The rise of religious literature is a significant development of the fourteenth century. Songs of the siddha poets are another important aspect of Tamil literature of this period. The establishment of mutts such as திருவாவடுதுறை ஆதீனம் and தருமபுர ஆதீனம் is another memorable event.

     Of the Saivite contributors சிற்றம்பல அடிகள், சம்பந்த முனிவர், கச்சியப்பர் and இரட்டைப் புலவர் are remarkable. தில்லைக்கலம்பகம் and காஞ்சி ஏகாம்பர நாதர் உலா represent the growth of சிற்றிலக்கியம்.

காரிகை, பாட்டியல் and நிகண்டு are grammatical contributions dealt with in the     second unit of this lesson. மயிலைநாதர், வேதாந்த தேசிகர், வில்லிப்புத்தூரார் and நச்சினார்க்கினியர் have a place in the history of Tamil literature. Jain literature too developed to some extent through works like நீலகேசி விருத்தியுரை and மேருமந்தர புராணம்.

     Prabhanda literature and siddha songs include the important works of மதுரைக்கோவை, and பட்டினத்தார் பாடல்கள்.

     Saiva siddhanta treatises and siddhas occupy the most important parts of literary growth. Of course, grammatical and commentaries works contributed a lot during this period.

    You will know that there were several பட்டினத்தார்கள் although the name is popular with the songs of one or more of them in the evolution of siddha literature. Saivism overtook other religious hues in this century in producing literature.