14. பாலை

	தொல் கவின் தொலைய, தோள் நலம்சாஅய,
	நல்கார் நீத்தனர்ஆயினும், நல்குவர்;
	நட்டனர், வாழி!-தோழி!-குட்டுவன்
	அகப்பா அழிய நூறி, செம்பியன்
5	பகல் தீ வேட்ட ஞாட்பினும் மிகப் பெரிது
	அலர் எழச் சென்றனர் ஆயினும்-மலர் கவிழ்ந்து
	மா மடல் அவிழ்ந்த காந்தள்அம் சாரல்,
	இனம் சால் வயக் களிறு பாந்தட் பட்டென,
	துஞ்சாத் துயரத்து அஞ்சு பிடிப் பூசல்
10	நெடு வரை விடரகத்து இயம்பும்
	கடு மான் புல்லிய காடு இறந்தோரே.	உரை

17. குறிஞ்சி

	நாள் மழை தலைஇய நல் நெடுங்குன்றத்து,
	மால் கடல் திரையின் இழிதரும் அருவி
	அகல் இருங் கானத்து அல்கு அணி நோக்கி,
	தாங்கவும் தகைவரை நில்லா நீர் சுழல்பு
5	ஏந்து எழில் மழைக் கண் கலுழ்தலின், அன்னை,
	'எவன் செய்தனையோ? நின் இலங்கு எயிறு உண்கு' என,
	மெல்லிய இனிய கூறலின், வல் விரைந்து,
	உயிரினும் சிறந்த நாணும் நனி மறந்து,
	உரைத்தல் உய்ந்தனனே-தோழி!-சாரல்,
10	காந்தள் ஊதிய மணி நிறத் தும்பி
	தீம் தொடை நரம்பின் இமிரும்
	வான் தோய் வெற்பன் மார்பு அணங்கு எனவே.	உரை

29. பாலை

	நின்ற வேனில் உலந்த காந்தள்
	அழல் அவிர் நீள் இடை, நிழலிடம் பெறாஅது,
	ஈன்று கான் மடிந்த பிணவுப் பசி கூர்ந்தென,
	மான்ற மாலை, வழங்குநர்ச் செகீஇய,
5	புலி பார்த்து உறையும் புல் அதர்ச் சிறு நெறி
	யாங்கு வல்லுநள்கொல்தானே-யான், 'தன்
	வனைந்து ஏந்து இள முலை நோவகொல்!' என
	நினைந்து, கைந்நெகிழ்ந்த அனைத்தற்குத் தான் தன்
	பேர் அமர் மழைக் கண் ஈரிய கலுழ,
10	வெய்ய உயிர்க்கும் சாயல்,
	மை ஈர் ஓதி, பெரு மடத்தகையே?	உரை

34. குறிஞ்சி

	கடவுட் கற்சுனை அடை இறந்து அவிழ்ந்த
	பறியாக் குவளை மலரொடு காந்தள்
	குருதி ஒண் பூ உரு கெழக் கட்டி,
	பெரு வரை அடுக்கம் பொற்பச் சூர்மகள்
5	அருவி இன் இயத்து ஆடும் நாடன்
	மார்பு தர வந்த படர் மலி அரு நோய்
	நின் அணங்கு அன்மை அறிந்தும், அண்ணாந்து,
	கார் நறுங் கடம்பின் கண்ணி சூடி,
	வேலன் வேண்ட, வெறி மனை வந்தோய்!
10	கடவுள் ஆயினும் ஆக,
	மடவை மன்ற, வாழிய முருகே!	உரை

85. குறிஞ்சி

	ஆய் மலர் மழைக் கண் தெண் பனி உறைப்பவும்,
	வேய் மருள் பணைத் தோள் விறல் இழை நெகிழவும்,
	அம்பல் மூதூர் அரவம் ஆயினும்,
	குறு வரி இரும் புலி அஞ்சிக் குறு நடைக்
5	கன்றுடை வேழம் நின்று காத்து அல்கும்,
	ஆர் இருள் கடுகிய, அஞ்சு வரு சிறு நெறி
	வாரற்கதில்ல-தோழி!-சாரல்
	கானவன் எய்த முளவு மான் கொழுங் குறை,
	தேம் கமழ் கதுப்பின் கொடிச்சி, கிழங்கொடு
10	காந்தள்அம் சிறுகுடிப் பகுக்கும்
	ஓங்கு மலை நாடன், நின் நசையினானே!	உரை

