20. மருதம்

	ஐய! குறுமகட் கண்டிகும்: வைகி,
	மகிழ்நன் மார்பில் துஞ்சி, அவிழ் இணர்த்
	தேம் பாய் மராஅம் கமழும் கூந்தல்
	துளங்குஇயல் அசைவர, கலிங்கம் துயல்வர,
5	செறிதொடி தெளிர்ப்ப வீசி, மறுகில்,
	பூப் போல் உண்கண் பெயர்ப்ப நோக்கி,
	சென்றனள்-வாழிய, மடந்தை!-நுண் பல்
	சுணங்கு அணிவுற்ற விளங்கு பூணள்;
	மார்புறு முயக்கிடை ஞெமிர்ந்த சோர் குழை,
10	பழம் பிணி வைகிய தோள் இணைக்
	குழைந்த கோதை, கொடி முயங்கலளே.	உரை

30. மருதம்

	கண்டனென்-மகிழ்ந!-கண்டு எவன்செய்கோ?-
	பாணன் கையது பண்புடைச் சீறியாழ்
	யாணர் வண்டின் இம்மென இமிரும்,
	ஏர்தரு தெருவின், எதிர்ச்சி நோக்கி, நின்
5	மார்பு தலைக்கொண்ட மாணிழை மகளிர்
	கவல் ஏமுற்ற வெய்து வீழ் அரிப் பனி-
	கால் ஏமுற்ற பைதரு காலை,
	கடல்மரம் கவிழ்ந்தெனக் கலங்கி, உடன் வீழ்பு,
	பலர் கொள் பலகை போல-
10	வாங்கவாங்க நின்று ஊங்கு அஞர் நிலையே.	உரை

40. மருதம்

	நெடு நா ஒள் மணி கடி மனை இரட்ட,
	குரை இலைப் போகிய விரவு மணற் பந்தர்,
	பெரும்பாண் காவல் பூண்டென, ஒரு சார்,
	திருந்துஇழை மகளிர் விரிச்சி நிற்ப,
5	வெறி உற விரிந்த அறுவை மெல் அணைப்
	புனிறு நாறு செவிலியொடு புதல்வன் துஞ்ச,
	ஐயவி அணிந்த நெய்யாட்டு ஈரணிப்
	பசு நெய் கூர்ந்த மென்மை யாக்கைச்
	சீர்கெழு மடந்தை ஈர்-இமை பொருந்த,
10	நள்ளென் கங்குல், கள்வன் போல,
	அகன் துறை ஊரனும் வந்தனன்-
	சிறந்தோன் பெயரன் பிறந்தமாறே.	உரை

50. மருதம்

	அறியாமையின், அன்னை! அஞ்சி,
	குழையன் கோதையன் குறும் பைந் தொடியன்
	விழவு அயர் துணங்கை தழூஉகம் செல்ல,
	நெடு நிமிர் தெருவில் கைபுகு கொடு மிடை
5	நொதுமலாளன் கதுமெனத் தாக்கலின்,
	'கேட்போர் உளர்கொல், இல்லைகொல்? போற்று' என,
	'யாணது பசலை' என்றனன்; அதன் எதிர்,
	'நாண் இலை, எலுவ!' என்று வந்திசினே-
	செறுநரும் விழையும் செம்மலோன் என,
10	நறு நுதல் அரிவை! போற்றேன்,
	சிறுமை பெருமையின் காணாது துணிந்தே.	உரை

60. மருதம்

	மலை கண்டன்ன நிலை புணர்நிவப்பின்
	பெரு நெற் பல் கூட்டு எருமை உழவ!
	கண்படை பெறாஅது, தண் புலர் விடியல்,
	கருங் கண் வராஅல் பெருந் தடி மிளிர்வையொடு
5	புகர்வை அரிசிப் பொம்மற் பெருஞ் சோறு
	கவர் படு கையை கழும மாந்தி,
	நீர் உறு செறுவின் நாறு முடி அழுத்த, நின்
	நடுநரொடு சேறிஆயின், அவண்
	சாயும் நெய்தலும் ஓம்புமதி; எம்மில்
10	மா இருங் கூந்தல் மடந்தை
	ஆய் வளை கூட்டும் அணியுமார் அவையே.	உரை

