4. நெய்தல்

	கானல் அம் சிறுகுடிக் கடல் மேம் பரதவர்
	நீல் நிற புன்னைக் கொழு நிழல் அசைஇ,
	தண் பெரும் பரப்பின் ஒண் பதம் நோக்கி,
	அம் கண் அரில் வலை உணக்கும் துறைவனொடு,
5	'அலரே அன்னை அறியின், இவண் உறை வாழ்க்கை
	அரிய ஆகும் நமக்கு' எனக் கூறின்,
	கொண்டும் செல்வர்கொல்-தோழி!-உமணர்
	வெண் கல் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	கண நிரை கிளர்க்கும் நெடு நெறிச் சகடம்
10	மணல் மடுத்து உரறும் ஓசை கழனிக்
	கருங் கால் வெண் குருகு வெரூஉம்
	இருங் கழிச் சேர்ப்பின் தம் உறைவின் ஊர்க்கே?	உரை

11. நெய்தல்

	பெய்யாது வைகிய கோதை போல
	மெய் சாயினை, அவர் செய் குறி பிழைப்ப;
	உள்ளி நொதுமலர் நேர்பு உரை தெள்ளிதின்
	வாரார் என்னும் புலவி உட்கொளல்
5	ஒழிகமாள நின் நெஞ்சத்தானே;
	புணரி பொருத பூ மணல் அடைகரை,
	ஆழி மருங்கின் அலவன் ஓம்பி,
	வலவன் வள்பு ஆய்ந்து ஊர,
	நிலவு விரிந்தன்றால் கானலானே.	உரை

15. நெய்தல்

	முழங்கு திரை கொழீஇய மூரி எக்கர்,
	நுணங்கு துகில் நுடக்கம் போல, கணம் கொள
	ஊதை தூற்றும் உரவுநீர்ச் சேர்ப்ப!
	பூவின் அன்ன நலம் புதிது உண்டு,
5	நீ புணர்ந்தனையேம் அன்மையின், யாமே
	நேர்புடை நெஞ்சம் தாங்கத் தாங்கி,
	மாசு இல் கற்பின் மடவோள் குழவி
	பேஎய் வாங்கக் கைவிட்டாங்கு,
	சேணும் எம்மொடு வந்த
10	நாணும் விட்டேம்; அலர்க, இவ் ஊரே!	உரை

19. நெய்தல்

	இறவுப் புறத்து அன்ன பிணர் படு தடவு முதல்
	சுறவுக் கோட்டன்ன முள் இலைத் தாழை,
	பெருங் களிற்று மருப்பின் அன்ன அரும்பு முதிர்பு,
	நல் மான் உழையின் வேறுபடத் தோன்றி,
5	விழவுக் களம் கமழும் உரவு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	இன மணி நெடுந் தேர் பாகன் இயக்க,
	செலீஇய சேறிஆயின், இவளே
	வருவை ஆகிய சில் நாள்
	வாழாளாதல் நற்கு அறிந்தனை சென்மே!	உரை

27. நெய்தல்

	நீயும் யானும், நெருநல், பூவின்
	நுண் தாது உறைக்கும் வண்டினம் ஓப்பி,
	ஒழி திரை வரித்த வெண் மணல் அடைகரைக்
	கழி சூழ் கானல் ஆடியது அன்றி,
5	கரந்து நாம் செய்தது ஒன்று இல்லை; உண்டு எனின்,
	பரந்து பிறர் அறிந்தன்றும்இலரே-நன்றும்
	எவன் குறித்தனள் கொல், அன்னை?-கயந்தோறு
	இற ஆர் இனக் குருகு ஒலிப்ப, சுறவம்
	கழி சேர் மருங்கின் கணைக் கால் நீடி,
10	கண் போல் பூத்தமை கண்டு, 'நுண் பல
	சிறு பாசடைய நெய்தல்
	குறுமோ, சென்று' எனக் கூறாதோளே.	உரை

31. நெய்தல்

	மா இரும் பரப்பகம் துணிய நோக்கி,
	சேயிறா எறிந்த சிறு வெண் காக்கை
	பாய் இரும் பனிக் கழி துழைஇ, பைங் கால்
	தான் வீழ் பெடைக்குப் பயிரிடூஉ, சுரக்கும்
5	சிறு வீ ஞாழல் துறையுமார் இனிதே;
	பெரும் புலம்பு உற்ற நெஞ்சமொடு, பல நினைந்து,
	யானும் இனையேன்-ஆயின், ஆனாது
	வேறு பல் நாட்டில் கால் தர வந்த
	பல உறு பண்ணியம் இழிதரு நிலவுமணல்
10	நெடுஞ் சினைப் புன்னைக் கடுஞ் சூல் வெண் குருகு
	உலவுத் திரை ஓதம் வெரூஉம்
	உரவு நீர்ச் சேர்ப்பனொடு மணவா ஊங்கே.	உரை

35. நெய்தல்

	பொங்கு திரை பொருத வார் மணல்அடைகரைப்
	புன் கால் நாவல் பொதிப் புற இருங் கனி
	கிளை செத்து மொய்த்த தும்பி, பழம் செத்துப்
	பல் கால் அலவன் கொண்ட கோட்கு அசாந்து,
5	கொள்ளா நரம்பின் இமிரும் பூசல்
	இரை தேர் நாரை எய்தி விடுக்கும்
	துறை கெழு மாந்தை அன்ன இவள் நலம்
	பண்டும் இற்றே; கண்டிசின்தெய்ய;
	உழையின் போகாது அளிப்பினும், சிறிய
10	ஞெகிழ்ந்த கவின் நலம்கொல்லோ?-மகிழ்ந்தோர்
	கள்களி செருக்கத்து அன்ன
	காமம்கொல்?-இவள் கண் பசந்ததுவே!	உரை

38. நெய்தல்

	வேட்டம் பொய்யாது வலைவளம்சிறப்ப,
	பாட்டம் பொய்யாது பரதவர் பகர,
	இரும் பனந் தீம் பிழி உண்போர் மகிழும்
	ஆர் கலி யாணர்த்துஆயினும், தேர் கெழு
5	மெல்லம் புலம்பன் பிரியின், புல்லெனப்
	புலம்பு ஆகின்றே-தோழி! கலங்கு நீர்க்
	கழி சூழ் படப்பைக் காண்டவாயில்,
	ஒலி காவோலை முள் மிடை வேலி,
	பெண்ணை இவரும் ஆங்கண்
10	வெண் மணற் படப்பை, எம் அழுங்கல் ஊரே.	உரை

45. நெய்தல்

	இவளே, கானல் நண்ணிய காமர் சிறுகுடி,
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் கலங்க உள்புக்கு
	மீன் எறி பரதவர் மகளே; நீயே,
	நெடுங் கொடி நுடங்கும் நியம மூதூர்க்
5	கடுந் தேர்ச் செல்வன் காதல் மகனே:
	நிணச் சுறா அறுத்த உணக்கல் வேண்டி,
	இனப் புள் ஓப்பும் எமக்கு நலன் எவனோ?
	புலவு நாறுதும்; செல நின்றீமோ!
	பெரு நீர் விளையுள் எம் சிறு நல் வாழ்க்கை
10	நும்மொடு புரைவதோ அன்றே;
	எம்மனோரில் செம்மலும் உடைத்தே!	உரை

49. நெய்தல்

	படு திரை கொழீஇய பால் நிற எக்கர்த்
	தொடியோர் மடிந்தெனத் துறை புலம்பின்றே;
	முடிவலை முகந்த முடங்கு இறாப் பரவைப்
	படு புள் ஓப்பலின் பகல் மாய்ந்தன்றே;
5	கோட்டு மீன் எறிந்த உவகையர் வேட்டம் மடிந்து,
	எமரும் அல்கினர்; 'ஏமார்ந்தனம்' எனச்
	சென்று நாம் அறியின், எவனோ-தோழி!
	மன்றப் புன்னை மாச் சினை நறு வீ
	முன்றில் தாழையொடு கமழும்
10	தெண் கடற் சேர்ப்பன் வாழ் சிறு நல் ஊர்க்கே?	உரை

54. நெய்தல்

	வளை நீர் மேய்ந்து, கிளை முதல்செலீஇ,
	வாப் பறை விரும்பினைஆயினும், தூச் சிறை
	இரும் புலா அருந்தும் நின் கிளையொடு சிறிது இருந்து-
	கருங் கால் வெண் குருகு!-எனவ கேண்மதி:
5	பெரும் புலம்பின்றே, சிறு புன் மாலை;
	அது நீ அறியின், அன்புமார் உடையை;
	நொதுமல் நெஞ்சம் கொள்ளாது, என் குறை
	இற்றாங்கு உணர உரைமதி-தழையோர்
	கொய்குழை அரும்பிய குமரி ஞாழல்
10	தெண் திரை மணிப் புறம் தைவரும்
	கண்டல் வேலி நும் துறை கிழவோற்கே!	உரை

58. நெய்தல்

	பெரு முது செல்வர் பொன்னுடைப்புதல்வர்
	சிறு தோட் கோத்த செவ் அரிப்பறையின்
	கண்ணகத்து எழுதிய குரீஇப் போல,
	கோல் கொண்டு அலைப்பப் படீஇயர்மாதோ-
5	வீரை வேண்மான் வெளியன் தித்தன்
	முரசு முதல் கொளீஇய மாலை விளக்கின்
	வெண் கோடு இயம்ப, நுண் பனி அரும்ப,
	கையற வந்த பொழுதொடு மெய் சோர்ந்து,
	அவல நெஞ்சினம் பெயர, உயர் திரை
	நீடு நீர்ப் பனித் துறைச் சேர்ப்பன்
	ஓடு தேர் நுண் நுகம் நுழைந்த மாவே!	உரை

