முகப்பு

தொடக்கம்

திருவருட்பா

ஆறாம் திருமுறை

பாட்டு முதற் குறிப்பு அகராதி

அகத்தானைப் அங்கலிட்ட களத்தழகர் அச்சம் நீக்கிய என்
அச்சா நான் வேண்டு அச்சோ என் அஞ்சல் என்றெனை
அஞ்சாதே நெஞ்சே அடங்குநாள் அடர்மலத்தடை
அடாத காரியங்கள் அடிகேள் நான் அடிக்கடி என்அகத்தி
அடிச்சிறியேன் அடிநடுமுடியோர் அடியனேன் பொருட்
அடிவார் இயலே அடுத்தானை அடியேனை அடுத்து நான் உன்னைக்
அணிவளர்திருச்சிற் அணையவாரீர் என்னை அண்டவகை எவ்வள
அண்டவளவெவ்வள அண்ணா நான் வேண்டு அதுபார் அதிலே
அதுவளர் அணுவே அத்தம் நேர்கிடைத்த அத்தா நான்வேண்டு
அபயம் அபயம் அபயம் அப்பா நான் பற்பல அப்பா நான் வேண்டு
அமலா நான் வேண்டு அம்பலத்தாடும் அமுத அம்பலத்தே திருநடஞ்
அம்பலத்தே நடம் அம்மதவேள் கணை அம்மா நான் வேண்டு
அம்மையே என்கோ அருட்சோதி தெய்வம் அருட்பெருஞ்சோதி
அருட்பெருஞ்சோதி அமுதமே அமுதம் அரும்பிலே மலர்வுற் அரும்பொன் அனையர்
அருளரசை அருட்குரு அருளா நான் வேண்டு அருளுடையார் எல்லா
அருளெலாம் அளித்த அருள் பழுத்த அருளோங்குகின்ற
அருளோங்குதண் அருள்வளர் திருச்சிற் அருள் விளக்கே
அரைசே நான் வேண்டு அலப்பற விளங்கும் அவமே புரிந்தேன்
அளவெலாம் கடந்த அளவைகள் அனைத்து அறிந்தன அறிந்தாங்
அறிந்தானை அறிவறிவு அறிந்திலையோ என் அறிவா நான் வேண்டு
அறிவில் அறிவை அறையாத மிகுபெருங் அற்புத நிறைவே
அன்பிலே பழுத்த அன்பே என்னரசே அன்றெனக்கு நீ உரை
அன்னமுண அழைத்த அன்னையப்பன் அன்னையைக்
ஆக்கல் ஒன்றோ ஆக்கி அளித்தல் முதல் ஆடவாரீர் என்னோடாட
ஆடிய பாதத்தழகன் ஆடிய பாதம் மன்றாடிய ஆணவமாம் இருட்டறை
ஆணை உன்மேல் ஆணை ஆதியிலே எனை ஆதியை ஆதியந்த
ஆய்தருவேதாகமத்தின் ஆரணமுடிமேல் ஆரா அமுதம் அளித்
அச்சம் தவிர்த்தென்னை அச்சுதர் நான்முகர் அச்சம் தவிர்த்தமெய்
அண்டங்கள் எல்லாம் அண்டர்க் கரும்பதந் அண்டமெலாம் கண்டவரே
அப்பணி பொன்முடி அம்மையு மாய்எனக் அம்பர மானசி தம்பர
அரைக்கணமும் தரியேன் அருட்பெருஞ் ஜோதிய அருட்பெருஞ் ஜோதிஎன்
அருட்பெருஞ் ஜோதி அல்லல் அறுத்தென் அவரவர் உலகத்தே
அற்புத பேர ழகாளர் அற்புத ஜோதி அன்பர் செயும்பிழை
அன்புரு வானவர் அன்பாட்டை விழைந்தவரே அன்றிதோ வருகின்றேன்
அன்பர்க் கெளிய ஆகம வேதம் ஆக்கம் கொடுத்தென்றன்
ஆசறும் அந்தங்கள் ஆசை கொண்டேன் ஆடல்கொண் டீர்
ஆணவம் தீர்க்கு ஆதாரமீதான ஆதியும் அந்தமும்
ஆதிஅ னாதிஎன் ஆதரவாய் என் ஆதி அனாதி
ஆதிஈறில்லாமுற் ஜோதி ஆபத்தை நீக்கி ஓர் ஆபத்தை நீக்கி
ஆரணவீதிக் கடையும் ஆறணந்தத் தோங்கு ஆரணர் நாரணர்