70. மருதம்

	சிறு வெள்ளாங்குருகே! சிறு வெள்ளாங்குருகே!
	துறை போகு அறுவைத் தூ மடி அன்ன
	நிறம் கிளர் தூவிச் சிறு வெள்ளாங்குருகே!
	எம் ஊர் வந்து, எம் உண்துறைத் துழைஇ,
5	சினைக் கெளிற்று ஆர்கையை அவர் ஊர்ப் பெயர்தி,
	அனைய அன்பினையோ, பெரு மறவியையோ-
	ஆங்கண் தீம் புனல் ஈங்கண் பரக்கும்
	கழனி நல் ஊர் மகிழ்நர்க்கு என்
	இழை நெகிழ் பருவரல் செப்பாதோயே!	உரை

80. மருதம்

	'மன்ற எருமை மலர் தலைக் காரான்
	இன் தீம் பாற்பயம் கொண்மார், கன்று விட்டு,
	ஊர்க் குறுமாக்கள் மேற்கொண்டு கழியும்
	பெரும் புலர் விடியலின் விரும்பிப் போத்தந்து,
5	தழையும் தாரும் தந்தனன், இவன்' என,
	இழை அணி ஆயமொடு தகு நாண் தடைஇ,
	தைஇத் திங்கள் தண் கயம் படியும்
	பெருந் தோட் குறுமகள் அல்லது,
	மருந்து பிறிது இல்லை, யான் உற்ற நோய்க்கே.	உரை

90. மருதம்

	ஆடு இயல் விழவின் அழுங்கல் மூதூர்,
	உடையோர் பன்மையின் பெருங் கை தூவா,
	வறன் இல் புலைத்தி எல்லித் தோய்த்த
	புகாப் புகர் கொண்ட புன் பூங் கலிங்கமொடு
5	வாடா மாலை துயல்வர, ஓடி,
	பெருங் கயிறு நாலும் இரும் பனம் பிணையல்
	பூங் கண் ஆயம் ஊக்க, ஊங்காள்,
	அழுதனள் பெயரும் அம் சில் ஓதி,
	நல்கூர் பெண்டின், சில் வளைக் குறுமகள்
10	ஊசல் உறு தொழில் பூசல் கூட்டா
	நயன் இல் மாக்களொடு கெழீஇ,
	பயன் இன்று அம்ம, இவ் வேந்துடை அவையே!	உரை

100. மருதம்

	உள்ளுதொறும் நகுவேன்-தோழி!-வள்உகிர்
	மாரிக் கொக்கின் கூரல் அன்ன
	குண்டு நீர் ஆம்பல் தண் துறை ஊரன்
	தேம் கமழ் ஐம்பால் பற்றி, என் வயின்
5	வான் கோல் எல் வளை வௌவிய பூசல்
	சினவிய முகத்து, 'சினவாது சென்று, நின்
	மனையோட்கு உரைப்பல்' என்றலின், முனை ஊர்ப்
	பல் ஆ நெடு நிரை வில்லின் ஒய்யும்
	தேர் வண் மலையன் முந்தை, பேர் இசைப்
10	புலம் புரி வயிரியர் நலம் புரி முழவின்
	மண் ஆர் கண்ணின் அதிரும்,
	நன்னர் ஆளன் நடுங்கு அஞர் நிலையே.	உரை

120. மருதம்

	தட மருப்பு எருமை மட நடைக் குழவி
	தூண் தொறும் யாத்த காண்தகு நல் இல்,
	கொடுங் குழை பெய்த செழுஞ் செய் பேதை
	சிறு தாழ் செறித்த மெல் விரல் சேப்ப,
5	வாளை ஈர்ந் தடி வல்லிதின் வகைஇ,
	புகை உண்டு அமர்த்த கண்ணள், தகை பெறப்
	பிறை நுதல் பொறித்த சிறு நுண் பல் வியர்
	அம் துகில் தலையில் துடையினள், நப் புலந்து,
	அட்டிலோளே அம் மா அரிவை-
10	எமக்கே வருகதில் விருந்தே! சிவப்பாள் அன்று,
	சிறு முள் எயிறு தோன்ற
	முறுவல் கொண்ட முகம் காண்கம்மே.	உரை

