முகப்பு முன் பக்கம் தேடுதல்

வஞ்சிக் காண்டம்

5. நடுகல் காதை

	"மாலைக் காலத்தின் வருகை"
5 10 15 20	தண் மதி அன்ன தமனிய நெடுங் குடை மண்ணகம் நிழல் செய, மற வாள் ஏந்திய, நிலம் தரு திருவின் நெடியோன்-தனாது வலம் படு சிறப்பின் வஞ்சி மூதூர்- ஒண் தொடித் தடக் கையின் ஒண் மலர்ப் பலி தூஉய், வெண் திரி விளக்கம் ஏந்திய மகளிர், ‘உலக மன்னவன் வாழ்க!’ என்று ஏத்தி, பலர் தொழ, வந்த மலர் அவிழ் மாலை- போந்தைக் கண்ணிப் பொலம் பூந் தெரியல் வேந்து வினை முடித்த ஏந்து வாள் வலத்தர் யானை வெண் கோடு அழுத்திய மார்பும், நீள் வேல் கிழித்த நெடும் புண் ஆகமும், எய் கணை கிழித்த பகட்டு எழில் அகலமும், வை வாள் கிழித்த மணிப் பூண் மார்பமும், மைம்மலர் உண் கண் மடந்தையர் அடங்காக் கொம்மை வரி முலை வெம்மை வேது உறீஇ; ‘அகில் உண விரித்த, அம் மென் கூந்தல் முகில் நுழை மதியத்து, முரி கருஞ் சிலைக் கீழ், மகரக் கொடியோன் மலர்க் கணை துரந்து, சிதர் அரி பரந்த செழுங் கடைத் தூது	உரை உரை உரை உரை உரை
25 30 35 40	மருந்தும் ஆயது, இம்மாலை’ என்று ஏத்த, இருங் கனித் துவர் வாய் இள நிலா விரிப்ப, கருங் கயல் பிறழும் காமர் செவ்வியின் திருந்து எயிறு அரும்பிய விருந்தின் மூரலும், மாந்தளிர் மேனி மடவோர்-தம்மால் ஏந்து பூண் மார்பின் இளையோர்க்கு அளித்து; காசறைத் திலகக் கருங் கறை கிடந்த மாசு இல் வாள் முகத்து, வண்டொடு சுருண்ட குழலும், கோதையும், கோலமும், காண்மார், நிழல் கால் மண்டிலம் தம் எதிர் நிறுத்தி; வணர் கோட்டுச் சீறியாழ் வாங்குபு தழீஇ, புணர் புரி நரம்பின் பொருள் படு பத்தர், குரல் குரலாக வரு முறைப் பாலையின், துத்தம் குரலாத் தொல் முறை இயற்கையின், அம் தீம் குறிஞ்சி அகவல் மகளிரின், மைந்தர்க்கு ஓங்கிய வரு விருந்து அயர்ந்து; முடி புறம் உரிஞ்சும் கழல் கால் குட்டுவன் குடி புறந்தருங்கால் திரு முகம் போல, உலகு தொழ, தோன்றிய மலர் கதிர் மதியம் பலர் புகழ் மூதூர்க்குக் காட்டி நீங்க-	உரை உரை உரை உரை உரை
	"நிலாவின் ஒளி்"
45	மைந்தரும் மகளிரும் வழிமொழி கேட்ப ஐங் கணை நெடு வேள் அரசு வீற்றிருந்த வெண் நிலா-முன்றிலும், வீழ் பூஞ் சேக்கையும், மண்ணீட்டு அரங்கமும், மலர்ப் பூம் பந்தரும் வெண் கால் அமளியும், விதான வேதிகைகளும், தண் கதிர் மதியம்-தான் கடிகொள்ள-	உரை
	"செங்குட்டுவன் வேண்மாளின் இருப்பிடம் செல்லுகையில் நிகழ்ந்த சிறப்புகள்"
