்பண் ஏமுற்று,
	இரு வெதிர் ஈன்ற வேல் தலைக் கொழு முளை,
5	சூல் முதிர் மடப் பிடி, நாள் மேயல் ஆரும்
	மலை கெழு நாடன் கேண்மை, பலவின்
	மாச் சினை துறந்த கோள் முதிர் பெரும் பழம்
	விடர் அளை வீழ்ந்து உக்காஅங்கு, தொடர்பு அறச்
	சேணும் சென்று உக்கன்றே அறியாது
10	ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் முகை இருந்த
	குறிஞ்சி நல் ஊர்ப் பெண்டிர்
	இன்னும் ஓவார், என் திறத்து அலரே!	உரை

192. குறிஞ்சி

	'குருதி வேட்கை உரு கெழு வய மான்
	வலி மிகு முன்பின் மழ களிறு பார்க்கும்
	மரம் பயில் சோலை மலிய, பூழியர்
	உருவத் துருவின், நாள் மேயல் ஆரும்
5	மாரி எண்கின் மலைச் சுர நீள் இடை,
	நீ நயந்து வருதல் எவன்?' எனப் பல புலந்து,
	அழுதனை உறையும் அம் மா அரிவை!
	பயம் கெழு பலவின் கொல்லிக் குட வரைப்
	பூதம் புணர்த்த புதிது இயல் பாவை
10	விரி கதிர் இள வெயில் தோன்றி அன்ன, நின்
	ஆய் நலம் உள்ளி வரின், எமக்கு
	ஏமம் ஆகும், மலைமுதல் ஆறே.	உரை

213. குறிஞ்சி

	அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை நண்ணி,
	'கன்று கால்யாத்த மன்றப் பலவின்
	வேர்க் கொண்டு தூங்கும் கொழுஞ் சுளைப் பெரும் பழம்
	குழவிச் சேதா மாந்தி, அயலது
5	வேய் பயில் இறும்பின் ஆம் அறல் பருகும்
	பெருங் கல் வேலிச் சிறுகுடி யாது?' என,
	சொல்லவும் சொல்லீர்; ஆயின், கல்லென
	கருவி மா மழை வீழ்ந்தென, எழுந்த
	செங் கேழ் ஆடிய செழுங் குரற் சிறு தினைக்
10	கொய் புனம் காவலும் நுமதோ?-
	கோடு ஏந்து அல்குல், நீள் தோளீரே!	உரை

222. குறிஞ்சி

	கருங் கால் வேங்கைச் செவ் வீவாங்கு சினை
	வடுக் கொளப் பிணித்த விடுபுரி முரற்சிக்
	கை புனை சிறு நெறி வாங்கி, பையென,
	விசும்பு ஆடு ஆய் மயில் கடுப்ப, யான் இன்று,
5	பசுங் காழ் அல்குல் பற்றுவனன் ஊக்கிச்
	செலவுடன் விடுகோ-தோழி!-பலவுடன்
	வாழை ஓங்கிய வழை அமை சிலம்பில்,
	துஞ்சு பிடி மருங்கின் மஞ்சு பட, காணாது,
	பெருங் களிறு பிளிறும் சோலை அவர்
10	சேண் நெடுங் குன்றம் காணிய நீயே?	உரை

232. குறிஞ்சி

	சிறு கண் யானைப் பெருங் கை ஈர்-இனம்
	குளவித் தண் கயம் குழையத் தீண்டி,
	சோலை வாழை முணைஇ, அயலது
	வேரல் வேலிச் சிறுகுடி அலற,
5	செங் காற் பலவின் தீம் பழம் மிசையும்
	மா மலை நாட!-காமம் நல்கென
	வேண்டுதும்-வாழிய! எந்தை, வேங்கை
	வீ உக வரிந்த முன்றில்,
	கல் கெழு பாக்கத்து அல்கினை செலினே.	உரை

326. குறிஞ்சி

	கொழுஞ் சுளைப் பலவின் பயம் கெழு கவாஅன்,
	செழுங் கோள் வாங்கிய மாச் சினைக் கொக்கினம்
	மீன் குடை நாற்றம் தாங்கல்செல்லாது,
	துய்த் தலை மந்தி தும்மும் நாட!
5	நினக்கும் உரைத்தல் நாணுவல்-இவட்கே
	நுண் கொடிப் பீரத்து ஊழ் உறு பூ எனப்
	பசலை ஊரும் அன்னோ; பல் நாள்
	அரி அமர் வனப்பின் எம் கானம் நண்ண,
	வண்டு எனும் உணராவாகி,
10	மலர் என மரீஇ வரூஉம், இவள் கண்ணே.	உரை

353. குறிஞ்சி

	ஆள் இல் பெண்டிர் தாளின் செய்த
	நுணங்கு நுண் பனுவல் போல, கணம் கொள,
	ஆடு மழை தவழும் கோடு உயர் நெடு வரை,
	முட முதிர் பலவின் குடம் மருள் பெரும் பழம்
5	கல் கெழு குறவர் காதல் மடமகள்
	கரு விரல் மந்திக்கு வரு விருந்து அயரும்,
	வான் தோய் வெற்ப! சான்றோய்அல்லை-எம்
	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை யானை
10	வெஞ் சின உருமின் உரறும்
	அஞ்சுவரு சிறு நெறி வருதலானே.	உரை

373. குறிஞ்சி

	முன்றிற் பலவின் படு சுளை மரீஇ,
	புன் தலை மந்தி தூர்ப்ப, தந்தை
	மை படு மால் வரை பாடினள் கொடிச்சி,
	ஐவன வெண்ணெல் குறூஉம் நாடனொடு
5	சூருடைச் சிலம்பின் அருவி ஆடி,
	கார் அரும்பு அவிழ்ந்த கணி வாய் வேங்கைப்
	பா அமை இதணம் ஏறி, பாசினம்
	வணர் குரற் சிறு தினை கடிய,
	புணர்வதுகொல்லோ, நாளையும் நமக்கே?	உரை