63. நெய்தல்

	உரவுக் கடல் உழந்த பெரு வலைப்பரதவர்
	மிகு மீன் உணக்கிய புது மணல் ஆங்கண்,
	கல்லென் சேரிப் புலவற் புன்னை
	விழவு நாறு விளங்கு இணர் அவிழ்ந்து உடன் கமழும்
5	அழுங்கல் ஊரோ அறன் இன்று; அதனால்,
	அறன் இல் அன்னை அருங் கடிப் படுப்ப,
	பசலை ஆகி விளிவதுகொல்லோ-
	புள் உற ஒசிந்த பூ மயங்கு அள்ளல்
	கழிச் சுரம் நிவக்கும் இருஞ் சிறை இவுளி
10	திரை தரு புணரியின் கழூஉம்
	மலி திரைச் சேர்ப்பனொடு அமைந்த நம் தொடர்பே?	உரை

67. நெய்தல்

	சேய் விசும்பு இவர்ந்த செழுங் கதிர் மண்டிலம்
	மால் வரை மறைய, துறை புலம்பின்றே;
	இறவு அருந்தி எழுந்த கருங் கால் வெண் குருகு
	வெண் கோட்டு அருஞ் சிறைத் தாஅய், கரைய
5	கருங் கோட்டுப் புன்னை இறைகொண்டனவே;
	கணைக் கால் மா மலர் கரப்ப, மல்கு கழித்
	துணைச் சுறா வழங்கலும் வழங்கும்; ஆயிடை,
	எல் இமிழ் பனிக் கடல், மல்கு சுடர்க் கொளீஇ,
	எமரும் வேட்டம் புக்கனர்; அதனால்,
10	தங்கின் எவனோதெய்ய-பொங்கு பிசிர்
	முழவு இசைப் புணரி எழுதரும்
	உடை கடற் படப்பை எம் உறைவின் ஊர்க்கே?	உரை

72. நெய்தல்

	'பேணுப பேணார் பெரியோர்' என்பது
	நாணு தக்கன்று அது காணுங்காலை;
	உயிர் ஓரன்ன செயிர் தீர் நட்பின்
	நினக்கு யான் மறைத்தல் யாவது? மிகப் பெரிது
5	அழிதக்கன்றால் தானே; கொண்கன்,
	'யான் யாய் அஞ்சுவல்' எனினும், தான் எற்
	பிரிதல் சூழான்மன்னே; இனியே
	கானல் ஆயம் அறியினும், 'ஆனாது,
	அலர் வந்தன்றுகொல்?' என்னும்; அதனால்,
10	'புலர்வதுகொல், அவன் நட்பு!' எனா
	அஞ்சுவல்-தோழி!-என் நெஞ்சத்தானே!	உரை

74. நெய்தல்

	வடிக் கதிர் திரித்த வல் ஞாண்பெரு வலை
	இடிக் குரற் புணரிப் பௌவத்து இடுமார்,
	நிறையப் பெய்த அம்பி, காழோர்
	சிறை அருங் களிற்றின், பரதவர் ஒய்யும்
5	சிறு வீ ஞாழற் பெருங் கடற் சேர்ப்பனை,
	'ஏதிலாளனும்' என்ப; போது அவிழ்
	புது மணற் கானல் புன்னை நுண் தாது,
	கொண்டல் அசை வளி தூக்குதொறும், குருகின்
	வெண் புறம் மொசிய வார்க்கும், தெண் கடல்
10	கண்டல் வேலிய ஊர், 'அவன்
	பெண்டு' என அறிந்தன்று; பெயர்த்தலோ அரிதே!	உரை

78. நெய்தல்

	கோட் சுறா வழங்கும் வாள் கேழ்இருங் கழி
	மணி ஏர் நெய்தல் மா மலர் நிறைய,
	பொன் நேர் நுண் தாது புன்னை தூஉம்,
	வீழ் தாழ் தாழைப் பூக் கமழ் கானல்,
5	படர் வந்து நலியும் சுடர் செல் மாலை,
	நோய் மலி பருவரல் நாம் இவண் உய்கம்;
	கேட்டிசின்-வாழி, தோழி!-தெண் கழி
	வள் வாய் ஆழி உள் வாய் தோயினும்,
	புள்ளு நிமிர்ந்தன்ன பொலம் படைக் கலி மா
10	வலவன் கோல் உற அறியா,
	உரவு நீர்ச் சேர்ப்பன், தேர்மணிக் குரலே!	உரை

87. நெய்தல்

	உள் ஊர் மா அத்த முள் எயிற்று வாவல்
	ஓங்கல்அம் சினைத் தூங்கு துயில் பொழுதின்,
	வெல் போர்ச் சோழர் அழிசிஅம் பெருங் காட்டு
	நெல்லி அம் புளிச் சுவைக் கனவியாஅங்கு,
5	அது கழிந்தன்றே-தோழி!-அவர் நாட்டுப்
	பனி அரும்பு உடைந்த பெருந் தாட் புன்னை
	துறை மேய் இப்பி ஈர்ம் புறத்து உறைக்கும்
	சிறுகுடிப் பரதவர் மகிழ்ச்சியும்,
	பெருந் தண் கானலும், நினைந்த அப் பகலே.	உரை

91. நெய்தல்

	நீ உணர்ந்தனையே-தோழி!-வீ உகப்
	புன்னை பூத்த இன் நிழல் உயர் கரைப்
	பாடு இமிழ் பனிக் கடல் துழைஇ, பெடையோடு
	உடங்கு இரை தேரும் தடந் தாள் நாரை
5	ஐய சிறு கண் செங் கடைச் சிறு மீன்,
	மேக்கு உயர் சினையின் மீமிசைக் குடம்பை,
	தாய்ப் பயிர் பிள்ளை வாய்ப் படச் சொரியும்
	கானல் அம் படப்பை ஆனா வண் மகிழ்ப்
	பெரு நல் ஈகை நம் சிறு குடிப் பொலிய,
10	புள் உயிர்க் கொட்பின் வள் உயிர் மணித் தார்க்
	கடு மாப் பூண்ட நெடுந் தேர்
	நெடு நீர்ச் சேர்ப்பன் பகல் இவண் வரவே?	உரை

94. நெய்தல்

	நோய் அலைக் கலங்கிய மதன் அழி பொழுதில்,
	காமம் செப்பல் ஆண்மகற்கு அமையும்;
	யானே, பெண்மை தட்ப நுண்ணிதின் தாங்கி-
	கை வல் கம்மியன் கவின் பெறக் கழாஅ
5	மண்ணாப் பசு முத்து ஏய்ப்ப, குவி இணர்ப்
	புன்னை அரும்பிய புலவு நீர்ச் சேர்ப்பன்
	என்ன மகன்கொல்-தோழி!-தன்வயின்
	ஆர்வம் உடையர் ஆகி,
	மார்பு அணங்குறுநரை அறியாதோனே!	உரை

101. நெய்தல்

	முற்றா மஞ்சட் பசும் புறம் கடுப்பச்
	சுற்றிய பிணர சூழ் கழி இறவின்
	கணம் கொள் குப்பை உணங்கு திறன் நோக்கி,
	புன்னை அம் கொழு நிழல் முன் உய்த்துப் பரப்பும்
5	துறை நணி இருந்த பாக்கம் உம் உறை நனி
	இனிதுமன்; அளிதோ தானே-துனி தீர்ந்து,
	அகன்ற அல்குல் ஐது அமை நுசுப்பின்,
	மீன் எறி பரதவர் மட மகள்
	மான் அமர் நோக்கம் காணா ஊங்கே.	உரை

106. நெய்தல்

	அறிதலும் அறிதியோ-பாக!-பெருங்கடல்
	எறி திரை கொழீஇய எக்கர் வெறி கொள,
	ஆடு வரி அலவன் ஓடுவயின் ஆற்றாது,
	அசைஇ, உள் ஒழிந்த வசை தீர் குறுமகட்கு
5	உயவினென் சென்று, யான், உள் நோய் உரைப்ப,
	மறுமொழி பெயர்த்தல் ஆற்றாள், நறு மலர்
	ஞாழல் அம் சினைத் தாழ்இணர் கொழுதி,
	முறி திமிர்ந்து உதிர்த்த கையள்,
	அறிவு அஞர் உறுவி ஆய் மட நிலையே?	உரை

111. நெய்தல்

	அத்த இருப்பைப் பூவின் அன்ன
	துய்த் தலை இறவொடு தொகை மீன் பெறீஇயர்,
	வரி வலைப் பரதவர் கரு வினைச் சிறாஅர்,
	மரல் மேற்கொண்டு மான் கணம் தகைமார்
5	வெந் திறல் இளையவர் வேட்டு எழுந்தாங்கு,
	திமில் மேற்கொண்டு, திரைச் சுரம் நீந்தி,
	வாள் வாய்ச் சுறவொடு வய மீன் கெண்டி,
	நிணம் பெய் தோணியர் இகு மணல் இழிதரும்
	பெருங் கழிப் பாக்கம் கல்லென
10	வருமே-தோழி!-கொண்கன் தேரே.	உரை

