17. குறிஞ்சி

	நாள் மழை தலைஇய நல் நெடுங்குன்றத்து,
	மால் கடல் திரையின் இழிதரும் அருவி
	அகல் இருங் கானத்து அல்கு அணி நோக்கி,
	தாங்கவும் தகைவரை நில்லா நீர் சுழல்பு
5	ஏந்து எழில் மழைக் கண் கலுழ்தலின், அன்னை,
	'எவன் செய்தனையோ? நின் இலங்கு எயிறு உண்கு' என,
	மெல்லிய இனிய கூறலின், வல் விரைந்து,
	உயிரினும் சிறந்த நாணும் நனி மறந்து,
	உரைத்தல் உய்ந்தனனே-தோழி!-சாரல்,
10	காந்தள் ஊதிய மணி நிறத் தும்பி
	தீம் தொடை நரம்பின் இமிரும்
	வான் தோய் வெற்பன் மார்பு அணங்கு எனவே.	உரை

25. குறிஞ்சி

	அவ் வளை வெரிநின் அரக்கு ஈர்த்தன்ன
	செவ் வரி இதழ சேண் நாறு பிடவின்
	நறுந் தாது ஆடிய தும்பி, பசுங் கேழ்ப்
	பொன் உரை கல்லின், நல் நிறம் பெறூஉம்
5	வள மலை நாடன் நெருநல் நம்மொடு
	கிளை மலி சிறு தினைக் கிளி கடிந்து அசைஇ,
	சொல்லிடம் பெறாஅன் பெயர்ந்தனன்; பெயர்ந்தது
	அல்லல் அன்று அது-காதல் அம் தோழி!-
	தாது உண் வேட்கையின் போது தெரிந்து ஊதா
10	வண்டு ஓரன்ன அவன் தண்டாக் காட்சி
	கண்டும், கழல் தொடி வலித்த என்
	பண்பு இல் செய்தி நினைப்பு ஆகின்றே!	உரை

27. நெய்தல்

	நீயும் யானும், நெருநல், பூவின்
	நுண் தாது உறைக்கும் வண்டினம் ஓப்பி,
	ஒழி திரை வரித்த வெண் மணல் அடைகரைக்
	கழி சூழ் கானல் ஆடியது அன்றி,
5	கரந்து நாம் செய்தது ஒன்று இல்லை; உண்டு எனின்,
	பரந்து பிறர் அறிந்தன்றும்இலரே-நன்றும்
	எவன் குறித்தனள் கொல், அன்னை?-கயந்தோறு
	இற ஆர் இனக் குருகு ஒலிப்ப, சுறவம்
	கழி சேர் மருங்கின் கணைக் கால் நீடி,
10	கண் போல் பூத்தமை கண்டு, 'நுண் பல
	சிறு பாசடைய நெய்தல்
	குறுமோ, சென்று' எனக் கூறாதோளே.	உரை

30. மருதம்

	கண்டனென்-மகிழ்ந!-கண்டு எவன்செய்கோ?-
	பாணன் கையது பண்புடைச் சீறியாழ்
	யாணர் வண்டின் இம்மென இமிரும்,
	ஏர்தரு தெருவின், எதிர்ச்சி நோக்கி, நின்
5	மார்பு தலைக்கொண்ட மாணிழை மகளிர்
	கவல் ஏமுற்ற வெய்து வீழ் அரிப் பனி-
	கால் ஏமுற்ற பைதரு காலை,
	கடல்மரம் கவிழ்ந்தெனக் கலங்கி, உடன் வீழ்பு,
	பலர் கொள் பலகை போல-
10	வாங்கவாங்க நின்று ஊங்கு அஞர் நிலையே.	உரை

