நுண்ணிலைக் கற்பித்தல் பயிற்சி, உற்று நோக்கல் பயிற்சி, பாடம் கற்பிப்புத் திட்டம் எழுதுதல் ஆகியவற்றில் பயிற்சி பெறுதலே கற்பித்தலுக்கான பழகு செயல்களாகும். அவற்றை விரிவாகக் காண்போம்.

மாணவருக்கு அறிவைப் புகட்டும் நோக்கில், ஆசிரியர் மாணவருக்கிடையே நிகழும் ஊடாட்டமே "கற்பித்தல்” என வரையறுக்கப்படுகிறது. கருத்துகள் மாணவன் மனத்தில் நிலைபெறச் செய்யவேண்டுமாயின், ஐம்புலன்களும் உணருமாறு கற்பித்தல் வேண்டும்.

“கற்பித்தல் நடத்தையினை ஒருமுகப்படுத்தும்போக்கில், கட்டுப்படுத்தப்பட்ட சூழலில், பழக்கப்படும் செயல்முறை நுண்ணிலைக் கற்பித்தல் பயிற்சி ஆகும்” என ஆலன் என்ற கல்வியாளர் நுண்ணிலையை வரையறுக்கிறார்.

செயற்கைச் சூழலில் ஒரு சிறு குழுவை ஏற்படுத்தி, உடன்பயிலும் மாணவர்களுக்கு இடையே கற்பித்தலுக்கான ஒரு நுட்பத்தை எடுத்துக்கொண்டு மீண்டும் மீண்டும் திறனை பழகுதலே நுண்ணிலைக் கற்பித்தல் பயிற்சி எனப்படும். இப்பயிற்சியில் ஒரேஒரு திறன் அல்லது நுட்பத்தைக் கொண்டு சிறிய காலளவில், சிறு குழுவில் ஏதேனும் ஒரு பாடப்பொருளைக் கொண்டு திறன்களுக்குரிய கூறுகளுக்கு ஏற்ப பாட நிகழ்வைத் தயாரித்துப் பயிற்சிப் பெறுதல் இதன் பாற்படும்.

நுண்ணிலைக் கற்பித்தலில் வகைப்படுத்தப்பட்ட திறன்கள் ஆய்வாளர்கள் கருத்திற்கேற்ப மாறுபட்ட எண்ணிக்கையில் நூற்றுக்கணக்கில் உள்ளன. ஆனால் நாம் இன்றியமையாத ஆறு திறன்களை மட்டும் நம் பயிற்சிக்காக எடுத்துக்கொள்கிறோம்.

1. தொடங்குதல் திறன்
2. விளக்குதல் திறன்
3. வினாக் கேட்டல் திறன்
4. பல்வகைத் தூண்டல் திறன்
5. வலுவூட்டல் திறன்
6. முடிக்கும் திறன்

கற்பித்தல் செயல்முறையில் பாடத்தைத் தொடங்கும் முறை சிறப்பான இடத்தைப் பெறுகிறது. பாட அறிமுகம் செய்யும் தன்மையால் சில ஆசிரியர், மாணவர்களின் மனத்தை அப்பாடம் முழுவதும் ஈர்த்து விடுகின்றனர். "நல்ல தொடக்கம் பாதிப் பணியை முடிப்பதற்கு ஒப்பாகும்" என்பது கற்பித்தலிலும் பொருத்தமாக அமைகிறது.

புதிய அறிவுப்பகுதியைக் கற்பிக்கத் தொடங்கும் பொழுது மாணவர்களது முந்தைய அறிவையும் தகுந்த முறையில் இணைத்துத் தருதல் வேண்டும்.

முன்பு பெற்ற அறிவை நினைவூட்டுதலுக்காக வினாக்கள் கேட்கப்படும்பொழுது, ஏற்ற விடையைத் தரவேண்டும். ஏற்ற விடை தருதல் மிகுதியாயிருப்பின் பாடம் நன்கு தொடங்கப்படுவதாகப் பொருள்.