117. நெய்தல்

	பெருங் கடல் முழங்க, கானல் மலர,
	இருங் கழி ஓதம் இல் இறந்து மலிர,
	வள் இதழ் நெய்தல் கூம்ப, புள் உடன்
	கமழ் பூம் பொதும்பர்க் கட்சி சேர,
5	செல் சுடர் மழுங்கச் சிவந்து வாங்கு மண்டிலம்
	கல் சேர்பு நண்ணிப் படர் அடைபு நடுங்க,
	புலம்பொடு வந்த புன்கண் மாலை
	அன்னர் உன்னார் கழியின், பல் நாள்
	வாழலென்-வாழி, தோழி!-என்கண்
10	பிணி பிறிதாகக் கூறுவர்;
	பழி பிறிதாகல் பண்புமார் அன்றே.	உரை

123. நெய்தல்

	உரையாய்-வாழி, தோழி!-இருங் கழி
	இரை ஆர் குருகின் நிரை பறைத் தொழுதி
	வாங்கு மடற் குடம்பை, தூங்கு இருள் துவன்றும்
	பெண்ணை ஓங்கிய வெண் மணற் படப்பை,
5	கானல் ஆயமொடு காலைக் குற்ற
	கள் கமழ் அலர தண் நறுங் காவி
	அம் பகை நெறித் தழை அணிபெறத் தைஇ,
	வரி புனை சிற்றில் பரி சிறந்து ஓடி,
	புலவுத் திரை உதைத்த கொடுந் தாட் கண்டல்
10	சேர்ப்பு ஏர் ஈர் அளை அலவன் பார்க்கும்
	சிறு விளையாடலும் அழுங்கி,
	நினைக்குறு பெருந் துயரம் ஆகிய நோயே.	உரை

124. நெய்தல்

	ஒன்று இல் காலை அன்றில் போலப்
	புலம்பு கொண்டு உறையும் புன்கண் வாழ்க்கை
	யானும் ஆற்றேன்; அதுதானும் வந்தன்று-
	நீங்கல்; வாழியர்; ஐய!-ஈங்கை
5	முகை வீ அதிரல் மோட்டு மணல் எக்கர்,
	நவ்வி நோன் குளம்பு அழுந்தென, வெள்ளி
	உருக்குறு கொள்கலம் கடுப்ப, விருப்புறத்
	தெண் நீர்க் குமிழி இழிதரும்
	தண்ணீர் ததைஇ நின்ற பொழுதே.	உரை

127. நெய்தல்

	இருங் கழி துழைஇய ஈர்ம் புற நாரை
	இற எறி திவலையின் பனிக்கும் பாக்கத்து,
	உவன் வரின், எவனோ?-பாண!-பேதை
	கொழு மீன் ஆர்கைச் செழு நகர் நிறைந்த
5	கல்லாக் கதவர் தன் ஐயர் ஆகவும்,
	வண்டல் ஆயமொடு பண்டு தான் ஆடிய
	ஈனாப் பாவை தலையிட்டு ஓரும்,
	'மெல்லம் புலம்பன் அன்றியும்,
	செல்வாம்' என்னும், 'கானலானே'.	உரை

130. நெய்தல்

	வடு இன்று நிறைந்த மான் தேர்த்தெண் கண்
	மடிவாய்த் தண்ணுமை நடுவண் ஆர்ப்ப,
	கோலின் எறிந்து காலைத் தோன்றிய
	செந் நீர்ப் பொது வினைச் செம்மல் மூதூர்த்
5	தமது செய் வாழ்க்கையின் இனியது உண்டோ?
	எனை விருப்புடையர் ஆயினும், நினைவிலர்;
	நேர்ந்த நெஞ்சும் நெகிழ்ந்த தோளும்
	வாடிய வரியும் நோக்கி, நீடாது,
	'எவன் செய்தனள், இப் பேர் அஞர் உறுவி?' என்று
10	ஒரு நாள் கூறின்றுமிலரே; விரிநீர்
	வையக வரையளவு இறந்த,
	எவ்வ நோய்; பிறிது உயவுத் துணை இன்றே.	உரை

131. நெய்தல்

	ஆடிய தொழிலும், அல்கிய பொழிலும்,
	உள்ளல் ஆகா உயவு நெஞ்சமொடு
	ஊடலும் உடையமோ-உயர் மணற் சேர்ப்ப!
	திரை முதிர் அரைய தடந் தாள் தாழைச்
5	சுறவு மருப்பு அன்ன முட் தோடு ஒசிய,
	இறவு ஆர் இனக் குருகு இறைகொள இருக்கும்,
	நறவு மகிழ் இருக்கை நல் தேர்ப் பெரியன்,
	கள் கமழ், பொறையாறு அன்ன என்
	நல் தோள் நெகிழ மறத்தல், நுமக்கே?	உரை

132. நெய்தல்

	பேர் ஊர் துஞ்சும்; யாரும் இல்லை;
	திருந்து வாய்ச் சுறவம் நீர் கான்று, ஒய்யெனப்
	பெருந் தெரு உதிர்தரு பெயலுறு தண் வளி
	போர் அமை கதவப் புரை தொறும் தூவ,
5	கூர் எயிற்று எகினம் நடுங்கும் நல் நகர்ப்
	பயில்படை நிவந்த பல் பூஞ் சேக்கை
	அயலும் மாண் சிறையதுவே; அதன்தலை,
	'காப்புடை வாயில் போற்று, ஓ' என்னும்
	யாமம் கொள்பவர் நெடு நா ஒண் மணி
10	ஒன்று எறி பாணியின் இரட்டும்;
	இன்றுகொல், அளியேன் பொன்றும் நாளே?	உரை

135. நெய்தல்

	தூங்கல் ஓலை ஓங்கு மடற் பெண்ணை
	மா அரை புதைத்த மணல் மலி முன்றில்,
	வரையாத் தாரம் வரு விருந்து அயரும்
	தண் குடி வாழ்நர் அம் குடிச் சீறூர்
5	இனிது மன்றம்ம தானே-பனி படு
	பல் சுரம் உழந்த நல்கூர் பரிய,
	முழங்கு திரைப் புது மணல் அழுந்தக் கொட்கும்,
	வால் உளைப் பொலிந்த, புரவித்
	தேரோர் நம்மொடு நகாஅ ஊங்கே.	உரை

138. நெய்தல்

	உவர் விளை உப்பின் குன்று போல்குப்பை
	மலை உய்த்துப் பகரும், நிலையா வாழ்க்கை,
	கணம் கொள் உமணர் உயங்குவயின் ஒழித்த
	பண் அழி பழம் பார் வெண் குருகு ஈனும்
5	தண்ணம் துறைவன், முன் நாள், நம்மொடு
	பாசடைக் கலித்த கணைக் கால் நெய்தல்
	பூவுடன் நெறிதரு தொடலை தைஇ,
	கண் அறிவுடைமை அல்லது, நுண் வினை
	இழை அணி அல்குல் விழவு ஆடு மகளிர்
10	முழங்கு திரை இன் சீர் தூங்கும்
	அழுங்கல் மூதூர் அறிந்தன்றோ இன்றே.	உரை

145. நெய்தல்

	இருங் கழி பொருத ஈர வெண் மணல்
	மாக் கொடி அடும்பின் மா இதழ் அலரி
	கூந்தல் மகளிர் கோதைக் கூட்டும்
	காமர் கொண்கன், நாம் வெங் கேண்மை
5	ஐது ஏய்ந்தில்லா ஊங்கும், நம்மொடு
	புணர்ந்தனன் போல உணரக் கூறி,
	'தான் யாங்கு?' என்னும் அறன் இல் அன்னை;
	யான் எழில் அறிதலும் உரியள் நீயும்; நம்
	பராரைப் புன்னைச் சேரி, மெல்ல,
10	நள்ளென் கங்குலும், வருமரோ-
	அம்ம வாழி!-தோழி அவர் தேர் மணிக் குரலே!	உரை

149. நெய்தல்

	சிலரும் பலரும் கடைக்கண் நோக்கி,
	மூக்கின் உச்சிச் சுட்டு விரல் சேர்த்தி,
	மறுகில் பெண்டிர் அம்பல் தூற்ற,
	சிறு கோல் வலந்தனள் அன்னை அலைப்ப,
5	அலந்தனென் வாழி-தோழி!-கானல்
	புது மலர் தீண்டிய பூ நாறு குரூஉச் சுவல்
	கடு மான் பரிய கதழ் பரி கடைஇ,
	நடு நாள் வரூஉம் இயல் தேர்க் கொண்கனொடு
	செலவு அயர்ந்திசினால், யானே;
10	அலர் சுமந்து ஒழிக, இவ் அழுங்கல் ஊரே!	உரை

152. நெய்தல்

	மடலே காமம் தந்தது; அலரே
	மிடை பூ எருக்கின் அலர் தந்தன்றே;
	இலங்கு கதிர் மழுங்கி, எல் விசும்பு படர,
	புலம்பு தந்தன்றே, புகன்று செய் மண்டிலம்;
5	எல்லாம் தந்ததன்தலையும் பையென
	வடந்தை துவலை தூவ, குடம்பைப்
	பெடை புணர் அன்றில் உயங்கு குரல் அளைஇ,
	கங்குலும் கையறவு தந்தன்று;
	யாங்கு ஆகுவென்கொல்; அளியென் யானே?	உரை

