Pattu Mutharkuripu - Aaram Thirumurai

அகங்காரக்கொடுங்	அகம்புறம் மற்றை	அகர நிலை விளங்கு
அங்கே அடியர்	அஞ்சலை நீ	அடி இது முடி இது
அடிக்கடி நுண்மை	அடிபிடித்துத் திரிகின்ற	அடியனேன் உள்ளம்
அடியார் இதயாம்புய	அடியார் வருத்தம்தனை	அடுக்குந்தொண்டர்
அடுத்தவர் மயங்கி	அணிமதியிலே மதியின்	அண்ட ஒருமையப் பகுதி
அண்டம் எலாம் பிண்ட	அந்தநீ எனை ஓர்	அத்தனே திருச்சிற்
அந்தமோடாதி	அந்நாளில் அம்பலத்	அப்பணி முடி என்
அமரரும் முனிவரும்	அம்புவிதனிலே	அம்புவியிலே புவியின்
அயர்வறு பேரறிவாகி	அரங்கினிற் படை	அரசர் எலாம் மதித்திட
அரிபிரமர் உருத்திரரும்	அருளினை அளிக்கும்	அருளே வடிவாம்
அருள்நிலை விளங்கு	அரைசெலாம் வழங்கும்	அவ்வண்ணம் பழுத்த
அழகனே ஞானம்	அளத்திலே படிந்த	அளியே அன்பர்
அறியாத பொறியவர்க்	அறியாமல் அறிகின்ற	அறியேன் சிறியேன்
அறிவிலாச்சிறிய பருவ	அறிவிலேன் அறிந்	அறிவொரு சிறிதிங்
அறைகின்ற காற்றிலே	அற்றமும் மறைக்கும்	அன்பெனும் பிடியுள்
அன்னையே அப்பா	அன்னையே என்றன்	ஆடக மணி பொற
ஆதலால் இரக்கம் பற்றி	ஆதியும் அந்தமும் இன்	ஆதியே நடுவே அந்த
ஆயகால் இருந்தும் நட	ஆயேன் வேதாகம	ஆரணம் உரைத்த
ஆர்த்தவேதாந்தப்பதி	ஆறந்த நிலைகளின்	ஆற்றுவிடையானந்தம்
ஆனந்த நடம் பொது	ஆட்டம் ஓய்கிலா	இகத்திருந்த வண்ணம்
இகத்திலே எனைவந்	இசைத்திடவும் நினைத்தி	இடம் பெறும் இந்திரிய
இடர்தீர் நெறியே	இதுபதி இது பொருள்	இது வரை அடியேன்
இத்தகைய உலகில்	இத் தாரணியில் என்	இந்தவிர் சடைஎம்
இப்பாரில் உடல் ஆவி	இப்பார் முதல் எண்	இமையவர் பிரமர்
இயற்கையிலே பாசாங்க	இரவிமதி உடுக்கள்	இரவிலே பிறர்தம்
இருமையும் ஒருமைதன்	இரும்பினுங் கொடிய	இரும்பு நேர் மனத்தே
இருளையே ஒளி என	இலங்கு பொன்னணி	இல்லை உண்டெனும்
இவையலால் பிறிதோர்	இவ்வனஞ்சிறியேற்	இவ்வுலகதிலே இறை
இழைஎலாம் விளங்கும்	இறக்கவும் ஆசைஇல்லை	இறந்திறந்தே இளைத்
இறையளவும் அறிவொ	இனிஓர் இறையும்	இனித்த செங்கரும்பில்
இனித்த பழச்சாறு	இனிய நற்றாயின்	இன்சுவை உணவு பல
இன்பமடுத்துன்	இன்புறும் உணவு	இன்பே நன்றருளி
இன்னவாறடியேன்	இன்னுமிங்கெனை நீ	ஈயெனப் பறந்தேன்
ஈன்ற நற்றாயும்	உடம்பொருவயிறாய்	உடல் எலாம் உயிர்
