திருவருட்பா

முதல் திருமுறை

இரண்டாம் தொகுதி

பாட்டு முதற் குறிப்பு அகராதி
 

அகமாறிய	அடலையணிந் தோர்	அடியார்க் கெளிய
அடுத்திலேன்	அண்ணாவோ	அம்பாதல்
அருகாமலத்தின்	அருணன்	அரும்பாய
அரும் பெறன்	அரைமதிக்	அல்லார்க்கும்
அவம்நாள் கழிக்க	அவல வயிற்றை	அழகா வமலா
அழிதரும்	அழியாப் பொருளே	அழுக்கு நெஞ்சினேன்
அற்புதமான	அறியாத	அன்பிலா
அன்பின் உனது	ஆக்கும் தொழிலாற்	ஆறாத் துயரம்
ஆறுமுகங்களில்	ஆறுமுகங் கொண்ட	ஆறுமுகமும்
ஆறுமுகப்	ஆனந்தமான	இகவா வடியர்
இரங்காநின்	இராப் பகல்	இலக்கமறியா
இலதை நினைப்பாய்	இவ்வேளை	இழுதை நெஞ்சினேன்
இறைக்குளே	இறையேனு முன்றன்	இன்பப் பெருக்கே
இன்பமற்	இன்னும்	ஈறிலாத நின்
ஈனத்திவறும்	உய்யும் பொருட்டுன்	உய்வண்ண மின்றி
உருத்துள் இகலும்	உலகம் பரவும்	உலகம் பரவும்
உலகியற் சுடு	ஊன்பார்க்கு	எந்தைபிரான்
எண்ணார்புரம்	எப்பாலவரும்	எய்தற் கரிய
எய்யா தருள்	எளியேனின்னும்	எளியேனினது
எளியேன் என்ன	என் செய்கே	என்றும் மாதர்
என்றே பிணி	என்னிருகண்	என்னே குறை
என்னுடை	எனையான் அறிந்துன்	ஏதமகற்று
ஏத நிறுத்து	ஏலுந்	ஐயமேற்று
ஐயவின்னு நான்	ஒன்னார் புர	ஒன்றிரண்
ஓங்கி நீண்ட	ஓரிரண்டாம்	கங்கையஞ் சடை
கச்சுக்கட்டி	கடும்புலைக்	கடைப்பட்டேங்கு
கடையனேனின்னு	கண்ணப்ப	கண்ணனை
கண்ணார் நுதலார்	கண்ணி மதி	கண்ணைக் காட்டி
கரத்தைக் காட்டியே	கருங்கடு நிகர்	கருமருந்தாய
கல்லாக் கொடிய	கல்லாலடியார்	கல்வி யெலாங்
கல்லை யொத்த	கள்ளக் கயற்கண்	கள்ள நெஞ்சினேன்
கற்கிலே	கற்பனையே	கற்றவர் புகழ்
கற்றறிந்த	காகம் கரைந்தது	காசமேகங்
காமப் பயலைத்	காமலர் நற	காமாந்த
காய் நின்ற	காயமாம்	காயா தனியக்
காயும் நெஞ்சினேன்	காயோடுட	காயோ மென
கார் பூத்த	காரூர் சடையார்	காவிமலைக்கண்
கானனாவள	கிளைக்குறும்	குழகனை
குறவர் குடிசை	குன்றமொத்	கூழுக் கழுவேனோ
கூழை மாமுகி	கூறேனோ	கொள்ளும்
கொள்ளேனோ	கோதிலாக் குணம்	சகமாறுடையார்
சங்கம் ஒலித்தது	சச்சிதானந்த	சக்தி வேல்
சதிசெயும்	சந்தார் வரையும்	சார்ந்த அடியார்க்
சிங்க மாமுகன்	சிந்தாமணி	சிந்தைக்கும்
சிறியேனிப்	சீர் கொண்ட	சீர்திகழ் தோகை
சீர்வளர் குவளை	சுகமேயடியார்	சூரியன்
செக்கச் சிவந்தே	செங் கதிர்	செங்கண் விடை
செஞ்சொற் சுவையே	செய்கொள் தணிகை	செய்திலேன்
செய்வதுனது	செழிப்படும்	செறிவிலா
சேதன நந்தார்	சேரும் முக்கண்	சேவல்
சேவற் கொடி	சேவியாத	சைவம் தழைக்க
சைவ நாயக	ஞானமெல்லாம்	ஞால வாழ்வெனும்
தண்டணி காந்த	தணிகாசலம் போய்த்	தணிகை மலையை
தத்துவத்துள்ளே	தந்தேநயமாம்	தவம் பெறு
தவமுண்மை	தன்னால் உலகை	தனமும் கடந்தே
தனியே யிங்கு	தாணு ஈன்றருள்	தாதாதா
தாருகப் பதகன்	தாழுங் கொடிய	திரப்படுவேன்
திருந்தாயிங்கு	திருமால் ஆதியா	திருமாலைப்
திவசங்கன்	தீங்கு நெஞ்சினேன்	துட்ட நெஞ்சினேன்
துயிலேறிய	துன்பினாலகம்	துன்னும் மறையின்