50 55 60	படு திரை சூழ்ந்த பயம் கெழு மா நிலத்து இடை நின்று ஓங்கிய நெடு நிலை மேருவின், கொடி மதில் மூதூர் நடு நின்று ஓங்கிய தமனிய மாளிகைப் புனை மணி அரங்கின், வதுவை வேண்மாள் மங்கல மடந்தை மதி ஏர் வண்ணம் காணிய வருவழி- எல் வளை மகளிர் ஏந்திய விளக்கம், பல்லாண்டு ஏத்த, பரந்தன, ஒருசார், மண் கணை முழவும், வணர் கோட்டு யாழும், பண் கனி பாடலும், பரந்தன, ஒருசார்; மான்மதச் சாந்தும், வரி வெண் சாந்தும், கூனும் குறளும், கொண்டன, ஒருசார்; வண்ணமும் சுண்ணமும், மலர்ப் பூம் பிணையலும், பெண் அணிப் பேடியர் ஏந்தினர், ஒருசார்; பூவும், புகையும், மேவிய விரையும், தூவி அம் சேக்கை சூழ்ந்தன, ஒருசார்; ஆடியும், ஆடையும், அணிதரு கலன்களும், சேடியர் செல்வியின் ஏந்தினர், ஒருசார்-	உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை
	"செங்குட்டுவன் வேண்மாளுடன் சாக்கைக் கூத்தைக் கண்டு மகிழ்தல்"
65 70 75	ஆங்கு, அவள்-தன்னுடன் அணி மணி அரங்கம் வீங்கு நீர் ஞாலம் ஆள்வோன் ஏறி: திரு நிலைச் சேவடிச் சிலம்பு வாய்புலம்பவும், பரிதரு செங் கையில் படு பறை ஆர்ப்பவும், செங் கண் ஆயிரம் திருக் குறிப்பு அருளவும், செஞ் சடை சென்று திசைமுகம் அலம்பவும்; பாடகம் பதையாது, சூடகம் துளங்காது, மேகலை ஒலியாது, மென் முலை அசையாது, வார் குழை ஆடாது, மணிக்குழல் அவிழாது, உமையவள் ஒரு திறன் ஆக, ஓங்கிய இமையவன் ஆடிய கொட்டிச் சேதம் பாத்து-அரு நால் வகை மறையோர் பறையூர்க் கூத்தச் சாக்கையன் ஆடலின் மகிழ்ந்து; அவன் ஏத்தி நீங்க- இரு நிலம் ஆள்வோன்	உரை உரை உரை
	"செங்குட்டுவன் ஓலக்க மண்டபத்தில் இருக்க, சோழ பாண்டியரின் நாடு சென்ற நீலன் முதலியோர் வந்து வணங்குதல்"
80	வேத்தியல் மண்டபம் மேவிய பின்னர் - நீலன் முதலிய கஞ்சுக மாக்கள் மாடல மறையோன்-தன்னொடும் தோன்றி, வாயிலாளரின் மன்னவற்கு இசைத்தபின், கோயில் மாக்களின் கொற்றவன் தொழுது-	உரை உரை
	"சோழ பாண்டியர் சொன்னவற்றை நீலன் செங்குட்டுவனிடம் தெரிவித்தல்"
85 90 95 100 105	‘தும்பை வெம்போர்ச் சூழ் கழல் வேந்தே! செம்பியன் மூதூர்ச் சென்று புக்கு, ஆங்கு, வச்சிரம், அவந்தி, மகதமொடு, குழீஇய சித்திர மண்டபத்து இருக்க வேந்தன் அமர் அகத்து உடைந்த ஆரிய மன்னரொடு தமரின் சென்று, தகை அடி வணங்க, ‘நீள் அமர் அழுவத்து, நெடும் பேர் ஆண்மையொடு வாளும் குடையும் மறக்களத்து ஒழித்து, கொல்லாக் கோலத்து