13. குறிஞ்சி

	எழாஅஆகலின், எழில் நலம் தொலைய
	அழாஅதீமோ, நொதுமலர் தலையே!-
	ஏனல் காவலர் மா வீழ்த்துப் பறித்த
	பகழி அன்ன சேயரி மழைக் கண்,
5	நல்ல பெருந் தோளோயே! கொல்லன்
	எறி பொன் பிதிரின் சிறு பல தாஅய்
	வேங்கை வீ உகும் ஓங்கு மலைக் கட்சி
	மயில் அறிபு அறியாமன்னோ;
	பயில் குரல் கவரும் பைம் புறக் கிளியே.	உரை

25. குறிஞ்சி

	அவ் வளை வெரிநின் அரக்கு ஈர்த்தன்ன
	செவ் வரி இதழ சேண் நாறு பிடவின்
	நறுந் தாது ஆடிய தும்பி, பசுங் கேழ்ப்
	பொன் உரை கல்லின், நல் நிறம் பெறூஉம்
5	வள மலை நாடன் நெருநல் நம்மொடு
	கிளை மலி சிறு தினைக் கிளி கடிந்து அசைஇ,
	சொல்லிடம் பெறாஅன் பெயர்ந்தனன்; பெயர்ந்தது
	அல்லல் அன்று அது-காதல் அம் தோழி!-
	தாது உண் வேட்கையின் போது தெரிந்து ஊதா
10	வண்டு ஓரன்ன அவன் தண்டாக் காட்சி
	கண்டும், கழல் தொடி வலித்த என்
	பண்பு இல் செய்தி நினைப்பு ஆகின்றே!	உரை

102. குறிஞ்சி

	கொடுங் குரற் குறைத்த செவ் வாய்ப்பைங் கிளி!
	அஞ்சல் ஓம்பி, ஆர் பதம் கொண்டு,
	நின் குறை முடித்த பின்றை, என் குறை
	செய்தல்வேண்டுமால்; கை தொழுது இரப்பல்;
5	பல் கோட் பலவின் சாரல் அவர் நாட்டு,
	நின் கிளை மருங்கின், சேறிஆயின்,
	அம் மலை கிழவோற்கு உரைமதி-இம் மலைக்
	கானக் குறவர் மட மகள்
	ஏனல் காவல் ஆயினள் எனவே.	உரை

104. குறிஞ்சி

	பூம் பொறி உழுவைப் பேழ் வாய்ஏற்றை
	தேம் கமழ் சிலம்பின் களிற்றொடு பொரினே,
	துறுகல் மீமிசை, உறுகண் அஞ்சாக்
	குறக் குறுமாக்கள் புகற்சியின் எறிந்த
5	தொண்டகச் சிறு பறைப் பாணி அயலது
	பைந் தாள் செந்தினைப் படு கிளி ஓப்பும்
	ஆர் கலி வெற்பன் மார்பு நயந்து உறையும்
	யானே அன்றியும் உளர்கொல்-பானாள்,
	பாம்புடை விடர ஓங்கு மலை மிளிர,
10	உருமு சிவந்து எறியும் பொழுதொடு, பெரு நீர்
	போக்கு அற விலங்கிய சாரல்,
	நோக்கு அருஞ் சிறு நெறி நினையுமோரே?	உரை

134. குறிஞ்சி

	'இனிதின் இனிது தலைப்படும்' என்பது
	இதுகொல்?-வாழி, தோழி!-காதலர்
	வரு குறி செய்த வரையகச் சிறு தினைச்
	செவ் வாய்ப் பாசினம் கடீஇயர், 'கொடிச்சி!
5	அவ் வாய்த் தட்டையொடு அவணை ஆக!' என,
	ஏயள்மன் யாயும்; நுந்தை, 'வாழியர்,
	அம் மா மேனி நிரை தொடிக் குறுமகள்!
	செல்லாயோ; நின் முள் எயிறு உண்கு' என,
	மெல்லிய இனிய கூறலின், யான் அஃது
10	ஒல்லேன் போல உரையாடுவலே!	உரை

143. பாலை

	ஐதே கம்ம யானே; ஒய்யென,
	தரு மணல் ஞெமிரிய திரு நகர் முற்றத்து,
	ஓரை ஆயமும் நொச்சியும் காண்தொறும்,
	நீர் வார் கண்ணேன் கலுழும் என்னினும்,
5	கிள்ளையும், 'கிளை' எனக் கூஉம்; இளையோள்
	வழு இலள் அம்ம, தானே; குழீஇ,
	அம்பல் மூதூர் அலர் வாய்ப் பெண்டிர்
	இன்னா இன் உரை கேட்ட சில் நாள்
	அறியேன் போல உயிரேன்;
10	'நறிய நாறும் நின் கதுப்பு' என்றேனே.	உரை

