அறிவியல் போக்கை மிகுதியாகக் கையாண்டு அறிவியலையும் ஆராயும் முறைகளையும் செம்மைப்படுத்திய கலைத்துறை மொழியியலேயாகும். மொழியின் இயலை ஆராயும் கலைக்கு மொழியியல் (Linguistics) என்பது பெயர். அதனை ஆராய்வோரை மொழியியலர் என்பர். பைலாலஜி (Philology) என்ற சொல் வழக்கிழந்து வருகிறது. மொழி என்று பிறந்ததோ அன்றே மொழியாராய்ச்சியும் பிறந்து விட்டது. அறிவியல் துறையாக, ஓர் ஆக்கத்துறையாக இன்றுதான் இது வளர்ந்து வருகிறது. கி.பி.19-ஆம் நூற்றாண்டில் தான் இன்றைய மொழியியல் நல்லதொரு அடிப்படையில் வளரத் தொடங்கியது எனலாம்.

திராவிட மொழிகளில் காணப்படும் மிகவும் பழமையான நூல்களுள் முதன்மையானது தொல்காப்பியமாகும். இது ஓர் இலக்கண நூலாகும். தமிழ் இலக்கியங்கள் இந்நூலை முதலாகக் கொண்டுள்ளன. திராவிட மொழிகளுள் இந்நூல் மிக முந்திய நூலாகக் கருதப்படுகிறது. எனவே, தமிழ் மொழியின் பழைமையே திராவிட மொழிகளின் பழைமையும் பெருமையும் கொண்டதாகும்.

தொல்காப்பியம் கி.மு. மூன்றாவது நூற்றாண்டில் தோன்றியதெனலாம். உலக மொழிகளில் காணப்படும் பிற முதல் நூல்களையெல்லாம் ஆராயின், இந்நூலின் போக்கும் அமைப்பும் அதில் காணப்படும் செய்திகளும் வேறு எந்த மொழிகளுக்கும் குறைந்தன இல்லை.

ஒரு மொழியின் அமைப்பினை ஆராய ஒலியியல் அறிவும் ஆராய்ச்சியும் மொழியாராய்ச்சிக்கு இன்றியமையாதன. எழுத்துக்களைப் பற்றிக் கூறப்புகுந்த தொல்காப்பியர் பிறப்பியல் என்று ஓர் இயலைத் தோற்றுவித்து அதன்கண் பல்வேறு எழுத்துக்களின் பிறப்பைப் பல்வேறு நூற்பாக்களில் குறிப்பிட்டுச் சொல்கிறார். இன்றைய ஒலியியலாளர்கள் கூறுமளவிற்குத் தொல்காப்பியத்தில் தெளிவு இல்லாமலிருந்த போதிலும் கூடப் பல்வேறு ஒலிகளின் பிறப்பைச் சிறந்த முறையில் கூறிச்சென்ற பெருமை தொல்காப்பியர்க்குண்டு.

ஒலிகளை அறிகுறிகளாக அமைத்துக் கொண்டு கருத்துக்களை உணர்த்துவது மொழியாகும். கருத்துக்களும் உலகிற்குப் பொதுவானவை. ஒலிகளுக்கும் கருத்துக்களுக்கும் தொடர்பு ஏற்படுத்தும் அறிகுறிகள் மொழிக்கு மொழி வேறுவேறாக உள்ளன. எனவேதான், உலகில் பலவகை மொழிகள் உள்ளன.

தெளிவற்ற குழப்பமான நிலையில் கதம்பமாக உள்ள கருத்துக்களுக்கும் ஒலிகளுக்கும் தெளிவும் ஒழுங்கும் தருவது மொழி ஆகும். மொழி இல்லையானால் கருத்துக்களின் வளர்ச்சி இல்லையெனலாம். தெளிவும் ஒழுங்கும் இல்லையாகும்.

மொழி பேச்சு மொழி, எழுத்துமொழி என இருவகைப்படும். பேச்சு மொழியில் உள்ள ஒலிகளாகிய அறிகுறிகளுக்கு எழுத்து வடிவில் அடையாளங்களமைத்து எழுத்துக்களெனவும் சொற்களெனவும் மக்கள் அழைக்கின்றனர்.

மொழியை ஆராய்வோர் மொழிக்குப் புறம்பான மக்களின் வரலாறு, நாகரிகம் முதலியவற்றை ஆராய்தலுமுண்டு. மொழியின் அகத்துறுப்புக்களான ஒலியியல், சொல்லமைப்பு, சொற்றொடரமைப்பு, சொற்பொருளியல் ஆகியவற்றை ஆராய்தலுமுண்டு. ஒலியியல் முதலியவற்றை ஆராய்தலே மொழியியலாகும்.