35. நெய்தல்

	பொங்கு திரை பொருத வார் மணல்அடைகரைப்
	புன் கால் நாவல் பொதிப் புற இருங் கனி
	கிளை செத்து மொய்த்த தும்பி, பழம் செத்துப்
	பல் கால் அலவன் கொண்ட கோட்கு அசாந்து,
5	கொள்ளா நரம்பின் இமிரும் பூசல்
	இரை தேர் நாரை எய்தி விடுக்கும்
	துறை கெழு மாந்தை அன்ன இவள் நலம்
	பண்டும் இற்றே; கண்டிசின்தெய்ய;
	உழையின் போகாது அளிப்பினும், சிறிய
10	ஞெகிழ்ந்த கவின் நலம்கொல்லோ?-மகிழ்ந்தோர்
	கள்களி செருக்கத்து அன்ன
	காமம்கொல்?-இவள் கண் பசந்ததுவே!	உரை

56. பாலை

	குறு நிலைக் குரவின் சிறு நனை நறு வீ
	வண்டு தரு நாற்றம் வளி கலந்து ஈய,
	கண் களி பெறூஉம் கவின் பெறு காலை,
	எல் வளை ஞெகிழ்த்தோர்க்கு அல்லல் உறீஇச்
5	சென்ற நெஞ்சம் செய்வினைக்கு அசாவா,
	ஒருங்கு வரல் நசையொடு, வருந்தும்கொல்லோ
	அருளான் ஆதலின், அழிந்து இவண் வந்து,
	தொல் நலன் இழந்த என் பொன் நிறம் நோக்கி,
	'ஏதிலாட்டி இவள்' எனப்
10	போயின்று கொல்லோ, நோய் தலைமணந்தே	உரை

97. முல்லை

	அழுந்து படு விழுப் புண் வழும்பு வாய்புலரா
	எவ்வ நெஞ்சத்து எஃகு எறிந்தாங்கு,
	பிரிவில புலம்பி நுவலும் குயிலினும்,
	தேறு நீர் கெழீஇய யாறு நனி கொடிதே;
5	அதனினும் கொடியள் தானே, 'மதனின்
	துய்த் தலை இதழ பைங் குருக்கத்தியொடு
	பித்திகை விரவு மலர் கொள்ளீரோ?' என
	வண்டு சூழ் வட்டியள் திரிதரும்
	தண்டலை உழவர் தனி மட மகளே.	உரை

105. பாலை

	முளி கொடி வலந்த முள் அரை இலவத்து
	ஒளிர் சினை அதிர வீசி, விளிபட
	வெவ் வளி வழங்கும் வேய் பயில் மருங்கில்,
	கடு நடை யானை கன்றொடு வருந்த,
5	நெடு நீர் அற்ற நிழல் இல் ஆங்கண்
	அருஞ் சுரக் கவலைய என்னாய்; நெடுஞ் சேண்
	பட்டனை, வாழிய-நெஞ்சே!-குட்டுவன்
	குட வரைச் சுனைய மா இதழ்க் குவளை
	வண்டு படு வான் போது கமழும்
10	அம் சில் ஓதி அரும் படர் உறவே.	உரை

118. பாலை

	அடைகரை மாஅத்து அலங்கு சினை பொலியத்
	தளிர் கவின் எய்திய தண் நறும் பொதும்பில்,
	சேவலொடு கெழீஇய செங் கண் இருங் குயில்
	புகன்று எதிர் ஆலும் பூ மலி காலையும்,
5	'அகன்றோர்மன்ற நம் மறந்திசினோர்' என,
	இணர் உறுபு, உடைவதன்தலையும் புணர்வினை
	ஓவ மாக்கள் ஒள் அரக்கு ஊட்டிய
	துகிலிகை அன்ன, துய்த் தலைப் பாதிரி
	வால் இதழ் அலரி வண்டு பட ஏந்தி,
10	புது மலர் தெருவுதொறு நுவலும்
	நொதுமலாட்டிக்கு நோம், என் நெஞ்சே!	உரை