99. முல்லை

	'நீர் அற வறந்த நிரம்பா நீள்இடை,
	துகில் விரித்தன்ன வெயில் அவிர் உருப்பின்,
	அஞ்சுவரப் பனிக்கும் வெஞ் சுரம் இறந்தோர்
	தாம் வரத் தெளித்த பருவம் காண்வர
5	இதுவோ?' என்றிசின்-மடந்தை!-மதி இன்று,
	மறந்து கடல் முகந்த கமஞ் சூல் மா மழை
	பொறுத்தல்செல்லாது இறுத்த வண் பெயல்
	கார் என்று அயர்ந்த உள்ளமொடு, தேர்வு இல-
	பிடவமும், கொன்றையும் கோடலும்-
10	மடவ ஆகலின், மலர்ந்தன பலவே.	உரை

161. முல்லை

	இறையும், அருந் தொழில் முடித்தென, பொறைய,
	கண் போல் நீலம் சுனைதொறும் மலர,
	வீ ததர் வேங்கைய வியல் நெடும் புறவின்,
	இம்மென் பறவை ஈண்டு கிளை இரிய,
5	நெடுந் தெரு அன்ன நேர் கொள் நெடு வழி,
	இளையர் ஏகுவனர் பரிப்ப, வளை எனக்
	காந்தள் வள் இதழ் கவிகுளம்பு அறுப்ப,
	தோள் வலி யாப்ப, ஈண்டு நம் வரவினைப்
	புள் அறிவுறீஇயினகொல்லோ-தெள்ளிதின்
10	காதல் கெழுமிய நலத்தள், ஏதில்
	புதல்வற் காட்டிப் பொய்க்கும்
	திதலை அல்குல் தேம் மொழியாட்கே?	உரை

173. குறிஞ்சி

	சுனைப் பூக் குற்றும், தொடலை தைஇயும்,
	மலைச் செங் காந்தட் கண்ணி தந்தும்,
	தன் வழிப் படூஉம் நம் நயந்தருளி,
	வெறி என உணர்ந்த அரிய அன்னையை,
5	கண்ணினும் கனவினும் காட்டி, 'இந் நோய்
	என்னினும் வாராது; மணியின் தோன்றும்
	அம் மலை கிழவோன் செய்தனன் இது' எனின்,
	படு வண்டு ஆர்க்கும் பைந் தார் மார்பின்
	நெடு வேட்கு ஏதம் உடைத்தோ?-
10	தொடியோய்! கூறுமதி, வினவுவல் யானே.	உரை

176. குறிஞ்சி

	எம் நயந்து உறைவி ஆயின், யாம் நயந்து
	நல்கினம் விட்டது என்? நலத்தோன் அவ் வயின்
	சால்பின் அளித்தல் அறியாது, 'அவட்கு அவள்
	காதலள் என்னுமோ?' உரைத்திசின்-தோழி!-
5	நிரைத்த யானை முகத்து வரி கடுப்பப்
	போது பொதி உடைந்த ஒண் செங் காந்தள்
	வாழை அம் சிலம்பின் வம்பு படக் குவைஇ,
	யாழ் ஓர்த்தன்ன இன் குரல் இன வண்டு,
	அருவி முழவின் பாடொடு ஒராங்கு,
10	மென்மெல இசைக்கும் சாரல்,
	குன்ற வேலித் தம் உறைவின் ஊரே.	உரை

185. குறிஞ்சி

	ஆனா நோயோடு அழி படர்க் கலங்கி,
	காமம் கைம்மிக, கையறு துயரம்
	காணவும் நல்காய் ஆயின்-பாணர்
	பரிசில் பெற்ற விரி உளை நல் மான்
5	கவி குளம்பு பொருத கல் மிசைச் சிறு நெறி,
	இரவலர் மெலியாது ஏறும், பொறையன்
	உரை சால் உயர் வரைக் கொல்லிக் குடவயின்,
	அகல் இலைக் காந்தள் அலங்கு குலைப் பாய்ந்து,
	பறவை இழைத்த பல் கண் இறாஅல்
10	தேனுடை நெடு வரை, தெய்வம் எழுதிய
	வினை மாண் பாவை அன்னோள்
	கொலை சூழ்ந்தனளால்-நோகோ யானே.	உரை

