37. பாலை

	பிணங்கு அரில் வாடிய பழ விறல்நனந் தலை,
	உணங்குஊண் ஆயத்து ஓர் ஆன் தெள் மணி
	பைபய இசைக்கும் அத்தம், வை எயிற்று
	இவளொடும் செலினோ நன்றே; குவளை
5	நீர் சூழ் மா மலர் அன்ன கண் அழ,
	கலை ஒழி பிணையின் கலங்கி, மாறி
	அன்பிலிர் அகறிர் ஆயின், என் பரம்
	ஆகுவது அன்று, இவள் அவலம்-நாகத்து
	அணங்குடை அருந் தலை உடலி, வலன் ஏர்பு,
10	ஆர்கலி நல் ஏறு திரிதரும்
	கார் செய் மாலை வரூஉம் போழ்தே.	உரை

51. குறிஞ்சி

	யாங்குச் செய்வாம்கொல்-தோழி! ஓங்கு கழைக்
	காம்புடை விடர் அகம் சிலம்ப, பாம்பு உடன்று
	ஓங்கு வரை மிளிர ஆட்டி, வீங்கு செலல்
	கடுங் குரல் ஏறொடு கனை துளி தலைஇப்
5	பெயல் ஆனாதே, வானம்; பெயலொடு
	மின்னு நிமிர்ந்தன்ன வேலன் வந்தென,
	பின்னு விடு முச்சி அளிப்பு ஆனாதே;
	பெருந் தண் குளவி குழைத்த பா அடி,
	இருஞ் சேறு ஆடிய நுதல, கொல்களிறு
10	பேதை ஆசினி ஒசித்த
	வீ ததர் வேங்கைய மலை கிழவோற்கே?	உரை

75. குறிஞ்சி

	நயன் இன்மையின், பயன் இது என்னாது,
	பூம் பொறிப் பொலிந்த, அழல் உமிழ் அகன் பை,
	பாம்பு உயிர் அணங்கியாங்கும் ஈங்கு இது
	தகாஅது-வாழியோ, குறுமகள்!-நகாஅது
5	உரைமதி; உடையும் என் உள்ளம்-சாரல்
	கொடு விற் கானவன் கோட்டுமா தொலைச்சிப்
	பச்சூன் பெய்த பகழி போல,
	சேயரி பரந்த மா இதழ் மழைக் கண்
	உறாஅ நோக்கம் உற்ற என்
10	பைதல் நெஞ்சம் உய்யுமாறே.	உரை

104. குறிஞ்சி

	பூம் பொறி உழுவைப் பேழ் வாய்ஏற்றை
	தேம் கமழ் சிலம்பின் களிற்றொடு பொரினே,
	துறுகல் மீமிசை, உறுகண் அஞ்சாக்
	குறக் குறுமாக்கள் புகற்சியின் எறிந்த
5	தொண்டகச் சிறு பறைப் பாணி அயலது
	பைந் தாள் செந்தினைப் படு கிளி ஓப்பும்
	ஆர் கலி வெற்பன் மார்பு நயந்து உறையும்
	யானே அன்றியும் உளர்கொல்-பானாள்,
	பாம்புடை விடர ஓங்கு மலை மிளிர,
10	உருமு சிவந்து எறியும் பொழுதொடு, பெரு நீர்
	போக்கு அற விலங்கிய சாரல்,
	நோக்கு அருஞ் சிறு நெறி நினையுமோரே?	உரை

114. குறிஞ்சி

	வெண் கோடு கொண்டு வியல் அறை வைப்பவும்,
	பச்சூன் கெண்டி வள் உகிர் முணக்கவும்,
	மறுகுதொறு புலாவும் சிறுகுடி அரவம்
	வைகிக் கேட்டுப் பையாந்திசினே;
5	அளிதோ தானே-தோழி!-அல்கல்
	வந்தோன்மன்ற குன்ற நாடன்;
	துளி பெயல் பொறித்த புள்ளித் தொல் கரை
	பொரு திரை நிவப்பின் வரும் யாறு அஞ்சுவல்;
	ஈர்ங் குரல் உருமின் ஆர் கலி நல் ஏறு
10	பாம்பு கவின் அழிக்கும் ஓங்கு வரை பொத்தி,
	மையல் மடப் பிடி இனைய,
	கை ஊன்றுபு இழிதரு களிறு எறிந்தன்றே.	உரை

125.குறிஞ்சி

	'இரை தேர் எண்கின் பகு வாய் ஏற்றை
	கொடு வரிப் புற்றம் வாய்ப்ப வாங்கி,
	நல் அரா நடுங்க உரறி, கொல்லன்
	ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து, அகழும்
5	நடு நாள் வருதல் அஞ்சுதும் யாம்' என,
	வரைந்து வரல் இரக்குவம் ஆயின், நம் மலை
	நல் நாள் வதுவை கூடி, நீடு இன்று
	நம்மொடு செல்வர்மன்-தோழி!-மெல்ல
	வேங்கைக் கண்ணியர் எருது எறி களமர்
10	நிலம் கண்டன்ன அகன் கண் பாசறை,
	மென் தினை நெடும் போர் புரிமார்
	துஞ்சு களிறு எடுப்பும் தம் பெருங் கல் நாட்டே.	உரை