147. குறிஞ்சி

	யாங்கு ஆகுவமோ-'அணி நுதற் குறுமகள்!
	தேம் படு சாரற் சிறு தினைப் பெருங் குரல்
	செவ் வாய்ப் பைங் கிளி கவர, நீ மற்று
	எவ் வாய்ச் சென்றனை, அவண்?' எனக் கூறி,
5	அன்னை ஆனாள் கழற, முன் நின்று,
	'அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை நாடனை
	அறியலும் அறியேன்; காண்டலும் இலனே;
	வெதிர் புனை தட்டையேன் மலர் பூக் கொய்து,
	சுனை பாய்ந்து ஆடிற்றும் இலன்' என நினைவிலை
10	பொய்யல், அந்தோ! வாய்த்தனை? அது கேட்டு,
	தலை இறைஞ்சினளே அன்னை;
	செலவு ஒழிந்தனையால், அளியை நீ, புனத்தே?	உரை

194. குறிஞ்சி

	அம்ம வாழி, தோழி! கைம்மாறு
	யாது செய்வாங்கொல் நாமே-கய வாய்க்
	கன்றுடை மருங்கின் பிடி புணர்ந்து இயலும்,
	வலன் உயர் மருப்பின், நிலம் ஈர்த் தடக் கை,
5	அண்ணல் யானைக்கு அன்றியும், கல் மிசைத்
	தனி நிலை இதணம் புலம்பப் போகி,
	மந்தியும் அறியா மரம் பயில் ஒரு சிறை,
	குன்ற வெற்பனொடு நாம் விளையாட,
	இரும்பு கவர்கொண்ட ஏனற்
10	பெருங் குரல் கொள்ளாச் சிறு பசுங் கிளிக்கே?	உரை

206. குறிஞ்சி

	'துய்த் தலைப் புனிற்றுக் குரல் பால் வார்பு இறைஞ்சி,
	தோடு அலைக் கொண்டன ஏனல் என்று,
	துறு கல் மீமிசைக் குறுவன குழீஇ,
	செவ் வாய்ப் பாசினம் கவரும்' என்று, அவ் வாய்த்
5	தட்டையும் புடைத்தனை, கவணையும் தொடுக்க' என
	எந்தை வந்து உரைத்தனனாக, அன்னையும்,
	'நல் நாள் வேங்கையும் மலர்கமா, இனி' என
	என் முகம் நோக்கினள்; எவன்கொல்?-தோழி!-
	செல்வாள் என்றுகொல்? 'செறிப்பல்' என்றுகொல்?
10	கல் கெழு நாடன் கேண்மை
	அறிந்தனள்கொல்? அஃது அறிகலென் யானே!	உரை

209. குறிஞ்சி

	மலை இடம்படுத்துக் கோட்டிய கொல்லைத்
	தளி பதம் பெற்ற கான் உழு குறவர்
	சில வித்து அகல இட்டென, பல விளைந்து,
	இறங்குகுரல் பிறங்கிய ஏனல் உள்ளாள்,
5	மழலை அம் குறுமகள், மிழலைஅம் தீம் குரல்
	கிளியும் தாம் அறிபவ்வே; எனக்கே
	படும்கால் பையுள் தீரும்; படாஅது
	தவிரும்காலைஆயின், என்
	உயிரோடு எல்லாம் உடன் வாங்கும்மே!	உரை

259. குறிஞ்சி

	யாங்குச் செய்வாம்கொல்-தோழி!-பொன் வீ
	வேங்கை ஓங்கிய தேம் கமழ் சாரல்,
	பெருங் கல் நாடனொடு இரும் புனத்து அல்கி,
	செவ் வாய்ப் பைங் கிளி ஓப்பி, அவ் வாய்ப்
5	பெரு வரை அடுக்கத்து அருவி ஆடி,
	சாரல் ஆரம் வண்டு பட நீவி,
	பெரிது அமர்ந்து இயைந்த கேண்மை சிறு நனி
	அரிய போலக் காண்பேன்-விரி திரைக்
	கடல் பெயர்ந்தனைய ஆகி,
10	புலர் பதம் கொண்டன ஏனற் குரலே?	உரை

288. குறிஞ்சி

	அருவி ஆர்க்கும் அணங்குடை நெடுங் கோட்டு
	ஞாங்கர், இள வெயில் உணீஇய, ஓங்கு சினைப்
	பீலி மஞ்ஞை பெடையோடு ஆலும்
	குன்ற நாடன் பிரிவின் சென்று,
5	நல் நுதல் பரந்த பசலை கண்டு, அன்னை
	செம் முது பெண்டிரொடு நெல் முன் நிறீஇ,
	கட்டின் கேட்கும்ஆயின், வெற்பில்
	ஏனற் செந் தினைப் பால் ஆர் கொழுங் குரற்
	சிறு கிளி கடிகம் சென்றும், 'இந்
10	நெடு வேள் அணங்கிற்று' என்னும்கொல் அதுவே?	உரை

301. குறிஞ்சி

'நீள் மலைக் கலித்த பெருங் கோற் குறிஞ்சி
	நாள்மலர் புரையும் மேனி, பெருஞ் சுனை
	மலர் பிணைத்தன்ன மா இதழ் மழைக் கண்,
	மயில் ஓரன்ன சாயல், செந் தார்க்
5	கிளி ஓரன்ன கிளவி, பணைத் தோள்,
	பாவை அன்ன வனப்பினள் இவள்' என,
	காமர் நெஞ்சமொடு பல பாராட்டி,
	யாய் மறப்பு அறியா மடந்தை-
	தேம் மறப்பு அறியாக் கமழ் கூந்தலளே.	உரை