150. மருதம்

	நகை நன்கு உடையன்-பாண!-நும் பெருமகன்:
	'மிளை வலி சிதையக் களிறு பல பரப்பி,
	அரண் பல கடந்த முரண் கொள் தானை
	வழுதி, வாழிய பல! எனத் தொழுது, ஈண்டு
5	மன் எயில் உடையோர் போல, அஃது யாம்
	என்னதும் பரியலோ இலம்' எனத் தண் நடைக்
	கலி மா கடைஇ வந்து, எம் சேரித்
	தாரும் கண்ணியும் காட்டி, ஒருமைய
	நெஞ்சம் கொண்டமை விடுமோ? அஞ்ச,
10	கண்ணுடைச் சிறு கோல் பற்றிக்
	கதம் பெரிது உடையள், யாய்; அழுங்கலோ இலளே.	உரை

170. மருதம்

	மடக் கண், தகரக் கூந்தல், பணைத் தோள்,
	வார்ந்த வால் எயிற்று, சேர்ந்து செறி குறங்கின்,
	பிணையல் அம் தழை தைஇ, துணையிலள்
	விழவுக் களம் பொலிய வந்து நின்றனளே;
5	எழுமினோ எழுமின், எம் கொழுநற் காக்கம்;
	ஆரியர் துவன்றிய பேர் இசை முள்ளூர்,
	பலர் உடன் கழித்த ஒள் வாள் மலையனது
	ஒரு வேற்கு ஓடியாங்கு, நம்
	பன்மையது எவனோ, இவள் வன்மை தலைப்படினே?	உரை

180. மருதம்

	பழனப் பாகல் முயிறு மூசு குடம்பை
	கழனி நாரை உரைத்தலின், செந்நெல்
	விரவு வெள்ளரிசியின் தாஅம் ஊரன்
	பலர்ப் பெறல் நசைஇ, நம் இல் வாரலனே;
5	மாயோள், நலத்தை நம்பி விடல் ஒல்லாளே
	அன்னியும் பெரியன்; அவனினும் விழுமிய
	இரு பெரு வேந்தர், பொரு களத்து ஒழித்த
	புன்னை விழுமம் போல,
	என்னொடு கழியும்-இவ் இருவரது இகலே.	உரை

200. மருதம்

	கண்ணி கட்டிய கதிர அன்ன
	ஒண் குரல் நொச்சித் தெரியல் சூடி,
	யாறு கிடந்தன்ன அகல் நெடுந் தெருவில்,
	'சாறு' என நுவலும் முது வாய்க் குயவ!
5	ஈதும் ஆங்கண் நுவன்றிசின் மாதோ-
	ஆம்பல் அமன்ற தீம் பெரும் பழனத்துப்
	பொய்கை ஊர்க்குப் போவோய்ஆகி,
	'கை கவர் நரம்பின் பனுவற் பாணன்
	செய்த அல்லல் பல்குவ-வை எயிற்று,
10	ஐது அகல் அல்குல் மகளிர்!-இவன்
	பொய் பொதி கொடுஞ் சொல் ஓம்புமின்' எனவே.	உரை

210. மருதம்

	அரிகால் மாறிய அம் கண் அகல் வயல்
	மறு கால் உழுத ஈரச் செறுவின்,
	வித்தொடு சென்ற வட்டி பற்பல
	மீனொடு பெயரும் யாணர் ஊர!
5	நெடிய மொழிதலும் கடிய ஊர்தலும்
	செல்வம் அன்று; தன் செய் வினைப் பயனே;
	சான்றோர் செல்வம் என்பது, சேர்ந்தோர்
	புன்கண் அஞ்சும் பண்பின்
	மென் கட் செல்வம் செல்வம் என்பதுவே.	உரை

216. மருதம்

	துனி தீர் கூட்டமொடு துன்னார் ஆயினும்,
	இனிதே, காணுநர்க் காண்புழி வாழ்தல்;
	கண்ணுறு விழுமம் கை போல் உதவி,
	நம் உறு துயரம் களையார்ஆயினும்,
5	இன்னாதுஅன்றே, அவர் இல் ஊரே;
	எரி மருள் வேங்கைக் கடவுள் காக்கும்
	குருகு ஆர் கழனியின் இதணத்து ஆங்கண்,
	ஏதிலாளன் கவலை கவற்ற,
	ஒரு முலை அறுத்த திருமாவுண்ணிக்
10	கேட்டோர் அனையராயினும்,
	வேட்டோர் அல்லது, பிறர் இன்னாரே.	உரை