155. நெய்தல்

	'ஒள் இழை மகளிரொடு ஓரையும் ஆடாய்,
	வள் இதழ் நெய்தற் தொடலையும் புனையாய்,
	விரி பூங் கானல் ஒரு சிறை நின்றோய்!
	யாரையோ? நிற் தொழுதனெம் வினவுதும்:
5	கண்டோர் தண்டா நலத்தை-தெண் திரைப்
	பெருங் கடல் பரப்பின் அமர்ந்து உறை அணங்கோ?
	இருங் கழி மருங்கு நிலைபெற்றனையோ?
	சொல், இனி, மடந்தை!' என்றனென்: அதன் எதிர்
	முள் எயிற்று முறுவல் திறந்தன;
10	பல் இதழ் உண்கணும் பரந்தவால், பனியே.	உரை

159. நெய்தல்

	மணி துணிந்தன்ன மா இரும் பரப்பின்
	உரவுத் திரை கொழீஇய பூ மலி பெருந் துறை,
	நிலவுக் குவித்தன்ன மோட்டு மணல் இடிகரை,
	கோடு துணர்ந்தன்ன குருகு ஒழுக்கு எண்ணி,
5	எல்லை கழிப்பினம்ஆயின், மெல்ல
	வளி சீத்து வரித்த புன்னை முன்றில்,
	கொழு மீன் ஆர்கைச் செழு நகர்ச் செலீஇய,
	'எழு' எனின், அவளும் ஒல்லாள்; யாமும்,
	'ஒழி' என அல்லம் ஆயினம்; யாமத்து,
10	உடைதிரை ஒலியின் துஞ்சும் மலி கடற்
	சில் குடிப் பாக்கம் கல்லென
	அல்குவதாக, நீ அமர்ந்த தேரே!	உரை

163. நெய்தல்

	உயிர்த்தனவாகுக, அளிய, நாளும்-
	அயிர்த் துகள் முகந்த ஆனா ஊதையொடு
	எல்லியும் இரவும் என்னாது, கல்லெனக்
	கறங்கு இசை இன மணி கைபுணர்ந்து ஒலிப்ப,
5	நிலவுத் தவழ் மணற் கோடு ஏறிச் செலவர,
	இன்று என் நெஞ்சம் போல, தொன்று, நனி
	வருந்துமன்; அளிய தாமே: பெருங் கடல்
	நீல் நிறப் புன்னைத் தமி ஒண் கைதை,
	வானம் மூழ்கிய வயங்கு ஒளி நெடுஞ் சுடர்க்
10	கதிர் காய்ந்து எழுந்து அகம் கனலி ஞாயிற்று
	வைகுறு வனப்பின், தோன்றும்
	கைதைஅம் கானல் துறைவன் மாவே!	உரை

167. நெய்தல்

	கருங் கோட்டுப் புன்னைக் குடக்கு வாங்கு பெருஞ் சினை
	விருந்தின் வெண் குருகு ஆர்ப்பின், ஆஅய்
	வண் மகிழ் நாளவைப் பரிசில் பெற்ற
	பண் அமை நெடுந் தேர்ப் பாணியின், ஒலிக்கும்
5	தண்ணம் துறைவன் தூதொடும் வந்த
	பயன் தெரி பனுவற் பை தீர் பாண!
	நின் வாய்ப் பணி மொழி களையா-பல் மாண்
	புது வீ ஞாழலொடு புன்னை தாஅம்
	மணம் கமழ் கானல், மாண் நலம் இழந்த
10	இறை ஏர் எல் வளைக் குறுமகள்
	பிறை ஏர் திரு நுதல் பாஅய பசப்பே.	உரை

172. நெய்தல்

	விளையாடு ஆயமொடு வெண் மணல் அழுத்தி,
	மறந்தனம் துறந்த காழ் முளை அகைய,
	'நெய் பெய் தீம் பால் பெய்து இனிது வளர்ப்ப;
	நும்மினும் சிறந்தது; நுவ்வை ஆகும்' என்று,
5	அன்னை கூறினள், புன்னையது நலனே-
	அம்ம! நாணுதும், நும்மொடு நகையே;
	விருந்தின் பாணர் விளர் இசை கடுப்ப,
	வலம்புரி வான் கோடு நரலும் இலங்கு நீர்த்
	துறை கெழு கொண்க!-நீ நல்கின்,
10	இறைபடு நீழல் பிறவுமார் உளவே.	உரை

175. நெய்தல்

	நெடுங் கடல் அலைத்த கொடுந் திமிற் பரதவர்
	கொழு மீன் கொள்ளை அழி மணல் குவைஇ,
	மீன் நெய் அட்டிக் கிளிஞ்சில் பொத்திய
	சிறு தீ விளக்கில் துஞ்சும், நறு மலர்ப்
5	புன்னை ஓங்கிய, துறைவனொடு அன்னை
	தான் அறிந்தன்றோ இலளே; பானாள்
	சேரிஅம் பெண்டிர் சிறு சொல் நம்பி,
	சுடுவான் போல நோக்கும்,
	அடு பால் அன்ன என் பசலை மெய்யே.	உரை

178. நெய்தல்

	ஆடு அமை ஆக்கம் ஐது பிசைந்தன்ன
	தோடு அமை தூவித் தடந் தாள் நாரை
	நலன் உணப்பட்ட நல்கூர் பேடை
	கழி பெயர் மருங்கில் சிறு மீன் உண்ணாது,
5	கைதை அம் படு சினைப் புலம்பொடு வதியும்
	தண்ணம் துறைவன் தேரே கண்ணின்
	காணவும் இயைந்தன்று மன்னே; நாணி
	நள்ளென் யாமத்தும் கண் படை பெறேஎன்;
	புள் ஒலி மணி செத்து ஓர்ப்ப,
10	விளிந்தன்றுமாது, அவர்த் தெளிந்த என் நெஞ்சே.	உரை

183. நெய்தல்

	தம் நாட்டு விளைந்த வெண்ணெல் தந்து,
	பிற நாட்டு உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
	நெடு நெறி ஒழுகை நிலவு மணல் நீந்தி,
	அவண் உறை முனிந்த ஒக்கலொடு புலம் பெயர்ந்து,
5	உமணர் போகலும் இன்னாதாகும்-
	மடவை மன்ற-கொண்க!-வயின்தோறு
	இன்னாது அலைக்கும் ஊதையொடு ஓரும்
	நும் இல் புலம்பின் மாலையும் உடைத்தே;
	இன மீன் ஆர்ந்த வெண் குருகு மிதித்த
10	வறு நீர் நெய்தல் போல,
	வாழாள் ஆதல் சூழாதோயே.	உரை

187. நெய்தல்

	நெய்தல் கூம்ப, நிழல் குணக்கு ஒழுக,
	கல் சேர் மண்டிலம் சிவந்து நிலம் தணிய,
	பல் பூங் கானலும் அல்கின்றன்றே;
	இன மணி ஒலிப்ப, பொழுது படப் பூட்டி,
5	மெய்ம் மலி காமத்து யாம் தொழுது ஒழிய,
	தேரும் செல் புறம் மறையும்; ஊரொடு
	யாங்கு ஆவதுகொல் தானே-தேம் பட
	ஊது வண்டு இமிரும் கோதை மார்பின்,
	மின் இவர் கொடும் பூண், கொண்கனொடு
10	இன் நகை மேவி, நாம் ஆடிய பொழிலே?	உரை

191. நெய்தல்

	'சிறு வீ ஞாழல் தேன் தோய் ஒள் இணர்
	நேர் இழை மகளிர் வார் மணல் இழைத்த
	வண்டற் பாவை வன முலை முற்றத்து,
	ஒண் பொறிச் சுணங்கின் ஐது படத் தாஅம்
5	கண்டல் வேலிக் காமர் சிறுகுடி,
	எல்லி வந்தன்றோ தேர்?' எனச் சொல்லி,
	அலர் எழுந்தன்று இவ் ஊரே; பலருளும்
	என் நோக்கினளே அன்னை; நாளை
	மணிப் பூ முண்டகம் கொய்யேன் ஆயின்,
10	அணிக் கவின் உண்மையோ அரிதே; மணிக் கழி
	நறும் பூங் கானல் வந்து, அவர்
	வறுந் தேர் போதல் அதனினும் அரிதே.	உரை

195. நெய்தல்

	அருளாயாகலோ, கொடிதே!-இருங் கழிக்
	குருளை நீர்நாய் கொழு மீன் மாந்தி,
	தில்லைஅம் பொதும்பில் பள்ளி கொள்ளும்
	மெல்லம் புலம்ப! யான் கண்டிசினே-
5	கல்லென் புள்ளின் கானல்அம் தொண்டி,
	நெல் அரி தொழுவர் கூர் வாள் உற்றென,
	பல் இதழ் தயங்கிய கூம்பா நெய்தல்
	நீர் அலைத் தோற்றம் போல,
	ஈரிய கலுழும், நீ நயந்தோள் கண்ணே.	உரை

196. நெய்தல்

	பளிங்கு செறிந்தன்ன பல் கதிர் இடைஇடை,
	பால் முகந்தன்ன பசு வெண் நிலவின்,
	மால்பு இடர் அறியா, நிறையுறு மதியம்!
	சால்பும் செம்மையும் உடையை ஆதலின்,
5	நிற் கரந்து உறையும் உலகம் இன்மையின்,
	எற் கரந்து உறைவோர் உள்வழி காட்டாய்!
	நற் கவின் இழந்த என் தோள் போல் சாஅய்,
	சிறுகுபு சிறுகுபு செரீஇ,
	அறி கரி பொய்த்தலின், ஆகுமோ அதுவே?	உரை