ஆசிரியர் கூறும் தொடர்கள்மூலம் மாணவர்கள் பெறும் புதிய அறிவு, அவர்கள் ஏற்கெனவே பெற்ற அறிவின் தொடர்ச்சி போன்றவை அமைதல் வேண்டும்.

பொருத்தமான தொடர்கள் மிகுதியாக வரும்படியும், பாட நோக்கத்திற்குப் பொருத்தமில்லாத தொடர்கள் வராதபடியும் திட்டமிட்டுக் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

• புதிய பாடத்துடன் ஒப்புமையுடைய கருத்துகளைக் கூறித் தொடங்குதல்
• வினாக்கள் கேட்டல், விளக்குதல், வருணித்தல், சொற்பொழிவுகள் மூலம் தொடங்குதல்.
• துணைக்கருவி, செய்துகாட்டல், கதை, நடித்தல் முறை மூலம் தொடங்குதல்

ஆசிரியர் பாடம் கற்பித்தலில், விளக்குதல் திறன் சிறப்பிடம் பெறுகிறது. வகுப்பறையில் விளக்குதலுக்கு நிறைய வாய்ப்புகள் உள்ளன. ‘எவ்வாறு, எப்போது, யார், எவை, ஏன், எப்படி, எது' என்னும் வினாக்களை எழுப்பி விளக்குவதால், அவற்றிற்குரிய விடையைச் சொல்லுவதால் மாணவர்கள் விளக்கம் பெறுகின்றனர்.

பாடப்பகுதி எவையாயினும் சரி, விளக்கும்போது தொடங்குதொடர் மையக்கருத்தை உள்ளடக்கியதாக இருத்தல் வேண்டும். எதனைப்பற்றி விளக்க இருக்கிறோம் என்பதனைத் தொடங்கும்பொழுதே அறிதல் வேண்டும்.

ஒன்றை விளக்கும்போது, ஒரு கருத்தோடு மற்றொரு கருத்தை இணைக்க இயைபுபடுத்திக் கூறுவதற்கு கீழ்க்கண்ட சொற்களைப் பயன்படுத்தவேண்டும். அவை : ஆனால், ஆகவே, அவ்வாறு, இவ்வாறு, அதோடு, ஆகையால், எனவே, பின்னர், ஏனெனில், எப்படியெனில், எவ்வாறெனில், இதன் காரணமாக, இதிலிருந்து, அத்தகைய, இதனால், இப்படியிருப்பின், இல்லாதிருந்தால், இருந்திருந்தால், அதோடுகூட.

கற்பித்தல் பகுதியில் எப்படி நல்ல தொடக்கம் அமைகிறதோ, அதேபோன்று தெளிவான முடிவும் அமைதல் வேண்டும். முடிவுபெறுதல் திறம்பட அமைந்தால் தான் மாணவர்கள் கற்றவற்றைத் தொகுத்துக்கொள்ள முடியும்.

விளக்குதலில் அமைந்த வினாக்கள் அனைத்தும் ஏற்ற விடைகள் பெறுமாயின், விளக்குதல் திறம்பட நடைபெற்றது எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது.

ஆசிரியர் கற்பித்தலுக்கு உறுதுணையாக அமைவது வினாக் கேட்டல் திறன் ஆகும். பாடப்பொருளைக் கற்பிப்பதற்கு அவர் வினாக்கள் கேட்கின்றார். அவற்றைக் கற்பித்தல் வினாக்கள் என்பர். எதிர்பார்க்கும் விடைகளைப் பொறுத்து வினாக்களைப் பின்வருமாறு அமையும். அவை;

எளிய நிலை வினாக்கள் நினைவாற்றலை மையமாகக் கொண்டு விடை பெறுவன. ஏற்கெனவே இருக்கும் அறிவு நிலையைச் சோதிப்பன.

இவை கருத்துணர்தல் நிலையில் விடைகளைப் பெறுவன. ஒரு தொடரின் பொருளை விளக்குதல், தொடரின் பொருள் உணர்ந்து ஒப்பிடல் போன்றவை இவ் வகையைச் சாரும்.

