முகப்பு
தொடக்கம்
திருவருட்பா
நான்காம் திருமுறை
பாட்டு முதற் குறிப்பு அகராதி
அஞ்சலென்றாய்
அடமுடியாது
அடிய
ா
ர் இன்பம்
அடியனேன்
அடியேன் முடுக்கி
அடுத்தவர்க்கெல்லாம்
அணுவிலணுவாய்
அண்டபகிரண்ட
அண்ணலே
அந்தரங்க
அந்தரத்தில்
அப்பா நின்
அம்பரத்தில்
அம்பலத்தில்
அம்பலத்தாடல்
அம்பலத்தாடும்
அம்பலத்தில்
அரங்காய மன
அருளாலே
அருளே அறிவே
அருளார் அமுதே
அருள் அளித்து
அருள் தரல்
அருள்பழுத் தோங்கும்
அவமே கழித்து
அறிவாலே
அறியாப் பருவ
அன்பர் இதய
அன்னநடை
அன்பரின்ப
அன்பர்கள் வேண்டும்
அன்னம்பாலிக்கும்
அன்னே
அன்றோர்
ஆகமும்
ஆசும்படியில்
ஆடுகின்ற
ஆடுங்கருணை
ஆண்டவன் நீ
ஆண்டாய் எனை
ஆதியத்த
ஆதியந்த மென்று
ஆயாது நான்
ஆள் வினையால்
ஆருமறியா
ஆவதறியா
ஆவா என எனை
ஆவித் துணையே
ஆவீயீரைந்தை
ஆயிரங்கார்
ஆயும்வஞ்சக
ஆற்றால் விளங்கும்
ஆற்றுக்கே
ஆனந்தக் கூத்தனை
ஆனந்தத் தாண்டவ
ஆனேறிவந்தன்
இக்கணம்
இச்சைநின்மேல்
இட்டவகை
இத் தாரணிக்கு
இப் பாவி
இம்மை
இரண்டே
இரண்டே காற்கை
இராப்பகலில்
இரும்புன்னை
இருளற ஓங்கும்
இழை பொருத்த
இவ் வழியில்
இறகெடுத்த
இனியேது
இன்பவடிவாய்
இழிந்தாலும்
இன்னந் தயவு
ஈடணைகள்
ஈண்டவனேன்
ஈன மறுத்து
ஈனவுடற்கிச்சை
உடுக்கவோ ஒரு
உத்தமர் பொன்
உயங்குகின்றேன்
உய்வதாம் இது
உருத்திரன்
உரைத்தார்
உலகம் பரவும்
உலகமும் சராசரமும்
உலகின் உயிர்
உலகெலாம்
உலகெலாம்
உள் உணர் வோர்
உள்ளமறிந்து
உள் உள்ளம்
உன்னை நாடும்
உன்னை நினை
ஊடுகின்ற
ஊடுதற்கேர்
ஊடும்போதுன்னை
ஊன உலகை
ஊனமிலா நின்னை
ஊனெனும்
ஊன் செய்தி
ஊன் மறந்த
எச் சோடுமில்லா
எணங்குறியேன்
எண்ணி நலிவேன்
எண் கடந்த
எண்ணாக் கொடுமை
எண்ணாமல்
எண்குணத்தான்
எண்ணினைப்
எண்ணூறு
எப்படிநின்
எல்லாம் தெரிந்த
எல்லாரு
எவ்வண்ணம்
எழுவகை
எழுவினும்
எளியனேன்
எளியேன்
எள்ளே
எள்ளலற
எள்ளுகின்ற
எள்ளுகின்ற தீமை
எற்றே மதியிலியே
என் ஆருயிர்குயிள்
என் செய்திடுவேன்
என்னரசே
என்னுயிரில்
என்னே இனும்
என் நாணை
என்னிருகண்
என்னையறிய
என்னுரிமை
என்னுளம் நீ
ஐந் தலை
ஐத்தட்டிடும்
ஐயாமுக்கண்
ஐயரே உமதடியன்
ஒருமைப் பயனை
ஒழியாக்கவலை
ஒழியாமல்
ஒன்றுந் தெரிந்திட
ஒளி மருவும்
ஓடுவாள் தில்லை
ஓரெழுத்தில்
ஓர் துணைநின்
ஓவாக் கொடியேன்