மொழியின் தோற்றமும் சொற்களின் பிறப்பும் பொருள் வளர்ச்சியும் பற்றிய ஆராய்ச்சியும் (Etymology) மொழியியலுக்கு ஓரளவு புறமானதாகவே கருதப்படுகிறது. ஆயின் சொல்லமைப்பு (Morphology) சொற்றொடரமைப்பு (Syntex) ஆகியவை இன்றியமையாதவையாகக் கருதப்படுகின்றன.

1. எழுத்து மொழியை ஆராய்ந்து இலக்கியங்களை ஆய்ந்து அந்த மொழியின் எழுத்துக்களும் சொற்களும் சொற்றொடர்களும் இவ்வாறு உள்ளன என்று கூறும் இலக்கணம் அமைந்த நிலை முதல் நிலை.
2. பழைய நூல்களை ஆய்ந்து அவற்றின் தொடர்களைத் திருத்தவும் விளக்கவும்கூடிய வகையில் மொழியின் அமைப்பு இன்னது என்று வகுத்த நிலை அடுத்ததாகும்.
3. ஒரு மொழியை மட்டும் ஆராய்வதோடு நிற்காமல் அதனோடு தொடர்பு கொண்ட சில மொழிகளை ஆராய்ந்து ஒப்பிட்டு அவற்றின் பொதுத்தன்மைகளையும் சிறப்பியல்புகளையும் உணரும் ஒப்பியல்முறை அடுத்து வளர்ந்தது.

மொழிகளின் இலக்கணங்களை ஒப்பிட்டு ஆராய்ந்து ஒப்பியல் மொழி நூல்கள் எழுந்த நிலை இதுவாகும். இந்தியாவிற்கு வந்த மேலைநாட்டார் தம் மொழிகளோடு வடமொழியை ஒப்பிட்டுப் பல பொதுத்தன்மைகளைக் கண்டு வியந்தனர். அதுபோது தோன்றி வளர்ந்த ஒப்பியலாராய்ச்சியைத் தொடர்ந்து பல்வேறு மொழிகளின் ஆராய்ச்சிகளை மேற்கொண்டு அறிஞர் பலர் பல புதிய உண்மைகளைக் கண்டு உலகிற்குணர்த்தினர்.

மொழியை ஆராய்ந்தவர்கள் எழுத்து மொழியையே இலக்கியம் முதலியவற்றில் கண்ட மொழியையே தம்தம் ஆராய்ச்சிக்கு உரியதாகக் கொண்டு பேச்சு மொழியைப் புறக்கணித்தார்கள். அதனால் விளங்கத்தக்க உண்மைகள் பல விளங்காமற் போயின. பேச்சு மொழியே உயிருள்ள மொழியாகும். எழுத்து மொழி கற்றவர்கள் சிலர் கூடி அமைத்துக் கொண்டதாகும். பேச்சு மொழி வாழும் மனிதனைப் போன்றது. எழுத்து மொழி அவனது படத்தைப் போன்றது.

மனிதனை ஆராயாமல் மனிதனின் படம் போன்று எழுத்து மொழியை ஆராய்ந்த காரணத்தால் தவறுகள் பல நேர்ந்தன. தமிழ் மொழியில் உயிர்மெய் என்பதைப் பிற்காலத்தார் ஓரெழுத்தாகக் கொண்டமைக்கு காரணம் அதுவே. Thick எனும் ஆங்கிலச் சொல்லில் (த் இ க்) எனும் மூன்றொலிகள் இருக்க அதை 5 எழுத்துச் சொல் எனக் கொள்ளும் தவறு நேர்கிறது.

பேச்சு மொழிக்கும் எழுத்து மொழிக்கும் வேறுபாடு தோன்றும் இடங்களில் எழுத்து மொழியின் தீர்ப்பு வலிமைமிக்கதாக விளங்குகிறது. ஆகவே, மொழியாராய்ச்சியில் ஈடுபட்டவர்களுக்கு எழுத்து மொழியே முன் வந்து துணை நிற்கிறது.

மொழியியல் வளர்ந்து முன்னேறிய பின்னரே அது போதாது என்றும் குறையுடையது என்றும் தெளிவு ஏற்படலாயிற்று ஆங்காங்கே மக்கள் பேசும் பேச்சுமொழியைப் பல கருவிகள் கொண்டு ஒலிப்பதிவு செய்தும் கேட்டுணர்ந்தும் ஆராயும் முறை பெருகுவதாயிற்று. அவற்றின் பயனாக இன்று மொழியியல் திட்ப நுட்பம் வாய்ந்த அறிவியல் துறையாக வளர்ந்து வருகிறது.