உயர்நிலை வினாக்கள் மாணவர் அறிந்ததிலிருந்து அதற்கு அப்பாற்பட்ட அறிவுப் பகுதிகளை அடையத் தூண்டுவனவாகும். தாங்கள் பெற்ற அறிவினின்று மேலும் சென்று பகுத்தல், தொகுத்தல், மதிப்பிடுதல் போன்றவற்றைச் செய்து விடை தரும்படியாக இவை அமையும்.

கவனத்தை ஈர்ப்பதற்காக ஆசிரியர் செயல்பாட்டில் ஈடுபட வைத்து கற்பிப்பதே பல்வகைத் தூண்டல் எனப்படும். இதை கீழ்க்கண்ட திறக்கூறுகள் வழி கையாள முடியும்.

ஆசிரியர் ஒரே இடத்தில் நிலையாக நின்று கற்பிக்காமல் நகருதல் வேண்டும். கரும்பலகையில் எழுதுதல், மாணவர்கள் அருகே சென்று பாராட்டல், ஓரிடத்திலிருந்து மற்றோரிடம் செல்லுதல் போன்ற செயல்களைச் செய்வது ஆசிரியர் இட மாற்றம் ஆகும்.

பாடப்பொருளின் தன்மைக்கேற்ப உணர்வுகளை ஆசிரியர் வெளிப்படுத்துவதும், சைகைகளைப் பயன்படுத்துவதும் மெய்ப்பாடு என்பர். 'குறுகலானது, அகன்றது, உருண்டையானது, நீளமானது' என்னும் தொடர்களைக் கூறும்போது, ஆசிரியர் சைகைகளைக் காட்டுவதும், உணர்வுகளைக் குறிப்பிடும் பொழுது முகம் சுளித்தல், முகமலர்ச்சி ஆகியவற்றை முகக்குறிகளால் காட்டுவதும் மெய்ப்பாடுகளையே சாரும்.

கற்பித்தலின்போது குரலில் ஏற்றத்தாழ்வுகள், மாறுதல்கள் வேண்டும். வீர உரையைப் படிக்கும்பொழுதும் இரக்க உணர்ச்சிபற்றிக் கூறும் பொழுதும் குரலில் ஏற்றத்தாழ்வு வேண்டும்.

ஆசிரியர் பாடம் கற்பிக்கும்போது கரும்பலகையில் எழுதி அடிக்கோடிடுதல், அழுத்தம் கொடுத்து சொற்களை உச்சரித்தல், இப்பொழுது சொல்வது மிக முக்கியம் கவனியுங்கள் போன்ற செயல்களின் மூலம் கவனத்தை ஈர்க்கலாம்.

மாணவர்களிடம் வினாக்கள் கேட்டு, அவர்களைப் பதில் கூறச்செய்தல், மாணவர்களைக் கரும்பலகையில் எழுதச் செய்தல், ஒருவரை வினா கேட்கச்செய்தல் போன்றவற்றின் மூலம் மாணவர்கள் செயல்பட வாய்ப்பளிக்கலாம்.

ஆசிரியர் தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது இடையில் சற்றுப் பேச்சை நிறுத்தினால்..... மாணவர்கள் அனைவரும் கவனிக்கத் தொடங்குவர். விளக்கம் தரும்போதோ, நிகழ்ச்சியைக் குறிப்பிடும்போதோ, வினாக்கள் கேட்கும்போதோ, தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதோ, திட்டமிட்டு வேண்டுமென்றே பேச்சு நிறுத்தம் செய்வது கவனத்தை ஒருமுகப்படுத்துவதோடு சிந்தனையையும் தூண்டும்.

கரும்பலகையில் எழுதும்பொழுதும், படங்களைக் காட்டும்பொழுதும், பொருள்களைக் காட்டும்பொழுதும் அவற்றைப் பார்க்கின்றனர். கீழ் வகுப்புகளில் முகர்தல் புலனையும், தொடுதல் புலனையும் கையாளும் வாய்ப்பு ஏற்படின், ஆசிரியர் அவற்றையும் நன்முறையில் பயன்படுத்த வேண்டும்.

