முகப்பு
அகரவரிசை
முகில்வண்ணன் அடியை அடைந்து அருள் சூடி
முட்டு இல் பல் போகத்து ஒரு தனி நாயகன்
முடி உடை அமரர்க்கு இடர் செய்யும் அசுரர்-
முடி ஒன்றி மூவுலகங்களும் ஆண்டு உன்
முடிச் சோதியாய் உனது முகச் சோதி மலர்ந்ததுவோ?
முடிசேர் சென்னி அம்மா நின்
முடிந்த பொழுதில் குற வாணர் ஏனம்
முடியாதது என் எனக்கேல் இனி? முழு ஏழ் உலகும்
முடியானே மூவுலகும் தொழுது ஏத்தும் சீர்
முடிவு இவள் தனக்கு ஒன்று அறிகிலேன் என்னும்
முத்திறத்து வாணியத்து இரண்டில் ஒன்றும் நீசர்கள்
முத்தும் மணியும் வயிரமும் நன்பொன்னும்
முதல் ஆம் திரு உருவம் மூன்று அன்பர் ஒன்றே
முதல் ஆவார் மூவரே அம் மூவருள்ளும்
முதல் தனி வித்தேயோ முழு மூவுலகு ஆதிக்கு எல்லாம்
முதலைத் தனி மா முரண் தீர அன்று
முதுகு பற்றிக் கைத்தலத்தால்
முந்து நூலும் முப்புரி நூலும் முன் ஈந்த
முந்துற்ற நெஞ்சே முயற்றி தரித்து உரைத்து
முந்துற உரைக்கேன் விரைக் குழல் மடவார்
முந்தை நன்முறை அன்பு உடை மகளிர்
முந்நீர் ஞாலம் படைத்த எம் முகில் வண்ணனே
முந்நீரை முன் நாள் கடைந்தானை மூழ்த்த நாள
முப்பத்து மூவர் அமரர்க்கு முன் சென்று
முப்போதும் கடைந்து ஈண்டிய வெண்ணெயி
முயற்றி சுமந்து எழுந்து முந்துற்ற நெஞ்சே
முயன்று தொழு நெஞ்சே! மூரி நீர் வேலை
முரணை வலி தொலைதற்கு ஆம் என்றே முன்னம்
முரியும் வெண் திரை முது கயம் தீப்பட
முருக்கு இலங்கு கனித் துவர் வாய்ப் பின்னை கேள்வன்
முல்லைப் பிராட்டி நீ உன் முறுவல்கள் கொண்டு எம்மை
முலை ஏதும் வேண்டேன் என்று ஓடி நின்காதிற்
முலைத் தடத்த நஞ்சு உண்டு துஞ்சப் பேய்ச்சி
முலையோ முழு முற்றும் போந்தில மொய் பூங் குழல் குறிய
முழுசி வண்டு ஆடிய தண் துழாயின்
முழுது இவ் வையகம் முறை கெட மறைதலும்
முழுதும் வெண்ணெய் அளைந்து தொட்டு உண்ணும்
முழு நீலமும் மலர் ஆம்பலும் அரவிந்தமும் விரவிக்
முள் எயிறு ஏய்ந்தில கூழை முடிகொடா
முள்ளிச் செழு மலரோ தாரான்-முளை மதியம்
முளிந்தீந்த வெம் கடத்து மூரிப் பெருங் களிற்றால்
முளைக் கதிரை குறுங்குடியுள் முகிலை மூவா
முற்றத்து ஊடு புகுந்து நின் முகம் காட்டிப் புன்முறுவல் செய்து
முற்ற மூத்து கோல் துணையா
முற்றிலும் தூதையும் முன்கைமேல் பூவையும்
முற்றிலும் பைங் கிளியும் பந்தும் ஊசலும் பேசுகின்ற
முற்று ஆரா வன முலையாள் பாவை மாயன்
முற்று இலாத பிள்ளைகளோம் முலை
முன் இவ் உலகு ஏழும் இருள் மண்டி உண்ண
முன் இவ் ஏழ் உலகு உணர்வு இன்றி இருள் மிக
முன் உலகங்கள் ஏழும் இருள்மண்டி உண்ண
முன் ஒரு நாள் மழுவாளி சிலைவாங்கி அவன்தவத்தை
முன் ஓர் தூது வானரத்தின் வாயில் மொழிந்து அரக்கன்
முன் நரசிங்கமது ஆகி அவுணன்
முன் நல் ஓர் வெள்ளிப் பெருமலைக் குட்டன்
முன் நல் யாழ் பயில் நூல் நரம்பின் முதிர் சுவையே
முன் நின்றாய் என்று தோழிமார்களும்
முன் பொலா இராவணன்-தன் முது மதிள் இலங்கை வேவித்து
முன்னம் குறள் உரு ஆய் மூவடி மண் கொண்டு அளந்த
முன்னை வண்ணம் பாலின் வண்ணம் முழுதும் நிலைநின்ற
முன்னை வினை அகல மூங்கில்குடி அமுதன்
முனி ஆய் வந்து மூவெழுகால்
முனிந்து சகடம் உதைத்து மாயப்
முனியார் துயரங்கள் முந்திலும் இன்பங்கள் மொய்த்திடினும்
முனியே நான்முகனே முக்கண் அப்பா என் பொல்லாக்
முனிவன் மூர்த்தி மூவர் ஆகி வேதம் விரித்து உரைத்த
முனை ஆர் சீயம் ஆகி அவுணன் முரண் மார்வம்
முனைத்த சீற்றம் விண் சுடப் போய் மூவுலகும் பிறவும்
முனைமுகத்து அரக்கன் மாள முடிகள் பத்து அறுத்து வீழ்த்து ஆங்கு