230. மருதம்

	முயப் பிடிச் செவியின் அன்ன பாசடை,
	கயக் கணக் கொக்கின் அன்ன கூம்பு முகை,
	கணைக் கால், ஆம்பல் அமிழ்து நாறு தண் போது,
	குணக்குத் தோன்று வெள்ளியின், இருள் கெட விரியும்
5	கயற்கணம் கலித்த பொய்கை ஊர!
	முனிவு இல் பரத்தையை எற் துறந்து அருளாய்;
	நனி புலம்பு அலைத்த எல்லை நீங்க,
	புதுவறம்கூர்ந்த செறுவில் தண்ணென
	மலி புனல் பரத்தந்தாஅங்கு,
10	இனிதே தெய்ய, நின் காணுங்காலே.	உரை

250. மருதம்

	நகுகம் வாராய்-பாண!-பகுவாய்
	அரி பெய் கிண்கிணி ஆர்ப்ப, தெருவில்
	தேர் நடைபயிற்றும் தேமொழிப் புதல்வன்
	பூ நாறு செவ் வாய் சிதைத்த சாந்தமொடு
5	காமர் நெஞ்சம் துரப்ப, யாம் தன்
	முயங்கல் விருப்பொடு குறுகினேமாக,
	பிறை வனப்பு உற்ற மாசு அறு திரு நுதல்
	நாறு இருங் கதுப்பின் எம் காதலி வேறு உணர்ந்து,
	வெரூஉம் மான் பிணையின் ஒரீஇ,
10	'யாரையோ?' என்று இகந்து நின்றதுவே!	உரை

260. மருதம்

	கழுநீர் மேய்ந்த கருந் தாள் எருமை
	பழனத் தாமரைப் பனிமலர் முணைஇ,
	தண்டு சேர் மள்ளரின் இயலி, அயலது
	குன்று சேர் வெண் மணல் துஞ்சும் ஊர!
5	வெய்யை போல முயங்குதி: முனை எழத்
	தெவ்வர்த் தேய்த்த செவ் வேல் வயவன்
	மலி புனல் வாயில் இருப்பை அன்ன, என்
	ஒலி பல் கூந்தல் நலம் பெறப் புனைந்த
	முகை அவிழ் கோதை வாட்டிய
10	பகைவன்மன்? யான் மறந்து அமைகலனே!	உரை

280. மருதம்

	'கொக்கினுக்கு ஒழிந்த தீம் பழம், கொக்கின்
	கூம்பு நிலை அன்ன முகைய ஆம்பல்
	தூங்கு நீர்க் குட்டத்து, துடுமென வீழும்
	தண் துறை ஊரன் தண்டாப் பரத்தமை
5	புலவாய்' என்றி-தோழி!-புலவேன்-
	பழன யாமைப் பாசடைப் புறத்து,
	கழனி காவலர் சுரி நந்து உடைக்கும்,
	தொன்று முதிர் வேளிர், குன்றூர் அன்ன என்
	நல் மனை நனி விருந்து அயரும்
10	கைதூவு இன்மையின் எய்தாமாறே.	உரை

290. மருதம்

	வயல் வெள் ஆம்பல் சூடு தரு புதுப் பூக்
	கன்றுடைப் புனிற்றா தின்ற மிச்சில்
	ஓய்நடை முது பகடு ஆரும் ஊரன்
	தொடர்பு நீ வெஃகினை ஆயின், என் சொல்
5	கொள்ளல்மாதோ, முள் எயிற்றோயே!
	நீயே பெரு நலத்தையே; அவனே,
	'நெடு நீர்ப் பொய்கை நடு நாள் எய்தி,
	தண் கமழ் புது மலர் ஊதும்
	வண்டு' என மொழிப; 'மகன்' என்னாரே.	உரை

