Manimegalai

நாவல் ஓங்கிய மாபெருந் தீவினுள்

காவல் தெய்வதம் தேவர்கோற்கு எடுத்த

தீவகச் சாந்தி செய்தரு நல்நாள்

மணிமே கலையொடு மாதவி வாராத்

தணியாத் துன்பம் தலைத்தலை மேல்வரச்

சித்திரா பதிதான் செல்லல்உற்று இரங்கித்

தத்துஅரி நெடுங்கண் தன்மகள் தோழி

வயந்த மாலையை வருகெனக் கூஉய்ப்

பயங்கெழு மாநகர் அலர்எடுத்து உரைஎன,

வயந்த மாலையும் மாதவி துறவிக்கு

அயர்ந்துமெய் வாடிய அழிவினள் ஆதலின்

மணிமே கலையொடு மாதவி இருந்த

அணிமலர் மண்டபத்து அகவயின் செலீஇ

ஆடிய சாயல் ஆயிழை மடந்தை

வாடிய மேனி கண்டுஉளம் வருந்திப்

பொன்நேர் அனையாய் புகுந்தது கேளாய்

உன்னோடு இவ்வூர் உற்றதுஒன்று உண்டுகொல்

வேத்தியல் பொதுஇயல் என்றுஇரு திறத்துக்

கூத்தும் பாட்டும் தூக்கும் துணிவும்

பண்ணியாழ்க் கரணமும் பாடைப் பாடலும்

தண்ணுமைக் கருவியும் தாழ்தீங் குழலும்

கந்துகக் கருத்து மடைநூல் செய்தியும்

சுந்தரச் சுண்ணமும் தூநீர் ஆடலும்

பாயல் பள்ளியும் பருவத்து ஒழுக்கமும்

காயக் கரணமும் கண்ணியது உணர்தலும்

கட்டுரை வகையும் கரந்துஉறை கணக்கும்

வட்டிகைச் செய்தியும் மலர்ஆய்ந்து தொடுத்தலும்

கோலம் கோடலும் கோவையின் கோப்பும்

காலக் கணிதமும் கலைகளின் துணிவும்

நாடக மகளிர்க்கு நன்கனம் வகுத்த

ஓவியச் செந்நூல் உரைநூல் கிடக்கையும்

கற்றுத் துறைபோகிய பொன்தொடி நங்கை

நல்தவம் புரிந்தது நாண்உடைத்து என்றே

அலகுஇல் மூதூர் ஆன்றவர் அல்லது

பலர்தொகுபு உரைக்கும் பண்புஇல் வாய்மொழி

நயம்பாடு இல்லை நாண்உடைத்து என்ற

வயந்த மாலைக்கு மாதவி உரைக்கும்:

காதலன் உற்ற கடுந்துயர் கேட்டுப்

போதல் செய்யா உயிரொடு நின்றே