199. நெய்தல்

	ஓங்கு மணல் உடுத்த நெடு மாப் பெண்ணை
	வீங்கு மடல் குடம்பைப் பைதல் வெண் குருகு,
	நள்ளென் யாமத்து, உயவுதோறு உருகி,
	அள்ளல் அன்ன என் உள்ளமொடு உள் உடைந்து,
5	உளெனே-வாழி, தோழி! வளை நீர்க்
	கடுஞ் சுறா எறிந்த கொடுந் திமிற் பரதவர்
	வாங்கு விசைத் தூண்டில் ஊங்குஊங்கு ஆகி,
	வளி பொரக் கற்றை தாஅய், நளி சுடர்,
	நீல் நிற விசும்பின் மீனொடு புரைய,
10	பைபய இமைக்கும் துறைவன்
	மெய் தோய் முயக்கம் காணா ஊங்கே!	உரை

203. நெய்தல்

	முழங்கு திரை கொழீஇய மூரி எக்கர்,
	தடந் தாட் தாழை முள்ளுடை நெடுந் தோட்டு
	அக மடல் பொதுளிய முகை முதிர் வான் பூங்
	கோடு வார்ந்தன்ன, வெண் பூத் தாழை
5	எறி திரை உதைத்தலின், பொங்கித் தாது சோர்பு,
	சிறுகுடிப் பாக்கத்து மறுகு புலா மறுக்கும்
	மணம் கமழ் கானல், இயைந்த நம் கேண்மை
	ஒரு நாள் பிரியினும் உய்வு அரிது என்னாது,
	கதழ் பரி நெடுந் தேர் வரவு ஆண்டு அழுங்கச்
10	செய்த தன் தப்பல் அன்றியும்,
	உயவுப் புணர்ந்தன்று, இவ் அழுங்கல் ஊரே.	உரை

207. நெய்தல்

	கண்டல் வேலிக் கழி சூழ் படப்பை
	முண்டகம் வேய்ந்த குறியிறைக் குரம்பைக்
	கொழு மீன் கொள்பவர் பாக்கம் கல்லென,
	நெடுந் தேர் பண்ணி வரல் ஆனாதே;
5	குன்றத்து அன்ன குவவு மணல் நீந்தி
	வந்தனர், பெயர்வர்கொல் தாமே? அல்கல்,
	இளையரும் முதியரும் கிளையுடன் குழீஇ,
	கோட் சுறா எறிந்தென, சுருங்கிய நரம்பின்
	முடி முதிர் பரதவர் மட மொழிக் குறுமகள்,
10	வலையும் தூண்டிலும் பற்றி, பெருங் கால்
	திரை எழு பௌவம் முன்னிய
	கொலை வெஞ் சிறாஅர் பாற்பட்டனளே.	உரை

211. நெய்தல்

	யார்க்கு நொந்து உரைக்கோ யானே-ஊர் கடல்
	ஓதம் சென்ற உப்புடைச் செறுவில்,
	கொடுங் கழி மருங்கின், இரை வேட்டு எழுந்த
	கருங் கால் குருகின் கோள் உய்ந்து போகிய
5	முடங்கு புற இறவின் மோவாய் ஏற்றை,
	எறி திரை தொகுத்த எக்கர் நெடுங் கோட்டுத்
	துறு கடற் தலைய தோடு பொதி தாழை
	வண்டு படு வான் போது வெரூஉம்
	துறை கெழு கொண்கன் துறந்தனன் எனவே?	உரை

215. நெய்தல்

	குண கடல் இவர்ந்து, குரூஉக் கதிர் பரப்பி,
	பகல் கெழு செல்வன் குடமலை மறைய,
	புலம்பு வந்து இறுத்த புன்கண் மாலை,
	இலங்கு வளை மகளிர் வியல் நகர் அயர,
5	மீன் நிணம் தொகுத்த ஊன் நெய் ஒண் சுடர்
	நீல் நிறப் பரப்பில் தயங்கு திரை உதைப்ப;
	கரை சேர்பு இருந்த கல்லென் பாக்கத்து,
	இன்று நீ இவணை ஆகி, எம்மொடு
	தங்கின் எவனோதெய்ய? செங்கால்
10	கொடு முடி அவ் வலை பரியப் போகிய
	கோட் சுறாக் குறித்த முன்பொடு
	வேட்டம் வாயாது எமர் வாரலரே.	உரை

218. நெய்தல்

	ஞாயிறு ஞான்று கதிர் மழுங்கின்றே;
	எல்லியும், பூ வீ கொடியின் புலம்பு அடைந்தன்றே;
	வாவலும் வயின்தொறும் பறக்கும்; சேவலும்
	நகை வாய்க் கொளீஇ நகுதொறும் விளிக்கும்;
5	ஆயாக் காதலொடு அதர்ப் படத் தெளித்தோர்
	கூறிய பருவம் கழிந்தன்று; பாரிய
	பராரை வேம்பின் படு சினை இருந்த
	குராஅற் கூகையும் இராஅ இசைக்கும்;
	ஆனா நோய் அட வருந்தி, இன்னும்
10	தமியேன் கேட்குவென் கொல்லோ,
	பரியரைப் பெண்ணை அன்றிற் குரலே?	உரை

219. நெய்தல்

	கண்ணும் தோளும் தண் நறுங் கதுப்பும்
	பழ நலம் இழந்து பசலை பாய,
	இன் உயிர் பெரும்பிறிது ஆயினும், என்னதூஉம்
	புலவேன் வாழி-தோழி!-சிறு கால்
5	அலவனொடு பெயரும் புலவுத் திரை நளி கடல்
	பெரு மீன் கொள்ளும் சிறுகுடிப் பரதவர்
	கங்குல் மாட்டிய கனை கதிர் ஒண் சுடர்
	முதிரா ஞாயிற்று எதிர் ஒளி கடுக்கும்
	கானல்அம் பெருந் துறைச் சேர்ப்பன்-
10	தானே யானே புணர்ந்தமாறே.	உரை

223. நெய்தல்

	இவள்தன், காமம் பெருமையின், காலை என்னாள்; நின்
	அன்பு பெரிது உடைமையின், அளித்தல் வேண்டி,
	பகலும் வருதி, பல் பூங் கானல்;
	இன்னீர்ஆகலோ இனிதால் எனின், இவள்
5	அலரின் அருங் கடிப் படுகுவள்; அதனால்
	எல்லி வம்மோ!-மெல்லம் புலம்ப!
	சுறவினம் கலித்த நிறை இரும் பரப்பின்
	துறையினும் துஞ்சாக் கண்ணர்
	பெண்டிரும் உடைத்து, இவ் அம்பல் ஊரே.	உரை

227. நெய்தல்

	அறிந்தோர் 'அறன் இலர்' என்றலின், சிறந்த
	இன் உயிர் கழியினும் நனி இன்னாதே;
	புன்னைஅம் கானல் புணர் குறி வாய்த்த
	பின் ஈர் ஓதி என் தோழிக்கு, அன்னோ!
5	படு மணி யானைப் பசும்பூட் சோழர்
	கொடி நுடங்கு மறுகின் ஆர்க்காட்டு ஆங்கண்,
	கள்ளுடைத் தடவில் புள் ஒலித்து ஓவாத்
	தேர் வழங்கு தெருவின் அன்ன,
	கௌவை ஆகின்றது-ஐய!-நின் அருளே.	உரை

231. நெய்தல்

	மை அற விளங்கிய மணி நிற விசும்பில்
	கைதொழும் மரபின் எழு மீன் போல,
	பெருங் கடற் பரப்பின் இரும் புறம் தோய,
	சிறு வெண் காக்கை பலவுடன் ஆடும்
5	துறை புலம்பு உடைத்தே-தோழி!-பண்டும்,
	உள் ஊர்க் குரீஇக் கரு உடைத்தன்ன,
	பெரும் போது அவிழ்ந்த கருந் தாட் புன்னைக்
	கானல்அம் கொண்கன் தந்த
	காதல் நம்மொடு நீங்காமாறே.	உரை

235. நெய்தல்

	உரவுத் திரை பொருத பிணர் படு தடவு முதல்,
	அரவு வாள் வாய முள் இலைத் தாழை
	பொன் நேர் தாதின் புன்னையொடு கமழும்
	பல் பூங் கானல் பகற்குறி வந்து, நம்
5	மெய் கவின் சிதையப் பெயர்ந்தனனாயினும்,
	குன்றின் தோன்றும் குவவு மணல் ஏறி,
	கண்டனம் வருகம் சென்மோ-தோழி!-
	தண் தார் அகலம் வண்டு இமிர்பு ஊத,
	படு மணிக் கலி மாக் கடைஇ,
10	நெடு நீர்ச் சேர்ப்பன் வரூஉம் ஆறே.	உரை