ஆரமுதாகி என் ஆரா அமுதாகி ஆருயிர்க் காதாரம்
ஆல நிழற்கண் ஆலம் அமுதாக்கும் ஆறந்தத்தோங்கு
ஆறந்தத்துள்ளும் ஆறந்தத் தேநிறை ஆறறுக்கப்பால்
ஆளுறுக்கப்புறமாகும் ஆன்றானை அறிவானை இகத்துழல் பகுதித்
இங்கங்கென்னாமலே இசைவளர் திருச்சிற் இச்சையின் வண்ணம்
இச்சைஎலாம் எனக்களி இச்சைஎலாம் வல்ல இச்சை ஒன்றும் இல்லாதே
இடர் தவிர்த்தின்பம் இடுக்கிலாமல் இருக்க இணை என்றுதான் தனக்
இணையொன்றும் இல்லாதே இது தருணம்நமையாளற் இதுதருணம் தருணம்
இது நல்ல தருணம் இந்தார் அருளமுதம் இம்மையிலே எனக்
இப்புவியில் நம்மை இயல் வேதாகமங்கள் இயற்கை உண்மை
இரவிலாதியம்பும் இரவும் பகலும் இருந்த இடந்தெரியாதே
இருள் இரவில் ஒரு இலங்குகின்ற சிற்றம் இல்லாமை நீக்கி
இவர்க்கும் எனக்கும் இளிவேதவிர்த்து இறை அளவும் துரிசல
இறையும் பொறுப்பரி இனிப் பிரிந்திறையும் இன்உரை அன்றென்று
இன்புறநான் எய்ப்பி இன்புடையார்நம் இன்பம் கொடுத்தே என்
இன்னும் தாழ்த்தங்கே ஈசர் எனும்பல ஈசர் பலிக் குழல்
ஈடறியாதமெய் வீடு ஈடனை அற்ற ஈண்டறி வோங்கிடத்
ஈதல் கண்டே மிகக் ஈதியல் என்று ஈறறியா மறைதின்யோன்
ஈற்றில் ஒன்றாய் ஈனம் அறுத்து ஈன்றாளும் எந்தையும்
ஈன உலகத் திடர் உச்சி தாழ்கின்ற உடையானை அருட்சோதி
உடையவரார் இக் உணர்ந்தவர் உளம் உண்டதும் பொருந்தி
உண்டுடுத் தின்னும் உண்ணஉண்ணத் உண்ணுகின்ற ஊண்
உத்தர ஞானசித்தி உபய பதத்தை உபய பதத்தைநம்
உபயம்தாய் என் உம்மாணை உம்மாணை உயிர்க்கொலையும்
உய்ய வல்லார்க் உய்பிள்ளை பற்பலர் உருவினதாய்
உருவெளியே உருவாய் அருவாய் உருவும் உணர்வும்
உரைவளர் கலையே உரைவளர் திருச்சிற் உலகம் எலாந்தொழ
உலகுபல் கோடி உலகமெல்லாம் உள்ளபடி உள்ளது
உள்ளவாம் அண்ட உள்ளானைக் கதவு உளத்தி னுள்ளா
உள்ளதே உள்ளது உள்ளக் கருத்தை உறவானை என்னுயிர்க்
உறவும் பகையும் உறங்கி இறங்கும் உன்னை மறைந்திடுவே
உன்னுதோறுன்னு உன்னற்கரிதா ஊகமிலேன் பெற்ற
ஊக்கம் கொடுத்தென்றன் ஊடல் இல்லீர் எனை ஊதியம் தந்த நல்
ஊமை எழுத்தினுள் ஊருமில்லீர் ஒரு ஊராசை உடலாசை
ஊற்றை உடம்பிது ஊறுசிவானந்தப் ஊனநடந்தவிர்த்
ஊன்றுநும் சேவடி ஊனே புகுந்தென் எக்கரையும் காணாதே
எச்சம் பெறேல் எச்சமயத்தும் எச்ச உரையன்றென்
எச்சமயங்களும் எட்டிரண்டும் என் எட்டும்இரண்டும்
எண்ணாத மந்திரமே எண்ணியஎனதுள் எண்ணியவாவிளைதா
எண்ணுகின்றேன்எண் எண்ணியவாறே எண்ணிய எண்ணங்கள்
எண்ணமெல்லாம் எண்ணிய எண்ணங்கள் எண்ணுகின்றேன்
எத்தாலும் மிக்க எத்துணையும் சிறியேனை எத்தாலும் ஆகாதே