கடந்தாழ் காயம்
கடையவனேன்
கண்டவரெல்லாம்
கண்டிலர்
கண்ணுதலானை
கண்ணனையான்
கந்தநாண்
கருங்களிற்றுரி
கலிக்கின்ற
கலைபயின்று
கல்லாரொடும்
கல்லாநடையேன்
கல்மன
கரைசேர
கல்லைக் கனிவிக்கும்
களங்க அக்குணம்
கள் உருகும்
கள்ள நெஞ்சகனேனும்
கள்ள நெறி
கள்ள மனத்து
கள்ளமொன்று
கறையோர்
கற்பனை
கற்பழித்து
கற்றே அறியா
கற்பவை எலாம்
கற்பூர வாசம்
கற்றதென்று
கன்றியுரைத்த
கன்னற் சுவை
காணவிழைந்தே
காணேன் நினது
காம மகற்றிய
காமனை
காரளகப் பெண்
கால்வாங்கிய
காவலை
கிட்டவர
கிள்ளை
கின்னரங்கேளென்
கீடமனை
கீதவகை
கீழ்மைக்குறி
குஞ்சிதப் பொற்
குண்டலிப்பால்
குற்றம் ஒரு
குற்றமெல்லாம்
குற்றம் எல்லாம்
குற்றமெல்லாம்
குற்றமொன்று
குற்ற நினைத்த
குன்றா நிலை
கூடல் விழைந்தே
கூர் கொண்ட
கூறரிய
கூற்றுதைத்த
கேட்டிலாய்
கேளனந்தான்
கொதிக்கின்ற
கொண்டு குலம்
கொம்மியடி பெண்கள்
கோடாமே
கோ கோவெனுங்
கோண நெடு
சங்கரா
சஞ்சமலர்
சச்சிதானந்த
சச்சிதானந்த
சந்ததம்
சந்ததமும்
சிந்தை
சிறியேன் பிழையை
சினங்கொண்ட
சினந்துரைத்தேன்
சின்மயமாம்
சின்னஞ் சிறு
சீத்த மணி
சீர் துணையார்
சுட்டதிரு நீறு
சுந்தரர்க்காக
சுந்தர நீரணி
சூரிட்ட நடையில்
சூழ்வேன் நினது
செங்கயற்கண்
செடியனேன்
செம்பவள
செய்த நன்றி
செய்வகை
செய்வேன்
செய்வேன் தீமை
செறியாத
சேணாடர்
சைவ நிலை
சொல் விளைவு
ஜோதி மணியே
ஞாலத்தார்
ஞானமய
தண்மதி
தத்தா
தருவாய் இது
தற்பரமா
தனத்தால் இயன்ற
தனித்தபர
தன்னை அறிந்தின்ப
தன்னையறியா
தாதாதா
தாயும் தந்தையும்
தாயும் தந்தையும்
தாய்தடை
தாய்வயிற்றில்
தாழாதுன்ப
திருஅருட் புனிதை
திருஎலாம்
திருத்தகுதில்லை
தீமையிலாத
திங்கள் விளங்கும்
திருநெடுமால்
திருநெறிமெய்
திரு உளந்தெரியேன்
திருவண்ண
திருவும் சீரும்
திருவே
தீதொன்று
தீது முற்றும்
தீது செய் தேற்கருள்
துணை முலை
துன்புடைய
துன்றிய
துன்னுகின்ற
துன்னுடைய
தூய்மையிலா
தெண்ணனிட்டே
தெரியாமையால்
தெள்ளமுத
தேசுறுநின்ற
தேசு நிறமாய்
தேர்ந்து தெளியா
தேனமர்
தொடுக்கவோ நல்ல
தோன்றி விரியும்
தோன்றுவதும்
நண்ணியமெய்
நம்பலமாம்
நம்மையாளும்
நன்கறியேன்
நாசமிலா
நாடிநினையா
நாட்டார் நகை
நாதமுடி
நாதாபொன்
நாயகரே
நாயனையேன்
நாய்குங்கடையேன்
நாராயணன்
நானது வாய்
நானந்த
