19. தேவிக்கு விலாவித்தது
இதன்கண், உதயணகுமரன் வாசவதத்தை தீயின்கண் அகப்பட்டு இறந்துபட்டாள் என்று கருதி ஆற்றாமையால் தானும் தீயில் மூழ்கி உயிர்விடப் போதலும் தோழர் அவளை விலக்குதலும், உதயணன் வாசவதத்தையின் உடம்பையேனும் எனக்குக் காட்டுமின் என்று தோழரை இரத்தலும், உருமண்ணுவா உதயணனை அழைத்துச் சென்று அரண்மனை அகத்தே வெந்து கிடந்த அணிகலன்களையும், கள்வர் இருவர் உடம்புகளையும் காட்டி வாசவதத்தை இறந்தே விட்டாள் என்று அவ்உதயணன் நம்பும்படி செய்தலும், உதயணனன் பொன்னரிமாலை முதலிய அணிகலன்களைக் கையிலெடுத்து நோக்கி அரற்றுதலும், முன்நிகழ்ச்சிகளை நினைத்து நினைத்துப் புலம்புதலும், தோழர் இச்செவ்வி அறிந்து பகைவர் படையெடுத்து வருதல் கூடும் என்று கருதித் தம் படைகளை எல்லைப் புறத்தில் சென்றிருக்கச் செய்தலும் பிறவும் கூறப்படும்.

	ஏற்றெழுந் ததன்பின் இனியோர் குழீஇ ஆற்றல் சான்ற நூல்துறை மருங்கின் பழையவும் புதியவும் உழைவயின் பிரியார் காரணம் உரைப்பவும் ஓர்வரை நில்லான் 5 அந்தீம் கிளவிஎன் அம்பிணை மூழ்கிய செந்தீயானும்புகுவென் சென்றென முரிந்த கந்தின் எரிந்த வேயுள் அரிந்த யாப்பில் சொரிந்த கடுங்காழ் கரிந்த மாடம் காவலன் குறுக	உரை

	10 ஆரளைச் செறிந்த அருஞ்சின நாகத்துப் பேரழல் காணிய பேதை மாந்தர் வாயில் மருங்கின் தீயெரி கொளீஇயது செயிற்படு பொழுதில் செம்முக நின்றுதம் உயிர்ஒழிந் ததுபோல் உறுதி வேண்டார் 15 அடங்கார் அடக்கிய அண்ணல் மற்றுநின் கடுஞ்சினம்பேணாக் கன்றிய மன்னர் இகப்ப எண்ணுதல் ஏதம் உடைத்தே	உரை

	ஆகியது அறியும் அரும்பொருள் சூழ்ச்சி 20 யூகியின் அல்லதை உதயண குமரன் உள்ளம் இலன்என வெள்ளைமை கலந்த புறத்தோர் உரைக்கும் புன்சொல் மாற்றம் அகத்தோர்க்கு என்றும் அகஞ்சுடல் ஆனாது ஆங்ஙனம் அந்நிலை அறிந்து மனங் கவலாது. 25 ஓங்கிய பெருங்குலம் தாங்குதல் கடனாப் பூண்டனை யாகுதல் பொருள்மற்று இதுவென மாண்ட தோழர் மாற்றுவனர் விலக்கக்	உரை

	காலங் கலக்கக் கலக்கமொடு உராஅய் ஞாலம் முழுதும் நவைக்குற்று எழினும் 30 ஊர்திரை உடைய ஒலிகெழு முந்நீர் ஆழி இறத்தல் செல்லாது ஆங்குத் தோழரை இகவாத் தொடுகழல் குருசில் சூழ்வளை முன்கைச் சுடர்க்குழை மாதர் மழைக்கால் அன்ன மணிஇருங் கூந்தல் 35 அழல்புகை சூழ அஞ்சுவனள் நடுங்கி மணிக்கை நெடுவரை மாமலைத் சாரல் புனத்தீப் புதைப்பப் போக்கிடங் காணாது அளைச்செறி மஞ்ஞையின் அஞ்சுவனள் விம்மி இன்னுயிர் அன்ன என்வயின் நினைஇத் 40 தன்னுயிர் வைத்த மின்உறழ் சாயல் உடப்புச் சட்டகம் உண்டெனில் காண்கம் கடுப்புஅழல் அவித்துக் காட்டுமின் விரைந்தெனக்	உரை

