6.3 சித்திரகவிகளின் வகைகள் - முதற்பகுதி

“தலைவியே ! தலைவன் வருவதாகச் சொன்ன கார்காலம்
இதுதான். எல்லாத் திசைகளிலும் மேகங்கள் காணப் பெறுகின்றன.
மாலைப் பொழுதில் இம்மேகங்கள் தொடர்ந்து மழையைத் தந்து
கொண்டே இருக்கப் போகின்றன. காட்டிலே மான்கள்
இக்காலத்தின் வருகையால் மகிழ்ந்து விளையாடுகின்றன. உயர்ந்த
அணிகலன்களை அணிந்தவளே ! தலைவன் மலர்களால்
உன்னை அழகு செய்ய வரப்போகிறான் கலங்காதே” எனத்
தோழி கூறுவதாக இப்பாடலின் பொருள் அமைகிறது.

இப்போது இப்பாடலைச் சித்திரமாக வரைந்து காணப்
போகிறோம்.

(1)

முதல் அடி

இரண்டாம்அடி

(2)

முதல் அடி

இரண்டாம்அடி

(3)

முதல் அடி

இரண்டாம்
அடி

முதலடியையும், இரண்டாம் அடியையும் இவ்வாறு கோமூத்திரிச்
சித்திரமாக அமைத்துப் பாடுவது இவ்வகைச் சித்திரக்கவியாகும்.
இரு அடிகளிலும் 2, 4, 8,... என்ற இரட்டைப்படை இடங்களில்
இடம் பெறும் எழுத்துகள் ஒன்றாய் அமைத்துப்பாட
இச்சித்திரகவி அமைப்பை எளிதாய்ப் படைக்க இயலும்.

ஒரு செய்யுளின் இறுதி அடியில் இடம் பெறும் எழுத்துகள்
அனைத்தும், முன்னுள்ள அடியில் (அல்லது) அடிகளில் இருந்து
பெறப்படுவனவாகப் பாடப் பெற்றால் அது இவ்வகைச்
சித்திரகவியாகும்.

(கூடம் = மறைவு; சதுக்கம் = மறைவான நிறைவு அடியை
உடையது)

எடுத்துக்காட்டிற்காக, ஒரு திருக்குறளைக் காண்போம்.

கீழடியில் உள்ள 11 எழுத்துகளும் முன்னடியில் இருந்து
பெறப்பட்ட எழுத்துகளால் பாடப் பெற்றுள்ளது.

ஒரு செய்யுளை ஒவ்வோர் எழுத்தாகத் தொடக்கம் முதல்
இறுதி வரை படித்தாலும், இறுதியிலிருந்து ஒவ்வோர் எழுத்தாகத்
தொடக்கம் வரை படித்தாலும் மாறாமல் அமைவது மாலைமாற்று
என்னும் சித்திரகவியாகும். (முந்தைய பாடத்தில் கண்ட விகடகவி
போல)

எடுத்துக்காட்டு :

பூவாளை நாறுநீ பூமேக லோகமே

பூ நீறு நாளைவா பூ

பாடலின் பொருள் :

தலைவியைக் கூடி மகிழ வந்த தலைவனைத் தோழி
தடுத்ததாக இப்பாடல் அமைகிறது.

“ பூப்பு அடையாதவளை அடைய விரும்பிய மேகமே ! நீ
பூமழை பொழிய வந்தாயோ ! பூவும் நீறும் கொண்டு நாளை
வா ! இன்று அவள் பூப்பு அடைந்திருக்கிறாள்.”

இப்பாடல் தலைவி கூடி மகிழும் அளவிற்கு உடல் அளவில்
உரியவளாக இல்லை. அதனை மறைமுகமாகத் தலைவனுக்கு
உணர்த்த மேகத்தை அழைத்துச் சொல்வதாகத் தோழி
பேசுகிறாள்.

வருத்தனம் என்பதற்கு வளருதல் என்பது பொருளாகும். ஒரு
செய்யுளில் பல கருத்துகள் கூறப் பெற்றிருப்பதாகக் கொள்வோம்.
அதில் முதற்கருத்து ஒரு சொல்லின் அடிப்படையாய் அமைகிறது
என்று கொண்டால், அந்தச் சொல்லில் சில எழுத்துகளை மேலும்
மேலும் சேர்த்துப் பொருள் பெறுவது எழுத்து வருத்தனம்
(எழுத்து வளர்த்தல்) என்னும் சித்திரகவியாகும்.

எடுத்துக்காட்டு :

“மதுரை என்பது ஓர் ஊரின் பெயர்.

அதில் ரை எழுத்து மறைந்தால் குடிக்கும் கள் கிடைக்கும்.

மேலே சில தொடர்கள் உள்ளன. இவற்றுள் மூன்றாவது
தொடரான நமது என்பதில் உள்ள ‘ந’ எழுத்து வருத்தனம்
ஆகும்.

செய்யுள் எடுத்துக்காட்டு:

இதற்கான செய்யுள் எடுத்துக்காட்டு பின்வருமாறு :

பொருள் :

திருமால் சங்கு ஆயுதத்தை உடையவர். அவர் முன்னொரு
காலத்தில் கோவராத்தன மலையை கைவிரலால் தூக்கினார்.
அவர் பொன்னாடை அணிபவர், அவரின் தொப்புழ்க் கொடியில்
பிரம்மா இருக்கிறார்.

கம்பு (சங்கு)

(ந) கம் (மலை)

கநகம்
(பொன்னாடை)

கோகநகம்
(தாமரை)