300. மருதம்

	சுடர்த் தொடிக் கோமகள் சினந்தென, அதன் எதிர்
	மடத் தகை ஆயம் கைதொழுதாஅங்கு,
	உறு கால் ஒற்ற ஒல்கி, ஆம்பல்
	தாமரைக்கு இறைஞ்சும் தண் துறை ஊரன்-
5	சிறு வளை விலை எனப் பெருந் தேர் பண்ணி, எம்
	முன் கடை நிறீஇச் சென்றிசினோனே!
	நீயும், தேரொடு வந்து பேர்தல் செல்லாது,
	நெய் வார்ந்தன்ன துய் அடங்கு நரம்பின்
	இரும் பாண் ஒக்கல் தலைவன்! பெரும் புண்
10	ஏஎர் தழும்பன் ஊணூர் ஆங்கண்,
	பிச்சை சூழ் பெருங் களிறு போல, எம்
	அட்டில் ஓலை தொட்டனை நின்மே.	உரை

310. மருதம்

	விளக்கின் அன்ன சுடர் விடு தாமரை,
	களிற்றுச் செவி அன்ன பாசடை தயங்க,
	உண்துறை மகளிர் இரிய, குண்டு நீர்
	வாளை பிறழும் ஊரற்கு, நாளை
5	மகட் கொடை எதிர்ந்த மடம் கெழு பெண்டே!
	தொலைந்த நாவின் உலைந்த குறு மொழி
	உடன்பட்டு, ஓராத் தாயரொடு ஒழிபுடன்
	சொல்லலைகொல்லோ நீயே-வல்லை,
	களிறு பெறு வல்சிப் பாணன் கையதை
10	வள் உயிர்த் தண்ணுமை போல,
	உள் யாதும் இல்லது ஓர் போர்வைஅம் சொல்லே?	உரை

320. மருதம்

	'விழவும் மூழ்த்தன்று; முழவும் தூங்கின்று;
	எவன் குறித்தனள்கொல்?' என்றி ஆயின்-
	தழை அணிந்து அலமரும் அல்குல், தெருவின்,
	இளையோள் இறந்த அனைத்தற்கு, பழ விறல்
5	ஓரிக் கொன்ற ஒரு பெருந் தெருவில்,
	காரி புக்க நேரார் புலம்போல்,
	கல்லென்றன்றால், ஊரே; அதற்கொண்டு,
	காவல் செறிய மாட்டி, ஆய்தொடி
	எழில் மா மேனி மகளிர்
10	விழுமாந்தனர், தம் கொழுநரைக் காத்தே.	உரை

330. மருதம்

	தட மருப்பு எருமைப் பிணர்ச் சுவல் இரும் போத்து,
	மட நடை நாரைப் பல் இனம் இரிய,
	நெடு நீர்த் தண் கயம் துடுமெனப் பாய்ந்து,
	நாட் தொழில் வருத்தம் வீட, சேண் சினை
5	இருள் புனை மருதின் இன் நிழல் வதியும்
	யாணர் ஊர! நின் மாண் இழை மகளிரை
	எம் மனைத் தந்து நீ தழீஇயினும், அவர்தம்
	புன் மனத்து உண்மையோ அரிதே: அவரும்,
பைந் தொடி மகளிரொடு சிறுவர்ப் பயந்து,
10	நன்றி சான்ற கற்பொடு
	எம் பாடு ஆதல் அதனினும் அரிதே.	உரை

340. மருதம்

	புல்லேன், மகிழ்ந! புலத்தலும் இல்லேன்-
	கல்லா யானைக் கடுந் தேர்ச் செழியன்
	படை மாண் பெருங் குள மடை நீர் விட்டென,
	கால் அணைந்து எதிரிய கணைக் கோட்டு வாளை
5	அள்ளல்அம் கழனி உள்வாய் ஓடி,
	பகடு சேறு உதைத்த புள்ளி வெண் புறத்து,
	செஞ் சால் உழவர் கோல் புடை மதரி,
	பைங் காற் செறுவின் அணைமுதல் பிறழும்
	வாணன் சிறுகுடி அன்ன, என்
10	கோள் நேர் எல் வளை நெகிழ்த்த நும்மே!	உரை

350. மருதம்

	வெண்ணெல் அரிநர் தண்ணுமை வெரீஇ,
	பழனப் பல் புள் இரிய, கழனி
	வாங்கு சினை மருதத் தூங்குதுணர் உதிரும்
	தேர் வண் விராஅன் இருப்பை அன்ன, என்
5	தொல் கவின் தொலையினும் தொலைக! சார
	விடேஎன்: விடுக்குவென்ஆயின், கடைஇக்
	கவவுக் கை தாங்கும் மதுகைய குவவு முலை
	சாடிய சாந்தினை; வாடிய கோதையை;
	ஆசு இல் கலம் தழீஇயற்று;
10	வாரல்; வாழிய, கவைஇ நின்றோளே!	உரை