	கரிப்பிணம் காணார் காவலர் என்னும் மொழிப்பல காட்டவும் ஒழியான் அழிய 45 முன்னையர் ஆதலின் முதற்பெருந் தேவி இன்னுயிர் இகப்ப விடாஅர் இவரென மன்ன குமரன் மதித்தனன் ஆயின் எண்ணிய சூழ்ச்சிக்கு இடையூறு ஆமெனத் தவலரும் பெரும்பொருள் நிலைமையின் எண்ணி 50 உலைவில் பெரும்புகழ் உருமண் ணுவாவிரைந்து ஆய்புகழ் அண்ணல் மேயது விரும்பி நீள்புடை இகந்துழி ஞாயில் ஒதுங்கிக் கோயில் வட்டத்து ஆய்நலம் குயின்ற பள்ளிப் பேரறை உள்ளகம் புக்காங்கு 55 அழிவுறு சுருங்கை வழிமுதல் மறைஇ விம்முறு துயரமொடு விளிந்துயிர் வைத்த குய்ம்மனத் தாளர் குறைப்பிணங் காட்டித் தாயும் தையலும் தீஉண விளிந்தமை மாயம் அன்றென மன்னனைத் தேற்றி	உரை

	60 மணியும் முத்தும் அணியும் இழந்துதிர்ந்து ஆரக் கம்மம் சாரவீற் றிருந்து கொள்கைக் கட்டழல் உள்ளுற மூட்டி மாசுவினை கழித்த மாதவர் போலத் தீஅகத்து இலங்கித் திறல்விடு கதிரொளி 65 சேடுறக் கிடந்த செம்பொன் செய்கலம் பொன்னணி மார்பன் முன்னண விடுதலின்	உரை

	ஒண்செந் தாமரை ஒள்இதழ் அன்ன பண்கெழு விரலில் பன்முறை தொகுத்து நானம் மண்ணி நீனிறம் கொண்டவை 70 விரித்தும் தொகுத்தும் வகுத்தும் வாரியும் உளர்ந்தும் ஊறியும் அளந்துகூட்டு அமைத்த அம்புகை கழுமிய அணிமா ராட்டம் வெம்புகை குழ்ந்து மேலெரி ஊர விளிந்தது நோக்கி ஒழிந்தனை ஆதலின் 75 நன்நுதல் மாதர் பின்னிருங் கூந்தல் பொன்னரி மாலாய் பொருளிலை என்றும்	உரை

	கொடியும் மலரும் கொழுந்தும் குலாஅய் வடிவுபெற வகுத்த மயிர்வினைச் சிப்பத்து வத்தவ மகடூஉச் சித்திரத்து இயற்றிய 80 பல்வினைப் பரிசரத்து எல்லை யாகி மதிப்புறம் கவைஇய வானவில் போல நுதல்புறம் கவவி மிகச்சுடர்ந்து இலங்கும் சிறப்புடைப் பட்டம் சிறியோர் போல இறப்புக் காலத்துத் துறப்புத்தொழில் துணிந்த 85 வன்கண்மை பெரிதெனத் தன்கணும் நோக்கான் பட்டப் பேரணி விட்டெறிந்து இரங்கியும்	உரை

	பனிநாள் புண்ணியத்து அணிபெறு திங்கள் அந்தியுள் முளைத்த வெண்பிறை போலச் செந்தீச் சிறுநுதல் மூழ்கத் தீந்து 90 நிலமிசை மருங்கின் வீழ்ந்தனை யோஎனத் திலகம் நோக்கிப் பலபா ராட்டியும்	உரை

	வெண்மதிக் கைப்புடை வியாழம் போல ஒண்மதி திகழ ஊசல் ஆடிச் சீர்கெழு திருமுகத்து ஏரணி யாகிய 95 வார்நலக் காதினுள் வனப்புவீற் றிருந்த நன்பொன் குழைநீ நன்நுதல் மாதரை அன்பில் கரந்தே அகன்றனை யோஎனப் போதணி கூந்தல் பொற்பூம் பாவை காதணி கலத்தொடு கவன்றனன் கலங்கியும்	உரை

	100 பொய்கையில் தீர்ந்து புன்கண் கூர எவ்வ மாந்தர் எரிவாய் உறீஇய பொருங்கயல் போர வருந்துபு மிளிராக் களைகண் பெறாஅக் கலக்க நோக்கமொடு தளைஅவிழ்ந்து அகன்ற தாமரை நெடுங்கண் 105 அகையற அருளா யாகிக் கலிழ்ந்து செவ்அழல் புதைத்திடச் சிதைந்தனை யோஎன அவ்விழிக்கு இரங்கி வெவ்வழல் உயிர்த்தும்	உரை