தெரியேனுனது	தெருளுடை யோர்க்கு	தேடுங்கிளி
தேடேனோ	தேவரே முதல்	தேறாப்பெரு
தேன் வழி	தேனார் அலங்கல்	தேனும் கடமும்
தேனே அமுதே	தேனே உளங்கொள்	தொண்டர்கள்
தொண்டனேனின்னு	தொல்லைக் குடும்ப	தோடேந்து
தோன்றா ஞான	நச்சிலே பழ	நண்ணாத வஞ்ச
நண்ணேனோ	நதியுமதியும்	நலமேவு தொண்டர்
நன்றறியேன்	நாட்டும் தணிகை	நாணுமயன்
நிருத்தம் பயின்றார்	நிலைக்கும் தணிகை	நின்னிருதாள்
நின்னிலை அறியா	நின்னிலையை	நீர்வேய்ந்த
நெஞ்சே யுகந்த	பசையறு	பட்டி மாடெனத்
படியின் மாக்களை	பண் கொண்ட	பண்ணளாவிய
பண்ணேனின்	பத்தர்கள்	பதியே யெங்கும்
பரங்கிரி	பவமெனுங்	பள்ளவுலகம்
பன்னிருகண்	பன்னிரு தோள்	பனிப்பற வருளும்
பாகைப் பொருவும்	பாடி நின்	பார்க்கின்றிலை
பாலெடுத்	பாவமோருரு	பாவ வாழ்க்கை
பாவியேன்	பாவியேனின்னும்	பித்தப் பெருமான்
பிரமன் தலையிற்	பிரிய மேயவன்	புது வானவர்தம்
புரிவேன் விரதம்	புலைய மாதர்தம்	பூவுண்டவெள்
பெண்குணத்தில்	பெருமை நிதியே	பேதை நெஞ்சே
பேயனேனின்னு	பொதி தரும்	பொய்யனேன்
பொல்லாத	பொழுது விடிந்தது	பொன் பிணிக்கும்
பொன்னார்	பொன்னின் றொளிரும்	பொன்னைப் பொருளா
பொன்னை யிருத்தும்	போது கொண்டவ	போதலிருந்த
மக்கட் பிறவி	மஞ்சட் பூச்சின்	மஞ்சேர்
மட்டித்தளறு	மண்ணினண்ணிய	மணப்பது
மணிக் குழை	மணியேகலாப	மத்த நெஞ்சினேன்
மதியில் நெஞ்சினேன்	மதி வளர்	மந்தாரஞ்சேர்
மருட்டு மங்கையர்	மருந்தென	மருளுரு
மலங்கி வஞ்சர்	மலை வாங்குவில்	மழுவாதருகை
மறிக்கும் வேற்கணார்	மறி தரு	மறையெலாம்
மன்றேர் தணிகை	மன்னப்பார்	மன்னுங் குவளை
மன்னே யென்ற	மாமயி லேறி	மாரனை
மாலுமயனும்	மாலேந்திய	மாலை கொணர்
மாவீழ்ந்திடு	மாறாத பெருஞ்	மான்கண்டகை
மின்னுண் மருங்குல்	மின்னை நேரிடை	மின்னையன்ன
முத்தனை	முத்தியின் முதல்வ	முதுவோர்
முருகநின்	முருகா சரணம்	முருகாவென
முலைமுகங்	முலையைக் காட்டி	முலையொரு பால்
முன்னறியேன்	முன்னேனோ	முன்னைப் பொருட்டு
மூடர்கள்	மூவடிவாகி	மெய்யாவோ
மேலாகிய	மையல் நெஞ்சினேன்	மையனெஞ்சினே்ன்
யாரையும்கடு	வஞ்சகப் பேதையர்	வஞ்ச நெஞ்சினேன்
வஞ்ச மட	வஞ்சமேகுடி	வடியாக் கருணை
வதியும் தணிகையில்	வந்தென் எதிரில்	வரங் கொளடியர்
வருந்தும் தனிமுன்	வருபய	வருவாயென்று
வல்லி ஒருபால்	வல்வினைப் பகுதி	வலத்தால்
வள்ளியில்	வன்குலஞ்	வன்பிற் பொதிந்த
வன்பொடு	வன்னேயும்	வாசி நடத்தி
வாட் செல்லா	வாயாத் துரிசற்	வாரார் முலை
வாரா விருந்த	வாரும் வாரும்	வாரேனோ
வாவா என்ன	வாழ்வனோ	வாழ்விலாஞ் சிறு
வாழும்படி நல்	வாழுமிங்	வாளாரும்
வான் பிறந்தார்	வானிகர் கூந்தலார்	விடு மாட்டில்
விண்ணுறு சுடரே	விது வாழ்	விரதம் அழிக்கும்
விரைவாய்க்	விளக்குறழ்	விளைப்பேன்
வீட்டைப்பெறு	வீ ணனேனின்னு	வீணை
வெதிருள்ளவரின்	வெம்பு முயிரும்	வெயில் மேல்
வெற்றார்புரம்	வேங்கைமர	வேத முடி
வேதமும் கலைகள்	வேதனைச்	வேதானந்த
வேய்ப்பால் மென்	வேல் கொளும்	வைவளர்

மேல்