168. குறிஞ்சி

	சுரும்பு உண விரிந்த கருங் கால் வேங்கைப்
	பெருஞ் சினைத் தொடுத்த கொழுங் கண் இறாஅல்,
	புள்ளுற்றுக் கசிந்த தீம் தேன் கல் அளைக்
	குறக் குறுமாக்கள் உண்ட மிச்சிலைப்
5	புன் தலை மந்தி வன் பறழ் நக்கும்
	நன் மலை நாட! பண்பு எனப் படுமோ-
	நின் நயந்து உறைவி இன் உயிர் உள்ளாய்,
	அணங்குடை அரவின் ஆர் இருள் நடு நாள்,
	மை படு சிறு நெறி எஃகு துணை ஆக
10	ஆரம் கமழும் மார்பினை,
	சாரற் சிறுகுடி ஈங்கு நீ வரலே?	உரை

176. குறிஞ்சி

	எம் நயந்து உறைவி ஆயின், யாம் நயந்து
	நல்கினம் விட்டது என்? நலத்தோன் அவ் வயின்
	சால்பின் அளித்தல் அறியாது, 'அவட்கு அவள்
	காதலள் என்னுமோ?' உரைத்திசின்-தோழி!-
5	நிரைத்த யானை முகத்து வரி கடுப்பப்
	போது பொதி உடைந்த ஒண் செங் காந்தள்
	வாழை அம் சிலம்பின் வம்பு படக் குவைஇ,
	யாழ் ஓர்த்தன்ன இன் குரல் இன வண்டு,
	அருவி முழவின் பாடொடு ஒராங்கு,
10	மென்மெல இசைக்கும் சாரல்,
	குன்ற வேலித் தம் உறைவின் ஊரே.	உரை

187. நெய்தல்

யாங்கு ஆவதுகொல் தானே-தேம் பட

	நெய்தல் கூம்ப, நிழல் குணக்கு ஒழுக,
	கல் சேர் மண்டிலம் சிவந்து நிலம் தணிய,
	பல் பூங் கானலும் அல்கின்றன்றே;
	இன மணி ஒலிப்ப, பொழுது படப் பூட்டி,
5	மெய்ம் மலி காமத்து யாம் தொழுது ஒழிய,
	தேரும் செல் புறம் மறையும்; ஊரொடு
	ஊது வண்டு இமிரும் கோதை மார்பின்,
	மின் இவர் கொடும் பூண், கொண்கனொடு
10	இன் நகை மேவி, நாம் ஆடிய பொழிலே?	உரை

197. பாலை

	'தோளே தொடி நெகிழ்ந்தனவே; நுதலே
	பீர் இவர் மலரின் பசப்பு ஊர்ந்தன்றே;
	கண்ணும் தண் பனி வைகின; அன்னோ!
	தெளிந்தனம் மன்ற; தேயர் என் உயிர்' என,
5	ஆழல், வாழி-தோழி!-நீ; நின்
	தாழ்ந்து ஒலி கதுப்பின் வீழ்ந்த காலொடு,
	வண்டு படு புது மலர் உண்துறைத் தரீஇய,
	பெரு மட மகளிர் முன்கைச் சிறு கோல்
	பொலந் தொடி போல மின்னி, கணங் கொள்
10	இன் இசை முரசின் இரங்கி, மன்னர்
	எயில் ஊர் பல் தோல் போலச்
	செல் மழை தவழும், அவர் நல் மலை நாட்டே.	உரை

235. நெய்தல்

	உரவுத் திரை பொருத பிணர் படு தடவு முதல்,
	அரவு வாள் வாய முள் இலைத் தாழை
	பொன் நேர் தாதின் புன்னையொடு கமழும்
	பல் பூங் கானல் பகற்குறி வந்து, நம்
5	மெய் கவின் சிதையப் பெயர்ந்தனனாயினும்,
	குன்றின் தோன்றும் குவவு மணல் ஏறி,
	கண்டனம் வருகம் சென்மோ-தோழி!-
	தண் தார் அகலம் வண்டு இமிர்பு ஊத,
	படு மணிக் கலி மாக் கடைஇ,
10	நெடு நீர்ச் சேர்ப்பன் வரூஉம் ஆறே.	உரை