	செஞ்சாந்து வரித்த சின்மெல் ஆகத்து அஞ்சாய் மருங்குல் வருந்த அடிபரந்து 110 வீங்குபு செறிந்த வெங்கண் வனமுலை பூங்கொடிப் பொன்கலம் போழ்ந்துவடுப் பொறிப்ப மகிழ்ச்சி எய்தி மனம்ஒன் றாகிய புணர்ச்சிக் காலத்து மதர்த்துமுகம் சிவப்ப நோய்கூர்ந்து அழியும் நீயே அளியை 115 வேக வெவ்அழல் வெம்புகை அணிந்த பொங்கழல் போர்வை போர்த்ததோ எனவும்	உரை

	இலைப்பெரும் பூணும் இதயவா சனையும் நலப்பெரும் களிகையும் நன்முத் தாரமும் பன்மணிப் பூணும் சின்மணித் தாலியும் 120 முத்துஅணி வடமும் சித்திர உத்தியும் நாணும் தொடரும் ஏனைய பிறவும் மெய்பெறப் புனைந்து கைவல் கம்மியச் செய்கையில் குயிற்றிய சித்திரம் கொளீஇப் பூண்அணி யுள்ளும் மாண்அணி யுடையவை 125 ஆகக்கு ஏற்ப அணிகம் வாராய் வேகத் தானை வேந்தன் மகளே தனித்தாய் இயங்கலும் தாங்கினை யோவெனப் பனித்தார் மார்பன் பலபா ராட்டியும்	உரை

	ஓங்குவரை மருங்கின் ஒளிபெற நிவந்த 130 காம்பொசிந்து அன்ன கவினை யாகிய நலங்கிளர் தடந்தோள் நவையறச் சேஎந்து அலங்குமலர்த் தாமரை அகவயின் அமர்ந்த திருமகள் இருக்கை உருவுபடக் குயிலாக் காமுறப் புனைந்த தாமம் உளப்படப் 135 பொறிவரி ஒழுக்கம் போலும் மற்இம் மறியிலைக் கம்மமொடு மகரங் கவ்விக் கொடியொடு துளங்கி அடிபெற வகுத்த அருமணிக் கடகமொடு அங்குலி அழியச் செற்றுபு சிறந்த சிறப்பும்உள் ளாது 140 கற்றதென் அமர்ந்த கலப்பின வாகியும் பற்றுவிட்டு அகறல் பண்போ எனவும்	உரை

	பவழக் காசொடு பன்மணி விரைஇத் திகழக் கோத்த செம்பொன் பாண்டில் கைவினைக் கொளுவில் செய்துநலம் குயின்ற 145 எண்ணாற் காழ்நிரை கண்உமிழ்ந்து இலங்க உருவக் கோலமொடு உட்குவீற்று இருந்த அரவுப்பை அன்ன ஐதேந்து அல்குல் புகைக்கொடிப் புத்தேள் பொருக்கென ஊட்டி அழல்கொடி அரத்தம் மறைத்தவோ எனவும்	உரை

	150 மணிக்கண் அன்னம் அணித்தகு பெடையைப் பயிலிதழ்ப் பனிநீர்ப் பக்கம் நீக்கி வெயில்கெழு வெள்ளிடை விட்டிசின் ஆங்கு மணியரிக் கிண்கிணி சிலம்பொடு மிழற்ற .................................................................. நின்னணி காண்கம் சிறிது சிறிதுஉலாஅய் 155 மராஅந் துணரும் மாவின் தழையும் குராஅம் பாவையும் கொங்கவிழ் முல்லையும் பிண்டித் தளிரும் பிறவும் இன்னவை கொண்டியான் வந்தேன் கொள்குவை ஆயின் வண்டுஇமிர் கோதாய் வாராய் எனயும்	உரை

	160 அணிவரைச் சாரல் அருவி ஆடியும் பணிமலர் கொய்தும் பாவை புனைந்தும் திருவிழை மகளிரோடு ஒருவழி வருவோய் மருவின் மாதவன் மாசின் மடமகள் விரிசிகை வேண்ட வேறுபடு வனப்பின் 165 தாமம் தொடுத்தியான் கொடுத்தது தவறெனக் காம வேகம் கடுத்த கலப்பிடை முகத்தே வந்துஓர் முசுக்கலை தோன்ற அகத்தே நடுங்கி அழல்பட வெய்துயிர்த்து அஞ்சி அடைந்த அஞ்சில் தேமொழிப் 170 பஞ்சி மெல்லடிப் பாவாய் பரந்த கடுந்தீக்கு அஞ்சாது கரத்தியோ எனவும்	உரை