239. நெய்தல்

	ஞான்ற ஞாயிறு குடமலை மறைய,
	மான்ற மாலை மகிழ்ந்த பரதவர்
	இனிது பெறு பெரு மீன் எளிதினின் மாறி,
	அலவன் ஆடிய புலவு மணல் முன்றில்
5	காமர் சிறுகுடிச் செல்நெறி வழியின்,
	ஆய் மணி பொதி அவிழ்ந்தாங்கு, நெய்தல்
	புல் இதழ் பொதிந்த பூத் தப மிதிக்கும்
	மல்லல் இருங் கழி மலி நீர்ச் சேர்ப்பற்கு
	அமைந்து தொழில் கேட்டன்றோ இலமே; 'முன்கை
10	வார் கோல் எல் வளை உடைய வாங்கி,
	முயங்கு' எனக் கலுழ்ந்த இவ் ஊர்
	எற்று ஆவதுகொல், யாம் மற்றொன்று செயினே?	உரை

245. நெய்தல்

	நகையாகின்றே-தோழி!-'தகைய
	அணி மலர் முண்டகத்து ஆய் பூங்கோதை
	மணி மருள் ஐம்பால் வண்டு படத் தைஇ,
	துணி நீர்ப் பௌவம் துணையோடு ஆடி,
5	ஒழுகு நுண் நுசுப்பின், அகன்ற அல்குல்,
	தெளி தீம் கிளவி! யாரையோ, என்
	அரிது புணர் இன் உயிர் வவ்விய நீ?' என,
	பூண் மலி நெடுந் தேர்ப் புரவி தாங்கி,
	தான் நம் அணங்குதல் அறியான், நம்மின்
10	தான் அணங்குற்றமை கூறி, கானல்
	சுரும்பு இமிர் சுடர் நுதல் நோக்கி,
	பெருங் கடற் சேர்ப்பன் தொழுது நின்றதுவே	உரை

249. நெய்தல்

	இரும்பின் அன்ன கருங் கோட்டுப் புன்னை
	நீலத்து அன்ன பாசிலை அகம்தொறும்,
	வெள்ளி அன்ன விளங்கு இணர் நாப்பண்
	பொன்னின் அன்ன நறுந் தாது உதிர,
5	புலிப் பொறிக் கொண்ட பூ நாறு குரூஉச் சுவல்
	வரி வண்டு ஊதலின், புலி செத்து வெரீஇ,
	பரியுடை வயங்கு தாள் பந்தின் தாவத்
	தாங்கவும் தகை வரை நில்லா ஆங்கண்,
	மல்லல்அம் சேரி கல்லெனத் தோன்றி,
10	அம்பல் மூதூர் அலர் எழ,
	சென்றது அன்றோ, கொண்கன் தேரே?	உரை

254. நெய்தல்

	வண்டல் தைஇயும், வரு திரை உதைத்தும்,
	குன்று ஓங்கு வெண் மணற் கொடி அடும்பு கொய்தும்,
	துனி இல் நல்மொழி இனிய கூறியும்,
	சொல் எதிர் பெறாஅய் உயங்கி, மெல்லச்
5	செலீஇய செல்லும் ஒலி இரும் பரப்ப!
	உமணர் தந்த உப்பு நொடை நெல்லின்
	அயினி மா இன்று அருந்த, நீலக்
	கணம் நாறு பெருந் தொடை புரளும் மார்பின்
	துணை இலை தமியை சேக்குவை அல்லை-
10	நேர் கண் சிறு தடி நீரின் மாற்றி,
	வானம் வேண்டா உழவின் எம்
	கானல்அம் சிறு குடிச் சேந்தனை செலினே	உரை

258. நெய்தல்

	பல் பூங் கானல் பகற்குறி மரீஇ
	செல்வல்-கொண்க!-செறித்தனள் யாயே-
	கதிர் கால் வெம்பக் கல்காய் ஞாயிற்றுத்
	திருவுடை வியல் நகர் வரு விருந்து அயர்மார்,
5	பொற்றொடி மகளிர் புறங்கடை உகுத்த
	கொக்கு உகிர் நிமிரல் மாந்தி, எல் பட,
	அகல் அங்காடி அசை நிழல் குவித்த
	பச்சிறாக் கவர்ந்த பசுங் கட் காக்கை
	தூங்கல் வங்கத்துக் கூம்பில் சேக்கும்
10	மருங்கூர்ப் பட்டினத்து அன்ன, இவள்
	நெருங்கு ஏர் எல்வளை ஓடுவ கண்டே.	உரை

263. நெய்தல்

	பிறை வனப்பு இழந்த நுதலும், யாழ நின்
	இறை வரை நில்லா வளையும், மறையாது
	ஊர் அலர் தூற்றும் கௌவையும், நாண் விட்டு
	உரை அவற்கு உரையாம்ஆயினும், இரை வேட்டு,
5	கடுஞ் சூல் வயவொடு கானல் எய்தாது,
	கழனி ஒழிந்த கொடு வாய்ப் பேடைக்கு,
	முட முதிர் நாரை கடல் மீன் ஒய்யும்
	மெல்லம் புலம்பற் கண்டு, நிலைசெல்லாக்
	கரப்பவும் கரப்பவும் கைம்மிக்கு,
10		உரை

267. நெய்தல்

	'நொச்சி மா அரும்பு அன்ன கண்ண
	எக்கர் ஞெண்டின் இருங் கிளைத் தொழுதி,
	இலங்கு எயிற்று ஏஎர் இன் நகை மகளிர்
	உணங்கு தினை துழவும் கை போல், ஞாழல்
5	மணம் கமழ் நறு வீ வரிக்கும் துறைவன்-
	தன்னொடு புணர்த்த இன் அமர் கானல்,
	தனியே வருதல் நனி புலம்பு உடைத்து' என,
	வாரேன்மன் யான், வந்தனென் தெய்ய;
	சிறு நா ஒண் மணித் தெள் இசை கடுப்ப,
10	இன மீன் ஆர்கை ஈண்டு புள் ஒலிக்குரல்,
	'இவை மகன்' என்னா அளவை,
	வய மான் தோன்றல் வந்து நின்றனனே.	உரை

270. நெய்தல்

	தடந் தாள் தாழைக் குடம்பை, நோனாத்
	தண்டலை கமழும் வண்டு படு நாற்றத்து
	இருள் புரை கூந்தல் பொங்கு துகள் ஆடி,
	உருள் பொறி போல எம் முனை வருதல்,
5	அணித் தகை அல்லது பிணித்தல் தேற்றாப்
	பெருந் தோட் செல்வத்து இவளினும்-எல்லா!-
	எற் பெரிது அளித்தனை, நீயே; பொற்புடை
	விரி உளைப் பொலிந்த பரியுடை நன் மான்
	வேந்தர் ஓட்டிய ஏந்து வேல் நன்னன்
10	கூந்தல் முரற்சியின் கொடிதே;
	மறப்பல் மாதோ, நின் விறல் தகைமையே.	உரை

272. நெய்தல்

	கடல்அம் காக்கைச் செவ் வாய்ச் சேவல்,
	படிவ மகளிர் கொடி கொய்து அழித்த
	பொம்மல் அடும்பின் வெண் மணல் ஒரு சிறை,
	கடுஞ் சூல் வதிந்த காமர் பேடைக்கு,
5	இருஞ் சேற்று அயிரை தேரிய, தெண் கழிப்
	பூஉடைக் குட்டம் துழவும் துறைவன்
	நல்காமையின், நசை பழுதாக,
	பெருங் கையற்ற என் சிறுமை, பலர் வாய்
	அம்பல் மூதூர் அலர்ந்து,
10	நோய் ஆகின்று; அது நோயினும் பெரிதே.	உரை

275. நெய்தல்

	செந்நெல் அரிநர் கூர் வாட் புண்ணுறக்
	காணார் முதலொடு போந்தென, பூவே
	படையொடும் கதிரொடும் மயங்கிய படுக்கைத்
	தன்னுறு விழுமம் அறியா, மென்மெல,
5	தெறு கதிர் இன் துயில் பசு வாய் திறக்கும்
	பேதை நெய்தற் பெரு நீர்ச் சேர்ப்பதற்கு
	யான் நினைந்து இரங்கேனாக, நோய் இகந்து,
	அறனிலாளன் புகழ, எற்
	பெறினும், வல்லேன்மன்-தோழி!-யானே.	உரை

278. நெய்தல்

	படு காழ் நாறிய பராஅரைப் புன்னை,
	அடு மரல் மொக்குளின், அரும்பு வாய் அவிழ,
	பொன்னின் அன்ன தாது படு பல் மலர்
	சூடுநர் தொடுத்த மிச்சில் கோடுதொறும்
5	நெய் கனி பசுங் காய் தூங்கும் துறைவனை
	இனி, அறிந்திசினே கொண்கன் ஆகுதல்-
	கழிச் சேறு ஆடிய கணைக் கால் அத்திரி
	குளம்பினும் சேயிறா ஒடுங்கின;
	கோதையும் எல்லாம் ஊதை வெண் மணலே.	உரை

283. நெய்தல்

	ஒள் நுதல் மகளிர் ஓங்கு கழிக் குற்ற
	கண் நேர் ஒப்பின கமழ் நறு நெய்தல்
	அகல் வரிச் சிறு மனை அணியும் துறைவ!-
	வல்லோர் ஆய்ந்த தொல் கவின் தொலைய,
5	இன்னை ஆகுதல் தகுமோ-ஓங்கு திரை
	முந்நீர் மீமிசைப் பலர் தொழத் தோன்றி,
	ஏமுற விளங்கிய சுடரினும்,
	வாய்மை சான்ற நின் சொல் நயந்தோர்க்கே?	உரை

