19. நெய்தல்

	இறவுப் புறத்து அன்ன பிணர் படு தடவு முதல்
	சுறவுக் கோட்டன்ன முள் இலைத் தாழை,
	பெருங் களிற்று மருப்பின் அன்ன அரும்பு முதிர்பு,
	நல் மான் உழையின் வேறுபடத் தோன்றி,
5	விழவுக் களம் கமழும் உரவு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	இன மணி நெடுந் தேர் பாகன் இயக்க,
	செலீஇய சேறிஆயின், இவளே
	வருவை ஆகிய சில் நாள்
	வாழாளாதல் நற்கு அறிந்தனை சென்மே!	உரை

27. நெய்தல்

	நீயும் யானும், நெருநல், பூவின்
	நுண் தாது உறைக்கும் வண்டினம் ஓப்பி,
	ஒழி திரை வரித்த வெண் மணல் அடைகரைக்
	கழி சூழ் கானல் ஆடியது அன்றி,
5	கரந்து நாம் செய்தது ஒன்று இல்லை; உண்டு எனின்,
	பரந்து பிறர் அறிந்தன்றும்இலரே-நன்றும்
	எவன் குறித்தனள் கொல், அன்னை?-கயந்தோறு
	இற ஆர் இனக் குருகு ஒலிப்ப, சுறவம்
	கழி சேர் மருங்கின் கணைக் கால் நீடி,
10	கண் போல் பூத்தமை கண்டு, 'நுண் பல
	சிறு பாசடைய நெய்தல்
	குறுமோ, சென்று' எனக் கூறாதோளே.	உரை

45. நெய்தல்

	இவளே, கானல் நண்ணிய காமர் சிறுகுடி,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் கலங்க உள்புக்கு
	மீன் எறி பரதவர் மகளே; நீயே,
	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நியம மூதூர்க்
5	கடுந் தேர்ச் செல்வன் காதல் மகனே:
	நிணச் சுறா அறுத்த உணக்கல் வேண்டி,
	இனப் புள் ஓப்பும் எமக்கு நலன் எவனோ?
	புலவு நாறுதும்; செல நின்றீமோ!
	பெரு நீர் விளையுள் எம் சிறு நல் வாழ்க்கை
10	நும்மொடு புரைவதோ அன்றே;
	எம்மனோரில் செம்மலும் உடைத்தே!	உரை

49. நெய்தல்

	படு திரை கொழீஇய பால் நிற எக்கர்த்
	தொடியோர் மடிந்தெனத் துறை புலம்பின்றே;
	முடிவலை முகந்த முடங்கு இறாப் பரவைப்
	படு புள் ஓப்பலின் பகல் மாய்ந்தன்றே;
5	கோட்டு மீன் எறிந்த உவகையர் வேட்டம் மடிந்து,
	எமரும் அல்கினர்; 'ஏமார்ந்தனம்' எனச்
	சென்று நாம் அறியின், எவனோ-தோழி!
	மன்றப் புன்னை மாச் சினை நறு வீ
	முன்றில் தாழையொடு கமழும்
10	தெண் கடற் சேர்ப்பன் வாழ் சிறு நல் ஊர்க்கே?	உரை

67. நெய்தல்

	சேய் விசும்பு இவர்ந்த செழுங் கதிர் மண்டிலம்
	மால் வரை மறைய, துறை புலம்பின்றே;
	இறவு அருந்தி எழுந்த கருங் கால் வெண் குருகு
	வெண் கோட்டு அருஞ் சிறைத் தாஅய், கரைய
5	கருங் கோட்டுப் புன்னை இறைகொண்டனவே;
	கணைக் கால் மா மலர் கரப்ப, மல்கு கழித்
	துணைச் சுறா வழங்கலும் வழங்கும்; ஆயிடை,
	எல் இமிழ் பனிக் கடல், மல்கு சுடர்க் கொளீஇ,
	எமரும் வேட்டம் புக்கனர்; அதனால்,
10	தங்கின் எவனோதெய்ய-பொங்கு பிசிர்
	முழவு இசைப் புணரி எழுதரும்
	உடை கடற் படப்பை எம் உறைவின் ஊர்க்கே?	உரை