உயிர் உய்ந்தோரை வெல் போர்க் கோடல் வெற்றம் அன்று’ என, தலைத் தேர்த் தானைத் தலைவற்கு உரைத்தனன், சிலைத் தார் அகலத்துச் செம்பியர் பெருந்தகை”- ஆங்கு நின்று அகன்றபின், அறக்கோல் வேந்தே! ஓங்கு சீர் மதுரை மன்னவன் காண, “ஆரிய மன்னர் அமர்க்களத்து எடுத்த சீர் இயல் வெண்குடைக் காம்பு நனி சிறந்த சயந்தன் வடிவின் தலைக்கோல், ஆங்கு, கயந் தலை யானையின் கவிகையின் காட்டி, இமையச் சிமயத்து, இருங் குயிலாலுவத்து, உமை ஒரு பாகத்து ஒருவனை வணங்கி, அமர்க்களம் அரசனது ஆக, துறந்து, தவப் பெரும் கோலம் கொண்டோர்-தம்மேல் கொதி அழல் சீற்றம் கொண்டோன் கொற்றம் புதுவது” என்றனன் போர் வேல் செழியன்’ என்று, ஏனை மன்னர் இருவரும் கூறிய நீள்-மொழி எல்லாம் நீலன் கூற-	உரை உரை உரை உரை உரை
110	தாமரைச் செங் கண் தழல் நிறம் கொள்ளக் கோமகன் நகுதலும்- குறையாக் கேள்வி
	"மாடலன் மன்னனைப் போற்றி, சீற்றம் தணிய வேண்டுதல்"
115 120 125	மாடலன் எழுந்து, ‘மன்னவர் மன்னே, வாழ்க! நின் கொற்றம் வாழ்க! என்று ஏத்தி கறி வளர் சிலம்பில் துஞ்சும் யானையின், சிறு குரல் நெய்தல், வியலூர் எறிந்தபின்; ஆர் புனை தெரியல் ஒன்பது மன்னரை நேரிவாயில் நிலைச் செரு வென்று; நெடுந் தேர்த் தானையொடு இடும்பில் புறத்து இறுத்து, கொடும் போர் கடந்து; நெடுங் கடல் ஓட்டி; உடன்று மேல்வந்த ஆரிய மன்னரை, கடும் புனல் கங்கைப் பேர் யாற்று, வென்றோய்! நெடுந் தார் வேய்ந்த பெரும் படை வேந்தே! புரையோர்-தம்மொடு பொருந்த உணர்ந்த அரைசர் ஏறே! அமைக, நின் சீற்றம்! மண் ஆள் வேந்தே! நின் வாழ்நாட்கள் தண் ஆன்பொருநை மணலினும் சிறக்க! அகழ் கடல் ஞாலம் ஆள்வோய், வாழி! இகழாது என் சொல் கேட்டல் வேண்டும்-	உரை உரை உரை உரை உரை உரை
	"யாக்கை முதலியவற்றின் நிலையாமையை மாடலன் எடுத்துரைத்தல்"
130 135 140 145 150 155	வையம் காவல் பூண்ட நின் நல் யாண்டு ஐ-ஐந்து இரட்டி சென்றதன்பின்னும், அறக்கள வேள்வி செய்யாது, யாங்கணும், மறக்கள வேள்வி செய்வோய் ஆயினை; வேந்து வினை முடித்த ஏந்து வாள் வலத்து, போந்தைக் கண்ணி, நின் ஊங்கணோர் மருங்கின், கடல் கடம்பு எறிந்த காவலன் ஆயினும், விடர் சிலை பொறித்த விறலோன் ஆயினும் நான்மறையாளன் செய்யுள் கொண்டு, மேல் நிலை உலகம் விடுத்தோன் ஆயினும், “போற்றி மன் உயிர் முறையின் கொள்க” என, கூற்று வரை நிறுத்த கொற்றவன் ஆயினும், வன் சொல் யவனர் வள நாடு ஆண்டு, பொன் படு