287. நெய்தல்

	'விசும்பு உறழ் புரிசை வெம்ப முற்றி,
	பைங் கண் யானை வேந்து புறத்து இறுத்த;
	நல் எயிலுடையோர் உடையம்' என்னும்
	பெருந் தகை மறவன் போல-கொடுங் கழிப்
5	பாசடை நெய்தற் பனி நீர்ச் சேர்ப்பன்,
	நாம முதலை நடுங்கு பகை அஞ்சான்,
	காமம் பெருமையின், வந்த ஞான்றை-
	அருகாது ஆகி அவன்கண் நெஞ்சம்
	நள்ளென் கங்குல் புள் ஒலி கேட்டொறும்,
10	'தேர் மணித் தெள் இசைகொல்?' என,
	ஊர் மடி கங்குலும் துயில் மறந்ததுவே.	உரை

291. நெய்தல்

	நீர் பெயர்ந்து மாறிய செறி சேற்று அள்ளல்
	நெய்த் தலைக் கொழு மீன் அருந்த, இனக் குருகு
	குப்பை வெண் மணல் ஏறி, அரைசர்
	ஒண் படைத் தொகுதியின் இலங்கித் தோன்றும்,
5	தண் பெரும் பௌவ நீர்த் துறைவற்கு, நீயும்,
	கண்டாங்கு உரையாய்; கொண்மோ-பாண!-
	மா இரு முள்ளூர் மன்னன் மா ஊர்ந்து,
	எல்லித் தரீஇய இன நிரைப்
	பல் ஆன் கிழவரின் அழிந்த இவள் நலனே?	உரை

295. நெய்தல்

	முரிந்த சிலம்பின் நெரிந்த வள்ளியின்,
	புறன் அழிந்து ஒலிவரும் தாழ் இருங் கூந்தல்
	ஆயமும் அழுங்கின்று; யாயும் அஃது அறிந்தனள்,
	அருங் கடி அயர்ந்தனள், காப்பே; எந்தை,
5	வேறு பல் நாட்டுக் கால் தர வந்த,
	பல வினை நாவாய் தோன்றும் பெருந் துறை,
	கலி மடைக் கள்ளின் சாடி அன்ன, எம்
	இள நலம் இற்கடை ஒழியச்
	சேறும்; வாழியோ! முதிர்கம் யாமே.	உரை

299. நெய்தல்

	உரு கெழு யானை உடை கோடு அன்ன,
	ததர் பிணி அவிழ்ந்த தாழை வான் பூ,
	தயங்கு இருங் கோடை தூக்கலின், நுண் தாது
	வயங்கு இழை மகளிர் வண்டல் தாஅம்
5	காமர் சிறுகுடி புலம்பினும், அவர்காண்:
	நாம் இலம் ஆகுதல் அறிதும் மன்னோ-
	வில் எறி பஞ்சி போல, மல்கு திரை
	வளி பொரு வயங்கு பிசிர் பொங்கும்
	நளி கடற் சேர்ப்பனொடு நகாஅ ஊங்கே.	உரை

303. நெய்தல்

	ஒலி அவிந்து அடங்கி, யாமம்
	நள்ளென,
	கலி கெழு பாக்கம் துயில் மடிந்தன்றே;
	தொன்று உறை கடவுள் சேர்ந்த பராரை
5	மன்றப் பெண்ணை வாங்கு மடற் குடம்பைத்
	துணை புணர் அன்றில் உயவுக் குரல் கேட்டொறும்,
	'துஞ்சாக் கண்ணள், துயர் அடச் சாஅய்,
	நம்வயின் வருந்தும், நன்னுதல்' என்பது
	உண்டுகொல்?-வாழி, தோழி!-தெண் கடல்
10	வன் கைப் பரதவர் இட்ட செங் கோல்
	கொடு முடி அவ் வலை பரியப் போக்கி,
	கடு முரண் எறி சுறா வழங்கும்
	நெடுநீர்ச் சேர்ப்பன்தன் நெஞ்சத்தானே.	உரை

307. நெய்தல்

	கவர் பரி நெடுந் தேர் மணியும் இசைக்கும்;
	பெயர் பட இயங்கிய இளையரும் ஒலிப்பர்;
	கடல் ஆடு வியல் இடைப் பேர் அணிப் பொலிந்த
	திதலை அல்குல் நலம் பாராட்டிய
5	வருமே-தோழி!-வார் மணற் சேர்ப்பன்:
	இறை பட வாங்கிய முழவுமுதற் புன்னை
	மா அரை மறைகம் வம்மதி-பானாள்,
	பூ விரி கானல், புணர் குறி வந்து, நம்
	மெல் இணர் நறும் பொழில் காணா
10	அல்லல் அரும் படர் காண்கம் நாம், சிறிதே.	உரை

குறி நீட ஆற்றாளாகிய தலைமகளைத் தோழி வற்புறுத்தியது.-அம்மூவனார்

311. நெய்தல்

	பெயினே, விடு மான் உளையின் வெறுப்பத் தோன்றி,
	இருங் கதிர் நெல்லின் யாணரஃதே:
	வறப்பின், மா நீர் முண்டகம் தாஅய்ச் சேறு புலர்ந்து,
	இருங் கழிச் செறுவின் வெள் உப்பு விளையும்,
5	அழியா மரபின் நம் மூதூர் நன்றே-
	கொழு மீன் சுடு புகை மறுகினுள் மயங்கி,
	சிறு வீ ஞாழல் துறையுமார் இனிதே;
	ஒன்றே- தோழி!-நம் கானலது பழியே:
	கருங் கோட்டுப் புன்னை மலர்த் தாது அருந்தி,
10	இருங் களிப் பிரசம் ஊத, அவர்
	நெடுந் தேர் இன் ஒலி கேட்டலோ அரிதே.	உரை

315. நெய்தல்

	ஈண்டு பெருந் தெய்வத்து-யாண்டு பல கழிந்தென,
	பார்த் துறைப் புணரி அலைத்தலின், புடை கொண்டு,
	மூத்து, வினை போகிய முரி வாய் அம்பி,
	நல் எருது நடை வளம் வைத்தென, உழவர்
5	புல்லுடைக் காவில் தொழில் விட்டாங்கு,
	நறு விரை நன் புகை கொடாஅர், சிறு வீ
	ஞாழலொடு கெழீஇய புன்னை அம் கொழு நிழல்
	முழவு முதற் பிணிக்கும் துறைவ! நன்றும்
	விழுமிதின் கொண்ட கேண்மை நொவ்விதின்
10	தவறும்; நன்கு அறியாய்ஆயின், எம் போல்,
	ஞெகிழ் தோள், கலுழ்ந்த கண்ணர்,
	மலர் தீய்ந்தனையர், நின் நயந்தோரே.	உரை

319. நெய்தல்

	ஓதமும் ஒலி ஓவின்றே; ஊதையும்
	தாது உளர் கானல் தவ்வென்றன்றே;
	மணல் மலி மூதூர் அகல் நெடுந் தெருவில்,
	கூகைச் சேவல் குராலோடு ஏறி,
5	ஆர் இருஞ் சதுக்கத்து அஞ்சுவரக் குழறும்,
	அணங்கு கால் கிளரும், மயங்கு இருள் நடு நாள்;
	பாவை அன்ன பலர் ஆய் வனப்பின்,
	தட மென் பணைத் தோள், மடம் மிகு குறுமகள்
	சுணங்கு அணி வன முலை முயங்கல் உள்ளி,
10	மீன் கண் துஞ்சும் பொழுதும்,
	யான் கண் துஞ்சேன்; யாதுகொல் நிலையே?	உரை

323. நெய்தல்

	ஓங்கித் தோன்றும், தீம் கள் பெண்ணை
	நடுவணதுவேதெய்ய-மடவரல்
	ஆயமும் யானும் அறியாது அவணம்
	ஆய நட்பின் மாண் நலம் ஒழிந்து, நின்
5	கிளைமை கொண்ட வளை ஆர் முன்கை
	நல்லோள் தந்தை சிறுகுடிப் பாக்கம்:
	புலி வரிபு எக்கர்ப் புன்னை உதிர்த்த
	மலி தாது ஊதும் தேனோடு ஒன்றி,
	வண்டு இமிர் இன் இசை கறங்க, திண் தேர்த்
10	தெரி மணி கேட்டலும் அரிதே;
	வரும் ஆறு ஈது; அவண் மறவாதீமே.	உரை

325. பாலை

	கவிதலை எண்கின் பரூஉ மயிர் ஏற்றை
	இரை தேர் வேட்கையின் இரவில் போகி,
	நீடு செயல் சிதலைத் தோடு புனைந்து எடுத்த
	அர வாழ் புற்றம் ஒழிய, ஒய்யென
5	முர வாய் வள் உகிர் இடப்ப வாங்கும்,
	ஊக்கு அருங் கவலை நீந்தி, மற்று-இவள்
	பூப்போல் உண்கண் புது நலம் சிதைய,
	வீங்கு நீர் வாரக் கண்டும்,
	தகுமோ?-பெரும!-தவிர்க நும் செலவே.	உரை

327. நெய்தல்

	நாடல் சான்றோர் நம்புதல் பழி எனின்,
	பாடு இல கலுழும் கண்ணொடு சாஅய்ச்
	சாதலும் இனிதே-காதல்அம் தோழி!-
	அந் நிலை அல்லஆயினும், 'சான்றோர்
5	கடன் நிலை குன்றலும் இலர்' என்று, உடன் அமர்ந்து,
	உலகம் கூறுவது உண்டு என, நிலைஇய
	தாயம் ஆகலும் உரித்தே-போது அவிழ்
	புன்னை ஓங்கிய கானற்
	தண்ணம் துறைவன் சாயல் மார்பே.	உரை