188. குறிஞ்சி

	படு நீர்ச் சிலம்பில் கலித்த வாழைக்
	கொடு மடல் ஈன்ற கூர் வாய்க் குவி முகை,
	ஒள் இழை மகளிர் இலங்கு வளைத் தொடூஉம்
	மெல் விரல் மோசை போல, காந்தள்
5	வள் இதழ் தோயும் வான் தோய் வெற்ப!
	'நன்றி விளைவும் தீதொடு வரும்' என,
	அன்று நற்கு அறிந்தனள் ஆயின், குன்றத்துத்
	தேம் முதிர் சிலம்பில் தடைஇய
	வேய் மருள் பணைத் தோள் அழியலள்மன்னே.	உரை

221. முல்லை

	மணி கண்டன்ன மா நிறக் கருவிளை
	ஒண் பூந் தோன்றியொடு தண் புதல் அணிய,
	பொன் தொடர்ந்தன்ன தகைய நன் மலர்க்
	கொன்றை ஒள் இணர் கோடுதொறும் தூங்க,
5	வம்பு விரித்தன்ன செம் புலப் புறவில்,
	நீர் அணிப் பெரு வழி நீள் இடைப் போழ,
	செல்க-பாக!-நின் செய்வினை நெடுந் தேர்:
	விருந்து விருப்புறூஉம் பெருந் தோட் குறுமகள்,
	மின் ஒளிர் அவிர் இழை நல் நகர் விளங்க,
10	நடை நாட் செய்த நவிலாச் சீறடிப்
	பூங் கட் புதல்வன் உறங்குவயின் ஒல்கி,
	'வந்தீக, எந்தை!' என்னும்
	அம் தீம் கிளவி கேட்கம் நாமே.	உரை

294. குறிஞ்சி

	தீயும் வளியும் விசும்பு பயந்தாங்கு,
	நோயும் இன்பமும் ஆகின்றுமாதோ;
	மாயம் அன்று-தோழி!-வேய் பயின்று,
	எருவை நீடிய பெரு வரைஅகம்தொறும்,
5	தொன்று உறை துப்பொடு முரண் மிகச் சினைஇக்
	கொன்ற யானைக் கோடு கண்டன்ன,
	செம் புடைக் கொழு முகை அவிழ்ந்த காந்தள்
	சிலம்புடன் கமழும் சாரல்
	இலங்கு மலை நாடன் மலர்ந்த மார்பே!	உரை

313. குறிஞ்சி

	கருங் கால் வேங்கை நாள் உறு புதுப் பூ,
	பொன் செய் கம்மியன் கைவினை கடுப்ப,
	தகை வனப்புற்ற, கண்ணழி கட்டழித்து,
	ஒலி பல் கூந்தல் அணி பெறப் புனைஇ,
5	காண்டற் காதல் கைம்மிக கடீஇயாற்கு
	யாங்கு ஆகுவம்கொல்?-தோழி!-காந்தள்
	கமழ் குலை அவிழ்ந்த நயவருஞ் சாரல்
	கூதள நறும் பொழில் புலம்ப, ஊர்வயின்
	மீள்குவம் போலத் தோன்றும்-தோடு புலர்ந்து
10	அருவியின் ஒலித்தல் ஆனா,
	கொய்பதம் கொள்ளும், நாம் கூஉம் தினையே.	உரை

355. குறிஞ்சி

	புதல்வன் ஈன்ற பூங் கண் மடந்தை
	முலை வாய் உறுக்கும் கை போல், காந்தட்
	குலைவாய் தோயும் கொழு மடல் வாழை
	அம் மடல் பட்ட அருவித் தீம் நீர்
5	செம் முக மந்தி ஆரும் நாட!
	முந்தை இருந்து நட்டோர் கொடுப்பின்,
	நஞ்சும் உண்பர் நனி நாகரிகர்;
	அம் சில் ஓதி என் தோழி தோட் துயில்
	நெஞ்சின் இன்புறாய்ஆயினும், அது நீ
10	என் கண் ஓடி அளிமதி-
	நின் கண் அல்லது பிறிது யாதும் இலளே!	உரை

399. குறிஞ்சி

	அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை அடுக்கத்து,
	குருதி ஒப்பின் கமழ் பூங் காந்தள்
	வரி அணி சிறகின் வண்டு உண மலரும்
	வாழை அம் சிலம்பில், கேழல் கெண்டிய
5	நிலவரை நிவந்த பல உறு திரு மணி
	ஒளி திகழ் விளக்கத்து, ஈன்ற மடப் பிடி,
	களிறு புறங்காப்ப, கன்றொடு வதியும்
	மா மலை நாடன் நயந்தனன் வரூஉம்
	பெருமை உடையள் என்பது
10	தருமோ-தோழி!-நின் திரு நுதல் கவினே?	உரை