78. நெய்தல்

	கோட் சுறா வழங்கும் வாள் கேழ்இருங் கழி
	மணி ஏர் நெய்தல் மா மலர் நிறைய,
	பொன் நேர் நுண் தாது புன்னை தூஉம்,
	வீழ் தாழ் தாழைப் பூக் கமழ் கானல்,
5	படர் வந்து நலியும் சுடர் செல் மாலை,
	நோய் மலி பருவரல் நாம் இவண் உய்கம்;
	கேட்டிசின்-வாழி, தோழி!-தெண் கழி
	வள் வாய் ஆழி உள் வாய் தோயினும்,
	புள்ளு நிமிர்ந்தன்ன பொலம் படைக் கலி மா
10	வலவன் கோல் உற அறியா,
	உரவு நீர்ச் சேர்ப்பன், தேர்மணிக் குரலே!	உரை

111. நெய்தல்

	அத்த இருப்பைப் பூவின் அன்ன
	துய்த் தலை இறவொடு தொகை மீன் பெறீஇயர்,
	வரி வலைப் பரதவர் கரு வினைச் சிறாஅர்,
	மரல் மேற்கொண்டு மான் கணம் தகைமார்
5	வெந் திறல் இளையவர் வேட்டு எழுந்தாங்கு,
	திமில் மேற்கொண்டு, திரைச் சுரம் நீந்தி,
	வாள் வாய்ச் சுறவொடு வய மீன் கெண்டி,
	நிணம் பெய் தோணியர் இகு மணல் இழிதரும்
	பெருங் கழிப் பாக்கம் கல்லென
10	வருமே-தோழி!-கொண்கன் தேரே.	உரை

131. நெய்தல்

	ஆடிய தொழிலும், அல்கிய பொழிலும்,
	உள்ளல் ஆகா உயவு நெஞ்சமொடு
	ஊடலும் உடையமோ-உயர் மணற் சேர்ப்ப!
	திரை முதிர் அரைய தடந் தாள் தாழைச்
5	சுறவு மருப்பு அன்ன முட் தோடு ஒசிய,
	இறவு ஆர் இனக் குருகு இறைகொள இருக்கும்,
	நறவு மகிழ் இருக்கை நல் தேர்ப் பெரியன்,
	கள் கமழ், பொறையாறு அன்ன என்
	நல் தோள் நெகிழ மறத்தல், நுமக்கே?	உரை

132. நெய்தல்

	பேர் ஊர் துஞ்சும்; யாரும் இல்லை;
	திருந்து வாய்ச் சுறவம் நீர் கான்று, ஒய்யெனப்
	பெருந் தெரு உதிர்தரு பெயலுறு தண் வளி
	போர் அமை கதவப் புரை தொறும் தூவ,
5	கூர் எயிற்று எகினம் நடுங்கும் நல் நகர்ப்
	பயில்படை நிவந்த பல் பூஞ் சேக்கை
	அயலும் மாண் சிறையதுவே; அதன்தலை,
	'காப்புடை வாயில் போற்று, ஓ' என்னும்
	யாமம் கொள்பவர் நெடு நா ஒண் மணி
10	ஒன்று எறி பாணியின் இரட்டும்;
	இன்றுகொல், அளியேன் பொன்றும் நாளே?	உரை

199. நெய்தல்

	ஓங்கு மணல் உடுத்த நெடு மாப் பெண்ணை
	வீங்கு மடல் குடம்பைப் பைதல் வெண் குருகு,
	நள்ளென் யாமத்து, உயவுதோறு உருகி,
	அள்ளல் அன்ன என் உள்ளமொடு உள் உடைந்து,
5	உளெனே-வாழி, தோழி! வளை நீர்க்
	கடுஞ் சுறா எறிந்த கொடுந் திமிற் பரதவர்
	வாங்கு விசைத் தூண்டில் ஊங்குஊங்கு ஆகி,
	வளி பொரக் கற்றை தாஅய், நளி சுடர்,
	நீல் நிற விசும்பின் மீனொடு புரைய,
10	பைபய இமைக்கும் துறைவன்
	மெய் தோய் முயக்கம் காணா ஊங்கே!	உரை

