Diploma Course - D04124- இடைக்காலத்தில் கால இடைநிலைகள்

    சங்க காலத்தில் இறந்தகால இடைநிலையாக வழங்கிய -இன்- என்பது இடைக்காலத்திலும் வழங்கியது. ஆனால் பல இடங்களில் -இன்- என்பதில் உள்ள இகரம் கெட்டு னகர மெய் மட்டும் நின்று இறந்தகாலம் காட்டுகிறது. இது குறிப்பிடத்தக்க மாற்றமாகும்.

    சான்று:

    போனார்     (மணிமேகலை, 16:100)

    போனால்     (நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம்,
            2270:4)

    சொன்னான்     (சீவகசிந்தாமணி)

    இடைக்காலத்தில் எழுந்த எல்லா நூல்களிலும் -கின்று- என்னும் நிகழ்கால இடைநிலை வழங்கலாயிற்று.

    சான்று:

     நீராய் அலைந்து கரைய உருக்குகின்ற நெடுமாலே
         (நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம், 3301:2)

    அண்ணலார் ஆடுகின்ற அலங்காரமே
        

(தேவாரம் 2ஆம் திருமுறை, 1576)

    -கின்று-என்ற நிகழ்கால இடைநிலையின் மாற்றுருபான - கிறு- என்பதும் இடைக்காலத்தில் வழக்கிற்கு வரத்தொடங்கியது.

    சான்று:

    சாதிக்கிறநீர் அவயவமாய் உள்ள
                 (மணிமேகலை, 29:299)

    சங்ககாலத்தில் இருந்ததுபோலவே, எதிர்காலம் காட்டும் இடைநிலைகள் இடைக்காலத்திலும் வழங்கி வந்தன.

    -ப்-, -வ்-, -க்- ஆகியன எதிர்கால இடைநிலைகளாக வழங்கின. இவற்றுள் ககரம் சங்ககாலத்தைக் காட்டிலும் மிகுதியாக வழங்கிவந்தது.

    சான்று:

    களைகேன் (சிலம்பு, 15:68)