உடுத்திலேம் சிறிதும்	உடுப்பவனும் உண்ப	உடைய அம்பலத்தில்
உடையாய் திருஅம்	உணர்ந்தவர் உளத்	உண்டதோறெல்லாம்
உண்டியே விழைந்தேன்	உரத்தவான் அகத்தே	உரத்தொரு வருக்கங்
உருமலி உலகில்	உருவமும் அருவமும்	உருவாய் அருவாய்
உருவுளமடவார்	உரைவிசுவம் உண்ட	உரை கடந்த திருவருட்பேர்
உலகறி வெனக்கிங்	உவந்தெனதுளத்தே	உள்ளதே உள்ள
உறியிலே தயிரைத்திருடி	உறுவினை தவிர்க்கும்	உற்றதாரணியில்
உற்றதோர் திருச்சிற்	உற்றியலும் அணுவாதி	உன் கடன் அடியேற்
உன்புடை நான்	ஊடல் செய்மதமும்	ஊழிதோறூழிபல
ஊன்பெறும் உயிரும்	எஞ்சல் இன்றிய	எட்டவரும் பொருளே
எண்ணிய எல்லாம்	எண்ணிலா அண்ட	எந்தவகை செய்திடிற்
எந்நாள் கருணைத் தனி	எம்மத நிலையும்	எம்மேதகவும் உடையவ
எய்ப்பற எனக்கு	எல்லாந்தான் உடைய	எல்லாம் உடையாய்
எல்லாம் செயல் கூடும்	எல்லாம் வகுத்தாய்	எவ்வுலகும் எவ்வுயிரும்
எவ்வுயிர்த்திரளும்	எழுவினும் வலியமனத்	எளியரை வலியார்
எளியவர் விளைத்த	எள்ளலாம் பயத்தால்	என் இயல் உடம்பிலே
என் உளவரை மேல்	என் சுதந்தரம் ஓர்	என் செய்வேன் சிறிய
என்புடை வந்தார்தம்	என்றிரவி தன்னிலே	என்றும் நாடுவோர்க்
என்னளவிலையே என்	என்னிலை இதுவுறு	என்னுயிர்காத்தல்
என்னுயிர்க்குயிராற்	என்னுயிரே என	என்னே எம்பெருமான்
என்னே செய்வேன்	என்னையாண்டருளி	என்னையும் இரக்கந்தன்
ஏகா அனேகா என்றே	ஏய்ந்த பொன்மலை	ஏறுகின்றேம் எனமதித்
ஐய நான் ஆடும்பருவ	ஐயநான் பயத்தால்துய	ஒடித்த இவ்வுலகில்சிறு
ஒப்பாருரைப்பார் நின்	ஒப்பிலாமணி என் அப்	ஒருபிரமன் அண்டங்க
ஒள்ளிய நெருப்பிலே	ஒன்றியே உணவை	ஒன்றும் அலார் இரண்
ஓங்கிய திருச்சிற்றம்பல	ஓங்கிய பெருங்கருணை	ஓங்குபொன் அணி
ஓடினேன் பெரும்பே	ஓர்ந்த உள்ளகத்தே	கடியரில் கடையேன்
கடுமையேன் வஞ்சக்	கட்டமே அறியேன்	கண்ணார் அமுதக்கடலே
கண் விருப்பங்கொள	கயந்துளே உவட்டும்	கரணமெலாம் கரைந்த
கருங்களிறுபோல்	கருணாநிதியே அபயம்	கருணாநிதியே என்இர
கயவு செய் மதகரிஎன	கரணவாதனை	கருணை ஒன்றிலா
கருணைக் கருத்து மலர்	கருணை பெருக்கே	கருணையம்பதி நங்கண்
கருனையார் அமுதே	கருணையும் சிவமே	கருணையே வடிவாய்
கருதாமல் கருதும்	கருத்து வேறாகிக்	கரை சேரப்புரிந்தாலும்