எது தருணம் அது எந்தரமுட்கொண்ட எம்பலத்தால் எம்மை
எம்பொருள் எம்பொருள் எய்ப்பிலே கிடைத்த எல்லாஞ் செய்வல்லதுரை
எல்லாஞ் செய்வல்ல தெய் எல்லாமும் வல்லசித் எல்லா உயிர்களும்
எல்லாம்செய் வல்ல எவ்வகைத்தாந்தவஞ் எவ்விடத்தும் எவ்வுயிர்
எவர்க்கும் பெரியவர் எள்ளலில் வான்முதல் என்அறிவாம் என்அறி
என் ஆசையெலாம் தன் என்உயிரும் என்உடலு என் உளம் பிரியா
என்செயல் அனைத்தும் என்நிகர் இல்லா என்பாட்டுக்கெண்ணா
என்பிழை அனைத்தும் என்பொருள் என்உடல் என்றே யென்று
என்ன புண்ணியம்செய் என்னிதய கமலத்தே என்னுயிரில் கலந்து
என்னுயிர் நாதனை என்னே அதிசயம் என்னே என்மீதெம்
என்னைத் தன்னோடே என்குறை தீர்த்து என்னுயிர் ஆகி
என்கண் அருள் என்று கண்டாய் என்பாற் களிப்பொடும்
என்னுயிர்க்குயிர் என்னுயிர்க் கன்பா என்னறிவுட் கொள்
என்குருவான என்பெரு வாழ்வா என்னிறையான
என்னைத்தானாக்கு என்னைத்தானாக்கிய என்பால் வருபவர்க்
ஏக பராபர யோக

ஏகாந்த நன்னிலை

ஏகாத கல்விதான்
ஏகாந்தமாகிய ஜோதி ஏகாந்தமாகி வெளியா ஏங்கலை மகனே
ஏசாத தந்திரம் ஏடாயிர மென்னை ஏதாகுமோ எனநான்
ஏதும் ஒன்றறியா ஏதமிலாப் பரநாத ஏமமிகுந்திரு
ஏராய நான்முகர் ஏழ்நிலைக்கு மேற்பால் ஏறி இறங்கி இருந்தேன்
ஏனென்பார் வேறிலை ஐந்து மலங்களும் ஐம்புலமும்தானாம்
ஐம்பூதபரங்கள் முதல் ஐயமுறேல் என்மகனே ஐயமுற்றேனை
ஐயர் நடம்புரி ஐயா நான் வேண்டுதல் ஐவண்ணமுங் கொண்ட
ஐவணங்காட்டுறும் ஒக்க அமுதத்தைஉண் ஒசித்தகொடி அனையே
ஒட்டியே என்னுள் ஒட்டுமற்றில்லை ஒண்மை விரும்பினேன்
ஒத்த இடந்தன்னில் ஒத்தாரையும் இழிந்தா ஒப்பாரில்லீர்
ஒருமை நிலையில் ஒருமடந்தை வலிந்த ஒரு வாதடியேன்
ஒளியே அவ்வொளியின் ஒளிவளர் உயிரே உயிர் ஒன்றிலேன் பிரிதொன்
ஒன்றெனக்காணும் ஒன்றும் பதத்திற் ஒன்றே சிவம்
ஒன்றில் ஒன்றான ஒன்றான பூரண ஓங்கார பீடத்
ஓங்கார நாடகம் ஓங்கும் பிண்டாண்டம் ஓங்கியஓர் துணைஇன்றி
ஓங்குகின்ற சிற்றம்பல ஓசையின் உள்ளே ஓர் ஓடாது மாயை
ஓடத்தில்நின்றொரு ஓதி எந்த விதத்தாலும் ஓமத்திலே நடுச்
ஓமென்பதற்கு முன் ஓராதுலகினைப் ஓலக் கபாடத்தைச்
ஓவா இன்ப ஒளவிய மார்க்கத்தின் கங்குலிலே வருந்திய
கட்டவிழ்ந்த கமலம் கட்டிக்கொண்டும்மை கணக்கு வழக்கது
கண்கலந்த கள்வர் கண்களிக்கப் புகை சிறிது கண்டேன் களித்தேன்
கண்டேன் களித்தேன் கண்ணுறங்கேன் கண்ணே கண்மணியே
கண்ணேறுபடும் என கண்ணனையீர் உம்மை கண்டனைந்தால் அன்றி
கண்ணுக்கினிய கண்ணிற் கலந்தருள் கதிக்கு வழிகாட்டுகின்ற
கரவறியா அம்பலத் கருணைமாநிதியே கருத்தனே எனது