நாம் நமது எண்ணங்களைப் பேச்சின் மூலமும் எழுத்தின் மூலமும் வெளிப்படுத்துகின்றோம். அவ்வாறு வெளிப்படுத்தும்போது பேச்சிலும் எழுத்திலும் பல்வேறு பிழைகளைச் செய்கின்றோம். அப்பிழைகளை எழுத்துப்பிழை, சொற்பிழை, தொடர்பிழை, சந்திப்பிழை எனப் பலவாறாக வகைப்படுத்தலாம். முறையாகக் கற்றுக் கொள்ளாமையால் இப்பிழைகள் ஏற்படுகின்றன.

இவ்வகையான பிழைகள் ஏதுமின்றி எழுதுவதைத்தான் எழுத்தாற்றல் திறன் என்கின்றனர். தமிழ்மொழிக் கல்வியில் எழுதுதல் திறனுக்கே முக்கியத்துவம் அளிக்கப்படுகிறது. மாணவர்கள் தாங்கள் கற்ற கல்வியையும், சுய சிந்தனையையும் பிழையின்றி எழுதும் திறன்பெற வேண்டுமென அனைவரும் விரும்புகின்றனர். எனவே, மேற்கண்ட பிழைகளை மாணவர்கள் செய்யா வண்ணம், இளம் வயதிலேயே உரியநேரத்தில், உரிய இடத்தில், உரிய முறையில் மொழியை ஆசிரியர் கற்பிக்கவேண்டும். இவ்வலகில் மாணவர்கள் செய்யும் பிழைகள் பல விளக்கப்பட்டுள்ளன.

சில எழுத்துகள் வரிவடிவத்தில் ஒரே மாதிரியாக இருப்பதாலும், சில எழுத்துகள் ஒலி வடிவத்தில் ஒரே மாதிரியாக உச்சரிக்கப்படுவதாலும் எழுதும்போது எழுத்துப்பிழைகள் தோன்றுகின்றன.

மேற்கண்டவாறு எழுத்துகள் ஒரே மாதிரியாக இருப்பதால், எழுதும்போது சரியான எழுத்தை எழுத இயலாமல் பிழைபட எழுதும்நிலை ஏற்படுகிறது. மேலும், ஒத்த ஒலிப்புடைய எழுத்துகளை எழுதும்போதும் இவ்வாறே பிழைகள் ஏற்படுகின்றன. எழுதும்போது ஓர் எழுத்திற்கு மாற்றாக வேறொரு எழுத்தை (ஒத்த வடிவுடைய) எழுதுவதால் பொருள் வேறு ஏற்படுகிறது.

பந்து என்பதை பத்து

அழுக்கு என்பதை அமுக்கு

ஐயா என்பதை ஜயா

எனப் பொருள் மாற்றம் ஏற்படுகிறது.

எழுத்துகளின் ஒலி வேறுபாட்டை அறிய நா நெகிழ், நா பிறழ் பயிற்சிகளை அளிக்கவேண்டும். ஒரே வகையான சொல் அல்லது எழுத்தை பல முறைக் கூறுமாறு செய்தல் நாநெகிழ் பயிற்சி எனப்படும். ஒத்த ஒலியுடைய வெவ்வேறு சொற்களை அடுத்தடுத்து வருமாறு உச்சரிக்கப் பயிற்சி அளிப்பது நா பிறழ் பயிற்சி எனப்படும்.

கையெழுத்துகள் தெளிவாகவும், செம்மையாகவும் அமைய வரியொற்றி எழுதும் பயிற்சியை அளித்தல் வேண்டும். நான்குவரி, இரண்டு வரி கோடுகள் கொண்ட குறிப்பேடுகளை இப்பயிற்சிக்கு பயன்படுத்தலாம்.

பார்த்து எழுதுதல் – பாடநூலில் உள்ள உரைப்பகுதிகளைப் பார்த்து எழுதிவரச் செய்யலாம். ஆசிரியர், கரும்பலகையில் எழுதியதை மாணவர்களைப் பார்த்து எழுதச் செய்யலாம்.

கேட்டு எழுதுதல் – ஆசிரியர் சொல்ல, அதை மாணவர்கள் உடனுக்குடன் கேட்டு எழுதவேண்டும். இப்பயிற்சில் கேட்டல் திறனும், நினைவாற்றல் திறனும், எழுதுதல் திறனும் வளரும்.

சொல்லின் முதல், இடை, இறுதி ஆகிய இடங்களில் ஏற்படும் எழுத்துப் பிழையும் தடுத்திடும்.