	கலங்கிய போதும் திருச்	கலையுரைத்த கற்பனை
கலைஎலாம் புகலும் கதி	கலைத்தொழில் அறியே	கலைமுடிவு கண்டறி
கல்லாய மனத்தையும்	கல்லும் கனியத்திரு	கவையெலாந்தவிர்ந்த
களக்கமறப் பொதுநட	களிப்புறு சுகமாம்	கள்ளிருந்த மலர்
கற்கரையும்படி	கற்குமுறை கற்றறியேன்	கற்பனை முழுவதும்
கற்ற மேலவர்தம் உறவி	கற்றவர் உளத்தேகரும்	கற்றவர் கல்லார்பிறர்
காக்கைகள் கூவக்கலங்	காட்டிலே திரியும்	காட்டுகின்ற உவர்க்
காட்டுயர் அணைமேல்	காணியே கருதும்	காணுறு பசுக்கள்
காமமா மதமாங்காரமா	காய்எலாம் கனியென	காய்ந்திடு மனத்தாள்
காய்மனக் கடையனை	காரணம் இதுபுரி	காவிநேர் கண்ணாள்
கானமே உழல் விலங்கி	கிளைத்த இவ்வுடம்பில்	கீரையே விரும்பேன்
குணம்புரி எனது	குலத்திடையும் கொடி	குற்றமோ குணமோ
குற்றம்பல ஆயினும்	கூடுங்கருணைத்திருக்	கூறுகின்ற சமயம்எலா
கைதலத் தோங்கும்	கையுற வீசி நடப்பதை	கொடிய வெம்புலிக்
கொடியேன் பிழை நீ	கொட்டிலை அடையா	கொலைபல புரிந்தே
கோபமே வரு மோ	சகப்புற வாழ்வை	சந்திர சூரியர்
சரியை ஓர் நான்கும்	சற்சபைக்குரியார்	சாகாத கல்வியே
சாகாதகலை அறி	சாகாத தலை இது	சாதி மதம் சமயம் எனும்
சாமத்திரவில் எழுந்தரு	சார்பூத விளக்கமொடு	சாவதென்றும்
சாற்றுபேர் அண்ட	சிதம்பரத்தே ஆனந்த	சித்திகள் எல்லாம் வல்ல
சிவந்திகழ் கருணை	சிறந்த தத்துவங்கள்	சிறந்த பொன் அணி
சிற்றறிவுடையன் ஆகி	சிரத்தை ஆதிய	சீர்த்த சிற்சபை என்
சுகமே நிரம்ப	சூழ்விலாதுழல்	செடிமுடிந்தலையும்
செப்பார் கலைகள்	செய்வகை அறியேன்	செல்லமாட்டேன்
செறிவதில் மனத்தேன்	சோதியேல் எனை நீ	சோற்றிலே விருப்பஞ்
சோறு வேண்டினும்	ஞான ஆனந்தவல்லி	ஞான மணிப்பொது
ஞானமும் அதனால்	தகைத்தபேர் உலகில்	தங்கமே அனையார்
தடித்த ஓர் மகனை	தண்டுகாய் கிழங்கு	தத்துவங் கடந்த
தத்துவமசி நிலை	தத்துவம் என்வசமாக	தந்தாய் இன்றும்
தந்தையர் வெறுப்ப	தந்தையும் தாயும்	தரித்திடேன் சிறிதும்
தருணம் இஞ்ஞான்றே	தரைத்தலத் தெனை நீ	தலைநெறி ஞான
தலைவர்கள் எல்லாம்	தவம்புரியேன்	தளர்ந்திடேல் மகனே
தனிப்பெருஞ் சோதித்தந்	தனிப்பெருஞ் சோதித்தலை	தன்மை காண்பரியதலை
தன்னிகர் அறியா	தன்னை நேரில்லாத்	தாங்க என்தனை
தாயும் என் ஒருமை	தாயே எனைத்தான்	தாய் கொண்டதிருப்
