முகப்பு

அகரவரிசை

குங்குமம் அப்பிக் குளிர் சாந்தம் மட்டித்து

குடங்கள் எடுத்து ஏற விட்டுக்

குடதிசை முடியை வைத்துக் குணதிசை பாதம் நீட்டி

குடி அடியார் இவர் கோவிந்தன் தனக்கு என்று

குடிக்கிடந்து ஆக்கம் செய்து நின் தீர்த்த

குடி குடி ஆகக் கூடி நின்று அமரர்

குடியிற் பிறந்தவர் செய்யும்

குடைத் திறல் மன்னவன் ஆய் ஒருகால்

குடைந்து வண்டு உண்ணும் துழாய் முடியானை

குடையா வரையால் நிரை முன் காத்த பெருமான் மருவாத

குடையா விலங்கல் கொண்டு ஏந்தி

குடையும் செருப்பும் கொடாதே தாமோதரனை நான்

குண்டலம் தாழ குழல் தாழ நாண் தாழ

குண்டு நீர் உறை கோளரீ மத

குணம் கொள் நிறை புகழ் மன்னர் கொடைக்கடன் பூண்டிருந்து

குத்து விளக்கு எரியக் கோட்டுக்காற் கட்டில்மேல்

குந்தமோடு சூலம் வேல்கள் தோமரங்கள் தண்டு வாள்

கும்பம் மிகு மத வேழம் குலைய கொம்பு

கும்பம் மிகு மத யானை பாகனொடும் குலைந்து வீழ

கும்மாயத்தொடு வெண்ணெய் விழுங்கி

குமரி மணம் செய்து கொண்டு

குமுறும் ஓசை விழவு ஒலித்

குயில் ஆலும் வளர் பொழில் சூழ் தண் குடந்தைக் குடம் ஆடி

குரக்கினப் படை கொடு குரை கடலின் மீது போய்

குரக்கு இனத்தாலே குரைகடல் தன்னை

குரங்குகள் மலையை நூக்கக் குளித்துத் தாம் புரண்டிட்டு ஓடித்

குரவை ஆய்ச்சியரோடு கோத்ததும்

குருந்தம் ஒன்று ஒசித்தானொடும் சென்று

குரை கடலை அடல் அம்பால் மறுக எய்து

குரை கழல்கள் குறுகினம் நம் கோவிந்தன் குடிகொண்டான்

குரை கழல்கள் நீட்டி மண்

குலங்களாய ஈரிரண்டில் ஒன்றிலும் பிறந்திலேன்

குலத் தலைய மத வேழம் பொய்கை புக்கு

குலம் தரும் செல்வம் தந்திடும் அடியார்

குலம் தாங்கு சாதிகள் நாலிலும் கீழ் இழிந்து எத்தனை

குலம்-தான் எத்தனையும் பிறந்தே இறந்து எய்த்தொழிந்தேன்

குலம் முதல் அடும் தீவினைக் கொடு வன் குழியினில்

குலை ஆர்ந்த பழுக் காயும் பசுங் காயும் பாளை முத்தும்

குழகனே என்தன் கோமளப் பிள்ளாய்

குழகி எங்கள் குழமணன்கொண்டு கோயின்மை செய்து

குழல் இருண்டு சுருண்டு ஏறிய குஞ்சிக்

குழல் கோவலர் மடப் பாவையும் மண்மகளும் திருவும்

குழல் நிற வண்ண நின்கூறு கொண்ட

குழாம் கொள் பேர் அரக்கன் குலம் வீய முனிந்தவனை

குழையும் வாள் முகத்து ஏழையைத்

குளித்து மூன்று அனலை ஓம்பும் குறிகொள் அந்தணமை தன்னை

குற்றம் இன்றிக் குணம் பெருக்கிக்

குறள் பிரமசாரியாய் மாவலியைக் குறும்பு அதக்கி

குறிக்கொள் ஞானங்களால் எனை ஊழி செய் தவமும்

குறிப்பில் கொண்டு நெறிப்பட உலகம்

குறிப்பு எனக்குக் கோட்டியூர் மேயானை ஏத்த

குறுக மிக உணர்வத்தொடு நோக்கி எல்லாம் விட்ட

குறுகா நீளா இறுதிகூடா எனை ஊழி

குறுகாத மன்னரைக் கூடு கலக்கி வெங் கானிடைச்

குறைகொண்டு நான்முகன் குண்டிகை நீர் பெய்து

குறையாக வெம் சொற்கள் கூறினேன் கூறி

குறைவு இல் தடங் கடல் கோள் அரவு ஏறி தன்

குன்றம் எடுத்து மழை தடுத்து இளையாரொடும்

குன்றம் எடுத்து ஆ-நிரை காத்தவன்-தன்னை

குன்றம் எடுத்த பிரான் அடியாரொடும்

குன்றம் ஏந்திக் குளிர் மழை காத்தவன்

குன்றம் ஒன்று எடுத்து ஏந்தி மா மழை

குன்றமும் வானும் மண்ணும் குளிர் புனல் திங்களோடு

குன்றால் குளிர் மாரி தடுத்து உகந்தானே

குன்றால் மாரி தடுத்தவனை குல வேழம் அன்று

குன்றால் மாரி பழுது ஆக்கி கொடி ஏர் இடையாள் பொருட்டாக

குன்றில் நின்று வான் இருந்து நீள் கடற் கிடந்து மண்

குன்றினால் குடை கவித்ததும் கோலக்

குன்று அனைய குற்றம் செயினும் குணம் கொள்ளும்

குன்று ஆடு கொழு முகில் போல்

குன்று எடுத்து ஆநிரை காத்த பிரான்

குன்று எடுத்து ஆநிரை காத்த ஆயா

குன்று ஒன்றின் ஆய குற மகளிர் கோல் வளைக் கை

குன்று ஒன்று மத்தா அரவம் அளவி