நெடு வரை புகுந்தோன் ஆயினும், மிகப் பெரும் தானையோடு இருஞ் செரு ஓட்டி, அகப்பா எறிந்த அருந்திறல் ஆயினும், உரு கெழு மரபின் அயிரை மண்ணி, இரு கடல் நீரும் ஆடினோன் ஆயினும், சதுக்கப் பூதரை வஞ்சியுள் தந்து, மதுக் கொள் வேள்வி வேட்டோன் ஆயினும், மீக்கூற்றாளர் யாவரும் இன்மையின், யாக்கை நில்லாது என்பதை உணர்ந்தோய்- மல்லல் மா ஞாலத்து வாழ்வோர் மருங்கின் செல்வம் நில்லாது என்பதை வெல் போர்த் தண்தமிழ் இகழ்ந்த ஆரிய மன்னரின் கண்டனை அல்லையோ, காவல் வேந்தே?- இளமை நில்லாது என்பதை எடுத்து ஈங்கு உணர்வு உடை மாக்கள் உரைக்கல் வேண்டா, திரு ஞெமிர் அகலத்துச் செங்கோல் வேந்தே! நரை முதிர் யாக்கை நீயும் கண்டனை-	உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை
	"உயிரின் தன்மையை அறிவுறுத்தல்"
160 165 170	விண்ணோர் உருவின் எய்திய நல் உயிர் மண்ணோர் உருவின் மறிக்கினும் மறிக்கும்; மக்கள் யாக்கை பூண்ட மன் உயிர், மிக்கோய்! விலங்கின் எய்தினும் எய்தும்; விலங்கின் யாக்கை விலங்கிய இன் உயிர் கலங்கு அஞர் நரகரைக் காணினும் காணும்; ஆடும் கூத்தர்போல், ஆர் உயிர் ஒருவழி, கூடிய கோலத்து ஒருங்கு நின்று, இயலாது; “செய் வினை வழித்தாய் உயிர் செலும்” என்பது பொய் இல் காட்சியோர் பொருள் உரை ஆதலின், எழு முடி மார்ப! நீ ஏந்திய திகிரி வழிவழிச் சிறக்க, வய வாள் வேந்தே!-	உரை உரை உரை
	"பெரு வேள்வியை விரைந்து செய்யவேண்டும் என்று வலியுறுத்திக் கூறுதல்"
175 180 185	அரும் பொருள் பரிசிலேன் அல்லேன், யானும்; பெரும் பேர் யாக்கை பெற்ற நல் உயிர் மலர் தலை உலகத்து உயிர் போகு பொது நெறி, புல வரை இறந்தோய்! போகுதல் பொறேஎன்; வானவர் போற்றும் வழி நினக்கு அளிக்கும், நான்மறை மருங்கின் வேள்விப் பார்ப்பான் அரு மறை மருங்கின் அரசர்க்கு ஓங்கிய, பெரு நல் வேள்வி நீ செயல் வேண்டும், “நாளைச் செய்குவம் அறம்” எனின், இன்றே கேள்வி நல் உயிர் நீங்கினும் நீங்கும்; இது என வரைந்து வாழு நாள் உணர்ந்தோர் முதுநீர் உலகின் முழுவதும் இல்லை; வேள்விக் கிழத்தி இவளொடும் கூடி, தாழ் கழல் மன்னர் நின் அடி போற்ற, ஊழியோடு ஊழி உலகம் காத்து, நீடு வாழியரோ, நெடுந்தகை!’ என்று மறையோன் மறை நா உழுது, வான் பொருள் இறையோன் செவி செறு ஆக வித்தலின்-	உரை உரை உரை உரை
	"வேள்வி செய்யச் செங்குட்டுவன் பணித்தல்"