மாணவன் சரியான விடையையும் பாடப்பொருள் தொடர்புடைய விடையையும் அளிக்கும்போது ஆசிரியர் பாராட்டவேண்டும். அதனால் மாணவன் மகிழ்ச்சி அடைவான். மாணவனை மேலும் ஊக்கப்படுத்துவதற்கு வலுவூட்டல் இன்றியமையாததாகும்.

மாணவர் சரியான விடையளிக்கும் போது, சரி, நன்று, மிக நன்று, அருமை, ஆகா, மிக அருமை, சிறப்பானது, அழகு, ஆம் மேலும் தொடர்க, மேலும் சொல்லுக... முதலிய தொடர்கள் மொழிச் சார்புடைய வலுவூட்டிகளாம். இவற்றை ஆசிரியர் நன்கு பயன்படுத்துதல் வேண்டும்.

மாணவர் கூறும் சரியான விடையை ஆசிரியர் கேட்டு அதனை வகுப்பு முழுமைக்கும் திரும்பக் கூறுகிறார். அப்படிக் கூறும்பொழுது மாணவன்,"தன் விடையை, மாணவர்கள் அனைவரும் அறிய ஆசிரியர் கூறினார்” என்று மகிழ்கிறான். இவ்வாறும் பாராட்டலாம்.

மாணவன் ஓரளவு சரியான விடை கூறினால், ஆசிரியர் அதைத் திருத்திச் செம்மையாக்கிக் கூறலாம். தன்னுடைய விடையிலுள்ள சொற்களையே பயன்படுத்தி ஆசிரியர் விளக்கினார் என்று அறிந்து மாணவன் மகிழ்வான்.

மாணவன் விடை கூறும் போது ஆசிரியர் 'ம்','ம்'எனக் கூறி மாணவனை மேலும் விடையைக் கூறும்படி செய்தலே மொழிச் சார்புடைய ஒலியாகும்.

மாணவன் சரியான விடை கூறும்போது ஆசிரியர் தம் தலையசைப்பால் ஏற்றல், சிறிது புன்முறுவல் செய்து மேலே சொல்லும்படி கையால் காட்டுதல், அருகே சென்று தட்டிக் கொடுத்தல் போன்றன மாணவனைப் பாராட்டும் சைகைக் குறிகளாம்.

கற்பிக்கும் ஒரு பாடத்தின் பாடப்பகுதியின் சிறப்பான கருத்துகள், கொள்கைகள் கற்பிக்கப்பட்டுவிட்டன என்னும் நிலை தோன்றும்போது அவற்றை முடித்துக் காட்டுவது கற்றலுக்குப் பெருந்துணைப் புரியும்.

பாடம் கற்பிக்கப்படும்பொழுது ஆசிரியரும், மாணவரும் பல கருத்துகளைக் கூறியிருக்கலாம். பாட இறுதியில் அவற்றைத் தொகுத்துக் கூறுதல் வேண்டும்.

புதிய செய்தி, கருத்து, விதிகள் கற்பிக்கப்பட்டிருக்குமாயின் அவற்றைப் பயன்படுத்தக்கூடிய வாய்ப்புகளைக் குறிப்பிடல் வேண்டும்.

பாட வேளையில் கற்ற புதிய அறிவை மாணவரிடையே முன்னர் அது தொடர்பாக ஏற்கெனவே உள்ள அறிவுடன் இணைத்தல் வேண்டும்.

மாணவர் பெற்ற புதிய அறிவை, அடுத்துப் பெறப் போகும் அறிவோடு தொடர்புபடுத்துதல் வேண்டும்.

நுண்நிலைக் கற்பித்தல் திறன்கள் மேற்கூறப்பட்டவாறு பல திறன்களைக் கொண்டு காணப்படுகின்றன. அவற்றுள் மாதிரி நிகழ்வு பாடம் தயாரிக்க பல்வகைத் தூண்டல் திறனுக்குரிய மாதிரி கீழ்க்கண்டவாறு கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. இதைப் போன்று பிற திறன்களுக்கும் அதன் உட்கூறுகளை வைத்து பயிற்சி பெறுக.