207. நெய்தல்

	கண்டல் வேலிக் கழி சூழ் படப்பை
	முண்டகம் வேய்ந்த குறியிறைக் குரம்பைக்
	கொழு மீன் கொள்பவர் பாக்கம் கல்லென,
	நெடுந் தேர் பண்ணி வரல் ஆனாதே;
5	குன்றத்து அன்ன குவவு மணல் நீந்தி
	வந்தனர், பெயர்வர்கொல் தாமே? அல்கல்,
	இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் குழீஇ,
	கோட் சுறா எறிந்தென, சுருங்கிய நரம்பின்
	முடி முதிர் பரதவர் மட மொழிக் குறுமகள்,
10	வலையும் தூண்டிலும் பற்றி, பெருங் கால்
	திரை எழு பௌவம் முன்னிய
	கொலை வெஞ் சிறாஅர் பாற்பட்டனளே.	உரை

215. நெய்தல்

தங்கின் எவனோதெய்ய? செங்கால்

	குண கடல் இவர்ந்து, குரூஉக் கதிர் பரப்பி,
	பகல் கெழு செல்வன் குடமலை மறைய,
	புலம்பு வந்து இறுத்த புன்கண் மாலை,
	இலங்கு வளை மகளிர் வியல் நகர் அயர,
5	மீன் நிணம் தொகுத்த ஊன் நெய் ஒண் சுடர்
	நீல் நிறப் பரப்பில் தயங்கு திரை உதைப்ப;
	கரை சேர்பு இருந்த கல்லென் பாக்கத்து,
	இன்று நீ இவணை ஆகி, எம்மொடு
10	கொடு முடி அவ் வலை பரியப் போகிய
	கோட் சுறாக் குறித்த முன்பொடு
	வேட்டம் வாயாது எமர் வாரலரே.	உரை

223. நெய்தல்

	இவள்தன், காமம் பெருமையின், காலை என்னாள்; நின்
	அன்பு பெரிது உடைமையின், அளித்தல் வேண்டி,
	பகலும் வருதி, பல் பூங் கானல்;
	இன்னீர்ஆகலோ இனிதால் எனின், இவள்
5	அலரின் அருங் கடிப் படுகுவள்; அதனால்
	எல்லி வம்மோ!-மெல்லம் புலம்ப!
	சுறவினம் கலித்த நிறை இரும் பரப்பின்
	துறையினும் துஞ்சாக் கண்ணர்
	பெண்டிரும் உடைத்து, இவ் அம்பல் ஊரே.	உரை

303. நெய்தல்

	ஒலி அவிந்து அடங்கி, யாமம்
	நள்ளென,
	கலி கெழு பாக்கம் துயில் மடிந்தன்றே;
	தொன்று உறை கடவுள் சேர்ந்த பராரை
5	மன்றப் பெண்ணை வாங்கு மடற் குடம்பைத்
	துணை புணர் அன்றில் உயவுக் குரல் கேட்டொறும்,
	'துஞ்சாக் கண்ணள், துயர் அடச் சாஅய்,
	நம்வயின் வருந்தும், நன்னுதல்' என்பது
	உண்டுகொல்?-வாழி, தோழி!-தெண் கடல்
10	வன் கைப் பரதவர் இட்ட செங் கோல்
	கொடு முடி அவ் வலை பரியப் போக்கி,
	கடு முரண் எறி சுறா வழங்கும்
	நெடுநீர்ச் சேர்ப்பன்தன் நெஞ்சத்தானே.	உரை

392. நெய்தல்

	கடுஞ் சுறா எறிந்த கொடுந் தாட் தந்தை
	புள் இமிழ் பெருங் கடல் கொள்ளான் சென்றென,
	மனை அழுது ஒழிந்த புன் தலைச் சிறாஅர்
	துணையதின் முயன்ற தீம் கண் நுங்கின்
5	பணை கொள் வெம் முலை பாடு பெற்று உவக்கும்,
	பெண்ணை வேலி, உழை கண் சீறூர்
	நல் மனை அறியின், நன்றுமன்தில்ல;
	செம்மல் நெஞ்சமொடு தாம் வந்து பெயர்ந்த
	கானலொடு அழியுநர் போலாம்-பானாள்,
10	முனி படர் களையினும் களைப;
	நனி பேர் அன்பினர் காதலோரே.	உரை