238. முல்லை

	வறம் கொல வீந்த கானத்து, குறும் பூங்
	கோதை மகளிர் குழூஉ நிரை கடுப்ப,
	வண்டு வாய் திறப்ப விண்ட பிடவம்,
	மாலை அந்தி, மால் அதர் நண்ணிய
5	பருவம் செய்த கருவி மா மழை!
	'அவர் நிலை அறியுமோ, ஈங்கு' என வருதல்
	சான்றோர்ப் புரைவதோ அன்றே; மான்று உடன்
	உர உரும் உரறும் நீரின், பரந்த
	பாம்பு பை மழுங்கல் அன்றியும், மாண்ட
10	கனியா நெஞ்சத்தானும்,
	இனிய அல்ல, நின் இடி நவில் குரலே.	உரை

245. நெய்தல்

	நகையாகின்றே-தோழி!-'தகைய
	அணி மலர் முண்டகத்து ஆய் பூங்கோதை
	மணி மருள் ஐம்பால் வண்டு படத் தைஇ,
	துணி நீர்ப் பௌவம் துணையோடு ஆடி,
5	ஒழுகு நுண் நுசுப்பின், அகன்ற அல்குல்,
	தெளி தீம் கிளவி! யாரையோ, என்
	அரிது புணர் இன் உயிர் வவ்விய நீ?' என,
	பூண் மலி நெடுந் தேர்ப் புரவி தாங்கி,
	தான் நம் அணங்குதல் அறியான், நம்மின்
10	தான் அணங்குற்றமை கூறி, கானல்
	சுரும்பு இமிர் சுடர் நுதல் நோக்கி,
	பெருங் கடற் சேர்ப்பன் தொழுது நின்றதுவே	உரை

249. நெய்தல்

	இரும்பின் அன்ன கருங் கோட்டுப் புன்னை
	நீலத்து அன்ன பாசிலை அகம்தொறும்,
	வெள்ளி அன்ன விளங்கு இணர் நாப்பண்
	பொன்னின் அன்ன நறுந் தாது உதிர,
5	புலிப் பொறிக் கொண்ட பூ நாறு குரூஉச் சுவல்
	வரி வண்டு ஊதலின், புலி செத்து வெரீஇ,
	பரியுடை வயங்கு தாள் பந்தின் தாவத்
	தாங்கவும் தகை வரை நில்லா ஆங்கண்,
	மல்லல்அம் சேரி கல்லெனத் தோன்றி,
10	அம்பல் மூதூர் அலர் எழ,
	சென்றது அன்றோ, கொண்கன் தேரே?	உரை

270. நெய்தல்

	தடந் தாள் தாழைக் குடம்பை, நோனாத்
	தண்டலை கமழும் வண்டு படு நாற்றத்து
	இருள் புரை கூந்தல் பொங்கு துகள் ஆடி,
	உருள் பொறி போல எம் முனை வருதல்,
5	அணித் தகை அல்லது பிணித்தல் தேற்றாப்
	பெருந் தோட் செல்வத்து இவளினும்-எல்லா!-
	எற் பெரிது அளித்தனை, நீயே; பொற்புடை
	விரி உளைப் பொலிந்த பரியுடை நன் மான்
	வேந்தர் ஓட்டிய ஏந்து வேல் நன்னன்
10	கூந்தல் முரற்சியின் கொடிதே;
	மறப்பல் மாதோ, நின் விறல் தகைமையே.	உரை

277. பாலை

	கொடியை; வாழி-தும்பி!- இந் நோய்
	படுகதில் அம்ம, யான் நினக்கு உரைத்தென;
	மெய்யே கருமை அன்றியும், செவ்வன்
	அறிவும் கரிதோ-அறனிலோய்!-நினக்கே?
5	மனை உறக் காக்கும் மாண் பெருங் கிடக்கை
	நுண் முள் வேலித் தாதொடு பொதுளிய
	தாறு படு பீரம் ஊதி, வேறுபட
	நாற்றம் இன்மையின், பசலை ஊதாய்:
	சிறு குறும் பறவைக்கு ஓடி, விரைவுடன்
10	நெஞ்சு நெகிழ் செய்ததன் பயனோ? அன்பு இலர்,
	வெம் மலை அருஞ் சுரம் இறந்தோர்க்கு
	என் நிலை உரையாய், சென்று, அவண் வரவே.	உரை