தாய்மொழி குறித்தே	தார்த்தட முலையார்	தால வாழ்க்கையிலே
தாவுமான் எனக்குதித்து	தானலாதிறையும்	தான் எனைப்புணரும்
திகழ்ந்தார்கின்ற	திகைப்பார் திகைக்க	திடுக்கற எனைத்தான்
திண்ணம் பழுத்த	திரிபில் பொருளே	திருக்கதவம் திறவாயோ
திருத்தகு பொன்அம்	திருத்தகும் ஓர் தருணம்	திருப்பொதுவில் திருநட
திருவளர் திருஅம்பலத்	திருவளர் திருச்சிற்றம்	திருவிளங்க
தீட்டுப்பொன் அணி	தீட்டு மணிப் பொது	தீது நினைக்கும் பாவிகட்
துண்ணெனக் கொடி	துப்பார் கனகப்பெது	தும்மினேன் வெதும்பி
துருக்கலோ கொடுங்	துரும்பினில் சிறியேனை	துருவிலா வயிர
துனித்தவெம் மடவார்	துன்புறு மனத்தனாய்	துன் பெலாந் தீர்ந்தன
தூங்குகின்றதே சுகம் என	தூய நெஞ்சினேன்	தெரிந்த பெரியர்க்கருள்
தேகமுறு பூதநிலைத்	தேடியதுண்டு நினதுரு	தேட்டிலே மிகுந்த
தேர்விலாச்சிறிய	தேனே திருச்சிற்	தேன்மொழிப் பெண்
தொகுப்புற சிறுவர்	தொழுதெலாம வல்ல	தொழுந்தகை உடைய
நடுநிலை இல்லா	நண்ணிய மதநெறி	நதி கலந்த சடை
நயத்தால் உனது	நயந்த கருணை	நயந்த பொற்சரிகை
நலிதரு சிறிய	நனவினும் பிழையே	நன்மார்க்கத்தவர்
நாடுகின்ற மறைகள்	நாட்டுக் கிசைந்த	நாதனே என்னை
நாதாந்தத்திரு வீதி	நாதாந்த போதாந்த	நாயிற்கடையேன்
நாயேன் உலகில்	நிலத்திலும் பணத்தும்	நிலைபுரிந்தருளும்
நிறமுறு விழிக்கீழ்	நீக்கிய மனம்பின்	நீடுலகில் உற்றவர்கள்
நீரிலே நீர் உற்ற	நேரிழையவர்தம்	பகலிரவடியேன்
பங்கமோர் அணிவும்	பஞ்சுநேர் உலக	படம்புரிபாம்பிற்
படித்தனன் உலகப்	படிமேல் ஆசைபல	பணத்திலே சிறிதும்
பணமிலார்க் கிடுக்கண்	பண்ணிகாரங்கள்	பதியனே பொதுவில்
பத்தியஞ்சிறிதுற்றிலேன்	பயத்தொடுதுயரும்	பயந்துயர் இடர்
பரிக்கிலேன் பயமும்	பரிந்துனைப் பதியாய்ப்	பருப்பிடியரிவாலிடிக
பரைத்தனி வெளியில்	பல்லிகள் பலவா	பவநெறிசெலுமவர்
பழம்பிழி மதுரப்பாட்டல	பன்னிரண்டாண்டு	பன்னெறிச் சமயங்கள்
பாட்டு வித்தால் பாடு	பாதிஇரவில்	பாராதி பூதமொடு
பாரொடு நீர் கனல்	பார்த்தார் இரங்கச்	பார்முதல் நாதப்பதி
பாலிலே கலந்த	பிதர்த்த மண் உடம்பை	பீழைபுரிவான் வருந்து
புண்ணிலே புகுந்த	புண்படா உடம்பும்	புரைசேர் துயரம்
புலைவிலைக் கடையில்	புல்லவா மனத்தேன்	புன்புலால் உடம்பின்