கருத்தனை எனது கருமுதற் கருவாய் கருணைநடஞ் செய்பவரே
கரும்பிடை இரதமும் கரும்பிலின் சாற்றை கருவியொடு கரண
கரைக்கணம் இன்றியே கரைந்து விடாதென்னு கரையா எனதுமனக்
கலந்து கொள கலைகளோர் அனந்தம் கலைக்கொடி கண்டறியா
கலைநிறைமதியைக் கலைவளர்கலையே கல்லார்க்குங் கற்றவர்க்
கல்லோமணலோகனி கவலையெலாம் தவிர்ந்து களங்கொளுங்கடை
கனவிலே களித்த களித்தபோதெல்லாம் களித்தெனதுடம்பில்
களிப்புறும் அடியேன் கள்ளத்தை எல்லாம் கள்ளவாதனையைக்
கள்ளுண்டாள் கள்ளமொன்றும் அறியேன் கறுத்துரைக்கின்றவர்
கற்பூரங்கொணர்ந்து கற்பூரம் மணக்கின்ற கற்பூர ஜோதி
காசையும் பணத்தையும் காட்சியுறக் கண்களுக் காட்டை எலாம் கடந்து
காணாத காட்சிகள் காணாது காட்டு காதரிப்பார்
காதல்கைமிகுந்த காரண அருவே காரிய காரிகையீர் எல்லீரும்
கார்ப்பிலாதாய் துவர்ப் காலங்கடந்த கடவுளை காலமுதற் காட்டும்
காலையிலே என்றனக்கே காலையிலே நின்றன்னை காலையில் நான்கண்ட
குணம் அறியேன் குருநெறிக்கே என்னை குற்றம் செயினும்
குறித்த வேதாகமக் கூடிய என்கணவர் கைக்கிசைந்த பொருள்
கைக்கிசைந்த பொருளே கைத்தலை மேலிட்டலையி கையாத தீங்கனியே
கையின் நெல்லிபோல் கையுள் அமுதத்தை கொடியவரே கொலைபுரி
கொடுத்திட நான் கொண்டான் அடிமை கொலைபுரிவார் தவிர
கொல்லா நெறியது கொள்ளைஎன இன்பம் கொள்ளை வினைக்கூட்டு
கோடையிலே கோணாத நிலையினராய் கோபமும் காமமும்
கோள் அறிந்த பெருந் சத்தர்கள் எல்லாமாம் சத்திய பதியே
சத்திய நான்முகர் சத்தியமாந்தனித் சமயமும் மதமும்
சன்மார்க்க நெறி சாகா வரந்தந்த சாகா அருளமுதம்
சாகாத கல்வியிலே தலை சாகாத வரம் சாதிகுலம் சமயம்
சாதிமதந் தவிர்த்தவரே சாதிமதம் சமயமுதற் சாதியும் மதமும் சமயமும்
சார்கலாந்தாதிச் சாற்றுகின்ற கலை சாற்றுவேன் எனது
சிதத்திலே ஊறித் சிதத்தொளிர்பரமே சிதம்பர ஒளியை
சித்தர்எலாம் சித்தி எலாம் வல்லசிவ சித்தலொம் வல்லசித்த
சித்தம் சிவமாக்கும் சித்தமும் உள்ளமும் சித்துருவாம் சுயஞ் ஜோதி
சிந்தை களிக்கக் சிரம்பெறுவேதாகம சிரம்வளர் முதலே
சிவங்கனிந்த சிற்றம்பல சிவசிவசிவசிவ ஜோதி சிவமயமாம் சுத்த
சிவமே பொருளென்று சிறந்த பேரொளி சிற்பதமும் தற்பதமும்
சிற்பரமாம் பரஞ்ஜோதி சிறுவயதில் எனை சின்மய வெளியிடைத்
சின்னவயதில் என்னைச் சின்மயமாம் பெருஞ் ஜோதி சீரிடம் பெரும்ஓர்
சீர்வளர் திருச்சிற் சுகமயமாகிய ஜோதி சுதந்தரம் உனக்கே
சுத்தநிலை அனுபவங் சுத்த பரமுதல் நான்கும் சுத்த வேதாந்தபிரம
சுத்தசன்மார்க்க சுத்தசிவமய ஜோதி சுட்டப்படாத