304. குறிஞ்சி

	வாரல் மென் தினைப் புலர்வுக் குரல் மாந்தி,
	சாரல் வரைய கிளைஉடன் குழீஇ,
	வளி எறி வயிரின் கிளி விளி பயிற்றும்
	நளி இருஞ் சிலம்பின் நல் மலை நாடன்
5	புணரின், புணருமார் எழிலே; பிரியின்,
	மணி மிடை பொன்னின் மாமை சாய, என்
	அணி நலம் சிதைக்குமார் பசலை; அதனால்,
	அசுணம் கொல்பவர் கை போல், நன்றும்,
	இன்பமும் துன்பமும் உடைத்தே,
10	தண் கமழ் நறுந் தார் விறலோன் மார்பே.	உரை

317. குறிஞ்சி

	நீடு இருஞ் சிலம்பின் பிடியொடு புணர்ந்த
	பூம் பொறி ஒருத்தல் ஏந்து கை கடுப்ப,
	தோடு தலை வாங்கிய நீடு குரற் பைந் தினை,
	பவளச் செவ் வாய்ப் பைங் கிளி கவரும்
5	உயர் வரை நாட! நீ நயந்தோள் கேண்மை
	அன்னை அறிகுவள்ஆயின், பனி கலந்து
	என் ஆகுவகொல்தானே-எந்தை
	ஓங்கு வரைச் சாரல் தீம் சுனை ஆடி,
	ஆயமொடு குற்ற குவளை
10	மா இதழ் மா மலர் புரைஇய கண்ணே?	உரை

328. குறிஞ்சி

	கிழங்கு கீழ் வீழ்ந்து, தேன் மேல் தூங்கி,
	சிற்சில வித்திப் பற்பல விளைந்து,
	தினை கிளி கடியும் பெருங் கல் நாடன்
	பிறப்பு ஓரன்மை அறிந்தனம்: அதனால்,
5	அது இனி வாழி-தோழி!-ஒரு நாள்,
	சிறு பல் கருவித்து ஆகி, வலன் ஏர்பு,
	பெரும் பெயல் தலைக, புனனே!-இனியே,
	எண் பிழி நெய்யொடு வெண் கிழி வேண்டாது
	சாந்து தலைக்கொண்ட ஓங்கு பெருஞ் சாரல்,
10	விலங்கு மலை அடுக்கத்தானும்,
	கலம் பெறு விறலி ஆடும் இவ் ஊரே.	உரை

368. குறிஞ்சி

	பெரும் புனம் கவரும் சிறு கிளி ஓப்பி,
	கருங் கால் வேங்கை ஊசல் தூங்கி,
	கோடு ஏந்து அல்குல் தழை அணிந்து, நும்மொடு
	ஆடினம் வருதலின் இனியதும் உண்டோ?
5	நெறி படு கூழைக் கார் முதிர்பு இருந்த
	வெறி கமழ் கொண்ட நாற்றமும், சிறிய
	பசலை பாய்தரு நுதலும், நோக்கி,
	வறிது உகு நெஞ்சினள், பிறிது ஒன்று சுட்டி,
	வெய்ய உயிர்த்தனள் யாயே-
10	ஐய!-அஞ்சினம், அளியம் யாமே!	உரை

376. குறிஞ்சி

	முறஞ்செவி யானைத் தடக் கையின் தடைஇ
	இறைஞ்சிய குரல பைந் தாட் செந் தினை,
	வரையோன் வண்மை போல, பல உடன்
	கிளையோடு உண்ணும் வளைவாய்ப் பாசினம்!
5	குல்லை, குளவி, கூதளம், குவளை,
	இல்லமொடு மிடைந்த ஈர்ந் தண் கண்ணியன்,
	சுற்று அமை வில்லன், செயலைத் தோன்றும்
	நல் தார் மார்பன், காண்குறின், சிறிய
	நன்கு அவற்கு அறிய உரைமின்; பிற்றை
10	அணங்கும் அணங்கும் போலும்? அணங்கி,
	வறும் புனம் காவல் விடாமை
	அறிந்தனிர்அல்லிரோ, அறன் இல் யாயே?	உரை

389. குறிஞ்சி

	வேங்கையும் புலி ஈன்றன; அருவியும்
	தேம் படு நெடு வரை மணியின் மானும்;
	அன்னையும் அமர்ந்து நோக்கினளே, என்னையும்-
	களிற்று முகம் திறந்த கல்லா விழுத் தொடை
5	ஏவல் இளையரொடு மா வழிப்பட்டென,
	'சிறு கிளி முரணிய பெருங் குரல் ஏனல்
	காவல் நீ' என்றோளே; சேவலொடு
	சிலம்பின் போகிய சிதர் கால் வாரணம்
	முதைச் சுவல் கிளைத்த பூழி, மிகப் பல
10	நன் பொன் இமைக்கும் நாடனொடு
	அன்புறு காமம் அமைக நம் தொடர்பே.	உரை