பூதமுதலாய பல	பூப்பினும் பலகால்	பெண்மையை விழைந்
பெற்றதம் பிள்ளை		பேருற்ற உலகிலுறு
பையார் பாம்பு கொடிய	பொடி எடுக்கப்போய்	பொது வென்றறிந்தும்
பொய்ப்படாபயனே	பொய்பிழை அனந்தம்	பொய்யாதென்றும்
பொய்யுடையார் விழை	பொய்வகை மனத்தேன்	பொய்விட்டகலாப்
பொருளறியேன்	பொருளிலே உலகம்	பொழுது விடிந்ததினிச்
பொறித்துனைப் பதியாப்	பொன்னின் மாமணிப்	போகமாட்டேன் பிறரிடத்
போகமாதியை விழைந்த	போகமே விழைந்தேன்	போதுதான் வீணே
போதெலாம் வீணில்	போற்றுவார் போற்றுவர்	மங்கையர் எனைத்தாம்
மஞ்சனைய குழலம்மை	மடம்புரிமனத்தாற்	மணிக்கதவம் திறவாயோ
மண்ணினீள் நடையில்	மண்ணுலகத்திலே	மதத்திலே அபிமானங்
மதம்புகல் முடிபு	மருணாடுலகில்	மருந்தறியேன்
மருளும் துயரும்	மலத்திலே கிடந்தேன்	மலவாதனை தீர்
மலைவிலாத் திருச்சிற்	மறைமுடி வயங்கும்	மாயையால் வினையால்
மாயையாற் கலங்கி	மாழை மாமணி	மாற்றறியாத செழும்
மாற்றிலாத பொன்	மிளகு மேன் மேலும்	முத்தேவர்
முனித்த வெவ்வினை	முன்னவாதிபர்க்கு	முன்னுங் கொடுமை
முன்னோடு பின்னும்	மூவிரு முடிபுங்	மெய்தழைய
மைதவழ்விழி	மையரிநெடுங்கணார்	வகுத்த உயிர்
வட்டவான் சுடரே	வட்டியே பெருக்கி	வண்ணமிகு பூதவெளி
வண்ணம்வேறெனினும்	வந்தருள் புரிக	வம்பனேன் பிறர்போல்
வரவு செலவற்ற	வருத்த நேர்பெரும்	வருமுயிர் இரக்கம்
வருவாய் என்கண்மணி நீ	வரை அபரமார்க்க மொடு	வரை கடந்தடியேன்
வலத்தவாநாத வலத்த	வலத்திலே செவிலி	வலிந்தெனை அழைக்கும்
வள்ளல் இவ்வுலகில்	வறுத்தலே பொடித்து	வன்செயல் பொறுத்தாட்
வன்மையில் பொருள்	வாங்கிய செவிலி	வாடிய பயிரைக்
வாட்டமும் துயரும்	வாட்டமே உடையார்	வாட்டமொடு சிறியனேன்
வாட்டமோடிருந்தசிறிய	வாய்ந்தபொன் அணி	வானிலே வானுற்ற
விஞ்சுபொன் அணி	விடையவாதனை	விண்ட போதகரும்
விருப்பிலேன் போலக்	விரைந்து நின் அருளை	விழற்கிறைத்து
விழியைத் தூர்க்கின்ற	விழுத்தலை நெறியை	விளக்கறியா இருட்டறை
விளங்குபொன் அணி	வெடிக்கப் பார்த்து	வெப்பார் உள்ளக் கலக்க
வெம்மதிக் கொடிய	வெறுக்க மாட்டேன்	வேண்டார் உளரோ
வேதத்தின் முடிமிசை	வேதநெறி ஆகமத்தின்	தேந்தலைமேற் கொள
வேதாந்த நிலை நாடி	வேறு பல்விடஞ்செய்	வைகிய நகரில்