செடிகள் தவிர்த்தருட் செத்தார் எழுகென செம்பொருள் ஆகிச்
செய்யானைக்கரியானை செய்வகை என்என செறிவுடையார்
சேர்த்தானை என்றனைத் சேரஉம்மேல் ஆசை சைவ முதலாக
சொல்லவனே சொல்லுகின்ற என் சொல்வந்த வேதமுடி
சொல்வந்த அந்தங்கள் சோதி அருட்பெருஞ் சோதி மலைமேல் வீட்டி
சோற்றானைச் சோற்றில் ஞான மருந்திம்மருந்து தங்கோல் அளவெனக்
தடுத்திடல் வல்லார் தடுத்தெனை ஆட் தடையறியாத் தகையின
தடையாதும் இல்லா தடையாவும் தவிர்த்தே தடையிலாத சிற்றம்பல
தடையிலா தெடுத்த தடையுறாப் பிரமன் தண்ணிய மதியே
தத்துவத்துட்புறந்தானாம் தத்துவ பதியே தத்துவம் அனைத்தும்
தத்துவரும் தத்துவஞ்செய் தத்துவம் எல்லாமாம் தத்துவாதீதத் தலைவ
தந்தை நீ அலையோ தம்பத்தில் ஏற்றிய தயை உடையார்
தருநெறி எல்லாம் தலம்வளர் திருச்சிற்றம் தலைகால் இங்கறியாதே
தவறாத வேதாந்த தவம் வளர் தயையே தவசிதம்பர மாகித்
தழைத்தானைத் தன்னை தற்சோதி என்னுயிர்ச் தற்பரமே வடிவாகி
தனிச் சிறியேன் சிறிதிங்கே தனித்தலைவர் . . . தனித்தனி முக்கனி
தனித்துணையெனும் தனிப்பெருந் தலைவரே தனையா வென்றழைத்தே
தன் அரசே செலுத்தி தன்பெருமைதான் அறி தன்மை காண்பறியதலை
தன்மைபிறர்க் தன்னை அளித்த தன்னிகர் இல்லதோர்
தன்னிகர் இல்லா தன்னேரில்லவனே தன்னை ஒப்பார்
தாகமுள் எடுத்த தாங்கி எனைப் பெற்ற தாண்டவனார் எனை
தாதையாம் என்னுடைய தாயனே எனது தாயாகித் தந்தையுமாய்
தாயானைத் தந்தை தாய்முதலோரொடு தாழ்குழலீர் எனைச்
தான் அன்றி ஒன்றிலா திசையறிய மாட்டாதே திருஉடையாய்சிற்சபை
திருஎலாம்தரும் ஓர் திருத்தகு வேதாந்த திருத்தமிகு முனிவர்
திருத்தும் என்உள்ளத் திருவளர் திருச்சிற்றம் திருவளர் வளமே
திருவாம் என் தெய்வ திருவே தெள்ளமுதே திருவாளர் போற்ற
திருவார் பொன்னம்பலத்தே திரைஇலதாய் அழிவில திரைகண்ட மாயை
திரையோதசத்தே திலகவாள் நுதலார் தினைத்தனையும் அறிவறியா
தீட்டுகின்ற சிற்றம்பல தீராத வல்வினை துதிவளர் திருச்சிற்
துப்பார் செஞ்சடை துப்பார் செஞ்சுடரே துய்யர் அருட்பெருஞ்
துரியத்திற் கப்பாலுந் துரியநிலை துணிந்தவ துரிய வெளிக்கே
துரியபதம்அடைந்த துரியத்தல மூன்றின் துன்புறேல் மகனே
துன்பெலாம் தவிர்க்கும் துன்பெலாம் தவிர்த்ததுணை துன்பெலாம் தவிர்த்த
துன்பெலாம் தவிர்த்ததுணைவனே துன்பமெலாம் ஒரு தூண்டாத மணிவிளக்கா
தெரிந்த மகா சுத்தபர தெருளுடையார் தெருவிடத்தே விளையாடி
தெற்றியிலே நான் பசித் தேனாய்த் தீம்பழமாய் தேவர்கள் எல்லாரும்
தொகையளவிவை என் தொம்பத உருவொடு தோய்ந்தானை என்னுள்
தோன்றிய வேதாகம நச்சுகின்றேன் நடம்வளர் நலமே