	அங்கண் மாநிலத்து அகன்றுயிர் வாழ்வோர் வன்க ணாளர் என்றுபண்டு உரைப்போய் நின்கண் அம்மொழி நிற்ப என்கண் 175 புன்கண் நோக்காது போதியோ எனவும்	உரை

	இளைப்புறு ஞமலி நலத்தகு நாவில் செம்மையும் மென்மையுஞ் சிறந்துவனப்பு எய்தி அம்மை முன்னம் அணிபெறப் பிணங்கி இலைபடக் குயிற்றிய எழில்ஒளிக் கம்மத்துத் 180 தலைவிரல் சுற்றும் தாதணி வளையமும் வட்ட ஆழியும் கட்டுவடஇணையும் மகர வாயொடு நகைபெறப் புனைந்த விரல்அணி கவ்வி நிரலொளி எய்திப் பூஅடர் மிதிப்பினும் புகைந்தழல் உறூஉம் 185 சேவடிக் கேற்ற செம்பொன் கிண்கிணி பாடக் குரலொடு பரடுபிறழ்ந்து அரற்றக் கழனிக் கண்பின் காயெனத் திரண்ட அழகணி சிறுதுடை அசைய ஒதுங்கி ஆயத்து இறுதி அணிநடை மடப்பிடி 190 கானத்து அசைந்து தானத்தின் தளர்ந்தபின் கரிப்புல் பதுக்கையும் கடுநுனைப் பரலும் எரிப்புஉள் உறீஇ எஃகின் இயலவும் எற்கா முறலின் ஏதம் அஞ்சிக் கற்கால் பயின்ற காலவி சில்அதர் 195 நடுக்கம் எய்தி நடப்பது நயந்தோய்	உரை

	இடுக்கண் யான்பட என்னையும் நினையாது கடுப்பழல் அகவயின் கரத்தியோ எனவும் படிகடந்து அடர்ந்த பல்களிற்று யானை இடிஉறழ் முரசின் இறைமகன் பணிப்ப 200 நூலமை வீணைக் கோலமை கொளீஇக் கரணம் பயிற்றினுங் காந்தள் முகிழ்விரல் அரணங் காணா அஞ்சின போலப் பயத்தின் நீங்காச் சிவப்புஉள் உறுவின அடைதற்கு ஆகா ஆரழற் செங்கொடி 205 தொடுதற்கு ஆற்றத் துணிந்தவோ எனவும்	உரை

	வடிக்கண் மாதர் முடிக்கலம் முதலா அடிக்கலம் தழீஇ முடித்தார் மார்பன் அரற்றியும் அயர்ந்தும் உரற்றியும் உயிர்த்தும் வீழ்ந்தும் எழுந்தும் தாழ்ந்தும் தளர்ந்தும் 210 செருவடு செங்கண் தெண்பனி சிதறி உருவுடை அகலத்து ஊழூழ் உறைத்தரக் கோல இரும்பிடி குழிப்பட்டு ஆழ நீல வேழம் நினைந்துஉழன் றாங்கு மாலை மார்பன். மாதரைக் காணாது 215 இன்னவை பிறவும் பன்முறை அரற்றச்	உரை

	செறுநர் முன்னர்ச் சீர்மை அன்றென உறுநர் சூழ்ந்த ஒருபால் ஒடுங்கித் தேரும் புரவியும் வார்கவுள் யானையும் மறப்படை இளையரோடு திறப்பட வகுத்துப் 220 போரணி கலமும் பொருளும் நல்கி	உரை

	ஆரணி அரசன் அடுதிறல் ஆண்தகை அற்றம் அறியாச் செற்றச் செய்கையோடு மேல்வர வுண்டெனின் மீளி வாட்டிச் சென்று நெருங்காது பின்றியும் விடாது 225 குன்றகம் அடுத்துக் கூழ்அவண் ஒடுக்கி யாப்புற நிற்கெனக் காப்புறு பெரும்படை திசைசெலப் போக்கி அசைவில் ஆண்மை மன்பெருங் குமரனை மரபுளிக் காட்டித் துன்பம் தீரிய தொடங்கினர் துணிந்துஎன்.	உரை