360. மருதம்

	முழவு முகம் புலர்ந்து முறையின் ஆடிய
	விழவு ஒழி களத்த பாவை போல,
	நெருநைப் புணர்ந்தோர் புது நலம் வௌவி,
	இன்று தரு மகளிர் மென் தோள் பெறீஇயர்,
5	சென்றீ-பெரும!-சிறக்க, நின் பரத்தை!
	பல்லோர் பழித்தல் நாணி, வல்லே
	காழின் குத்திக் கசிந்தவர் அலைப்ப,
	கைஇடை வைத்தது மெய்யிடைத் திமிரும்
	முனியுடைக் கவளம் போல, நனி பெரிது
10	உற்ற நின் விழுமம் உவப்பென்;
	மற்றும் கூடும், மனை மடி துயிலே.	உரை

370. மருதம்

	வாராய், பாண! நகுகம்-நேரிழை
	கடும்புடைக் கடுஞ் சூல் நம் குடிக்கு உதவி,
	நெய்யோடு இமைக்கும் ஐயவித் திரள் காழ்
	விளங்கு நகர் விளங்கக் கிடந்தோட் குறுகி,
5	'புதல்வன் ஈன்றெனப் பெயர் பெயர்த்து, அவ் வரித்
	திதலை அல்குல் முது பெண்டு ஆகி,
	துஞ்சுதியோ, மெல் அம் சில் ஓதி?' என,
	பல் மாண் அகட்டில் குவளை ஒற்றி,
	உள்ளினென் உறையும் எற் கண்டு, மெல்ல,
10	முகை நாண் முறுவல் தோற்றி,
	தகை மலர் உண்கண் கை புதைத்ததுவே.	உரை

380. மருதம்

	நெய்யும் குய்யும் ஆடி, மெய்யொடு
	மாசு பட்டன்றே கலிங்கமும்; தோளும்,
	திதலை மென் முலைத் தீம் பால் பிலிற்ற,
	புதல்வற் புல்லிப் புனிறு நாறும்மே;
5	வால் இழை மகளிர் சேரித் தோன்றும்
	தேரோற்கு ஒத்தனெம் அல்லேம்; அதனால்
	பொன் புரை நரம்பின் இன் குரல் சீறியாழ்
	எழாஅல் வல்லை ஆயினும், தொழாஅல்;
	கொண்டு செல்-பாண!-நின் தண் துறை ஊரனை,
10	பாடு மனைப் பாடல்; கூடாது நீடு நிலைப்
	புரவியும் பூண் நிலை முனிகுவ;
	விரகு இல மொழியல், யாம் வேட்டது இல் வழியே!	உரை

390. மருதம்

	வாளை வாளின் பிறழ, நாளும்
	பொய்கை நீர்நாய் வைகுதுயில் ஏற்கும்
	கை வண் கிள்ளி வெண்ணி சூழ்ந்த
	வயல் வெள் ஆம்பல் உருவ நெறித் தழை
5	ஐது அகல் அல்குல் அணி பெறத் தைஇ,
	விழவின் செலீஇயர் வேண்டும்மன்னோ;
	யாணர் ஊரன் காணுநன்ஆயின்,
	வரையாமைஓ அரிதே; வரையின்,
	வரைபோல் யானை, வாய்மொழி முடியன்
10	வரை வேய் புரையும் நல் தோள்
	அளிய-தோழி!-தொலையுந பலவே.	உரை

400. மருதம்

	வாழை மென் தோடு வார்புஉறுபு ஊக்கும்
	நெல் விளை கழனி நேர் கண் செறுவின்,
	அரிவனர் இட்ட சூட்டு அயல், பெரிய
	இருஞ் சுவல் வாளை பிறழும் ஊர!
5	நினின்று அமைகுவென்ஆயின், இவண் நின்று,
	இன்னா நோக்கமொடு எவன் பிழைப்பு உண்டோ?
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் கெட அறியாதாங்கு, சிறந்த
	கேண்மையொடு அளைஇ, நீயே
10	கெடு அறியாய் என் நெஞ்சத்தானே.	உரை