நடிப் பார்வதிதில்லை நடைக்குரிய உலகிடை நட்டானை
நம்மை ஆட்கொள்ள நமுதன் முதற்பல நந்தாலுங் கடந்தே
நமுதன் முதற் நம் பார்வதிபாகனம்புர நம்மை ஆட்கொள
நல்லார்சொல் நல்லவர் எல்லாம் நவவெளி நால்வகை
நவநிலை மேற்பரநாத நனவினும் எனது நன்மை எலாம்
நன்றானை மன்றகத்தே நன்றேதருந் நாட்டார்கள் சூழ்ந்து
நாட்டிய ஓங்காரம் நாட்டியதோர் சுத்த நாதமுடிவில்
நாதாந்த நாட்டு நாதாந்த நிலையொடு நாராயணனு நான்முகனு
நாரணனாதியா நாராயணனொடு நால்வருணம் ஆசிரமம்
நான் அளக்குந்தோறும் நானந்த மடையாதெற் நான் என்றும்தான் என்
நான் பசித்தபோதெல்லாம் நான் புனைந்தசொன் நான் பெற்ற செல்வ
நான் மறந்தேன் எனி நான்முகர் நல்உருத்திரர் நித்த பரானந்த
நிதிவளர் நிலமே நிறைவளர் முறையே நினைத்தபோதெல்லாம்
நீடு சிவாகமங்கோடி நீட்டாய சித்தாந்த நீ நினைத்த நன்மை
நீயே என்பிள்ளை நீர்க்கிசைந்த நாம நீளவல்லார்க்கு
பகுதி மூன்றாகிய பகுதிபரமுதல் படமுடியாதினித்துயரம்
படிகள் எலாம் ஏற்றுவித் படிசெய் பிரமன் படைத்திடல் முதல்
பண்டுகொண்டனை பண்ணியதவமும் பதிவரும் ஓர் தருணம்
பத்தி நெறியில் பந்தமெலாம் தவிர்த்தருளி பயமும் வன் கவலை இடர்
பரம்பர நிறைவே பரவெளியே நடுவெளி பரிகலத்தே திருஅமுதம்
பருவமில்லாக் குறை பரைதரு சுத்த நிலை பரை தூக்கிக் காட்டிய
பல்வாதனையும் தவிர்த் பவமே தவிர்ப்பது பவனே வெம்பவ நோய்
பற்றியபற்றனைத்தினையும் பற்றுதலும் விடுதலும் பனம் பழமே எனினும்
பனிஇடர்பயந்தீர்த் பாகார் மொழியாள் பாடல் மறைகளோர்
பாடிய வேதங்கள் பாடிய நல்லோர் தமக்கே பாடுகின்றார்
பாட்டு வந்து பரிசளித்த பார்த்தாலும் பார்த்தேன் பணித்தேன்
பார் முதல் ஐந்துமாம் பாரிடம் வானிட பாலானைத் தேனானை
பால்வகை ஆணோபெண் பாவிமனக் குரங்காட்டம் பான் மறுத்து
பித்தாடு மாயைக்கு பித்தெலாம் உடைய பிரிந்தினிச் சிறிதும்
பிறந்தேற் கென்றும் பிறந்து பிறந்துழன் றேனை பின்முன் அறியேன்
புயலானை மழையானை புலைகொலை தவிர்த்த புல்லவரே பொய்உலக
புல்லிய நெறிநீத்தெனை புன்னிகர் இல்லேன் பூமிபொருந்து புரத்தே
பூமியோ பொருளோ பெட்டி இதில் உலவாத பெண்ணாய் ஆணுருவாய்
பெண்மையை வயங்கும் பெரியன் அருட்பெருஞ் பெறுவது நுமை
பேசும் ஓங்காரம் பேதநினையாது பேராலும் அறிவாலும்
பேரருட் ஜோதியுள் பேருலகெல்லாம் மதிக்க பொடியேற்கும் புயனே
பொதுநடஞ் செய்துரை பொதுவில் நடிக்கின்றவரே பொதுநல்ல நடம்
பொதுவாகிப் பொதுவில் பொய்கொடுத்த பொய்யரக்கரிதா
பொய்யாத புண்ணிய பொருள் நான்முகன் பொறிகரண முதற்