நான் செய்யும்
நானும் பொய்யன்
நான் சிறியேன்
நான்முகனும்
நிதிதரு
நிதியை
நித்தியம் பராபர
நிறுத்தி
நிற்குருகா
நின்பதம்
நின்பால் அடைந்தார்
நீடுவாழ்க்கை
நீடுகின்ற
நீட்டுகின்ற
நீர் பூத்த
நீலக்கள
நி
லை அறியேன்
நீறணிந் தொளிர்
நீறணிந் தொளிர்
நூலுணர்வா
நேசனும்நீ
படமெடுத்தாடு
படிமேல்
பண்டுமகிழ்ந்தென்னை
பண்ணாறுமூவர்
பரசிவானந்த
பரியும் மனத்தால்
பகுதி தகுதி
பள்ளத்திலே
பற்று நெஞ்சக
பவமான எழுவகை
பவமான எழுகடல்
பற்று நினை
பற்றுவது
பனக அணை
பாட்டுக்காசை
புண்ணாம்
புண்ணைக்கட்டி
புரைத்த மன
புலைக்கொடியேன்
புலையே புரியும்
புன்மையினால்
பூசை செய்து
பூத நெறி
பித்தனென
பித்து மனக் கொடியேன்
பெண்ணமர் பாகனை
பெண்ணொரு
பெத்தமுஞ்சதா
பேதைப் பருவ
பேய் அனையா
பேய் கொண்ட
பொங்குகின்ற
போதாரு
பொய் கண்டாய்
பொய்யாத
பொய்யான
பொய்யான
பொய்த்த மனத்தேன்
பொய்யனேன்
பொய்யாத மொழியும்
பொய்யால்
பொருந்துகின்ற
பொல்லா
பொற்புறவே
பொன் அளிக்கும்
பொன் என்கோ
பொன்னை
பொன்னை வளர்
போத ஆனந்த
போத நடு
போற்றுவார் உள்ளம்
போற்றி என்
மணிகொண்ட
மணிமிடற்றமுதே
மண்ணுடை
மதி ஒளிர்
மதியும் கல்வியும்
மாலயன் தேடியும்
மாற்றரிய
மருளுடையேன்
மருவாணை
மறவாதுனை
மறை முடி
மனம் பிடியா
மன உயிர்க்கும்
மன்றாடிய
மன்றிடை நடிக்கும்
மன்றுடையாய்
மாசறுநின்
மதிவார்
மாயை எனும்
மாறமன மாயை
மிக்கநிலை நிற்க
மிகுத்துரைத்தேன்
மின் இனை
மின்னிடையாள்
மின்னைப் போல்
மின்னொப்பாகி
முத்தோகை
முப்பொருளு
முன்னம் பிழை
முன்னவனே
மூடனேன்
மெய்யோர்
மெய் விளக்கே
மேல் விளைவு
வகை அறியேன்
வஞ்சர்க்கெல்லாம்
வஞ்சகத்தால்
வஞ்சமாதர்
வஞ்சனை
வண்டலை
வந்திக்கும்
வந்திப் பறியேன்
வந்தோடி
வரமுறுஞ்சு
வல்லி ஆனந்த
வளங் கொளும்
வற்புதனேன்
வன் கண்ணர்
வன் மாங்கரத்து
வன்னமுதே
வாசி வாசி
வாடலற
வாய்க் கடைய
ா
வாழா மனத்தின்
வாழ்ந்தாரை
விடை ஆர்க்கும்
விண் படைத்த
விதி எலாம்
வித்திலாமலே
விளங்குகின்ற
வில்வ வேர்
விழற் கிறைத்து
வினையே பெருக்கி
வீழாக
வெட்டை மாட்டி
வெந்நரகில்
வெப்பில் கருணை
வெம்மான்
வெய்யனாய்
வெருவா மலை
வெருவிக்கும்
வெள்ளங்கொண்டு
வெள்ளமருவும்
வெள் விடை
வெறுத் துரைத்தேன்
வேகமுறு
வேண்டாமை
வேதமுடி
வேம்புக்கும்
வைவமென்றெழு
மேல்