331. நெய்தல்

	உவர் விளை உப்பின் உழாஅ உழவர்
	ஒழுகை உமணர் வரு பதம் நோக்கி,
	கானல் இட்ட காவற் குப்பை,
	புலவு மீன் உணங்கல் படு புள் ஓப்பி,
5	மட நோக்கு ஆயமொடு உடன் ஊர்பு ஏறி,
	'எந்தை திமில், இது, நுந்தை திமில்' என
	வளை நீர் வேட்டம் போகிய கிளைஞர்
	திண் திமில் எண்ணும் தண் கடற் சேர்ப்ப!
	இனிதேதெய்ய, எம் முனிவு இல் நல் ஊர்;
10	இனி, வரின் தவறும் இல்லை: எனையதூஉம்
	பிறர் பிறர் அறிதல் யாவது-
	தமர் தமர் அறியாச் சேரியும் உடைத்தே.	உரை

335. நெய்தல்

	திங்களும் திகழ் வான் ஏர்தரும்; இமிழ் நீர்ப்
	பொங்கு திரைப் புணரியும் பாடு ஓவாதே;
	ஒலி சிறந்து ஓதமும் பெயரும்; மலி புனற்
	பல் பூங் கானல் முள் இலைத் தாழை
5	சோறு சொரி குடையின் கூம்பு முகை அவிழ,
	வளி பரந்து ஊட்டும் விளிவு இல் நாற்றமொடு
	மை இரும் பனைமிசைப் பைதல உயவும்
	அன்றிலும் என்புற நரலும்; அன்றி,
	விரல் கவர்ந்து உழந்த கவர்வின் நல் யாழ்
10	யாமம் உய்யாமை நின்றன்று;
	காமம் பெரிதே; களைஞரோ இலரே!	உரை

338. நெய்தல்

	கடுங் கதிர் ஞாயிறு மலை மறைந்தன்றே;
	அடும்பு கொடி துமிய ஆழி போழ்ந்து, அவர்
	நெடுந் தேர் இன் ஒலி இரவும் தோன்றா;
	இறப்ப எவ்வம் நலியும், நின் நிலை;
5	'நிறுத்தல் வேண்டும்' என்றி; நிலைப்ப
	யாங்ஙனம் விடுமோ மற்றே!-மால் கொள
	வியல் இரும் பரப்பின் இரை எழுந்து அருந்துபு,
	புலவு நாறு சிறுகுடி மன்றத்து ஓங்கிய
	ஆடு அரைப் பெண்ணைத் தோடு மடல் ஏறி,
10	கொடு வாய்ப் பேடைக் குடம்பைச் சேரிய,
	உயிர் செலக் கடைஇப் புணர் துணைப்
	பயிர்தல் ஆனா, பைதல்அம் குருகே?	உரை

342. நெய்தல்

	'மா என மதித்து மடல் ஊர்ந்து, ஆங்கு
	மதில் என மதித்து வெண் தேர் ஏறி,
	என் வாய் நின் மொழி மாட்டேன், நின் வயின்
	சேரி சேரா வருவோர்க்கு, என்றும்
5	அருளல் வேண்டும், அன்பு உடையோய்!' என,
	கண் இனிதாகக் கோட்டியும் தேரலள்:
	யானே-எல்வளை!-யாத்த கானல்
	வண்டு உண் நறு வீ நுண்ணிதின் வரித்த
	சென்னிச் சேவடி சேர்த்தின்,
10	'என் எனப் படுமோ?' என்றலும் உண்டே.	உரை

345. நெய்தல்

	கானற் கண்டல் கழன்று உகு பைங் காய்
	நீல் நிற இருங் கழி உட்பட வீழ்ந்தென,
	உறு கால் தூக்க, தூங்கி ஆம்பல்,
	சிறு வெண் காக்கை ஆவித்தன்ன,
5	வெளிய விரியும் துறைவ! என்றும்,
	அளிய பெரிய கேண்மை நும் போல்,
	சால்பு எதிர்கொண்ட செம்மையோரும்
	தேறா நெஞ்சம் கையறுபு வாட,
	நீடின்று விரும்பார் ஆயின்,
10	வாழ்தல் மற்று எவனோ? தேய்கமா தெளிவே!	உரை

348. நெய்தல்

	நிலவே, நீல் நிற விசும்பில் பல் கதிர் பரப்பி,
	பால் மலி கடலின், பரந்து பட்டன்றே;
	ஊரே, ஒலி வரும் சும்மையொடு மலிபு தொகுபு ஈண்டி,
	கலி கெழு மறுகின், விழவு அயரும்மே;
5	கானே, பூ மலர் கஞலிய பொழில் அகம்தோறும்
	தாம் அமர் துணையொடு வண்டு இமிரும்மே;
	யானே, புனை இழை ஞெகிழ்த்த புலம்பு கொள் அவலமொடு
	கனை இருங் கங்குலும் கண்படை இலெனே:
	அதனால், என்னொடு பொரும்கொல், இவ் உலகம்?
10	உலகமொடு பொரும்கொல், என் அவலம் உறு நெஞ்சே?	உரை

349. நெய்தல்

வைகலும் இனையம் ஆகவும், செய் தார்ப்

	கடுந் தேர் ஏறியும், காலின் சென்றும்,
	கொடுங் கழி மருங்கின் அடும்பு மலர் கொய்தும்,
	கைதை தூக்கியும், நெய்தல் குற்றும்,
	புணர்ந்தாம் போல, உணர்ந்த நெஞ்சமொடு
5
	பசும் பூண் வேந்தர் அழிந்த பாசறை,
	ஒளிறு வேல் அழுவத்துக் களிறு படப் பொருத
	பெரும் புண்ணுறுநர்க்குப் பேஎய் போல,
	பின்னிலை முனியா நம்வயின்,
10	என் என நினையும்கொல், பரதவர் மகளே?	உரை

354. நெய்தல்

	தான் அது பொறுத்தல் யாவது-கானல்
	ஆடு அரை ஒழித்த நீடு இரும் பெண்ணை
	வீழ் காவோலைச் சூழ் சிறை யாத்த
	கானல் நண்ணிய வார் மணல் முன்றில்,
5	எல்லி அன்ன இருள் நிறப் புன்னை
	நல் அரை முழுமுதல் அவ் வயின் தொடுத்த
	தூங்கல் அம்பித் தூவல் அம் சேர்ப்பின்,
	கடு வெயில் கொதித்த கல் விளை உப்பு
	நெடு நெறி ஒழுகை நிரை செலப் பார்ப்போர்
10	அளம் போகு ஆகுலம் கடுப்ப,
	கௌவை ஆகின்றது, ஐய! நின் நட்பே?	உரை

358. நெய்தல்

	'பெருந் தோள் நெகிழ, அவ் வரி வாட,
	சிறு மெல் ஆகம் பெரும் பசப்பு ஊர,
	இன்னேம் ஆக, எற் கண்டு நாணி,
	நின்னொடு தெளித்தனர் ஆயினும், என்னதூஉம்,
5	அணங்கல் ஓம்புமதி, வாழிய நீ!' என,
	கணம் கெழு கடவுட்கு உயர் பலி தூஉய்,
	பரவினம் வருகம் சென்மோ-தோழி!-
	பெருஞ் சேயிறவின் துய்த் தலை முடங்கல்
	சிறு வெண் காக்கை நாள் இரை பெறூஉம்
10	பசும் பூண் வழுதி மருங்கை அன்ன, என்
	அரும் பெறல் ஆய் கவின் தொலைய,
	பிரிந்து ஆண்டு உறைதல் வல்லியோரே.	உரை

363. நெய்தல்

	'கண்டல் வேலிக் கழி சூழ் படப்பைத்
	தெண் கடல் நாட்டுச் செல்வென் யான்' என
	வியம் கொண்டு ஏகினைஆயின், எனையதூஉம்
	உறு வினைக்கு அசாவா உலைவு இல் கம்மியன்
5	பொறி அறு பிணைக் கூட்டும் துறை மணல் கொண்டு
	வம்மோ-தோழி!-மலி நீர்ச் சேர்ப்ப-
	பைந் தழை சிதைய, கோதை வாட,
	நன்னர் மாலை, நெருநை, நின்னொடு
	சில விளங்கு எல் வளை ஞெகிழ,
10	அலவன் ஆட்டுவோள் சிலம்பு ஞெமிர்ந்து எனவே.	உரை

369. நெய்தல்

	சுடர் சினம் தணிந்து குன்றம் சேர,
	நிறை பறைக் குருகினம் விசும்பு உகந்து ஒழுக,
	எல்லை பைபயக் கழிப்பி, முல்லை
	அரும்பு வாய் அவிழும் பெரும் புன் மாலை
5	இன்றும் வருவது ஆயின், நன்றும்
	அறியேன் வாழி-தோழி!-அறியேன்,
	ஞெமை ஓங்கு உயர் வரை இமையத்து உச்சி,
	வாஅன் இழிதரும் வயங்கு வெள் அருவிக்
	கங்கைஅம் பேர் யாற்றுக் கரை இறந்து இழிதரும்
10	சிறை அடு கடும் புனல் அன்ன, என்
	நிறை அடு காமம் நீந்துமாறே.	உரை