பொறிவேறின்றி பொன்செய் நின்வடிவை பொன்புனை புயனும்
பொன்வணப் பொருப் பொன்னொப்பதாம் ஒருநீ போதுதான் விரைந்து
மடுக்கநும் பேரருள் மணமுளதாய் ஒளியினதா மணவாளர் வருகின்ற
மண்ணில் நமை மண்முதல் பகர்பொன் மதம் என்றும் சமயம்
மதித்திடுதல் அரிய மதிமண்டலத்தமுதம் மதித்த சமய மத
மதியில் விளைந்த மயங்கினேன் எனினும் மருந்தானை மணியானை
மருளேய்நெஞ்சக மருள்நெறிசேர் மருட்பெருஞ்சோதனை
மருள்வடிவே எஞ்ஞான்றும் மலப்பகை மலமைந்து நீக்கு
மலைவறியாப் மலையிலக்கான மறப்பறியாப்பேரறி
மறப்பெலாந்தவிர்த்த மறப்பே தவிர்த்திங் மறைமுடி விளங்கு
மனக்கேத மாற்றி மனம் இளைத்து வாடிய மனமாதி எல்லாமாம்
மனை அணைந்த மலரணை மன்னம்பரத்தே மன்னர் நாதர் அம்பலவர்
மன்னிய பொன் வண்ண மன்பதை வகுக்கும் மன்ற ஓங்கிய
மன்றாடுங் கணவர் மன்னுகின்ற அபரசத்தி மன்னுகின்ற பொன்
மன்னுதிருச்சபை மாடமிசை ஓங்கு மாநிருபாதிகர்
மாமாயைப் பரமாதி மாற்றை அளந்தறிந் மின்போலே வயங்கு
முக்குணமும் மூன்றாம் முத்தா முத்தருளே மும்மையை எல்லாம்
முளையானைச் முன் ஒரு நாள் முன்பின் அறியாது
முன்பே என்றனையே முன்னுழைப்பால் உறும் மூர்த்திகளும்
மூவர்களுஞ்செய்ய மூவிரு முடிபின் மெய்ப்பொருளென்று
மெய்யே மெய்யாகிய மெய்யொன்று சன்மார்க்க மெய்ச்சுகமும்
மெய்மையே கிடைத்த மெய்யா மெய்யருளே மெய்வைப் பழியா
மெலிந்தஎன் மெல்லியல் சிவகாமவல்லி மேருவெற்புச்சியின்
மேல்வளர் திருச்சிற் மேல் வெளிக்காட்டி மேலை ஏகாந்த வெளியிலே
மேலைவெளியா மருந்து யாரினுங்கடையேன் யோக மெய்ஞ்ஞானம்
வகார வெளியில் வஞ்சமிலாத் தலைவருக்கு வஞ்சமிலார் நாம்
வயங்குகின்ற சிற்றம்பல வரம்பெறும் ஆன்ம வருவார் அழைத்துவாடி
வருவித்த வண்ணமும் வல்லவாறெல்லாமும் வளியே வெண்ணெருப்
வன்புடையார் கொலை வன்பர் மனத்தை மதியா வாதித்த மாயை
வாதுறும் இந்திய வாய்ந்த பரநாதம் வாரீர் சிதம்பரவல்லி
வாழிஎன் ஆண்டவன் வாழை அடிவாழை வானந் தமாந்தில்லை
வானடு வான வானிருக்கும் பிரமர் வானோர்க்கரிதெனவே
வான்வளர்திருச்சிற்றம் விஞ்சுகின்ற சிற்றம் விண்ணார் செஞ்சுடரே
வித்தெல்லாம் அளித்த வித்தெல்லாம் ஒன்றென்று விந்து ஒளிநடு
விரசுலகெலாம் விரித்தானைக் கருவி விரைசேர் பொன்மலரே
விழித்து விழித்திமைத் விழுக்குலத்தார் விளங்குகின்ற சிற்றம்பல
விளங்குபரசத்திகளின் வினைமாலை நீத்தவரே வெச்சென்ற மாயை
வெம்மாலைச் சிறுவரொடு வெய்யலிலே நடந் வெளிக்குள் வெளியா
வெற்புறு முடியில் வேண்டுகொண்டார் வேதமும் பொருளும்
வேதாந்தநிலையொடு வேற்றுமுகம் பாரேன் ஜோதியுள் ஜோதியுள்

மேல்