1. சொல்லின் முதல் எழுத்தைப் பிழையின்றி எழுதுதல்

2. சொல்லின் இடையில் வரும் எழுத்தைப் பிழையின்றி எழுதுதல்

3. சொல்லின் இறுதியில் வரும் எழுத்தைப் பிழையின்றி எழுதுதல்

4. சொல்லிற்கு இடையில் இரண்டு வல்லொற்றுகளை சேர்த்து எழுதும் பிழையைத் தவிர்த்தல்

நாம், பேச்சு வழக்கில் பல பிழையான சொற்களைப் பயன்படுத்துகிறோம். அவை கொச்சை சொற்கள், வழுச்சொற்கள், பிறமொழிச் சொற்கள் ஆகியனவாகும்.

நாம் பயன்படுத்தும் சொற்களில் எழுத்து மாறுபடும்போது, அவற்றின் பொருளும் மாறுபடும். எனவே, சொற்களை எழுதும்போது, எழுத்துப் பிழையின்றி எழுதவேண்டும்.

அல்லன், அல்லள், அல்லர், அல்ல, அன்று ஆகிய சொற்களைத் தவறாகப் பயன்படுத்துதல்

• அல்ல என்னும் சொல்லை அஃறிணை பன்மைக்குப் பயன்படுத்தவேண்டும்
• அன்று என்னும் சொல்லை அஃறிணை ஒருமைக்குப் பயன்படுத்தவேண்டும்
• அல்லன் என்னும் சொல்லை உயர்திணை ஆண்பால் ஒருமைக்குப் பயன்படுத்தவேண்டும்
• அல்லள் என்னும் சொல்லை உயர்திணை பெண்பால் ஒருமைக்குப் பயன்படுத்தவேண்டும்
• அல்லர் என்னும் சொல்லை உயர்திணை பலர்பாலைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தவேண்டும். ஒருவரை மரியாதை காரணமாக உயர்வாகச் சொல்லும்போதும் ‘அல்லர்’ என்னும் சொல்லைப் பயன்படுத்தலாம்.

கள்’ விகுதியைத் தவறாகப் பயன்படுத்துதல்

• ‘அவை’ என்னும் சொல் பன்மையைக் குறிக்கும் சொல்லாகும். அதனுடன் ‘கள்’ என்னும் பன்மை விகுதியைச் சேர்த்து எழுதுதல் தவறாகும்.
• ‘மற்றவை’ என்னும் சொல்லும் பன்மையைக் குறிக்கும் சொல்லாகும். அதனுடன் ‘கள்’ என்னும் பன்மை விகுதியைச் சேர்த்து எழுதுதல் தவறாகும்.

ஒரு, ஓர் எண்ணடைகளைத் தவறாக எழுதுதல்

• ‘ஒரு’ என்னும், எண் அடைமொழியை உயிர்மெய் எழுத்தில் தொடங்கும் சொல்லின் முன் பயன்படுத்தவேண்டும்.
• ‘ஓர்’ என்னும் எண் அடைமொழியை உயிர் எழுத்தில் தொடங்கும் சொல்லின் முன் பயன்படுத்தவேண்டும்.

ஒவ்வொரு என்னும் சொல்லைத் தவறாகப் பயன்படுத்துதல்

ஒவ்வொரு என்னும் சொல்லை, ஒருமையைக் குறிக்கும் சொல்லின்முன் பயன்படுத்த வேண்டும்.

‘ஒவ்வொரு சொல்லும் முக்கியமானது’ என எழுதவேண்டும்.

‘ஒவ்வொரு சொற்களும் முக்கியமானவை’ என எழுதுவது தவறானதாகும்.

நடைமுறையில் தவறாகப் பயன்படுத்தப்படும் சொற்களும் அவற்றின் திருத்தங்களும்.

சொற்பிரிப்புத் தவறுகள்

நாம் பயன்படுத்தும் தொடர்களில் பல்வேறு பிழைகள் தோன்றுகின்றன. அவற்றில் சிலவற்றை இங்குக் காண்போம்.

இரண்டு சொற்கள் சேரும்போது அவற்றிற்கிடையே எழுத்துகள் தோன்றும், திரியும், கெடும். இயல்பாய் நிற்பதும் உண்டு. இதில் ஏற்படும் பிழைகள் சந்திப்பிழைகள் எனப்படும். சந்திப்பிழைகள் இருவகைப்படும். அவை ஒற்றுப்பிழை, பிற சந்திப்பிழை என்பனவாகும்.

விதிகளின் படி வல்லெழுத்து மிகும் இடங்கள் சில

விதிகளின்படி வல்லெழுத்து மிகா இடங்கள் சில