290. மருதம்

	வயல் வெள் ஆம்பல் சூடு தரு புதுப் பூக்
	கன்றுடைப் புனிற்றா தின்ற மிச்சில்
	ஓய்நடை முது பகடு ஆரும் ஊரன்
	தொடர்பு நீ வெஃகினை ஆயின், என் சொல்
5	கொள்ளல்மாதோ, முள் எயிற்றோயே!
	நீயே பெரு நலத்தையே; அவனே,
	'நெடு நீர்ப் பொய்கை நடு நாள் எய்தி,
	தண் கமழ் புது மலர் ஊதும்
	வண்டு' என மொழிப; 'மகன்' என்னாரே.	உரை

323. நெய்தல்

	ஓங்கித் தோன்றும், தீம் கள் பெண்ணை
	நடுவணதுவேதெய்ய-மடவரல்
	ஆயமும் யானும் அறியாது அவணம்
	ஆய நட்பின் மாண் நலம் ஒழிந்து, நின்
5	கிளைமை கொண்ட வளை ஆர் முன்கை
	நல்லோள் தந்தை சிறுகுடிப் பாக்கம்:
	புலி வரிபு எக்கர்ப் புன்னை உதிர்த்த
	மலி தாது ஊதும் தேனோடு ஒன்றி,
	வண்டு இமிர் இன் இசை கறங்க, திண் தேர்த்
10	தெரி மணி கேட்டலும் அரிதே;
	வரும் ஆறு ஈது; அவண் மறவாதீமே.	உரை

342. நெய்தல்

	'மா என மதித்து மடல் ஊர்ந்து, ஆங்கு
	மதில் என மதித்து வெண் தேர் ஏறி,
	என் வாய் நின் மொழி மாட்டேன், நின் வயின்
	சேரி சேரா வருவோர்க்கு, என்றும்
5	அருளல் வேண்டும், அன்பு உடையோய்!' என,
	கண் இனிதாகக் கோட்டியும் தேரலள்:
	யானே-எல்வளை!-யாத்த கானல்
	வண்டு உண் நறு வீ நுண்ணிதின் வரித்த
	சென்னிச் சேவடி சேர்த்தின்,
10	'என் எனப் படுமோ?' என்றலும் உண்டே.	உரை

348. நெய்தல்

	நிலவே, நீல் நிற விசும்பில் பல் கதிர் பரப்பி,
	பால் மலி கடலின், பரந்து பட்டன்றே;
	ஊரே, ஒலி வரும் சும்மையொடு மலிபு தொகுபு ஈண்டி,
	கலி கெழு மறுகின், விழவு அயரும்மே;
5	கானே, பூ மலர் கஞலிய பொழில் அகம்தோறும்
	தாம் அமர் துணையொடு வண்டு இமிரும்மே;
	யானே, புனை இழை ஞெகிழ்த்த புலம்பு கொள் அவலமொடு
	கனை இருங் கங்குலும் கண்படை இலெனே:
	அதனால், என்னொடு பொரும்கொல், இவ் உலகம்?
10	உலகமொடு பொரும்கொல், என் அவலம் உறு நெஞ்சே?	உரை

399. குறிஞ்சி

	அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை அடுக்கத்து,
	குருதி ஒப்பின் கமழ் பூங் காந்தள்
	வரி அணி சிறகின் வண்டு உண மலரும்
	வாழை அம் சிலம்பில், கேழல் கெண்டிய
5	நிலவரை நிவந்த பல உறு திரு மணி
	ஒளி திகழ் விளக்கத்து, ஈன்ற மடப் பிடி,
	களிறு புறங்காப்ப, கன்றொடு வதியும்
	மா மலை நாடன் நயந்தனன் வரூஉம்
	பெருமை உடையள் என்பது
10	தருமோ-தோழி!-நின் திரு நுதல் கவினே?	உரை