238. முல்லை

	வறம் கொல வீந்த கானத்து, குறும் பூங்
	கோதை மகளிர் குழூஉ நிரை கடுப்ப,
	வண்டு வாய் திறப்ப விண்ட பிடவம்,
	மாலை அந்தி, மால் அதர் நண்ணிய
5	பருவம் செய்த கருவி மா மழை!
	'அவர் நிலை அறியுமோ, ஈங்கு' என வருதல்
	சான்றோர்ப் புரைவதோ அன்றே; மான்று உடன்
	உர உரும் உரறும் நீரின், பரந்த
	பாம்பு பை மழுங்கல் அன்றியும், மாண்ட
10	கனியா நெஞ்சத்தானும்,
	இனிய அல்ல, நின் இடி நவில் குரலே.	உரை

255. குறிஞ்சி

	கழுது கால் கிளர ஊர் மடிந்தன்றே;
	உரு கெழு மரபின் குறிஞ்சி பாடி,
	கடியுடை வியல் நகர்க் கானவர் துஞ்சார்;
	வயக் களிறு பொருத வாள் வரி உழுவை
5	கல் முகைச் சிலம்பில் குழுமும்; அன்னோ!-
	மென் தோள் நெகிழ்ந்து நாம் வருந்தினும், இன்று அவர்
	வாரார்ஆயினோ நன்றுமன்தில்ல-
	உயர் வரை அடுக்கத்து ஒளிறுபு மின்னிப்
	பெயல் கால்மயங்கிய பொழுது கழி பானாள்,
10	திருமணி அரவுத் தேர்ந்து உழல,
	உருமுச் சிவந்து எறியும் ஓங்கு வரை ஆறே!	உரை

261. குறிஞ்சி

	அருளிலர்வாழி-தோழி!-மின்னு வசிபு
	இருள் தூங்கு விசும்பின் அதிரும் ஏறொடு
	வெஞ் சுடர் கரந்த கமஞ் சூல் வானம்,
	நெடும் பல் குன்றத்துக் குறும் பல மறுகி,
5	தா இல் பெரும் பெயல் தலைஇய யாமத்து,
	களிறு அகப்படுத்த பெருஞ் சின மாசுணம்
	வெளிறு இல் காழ் மரம் பிணித்து நனி மிளிர்க்கும்
	சாந்தம் போகிய தேம் கமழ் விடர் முகை,
	எருவை நறும் பூ நீடிய
10	பெரு வரைச் சிறு நெறி வருதலானே.	உரை

264. பாலை

	பாம்பு அளைச் செறிய முழங்கி, வலன் ஏர்பு,
	வான் தளி பொழிந்த காண்பு இன் காலை,
	அணி கிளர் கலாவம் ஐது விரித்து இயலும்
	மணி புரை எருத்தின் மஞ்ஞை போல, நின்
5	வீ பெய் கூந்தல் வீசு வளி உளர
	ஏகுதி-மடந்தை!-எல்லின்று பொழுதே:
	வேய் பயில் இறும்பில் கோவலர் யாத்த
	ஆ பூண் தெண் மணி இயம்பும்,
	ஈகாண் தோன்றும், எம் சிறு நல் ஊரே.	உரை

285. குறிஞ்சி

	அரவு இரை தேரும் ஆர் இருள் நடு நாள்
	இரவின் வருதல் அன்றியும்-உரவுக் கணை
	வன் கைக் கானவன் வெஞ் சிலை வணக்கி,
	உளமிசைத் தவிர்த்த முளவுமான் ஏற்றையொடு,
5	மனைவாய் ஞமலி ஒருங்கு புடை ஆட,
	வேட்டு வலம் படுத்த உவகையன், காட்ட
	நடு காற் குரம்பைத் தன் குடிவயிற் பெயரும்
	குன்ற நாடன் கேண்மை நமக்கே
	நன்றால் வாழி-தோழி!-என்றும்,
10	அயலோர் அம்பலின் அகலான்,
	பகலின் வரூஉம், எறி புனத்தானே.	உரை

336. குறிஞ்சி

	பிணர்ச் சுவற் பன்றி தோல்முலைப் பிணவொடு
	கணைக் கால் ஏனல் கைம்மிகக் கவர்தலின்,
	கல் அதர் அரும் புழை அல்கி, கானவன்,
	வில்லின் தந்த வெண் கோட்டு ஏற்றை,
5	புனை இருங் கதுப்பின் மனையோள் கெண்டி,
	குடி முறை பகுக்கும் நெடு மலை நாட!
உரவுச் சின வேழம் உறு புலி பார்க்கும்
	இரவின் அஞ்சாய்; அஞ்சுவல்-அரவின்
	ஈர் அளைப் புற்றம், கார் என முற்றி,
10	இரை தேர் எண்கினம் அகழும்
	வரை சேர் சிறு நெறி வாராதீமே!	உரை

383. குறிஞ்சி

	கல் அயற் கலித்த கருங் கால் வேங்கை
	அலங்கல்அம் தொடலை அன்ன குருளை
	வயப் புனிற்று இரும் பிணப் பசித்தென, வயப் புலி
	புகர் முகம் சிதையத் தாக்கி, களிறு அட்டு,
5	உரும் இசை உரறும், உட்குவரு நடு நாள்,
	அருளினை போலினும், அருளாய் அன்றே-
	கனை இருள் புதைத்த அஞ்சுவரும் இயவில்
	பாம்பு உடன்று இரிக்கும் உருமோடு,
	ஓங்கு வரை நாட! நீ வருதலானே.	உரை