190	வித்திய பெரும் பதம் விளைந்து, பதம் மிகுந்து, துய்த்தல் வேட்கையின், சூழ் கழல் வேந்தன் நான்மறை மரபின் நயம் தெரி நாவின், கேள்வி முடித்த, வேள்வி மாக்களை மாடல மறையோன் சொல்லிய முறைமையின் வேள்விச் சாந்தியின் விழாக் கொள ஏவி-	உரை
	"ஆரிய மன்னரைச் சிறைவிடுத்து, வேள்வி முடிந்தபின் நாடு திரும்பலாம் எனச் சொல்லி, அவர்களுக்குச் சிறப்புச் செய்ய வில்லவன் - கோதையை ஏவுதல்"
195 200	ஆரிய அரசரை அரும் சிறை நீக்கி, பேர் இசை வஞ்சி மூதூர்ப் புறத்து, தாழ் நீர் வேலித் தண் மலர்ப் பூம் பொழில் வேளாவிக்கோ மாளிகை காட்டி, நன் பெரு வேள்வி முடித்ததன் பின் நாள், தம் பெரு நெடு நகர்ச் சார்வதும் சொல்லி, ‘அம் மன்னவர்க்கு ஏற்பன செய்க, நீ’ என, வில்லவன்-கோதையை விருப்புடன் ஏவி-	உரை
	"சிறைக் கோட்டம் நீக்கி, வரி தவிர்க்கும்படி அழும்பில் வேளை அனுப்புதல்"
205	சிறையோர் கோட்டம் சீமின்; யாங்கணும், கறை கெழு நாடு கறைவிடு செய்ம்ம்’ என, அழும்பில் வேளொடு ஆயக்கணக்கரை முழங்கு நீர் வேலி மூதூர் ஏவி-	உரை
	"பத்தினிக் கோட்டத்தில் கண்ணகிக்குக் கடவுள்-மங்கலம் செய்ய, தக்காரை ஏவுதல்"
210 215 220 225 230	‘அரும் திறல் அரசர் முறை செயின் அல்லது, பெரும் பெயர்ப் பெண்டிர்க்குக் கற்புச் சிறவாது’ என, பண்டையோர் உரைத்த தண் தமிழ் நல் உரை, பார் தொழுது ஏத்தும் பத்தினி ஆதலின், ஆர் புனை சென்னி அரசற்கு அளித்து; ‘செங்கோல் வளைய உயிர் வாழாமை, தென் புலம் காவல் மன்னவற்கு அளித்து; ‘வஞ்சினம் வாய்த்தபின் அல்லதை, யாவதும் வெஞ்சினம் விளியார் வேந்தர்’ என்பதை வடதிசை மருங்கின் மன்னவர் அறிய, குடதிசை வாழும் கொற்றவற்கு அளித்து; மதுரை மூதூர் மா நகர் கேடுற, கொதி அழல் சீற்றம் கொங்கையின் விளைத்து; நல் நாடு அணைந்து, நளிர் சினை வேங்கைப் பொன் அணி புது நிழல் பொருந்திய நங்கையை- ‘அறக்களத்து அந்தணர், ஆசான், பெருங்கணி, சிறப்புடைக் கம்மியர்-தம்மொடும் சென்று; மேலோர் விழையும் நூல் நெறி மாக்கள் பால் பெற வகுத்த பத்தினிக் கோட்டத்து, இமையவர் உறையும் இமையச் செவ் வரைச் சிமையச் சென்னித் தெய்வம் பரசி, கைவினை முற்றிய தெய்வப் படிமத்து, வித்தகர் இயற்றிய, விளங்கிய கோலத்து, முற்றிழை நன் கலம் முழுவதும் பூட்டி, பூப் பலி செய்து, காப்புக் கடை நிறுத்தி, வேள்வியும் விழாவும் நாள்தொறும் வகுத்து, கடவுள்-மங்கலம் செய்க’ என ஏவினன்- வடதிசை வணக்கிய மன்னவர் ஏறு-என்.	உரை உரை உரை உரை உரை உரை உரை
மேல்