எம்பெருமானே, மனமாகியப் படகில் அறிவாகிய துடுப்புக் கோலை ஊன்றி கோபமாகிய பண்டத்தை ஏற்றிக் கொண்டு வாழ்க்கை என்ற கடலில் விரைந்து செல்லும்போது ஆணவம் என்னும் பாறையில் மோதி, நான் நிலை குலைந்து தவிக்கும்போது உன்னை அறிந்து துதிக்க முடியாது. எனவே, இப்போதே உன்னை நினைத்து வழிபடும் (பக்தி) உணர்வை (அறிவை) எனக்குக் கொடு என்பதாம்.

மனத்தைத் தோணியாகவும், சினத்தைச் சரக்காகவும், மதியைக் கோலாகவும், உலக ஆசையைப் பாறையாகவும் உருவகப்படுத்தி உலக வாழ்க்கையின் இயல்பை உருவக அணியில் அழகாகப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறார் நாவுக்கரசர்.